โปเยโปโลเย 2006 ช่วงหนังดังสุดสัปดาห์ ทุกวัน เสาร์ - อาทิตย์ 15.30 จะฉายต่อจาก ศึกตำนานเทพสวรรค์

คงจะจุใจแล้ว

ไทย ทีวี สี ช่อง 3 ภูมิใจเสนอ หนังดังสุดสัปดาห์เรื่อง โปเยโปโลเย


โปเยโปโลเย ตอน ภาพรัก แรงแค้น


เหมยซันเหนียงนางรำแห่งหังโจวมีทั้งความงามและความสามารถทางศิลปะควบคู่กัน อุปนิสัยแข็งกระด้าง ทะนงตน แม้ว่าใช้ชีวิตอยู่ในหอนางโลม แต่ก็ขายเพียงศิลปะเท่านั้น ไม่ได้ขายตัวแต่อย่างใด ขณะที่นางกำลังมีชื่อเสียงเลื่องลืออยู่นั่นเอง คุณชายหวังซุนเป็นแขกประจำของนาง
ในบรรดาแขกของเหมยซันเหนียง มีชายคนหนึ่งมีชื่อว่าหวังอันซี่ หวังอันซี่เป็นคนที่มีความรู้ความสามารถและคุณธรรม ฤดูใบไม้ผลิ อั้นเซียงเก๋อหอนางโลมที่เหมยซันเหนียงอาศัยอยู่ หวังอันซี่ได้ยินชื่อเสียงเหมยซันเหนียง จึงอยากทำความรู้จักกับนางไว้ หวังอันซี่และเหมยซันเหนียงมีใจให้กันเมื่อแรกพบ ราวกับลมอันแสนอบอุ่นในฤดูใบไม้ผลิ หวังอันซี่วาดรูปและแต่งบทกวีเพื่อแทนความรักที่มีต่อกัน
ความรักของหวังอันซี่และเหมยซันเหนียงหอมหวานได้ไม่นานนัก หวังอันซี่ก็ต้องเดินทางไปสอบจอหงวนที่เมืองหลวง เหมยซันเหนียงมอบเงินให้หวังอันซี่เพื่อใช้ในการเดินทาง หวังอันซี่ให้คำมั่นสัญญาว่าจะไม่ทรยศต่อความรักที่มีต่อกันเป็นอันขาด สามเดือนต่อจากนี้ ไม่ว่าจะสอบเป็นจอหงวนได้หรือไม่ ตนจะรีบกลับมาแต่งงานกับนาง

หลังจากที่หวังอันซี่เดินทางไปสอบจอหงวนที่เมืองหลวงแล้ว เหมยซันเหนียงพบว่านางตั้งครรภ์ เจ้าของหอนางโลมขับไล่เหมยซันเหนียงไปจากหอนางโลม เหมยซันเหนียงเช่าบ้านอยู่ใกล้หอนางโลมรอหวังอันซี่กลับมา เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ผ่านไปครึ่งปี แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหวังอันซี่ เดิมทีเหมยซันเหนียงคิดว่าจะเดินทางไปหาหวังอันซี่ที่เมืองหลวง แต่เนื่องจากท้องแก่จึงไม่สะดวกที่จะเดินทางไกล ได้แต่เฝ้ารอคอยหวังอันซี่กลับมา หลายเดือนผ่านไป เหมยซันเหนียงก็ให้กำเนิดลูกชาย หวังอันซี่ก็ยังไม่กลับมา ทั้งยังไม่ส่งข่าวให้นางรู้อีกด้วย เหมยซันเหนียงตัดสินใจอุ้มลูกเดินทางไปเมืองหลวง
ระหว่างทางที่หวังอันซี่เดินทางไปสอบจอหงวนที่เมืองหลวงนั้นถูกโจรปล้น แต่หวังอันซี่ก็กระเสือกกระสนไปจนถึงเมืองหลวง เพื่อปากท้องแล้ว หวังอันซี่จำต้องวาดภาพขาย ต่อมา หวังอันซี่ก็ได้รู้จักกับเฉินเยี่ยฮุ่ยลูกสาวขุนนางซึ่งมีรูปโฉมงดงาม แม้ว่าฐานะของหวังอันซี่และเฉินเยี่ยฮุ่ยจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง หวังอันซี่ก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ใจนางมาครอง
ใกล้ถึงวันแต่งงานของหวังอันซี่กับเฉินเยี่ยฮุ่ยเข้าไปทุกที สวรรค์ไม่เข้าข้างคนทรยศ ในที่สุด เหมยซันเหนียงก็ตามหาหวังอันซี่พบหวังอันซี่ไม่สบอารมณ์สักเท่าใดนักเมื่อพบเห็นเหมยซันเหนียง ถึงแม้ว่ายังคงรักเหมยซันเหนียง แต่ก็ไม่อยากให้โอกาสที่จะได้ลืมตาอ้าปากหลุดลอยไป หลังจากที่หวังอันซี่คิดใคร่ครวญอย่างดีแล้วก็หาที่พักให้เหมยซันเหนียงและลูกพักอาศัยชั่วคราวไปก่อน ตกดึก หวังอันซี่แอบเข้าไปอุ้มลูกนำไปโยนแม่น้ำ เมื่อกลับมาก็ฉวยโอกาสที่เหมยซันเหนียงยัง ไ ม่ตื่น วางเพลิงเผาบ้าน ทำให้ เหมยซันเหนียงตายทั้งเป็น หลังจากที่จื่อเยียนตายแล้ว ก็มีเรื่องแปลกประหลาดมากมายเกิดขึ้นกับเฉินเยี่ยฮุ่ย เป็นต้นว่า เครื่องสำอางค์บนโต๊ะเครื่องแป้งมักจะระเนระนาดอยู่เป็นประจำ เสื้อผ้าตัวโปรดก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ลายผ้าที่เพิ่งปักเสร็จ วันรุ่งขึ้นก็เปลี่ยนเป็นลายอื่น ที่สำคัญ เฉินเยี่ยฮุ่ยมักจะได้ยินเสียงร้องโหยหวนในเวลากลางคืน แรกเริ่มเดิมทีนั้นเฉินเยี่ยฮุ่ยก็ปลอบใจตัวเองว่าไม่มีอะไร
ไม่นานนัก บรรดาคนรับใช้ในบ้านก็พากันซุบซิบกันว่าเห็นผีที่บ่อน้ำ เฉินเยี่ยฮุ่ยยิ่งคิดยิ่งรู้สึกแปลกใจ ทันใดนั้นเองก็มีเงาผีปรากฏให้นางเห็น


ทำให้เฉินเยี่ยฮุ่ยเชื่อว่าดวงวิญญาณของจื่อเยียนซึ่งกระโดดบ่อน้ำฆ่าตัวตายนั้นยังไม่ไปผุดไปเกิด เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้วเฉินเยี่ยฮุ่ยจึงนำความไปบอกหวังอันซี่ หวังอันซี่กลับบอก เฉินเยี่ยฮุ่ยว่านางคิดไปเอง วันหนึ่ง ขณะที่เฉินเยี่ยฮุ่ยกำลังแต่งหน้าเขียนคิ้วอยู่นั่นเอง ทันใดนั้นเฉินเยี่ยก็พบว่าไม่มีใบหน้าของเธอในกระจกส่องหน้า มีแต่เพียงรูปหน้าของนางเท่านั้น แม้ว่าเฉินเยี่ยฮุ่ยตกใจมาก แต่ก็จับจ้องไปที่กระจกส่องหน้า รูปหน้าของนางนั้นก็กลายเป็นหน้าผีซึ่งเน่าเปื่อย เฉินเยี่ยฮุ่ยตกใจมากจนหมดสติไป ที่แท้เหตุการณ์ร้าย ๆ ที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่ฝีมือของวิญญาณจื่อเยียน แต่กลับเป็นฝีมือวิญญาณเหมยซันเหนียงที่กลับมาล้างแค้นเพื่อความสบายใจของเฉินเยี่ยฮุ่ย หวังอันซี่จึงเชิญนักบวชมาทำพิธีปัดรังควาน หลังจากที่ทำพิธีแล้วดูเหมือนว่าเหตุการณ์เลวร้ายก็สงบลง


วันหนึ่งสื่อต๋าหมิงผู้ตรวจการเดินทางกลับจากตรวจราชการที่ทิเบต สื่อต๋าหมิงเป็นพี่ชายซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเฉินเยี่ยฮุ่ย สื่อต๋าหมิงเลื่อมใสความสามารถในการวาดภาพของหวัง อันซี่ ดังนั้นจึงขอร้อง หวังอันซี่ให้ช่วยวาดภาพหญิงงามนางหนึ่งให้ตน นึกไม่ถึงว่าหวังอันซี่กลับปฏิเสธ สื่อต๋าหมิงนำกระดาษที่ใช้สำหรับวาดภาพให้หวังอันซี่ดู หวังอันซี่เหลือบตามองเท่านั้น ก็รู้สึกว่าเป็นกระดาษธรรมดา เท่านั้น สื่อต๋าหมิงจึงขอให้หวังอันซี่ใช้มือลูบไปบนกระดาษ หวังอันซี่รู้สึกว่าเนื้อกระดาษละเอียดและนุ่มมากราวกับเนื้อหนังหญิงสาว ทำให้หวังอันซี่เกิดความแปลกใจขึ้นมา หวังอันซี่ถามสื่อต๋าหมิง ว่าเป็นกระดาษอะไรกันแน่ สื่อต๋าหมิงตอบหวังอันซี่ว่าไม่ใช่กระดาษ แต่เป็นหนังคน เมื่อครั้งที่ตนอยู่ที่ทิเบตนั้นได้ซื้อหนังคนแผ่นนี้มาจากพ่อค้าเปอร์เซีย สื่อต๋าหมิงคิดว่าถ้าหาก วาดภาพหญิงงามลงบนหนังคน ต้องดูเหมือนจริงและมีชีวิตอย่างแน่นอน หวังอันซี่ได้ยินเช่นนั้นจึงรับปากวาดภาพให้สื่อต๋าหมิงหวังอันซี่จรดพู่กันวาดภาพบนหนังคนแต่ไม่รู้เพราะเหตุใดรูปร่างหน้าตา เหมยซัน เหนียงได้ผุดขึ้นมาในสมองของหวังอันซี่

หลังจากที่หวังอันซี่วาดภาพเสร็จแล้ว หญิงในภาพวาดนั้นเหมือนกับเหมยซันเหนียงมาก แต่ด้วยฝีมือการวาดภาพของ หวังอันซี่นั้นกลับทำให้ภาพวาดนั้นดูสวยกว่าตัวจริงเสียอีก ไม่ว่าใครได้พบเห็นภาพนี้จะต้องชื่นชอบ แม้แต่หวังอันซี่เองก็ยังชื่นชอบ ดังนั้นจึงตัดสินใจเก็บภาพนี้ไว้ หลายต่อหลายครั้งที่สื่อต๋าหมิงถามถึงภาพวาด หวังอันซี่ก็จะบ่ายเบี่ยงว่ายังวาดไม่เสร็จ เฉินเยี่ยฮุ่ยแปลกใจมากทั้งที่หวังอันซี่วาดภาพเสร็จแล้วแต่กลับไม่ยอมมอบให้สื่อต๋าหมิง ต่อมาเฉินเยี่ยฮุ่ยพบว่าหวังอันซี่มักจะลูบคลำภาพวาดอยู่เสมอ ทำให้นางเกิดความหึงหวงขึ้นมา ดังนั้นจึงแอบนำภาพวาดไปมอบให้สื่อต๋าหมิงหลังจากที่ภาพวาดตกถึงมือสื่อต๋าหมิงแล้ว สื่อต๋าหมิงเห็นหญิงงามในภาพวาดราวกับเทพธิดาจึงชื่นชอบถึงกับไม่ยอมวาง มือเลยทีเดียว สื่อต๋าหมิงรำพันว่าถ้าชาตินี้ตนได้ครองรักกับหญิงงามเช่นนี้ ถึงแม้จะให้ตนอายุสั้นก็ยินดี กลางคืนอันเงียบสงัด สื่อต๋าหมิงก็ยังคงชื่นชมภาพวาดนั้นอยู่จนเผลอหลับไปโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ในความฝัน สื่อต๋าหมิงเห็นหญิงงามปรากฏกายขึ้นมา นางบอกสื่อต๋าหมิงว่านางเป็นเทพธิดาซึ่งอยู่ในภาพ จากนั้นนางก็ขอบคุณสื่อต๋าหมิงที่วาดภาพนางขึ้นมา เทพธิดานำเหล้ามาคารวะสื่อต๋าหมิง สื่อต๋าหมิงดื่มเหล้าอย่างมีความสุข ในเวลากลางวันของวันรุ่งขึ้น หลังจากที่สื่อต๋าหมิงตื่นนอนขึ้นมาแล้วก็พบว่าภาพวาดหายไปหวังอันซี่ได้แต่ทำใจเมื่อรู้ว่าเฉินเยี่ย ฮุ่ยนำภาพวาด ไปมอบให้สื่อต๋าหมิง นึกไม่ถึงว่า สื่อต๋าหมิงมาหาหวังอันซี่ โดยบอกหวังอันซี่ว่าภาพวาดหายไป จากนั้นสื่อต๋าหมิงก็ถามหวังอันซี่ว่าขโมยภาพวาดไปหรือไม่ หวังอันซี่ปฏิเสธว่าไม่ได้ขโมยภาพวาดไป สื่อต๋าหมิงและหวังอันซี่ต่างพากันฉงนท์ไม่รู้ว่าภาพวาดหายไปได้อย่างไร


ตกดึก ฝนตกหนัก หลังจากที่หวังอันซี่ร่วมงานแต่งงานที่ได้รับเชิญมาแล้วก็ขึ้นรถม้าเดินทางกลับบ้าน ไม่ไกลจากบ้านมากนัก หวังอันซี่เห็นหญิงสาวชุดขาวยืนกางร่มอยู่ท่ามกลางสายฝน ในมือถือห่อผ้า ร้องไห้ด้วยความน่าสงสาร หวังอันซี่เห็นเช่นนั้นจึงเข้าไปดูให้ชัดเจน หญิงสาวนั้นงดงามราวกับเทพธิดา ใบหน้าของนางนั้นเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เมื่อหวังอันซี่จับจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงงามนั้น หวังอันซี่ก็ตกใจมากเมื่อเห็นใบหน้าของหญิงงามนั้นเหมือนกับหญิงงามในภาพวาดที่ตนวาดขึ้นมาราวกับแกะ(ความจริงแล้วหญิงงามนางนี้ไม่ใช่หญิงงามที่หวังอันซี่วาดขึ้นมา เพียงแต่นางมีใบหน้าเหมือนกับเหมยซันเหนียงเท่านั้น ทำให้หวังอันซี่คิดว่าเป็นวิญญาณของเหมยซันเหนียง ด้วยความตกใจและหวาดกลัวจึงทำให้หวังอันซี่วิ่งหนี ) หวังอันซี่เกิดความไม่สบายใจ ขึ้นมาเมื่อพบเห็นหญิงงาม ในภาพวาดที่ตนวาดขึ้นมา ดังนั้นจึงไปสอบถามสื่อต๋าหมิงถึงภาพวาดที่หายไป สื่อต๋าหมิงเล่าให้หวังอันซี่ฟังว่าเมื่อคืนนี้ขณะที่ตนดื่มเหล้ากำลังได้ที่ ทันใดนั้นหญิงงามในภาพวาดก็ปรากฏกายออกมา นางบอกว่านางเป็นเทพธิดา นางขอบคุณตนที่มีบุญคุณต่อนาง จากนั้นนางก็นำเหล้าคารวะตน เมื่อหวังอันซี่ได้ยินเช่นนั้นจึงปลอบใจตนเองว่าหญิง งามที่ตนพบเห็นเมื่อคืนนี้ไม่ใช่วิญญาณของเหมยซันเหนียง ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเทพธิดาตามที่สื่อต๋าหมิงเล่าให้ฟังก็เป็นได้เพื่อนร่วมงานของหวังอันซี่ชักชวนหวังอันซี่ไป เที่ยวด้วยกัน หวังอันซี่ต้องขออนุญาตจากเฉินเยี่ยฮุ่ยเสียก่อนถึงจะไปได้ เพื่อนร่วมงานชักชวนหวังอันซี่ไปเที่ยวทะเลสาบ เฉินเยี่ยฮุ่ยอนุญาตให้หวังอันซี่ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ หวังอันซี่และเพื่อน ๆ ล่องเรืออยู่ในทะเลสาป หวังอันซี่ตกใจมากเมื่อพบเห็นเทพธิดาในภาพวาดอยู่บนเรืออีกลำ เรือสองลำแล่นผ่านกัน หัวใจของหวังอันซี่เต้นระรัว


วันหนึ่ง เฉินเยี่ยฮุ่ยเชิญหวังอันซี่เข้าวังหลวงเพื่อวาดภาพองค์หญิงซึ่งจะต้องอภิเษกสมรสถึงทิเบต ที่แท้องค์หญิงพระองค์นี้เป็นน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของเฉินเยี่ยฮุ่ย องค์หญิงเป็นพระธิดา ของน้องสาวแม่ของเฉินเยี่ยฮุ่ย องค์หญิงทรงนิยมชมชอบภาพวาด เนื่องจากองค์หญิงจะต้องเดินทางไกล ดังนั้นจึงคิดที่จะวาดภาพให้แม่เก็บไว้ดูต่างหน้า หลังจากที่หวังอันซี่เข้าวังหลวงไปแล้ว ยังไม่ทันได้วาดภาพองค์หญิง ด้วยเรื่องเพียงเล็กน้อยเท่านั้น องค์หญิงก็ทรงกริ้ว ไม่ยอมให้หวังอันซี่วาดภาพเสียแล้ว เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น หวังอันซี่ก็จดจำรายละเอียดบนใบหน้า ขององค์หญิงได้ทั้งหมด เมื่อหวังอันซี่กลับบ้านก็วาดภาพองค์หญิงขึ้นมา เฉินเยี่ยฮุ่ยนำภาพวาดถวายองค์หญิง องค์หญิงทรงเลื่อมใสความสามารถในการวาดภาพขององค์หญิงยิ่งนัก
หวังอันซี่ไม่อาจลืมเลือนเทพธิดาในภาพวาดไปได้ ดังนั้นจึงไปที่ทะเลสาบอีกครั้งเพื่อตามหานาง ในที่สุดหวังอันซี่ก็ได้พบกับนาง หวังอันซี่สอบถามชาติกำเนิดของนาง นางบอกหวังอันซี่ว่านางเป็นเทพธิดาจากสรวงสวรรค์ เนื่องจากนางเห็นความสามารถในการวาดภาพของหวังอันซี่ ทำให้นางต้องสิงสถิตในภาพวาดหญิงงามที่หวังอันซี่วาดขึ้นมา ในเวลานี้ดวงวิญญาณของนางได้รวมเป็นหนึ่งเดียวกับกระดาษหนังคน ทำให้นางไม่สามารถกลับสรวงสวรรค์ไปได้ นึกไม่ถึงว่าหวังอันซี่กลับเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับคำพูดของนาง นางกล่าวต่อไปว่าเวลานี้นางกลายเป็นมนุษย์ไปเสียแล้ว ไม่มีที่พักพิง ความเคลือบแคลงสงสัยของหวังอันซี่ค่อยๆหมดไป ต่อมา หวังอันซี่และเทพธิดาในภาพวาดก็เปิดเผยความในใจต่อกัน หวังอันซี่เชิญนางไปที่หอชิงหลินสถานที่ที่หวังอันซี่ใช้วาดภาพ โดยให้นางพักอาศัยอยู่ที่นั่นไปพลางก่อน

ในเวลาเดียวกัน ดอกเหมยกำลังบาน เหมยซันเหนียงมองไปที่ดอกเหมย จากนั้นก็ทอดถอนหายใจออกมา หวังอันซี่ดึงเหมยซันเหนียงเข้ามากอด ความรู้สึกเดิมเมื่อครั้งที่อยู่กับเหมยซัน เหนียงบังเกิดขึ้นมา หวังอันซี่รำพันคำว่ามองดอกเหมยดับกระหายออกมา ราวกับว่ากำลังคิดถึงหญิงสาวนางหนึ่ง เหมยซันเหนียงเกิดความฉงนท์ขึ้นมา นางเกิดความสงสัยว่าหวังอันซี่อาจ ไม่ใช่ฆาตกรที่ฆ่านางตายก็เป็นได้ เหมยซันเหนียงสัมผัสได้ถึงความรักที่หวังอันซี่ที่มีต่อนาง ทำให้นางถึงกับน้ำตาไหลพรากหวังอันซี่กล่าวว่าตนรักเหมยซันเหนียงมาก ทำให้เหมยซันเหนียงหลงเชื่อ หวังอันซี่ให้ที่พักพิงแก่เหมยซันเหนียง ด้วยความกลัวว่าเฉินเยี่ยฮุ่ยจะจับได้จึงระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ น้าสาวของเฉินเยี่ยฮุ่ยขอร้องหวังอันซี่วาดภาพเจ้าแม่กวนอิมให้นาง หวังอันซี่ฉวยโอกาส นี้ไปวาดภาพที่หอหชิงหลิน แต่สิ่งที่น่าแปลกก็คือหวังอันซี่พบว่าอุปกรณ์ที่ใช้ในการวาดภาพหายไป


ความสุขของมนุษย์นั้นมีไม่นานนัก ในที่สุดเฉินเยี่ยฮุ่ยก็พบว่าหวังอันซี่มีพิรุธ ดังนั้นจึงแอบสะกดรอยตามไปดูเพื่อให้รู้ความจริง เฉินเยี่ยฮุ่ยพบเห็นเหมยซันเหนียง เพียงชั่วพริบตาเดียว เหมยซันเหนียงก็หายไปต่อหน้าต่อตาเฉินเยี่ยฮุ่ย เฉินเยี่ยฮุ่ยเกิดความสงสัยขึ้นมาจึงคาดคั้นเอาความจริงจากหวังอันซี่ หวังอันซี่กลบเกลื่อนจนเอาตัวรอดไปได้ รุ่งขึ้น เฉินเยี่ยฮุ่ยบุกไปที่หอชิงหลิน โดยไม่ให้เหมยซันเหนียงได้ทันตั้งตัว แต่กลับไม่พบเห็นอะไร วันหนึ่ง หวังอันซี่ไปร่วมงานวันเกิดที่บ้านสกุลโหว เศรษฐีโหวเชื้อเชิญนักพรตซึ่งมีวิชาอาคมแก่กล้ามาร่วมงาน โดยให้นักพรตสำแดงอิทธิฤทธิ์ให้ทุกคนดูเป็นขวัญตา นักพรตเห็นว่าไม่สามารถบ่ายเบี่ยงได้จึงวาดภาพแปดเซียนลงบนกระดาษ จากนั้นก็ให้แปดเซียนปรากฏกายขึ้นมาอวยพรวันเกิดให้เศรษฐีโหว ทุกคนต่างพากันเลื่อมใสความสามารถของนักพรต หวังอันซี่ขอคำชี้แนะจากนักพรต นักพรตหัวเราะบอกหวังอันซี่ว่าเป็นเพียงการแสดงเท่านั้น นักพรตพบว่ามีไอปิศาจติดอยู่ที่ร่างของหวังอันซี่ หวังอันซี่จะต้องได้พบกับวิญญาณร้ายมาก่อนหน้านี้แน่นอน แม้ว่าหวังอันซี่ไม่ได้ปริปากตอบโต้แต่อย่างใด แต่ก็รู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อย


หวังอันซี่เกิดความสงสัยขึ้นมา ดังนั้นจึงแอบไปหอชิงหลินในยามวิกาลแอบดูเหมยซันเหนียง หวังอันซี่เห็นหญิงนางหนึ่งปล่อยผมยาวกำลังแต่งตัวอยู่ ในมือถือแผ่นหนังใบหน้าเอาไว้ จากนั้นนางก็วาดคิ้ว,ตาและปาก หลังจากที่วาดเสร็จก็นำแผ่นหนังติดลงบนใบหน้า หญิงสาวหันหน้ามา หวังอันซี่ตกใจมากถึงกับวิ่งหนีไม่ทันเมื่อเห็นว่าหญิงนางนั้นคือเหมยซันเหนียง
นับแต่นั้นมาหวังอันซี่ก็ไม่กล้าไปที่หอชิงหลินอีกต่อไป เฉินเยี่ยฮุ่ยเห็นหวังอันซี่อยู่ในอาการหวาดกลัวจึงสอบถามความจริงจากหวังอันซี่ แต่หวังอันซี่ก็ยังคงปกปิดความจริงไม่ให้เฉินเยี่ยฮุ่ยล่วงรู้ หวังอันซี่ไม่ออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว ไม่กล้าแม้แต่นอนหลับ เนื้อตัวเต็มไปด้วยเหงื่อ เช้าวันรุ่งขึ้น หวังอันซี่รีบรุดไปขอความช่วยเหลือจากนักพรต นักพรตมอบยันต์สองใบให้หวังอันซี่ โดยบอกหวังอันซี่ว่าใบหนึ่งติดไว้ที่ประตูบ้าน ส่วนอีกใบหนึ่งนั้นให้พกติดตัวไว้


เหมยซันเหนียงเฝ้าคอยหวังอันซี่อยู่หลายวัน แต่ก็ไม่เห็นหวังอันซี่มาหานาง ดังนั้นจึงตัดสินใจไปหาหวังอันซี่ที่บ้าน เหมยซันเหนียงตกใจมากเมื่อเห็นยันต์ติด อยู่ที่ประตูบ้าน ทำให้เหมยซัน เหนียงคิดว่า บางทีหวัง อันซี่อาจจะรู้ความจริงแล้วก็เป็นได้ ด้วยความโกรธจึงสำแดงอิทธิฤทธิ์เผาทำลายยันต์ แต่ถึงกระนั้นก็ตามนางก็พลอยได้รับบาดเจ็บจากอานุภาพของยันต์นั้นด้วย เนื่องจากหวังอันซี่พกยันต์อีกแผ่นหนึ่งติดตัวอยู่ตลอดเวลา ทำให้นางไม่สามารถเข้าใกล้หวังอันซี่ได้เลยหวังอันซี่คิดว่ายันต์ที่นักพรตมอบ ให้นั้นสามารถปกป้องคุ้มครอง ตนได้ดังนั้นจึงเกิดความสบายใจ ขึ้นมา ดวงวิญญาณของเหมยซันเหนียงอาละวาดที่บ้านหวังอันซี่ไม่เว้นแต่ละวัน ทำให้เฉินเยี่ยฮุ่ยรู้สึกว่ามีเรื่องไม่ชอบมาพากล วันหนึ่งขณะที่เฉินเยี่ยฮุ่ย กำลังแต่งตัวอยู่นั่นเอง นางพบว่าใบหน้าของนางหายไป เหลือแต่เพียงรูปหน้าเท่านั้น เหมยซันเหนียงสุดที่จะทนได้จึงด่าทอดวงวิญญาณที่มาก่อกวนนาง เหมยซันเหนียงบอกให้เฉิน เยี่ยฮุ่ยไปสอบถามความจริงจากหวังอันซี่ว่าก่อกรรมทำเข็ญอะไรเอาไว้เฉินเยี่ยฮุ่ยคาดคั้นเอาความจริงจากหวังอันซี่ แต่หวังอันซี่กลับกล้อมแกล้มโดยเล่าให้เฉินเยี่ยฮุ่ย ฟังว่าก่อนที่ตน จะแต่งงานกับนางนั้น เคยคบหากับนางรำที่หังโจว โดยไม่ได้มีความสัมพันธ์เป็นพิเศษแต่อย่างใด นึกไม่ถึงว่านางกลับตามดึงดันตนมาตลอด ติดตามมาจนถึงเมืองหลวง นางใช้ความตายเป็น เครื่องต่อรองกับตน แต่ตนก็ไม่ได้สนใจใยดี นางจึงฆ่าตัวตายเฉินเยี่ยฮุ่ยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับคำพูดของหวังอันซี่ ทันใดนั้นเองเฉินเยี่ยฮุ่ยก็รู้สึกว่านางรู้เรื่องราวของหวังอันซี่น้อยเกินไป ทุกครั้งที่ถามหวังอันซี่ หวังอันซี่ก็จะพยายามบ่ายเบี่ยงวันหนึ่ง เหมยซันเหนียงเข้าสิงร่างเฉินเยี่ยฮุ่ย แล้วหลอกให้หวังอันซี่ถอดยันต์ที่พกติดตัว หวังอันซี่ไม่รู้ว่าเหมยซันเหนียงสิงอยู่ในร่างเฉิน เยี่ยฮุ่ย ดังนั้นจึงถอดยันต์ออก จากนั้นเหมยซันเหนียงก็จับกุมตัวหวังอันซี่ไปหวังอันซี่ถูกเหมยซันเหนียงขังไว้ที่หอชิงหลิน จากนั้นก็บังคับให้หวังอันซี่อยู่กับนางที่นี่ตลอดไป



เฉินเยี่ยฮุ่ยต้องการช่วยชีวิตหวังอันซี่ นางจึงไปขอความช่วยเหลือจากนักพรต นักพรตทำพิธีกำจัดเหมยซันเหนียง นึกไม่ถึงว่าจิตใจเหมยซันเหนียงเต็มไปด้วยความเคียดแค้น จึงทำให้มีอิทธิฤทธิ์ แก่กล้า ทำให้นักพรตไม่สามารถสยบนางได้ เหมยซันเหนียงใช้ชีวิตหวังอันซี่ต่อรอง ถ้าหากเฉินเยี่ยฮุ่ยพานักพรตมากำจัดนางนางจะฆ่าหวังอันซี่ทันที จากนั้นเหมยซันเหนียงก็บอกเฉินเยี่ยฮุ่ย ว่าอย่าได้เสียใจกับชายที่ทรยศต่อความรักเช่นหวังอันซี่เลย การที่หวังอันซี่แต่งงานอยู่กินกับเฉินเยี่ยฮุ่ยนั้นเป็นเพราะต้องการความสุขสบาย ไม่ใช่ความรักแต่อย่างใดหวังอันซีพบจุด อ่อนของเหมย ซันเหนียง เมื่อครั้งที่เหมยซันเหนียงมีชีวิตอยู่นั้นนางตายด้วยถูกไฟครอกตาย ดังนั้นจึงตัดสินใจใช้ไฟเล่นงานเหมยซันเหนียง หวังอันซี่เผาหอชิงหลิน

แม้ว่าเหมยซันเหนียงจะมีอิทธิฤทธิ์แก่กล้าสักเพียงใดก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถสู้กับไฟได้ หวังอันซี่ฉวยโอกาสที่เหมยซันเหนียงกำลังถูกไฟแผดเผาอยู่นั้นหลบหนีไปนักพรตสะกดดวงวิญญาณ เหมย ซันเหนียงไว้ในเจดีย์เจ็ดชั้น เหมยซันเหนียงขอร้องนักพรตให้ปล่อยนางไป เหมยซันเหนียงเล่าให้นักพรตฟังว่าเมื่อครั้งที่นางมีชีวิตอยู่นั้นถูกหวังอันซี่ฆ่าตาย ทำให้นางกลายเป็นดวงวิญญาณ ที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น นางเพียงต้องการล้างแค้นหวังอันซี่เท่านั้น หวังว่านักพรตจะไม่ขัดขวางนาง คืนความเป็นธรรมให้นาง เมื่อนักพรตได้ยินเช่นนั้นจึงเกิดความเห็นใจ เหมยซันเหนียงขึ้นมา ดังนั้นจึงไม่ทำลายดวงวิญญาณเหมยซันเหนียง ได้แต่นำเจดีย์เจ็ดชั้นซึ่งขังดวงวิญญาณ เหมยซันเหนียงไว้นั้นซ่อนไว้ในถ้ำแห่งหนึ่ง ดูเหมือนว่าเรื่องราวจะจบ ลงด้วยดี หวังอันซี่พยายามชดเชยสิ่งที่แล้วมาให้เฉินเยี่ยฮุ่ย นึกไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยฮุ่ยก็ยังไม่วางใจหวังอันซี่อยู่ดี อุปนิสัยคนยากนักจะเปลี่ยนแปลง หวังอันซี่นักฉวยโอกาส ไม่มีทางปล่อยให้โอกาสหลุดลอย ไปอย่างแน่นอนและแล้วโอกาสก็มาถึง องค์หญิงซึ่งทรงอภิเษกสมรสได้ไม่นานนัก พระสวามีขององค์หญิงก็สิ้นพระชนม์ ทำให้องค์หญิงเสด็จกลับเมืองหลวง องค์หญิงทรงมีรับสั่งให้หวังอันซี่ เข้าเฝ้าเพื่อวาดภาพถวาย นานวันเข้าหวังอันซี่และองค์หญิงก็เกิดความรักใคร่ชอบพอกันขึ้นมา องค์หญิงทรงยินดีอภิเษกสมรสกับหวังอันซี่ แต่น่าเสียดายที่หวังอันซี่มีครอบครัวแล้ว องค์หญิงทรงมีฐานะสูงศักดิ์จะเป็นอนุภรรยาได้อย่างไร


หวังอันซี่คิดว่าถ้าหากได้แต่งงานกับองค์หญิง ตนก็เป็นราชบุตรเขย มีฐานะสูงศักดิ์ เสวยสุขไปชั่วชีวิต เมื่อคิดได้เช่นนั้นก็เกิดความเบื่อหน่ายเฉินเยี่ยฮุ่ย หวังอันซี่วางแผนกำจัดเฉินเยี่ยฮุ่ย โชคดีที่เฉินเยี่ยฮุ่ยรักษาชีวิตไว้ได้เฉินเยี่ยฮุ่ยหลบหนีหวังอันซี่ไปจนถึงถ้ำแห่งหนึ่ง นางซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ นึกไม่ถึงว่าหวังอันซี่กลับใช้ไฟเล่นงานเฉินเยี่ยฮุ่ย ขณะที่เฉินเยี่ยฮุ่ยอับจนหนทางนั่นเอง นางพบเจดีย์เจ็ดชั้นซึ่งขังดวงวิญญาณของเหมยซันเหนียง เสียงของเหมยซันเหนียงดังออกมาจากเจดีย์เจ็ดชั้น เฉินเยี่ยฮุ่ยตัดสินใจปลดปล่อยดวงวิญญาณเหมยซันเหนียงออกมา ในที่สุดหวังอันซี่ก็ต้องจบชีวิตลงด้วยน้ำมือของเหมยซันเหนียง เฉินเยี่ยฮุ่ยได้รับบาดเจ็บสาหัส เหมยซันเหนียงพูดด้วยรอยยิ้มว่าจะสอนนางวาดแผ่นหนัง......


ให้เสียงภาษาไทย โดย พันธมิตร

ไทย ทีวี สี ช่อง 3 ภูมิใจเสนอ หนังดังสุดสัปดาห์เรื่อง โปเยโปโลเย


โปเยโปโลเย ตอน ปาฏิหารย์รัก ความทรงจำ


อาเป่าหญิงงามปฏิเสธการแต่งงานกับเอ้อเส้าจนเลื่องลือไปทั่วเมืองซุนจื๋อฉู่ชายหนุ่มซึ่งมีหกนิ้ว ที่มือซ้าย นั้นไม่เคยลุ่มหลงในอิสตรีมาก่อน จนกระทั่งได้รู้จักกับอาเป่า ทำให้ซุนจื๋อฉู่เคลิบเคลิ้มหลงใหล ความงาม ของอาเป่าได้กระชากวิญญาณของซุนจื๋อฉู่ให้ล่องลอยตามนางไปโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว และแล้วซุนจื๋อฉู่ก็ตั้งสติได้ นับแต่นั้นเป็นต้นมาซุนจื๋อฉู่ก็มีความปรารถนาที่จะได้ครองรักกับอาเป่า เมื่อซุนจื๋อฉู่และอาเป่า พบกันก็เกิด เป็นรักแรกพบขึ้นมา เอ้อเส้าขัดขวางไม่ให้ซุนจื๋อฉู่และอาเป่าครองรักกัน เอ้อเส้าว่าจ้างท่านยายเมี่ยว ซึ่งมีความชำนาญในวิชาเหมาซันใช้มนต์สะกด อาเป่า ทำให้อาเป่าสูญเสียความทรงจำ หลังจากที่อาเป่าถูกมนต์สะกด แล้วก็สูญเสียความทรงจำจนหมดสิ้น



เมื่ออาเป่าพบเห็นซุนจื๋อฉู่อีกครั้งกลับเห็นซุนจื๋อฉู่เป็นคนแปลกหน้าซุนจื๋อฉู่ไม่รู้ว่าเกิดอะไร ขึ้นกับอาเป่า แต่ถึงกระนั้นก็ตามซุนจื๋อฉู่ก็ไม่ละความพยายาม ซุนจื๋อฉู่ไปหาอาเป่าโดยบอกรักนางทุกวัน ชาวบ้านต่างพากัน เลื่อมใสในความพยายามของซุนจื๋อฉู่ แต่นึกไม่ถึงว่าอาเป่ากลับตั้งเงื่อนไขกับซุนจื๋อฉู่ โดยต้องการให้ซุนจื๋อฉู่ ตัดนิ้วที่หกที่เกินออกมาทิ้งไป ซุนจื๋อฉู่ปฏิบัติตามความต้องการของอาเป่า แต่ถึงกระนั้นก็ตามซุนจื๋อฉู่ก็เกิด ความเคลือบแคลงสงสัยขึ้นมาว่าหญิงสาวซึ่งมีจิตใจดีงามเช่นอาเป่านั้น เหตุใดจึงตั้งเงื่อนไขที่...มโหดกับตนเช่นนี้ ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ ซุนจื๋อฉู่ตัดสินใจสืบหาความจริง ซุนจื๋อฉู่ใช้นกแก้วสืบหาความจริง ในที่สุดซุนจื๋อฉู่ก็ล่วง รู้ความจริงทั้งหมด ยากนักที่จะได้สิ่งที่ดีมาครอง แม้ว่าซุนจื๋อฉู่และอาเป่ารักกัน แต่ฐานะที่แตกต่างกัน ทำให้พ่อของอาเป่าตั้งเงื่อนไขกับซุนจื๋อฉู่ โดยต้องการให้ซุนจื๋อฉู่สอบเป็นจอหงวนให้ได้เสียก่อนถึงจะยอมยกอาเป่าให้ ซุนจื๋อฉู่ศึกษาเล่าเรียนทุ่มเทให้กับการสอบจอหงวน แต่น่าเสียดายที่ถูกเอ้อเส้าปองร้ายจนถึงแก่ความตาย ทำให้ซุนจื๋อฉู่และอาเป่าอยู่คนละภพกัน อาเป่าอดอาหารเป็นเวลาสามวันสามคืนเพื่อไว้อาลัยให้ซุนจื๋อฉู่ ความจริงใจของอาเป่าได้สะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วฟ้าดิน
เมื่ออาเป่าสิ้นชีวิตก็ลงไปยังยมโลก และได้พบกับซุนจื๋อฉู่อีกครั้ง ซุนจื๋อฉู่และอาเป่าต่างอาลัยอาวรณ์ต่อกัน พญามัจจุราชเห็นรักแท้ที่ทั้งสองมีต่อกัน ดังนั้นจึงให้ทั้งสองกลับไปครองรักกันที่โลกมนุษย์ ซุนจื๋อฉู่สอบได้เป็นจอหงวน สร้างครอบครัวกับอาเป่าหญิงคนรัก

ให้เสียงภาไทย โดย พันธมิตร

แต่ตอนนี้ ออก เฉพาะ วันอาทิด อะ วัยรุ่นเซ็ง

ชอบเรื่องนี้มากเลย ผมว่าเรื่องนี้ดีกว่า ตำนานศึกเทพสววรค์ อีก


ตอนนี้ หยางมี่ กับ หูเก๋อ โผล่มาแล้วด้วย ^^ หุหุ

ในที่สุดตอนนี้ก้อมาถึง ตอนที่ผมรอดูคือตอนของหยางมี่กะหูเกอ คับ

เหอะๆ ก็น่ารักดีนะหยางมี่ แต่คงน้อยกว่าอี้เฟย นิดนึง

ข้าน้อยเฝ้ารอดูหยางมี่มานานแล้ว

http: .imageshack.us/img98/7203/76zx3.jpg

ท่านภูตบูรภาน้อย

เอารูปตัวเองมาโพสต์เลยน่ะ

หยางมี่ฟหน้ารักดีอ่ะ

ง่ะช่อง3 ตัดตอนเยอะมากๆๆๆ นังมารเซงเลย

แต่ก็หนุกดี คัยรู้บ้างแล้วเมื่อไหร่ จิ้งจอกภูเขาหิมะ จะฉายล่ะเนี่ย

เซ็งมากเลย สุดท้ายหยางมี่ตายยยย ดูแล้วเครียดดดด+เซ็งมากๆๆ นางเอกตายอีกแระ ดูแล้วจาร้องไห้-*-

เราจะสามารถรักใครสักคนได้เหมือนที่พระเอกรักนางเอกรึเปล่าหนอ........ :
....พระเอกชื่อไรเนี่ย........จำไม่เคยได้เลย.........

หนิงไฉ่เฉิน ปะ ชื่อเรียกยาก

โปเยโปโลเยอะข้าน้อยว่าแม่นางหยางมี่แต่งตัวโอเว่อเกินไปนะขอรับ

นั่นเเล่ะนั่นเเล่ะ

เย้ คร้าบ ช่อง3 ไม่ได้หันไปตอนไดตอน1 เลยครับ อิอิ ดีใจ อะ

อยากรุเรื่องย่อของตอนล่าสุดอ่ะ
ใครมีก้อเอามาลงให้อ่านหน่อยนะค่ะ
อยากรุ ตอนของหลินจื้ออิ่ง

ยังไม่ท่านดูอ่านเรื่องย่อก่อนมันก็ไม่ลุ้นสิคับ หนังยังไม่ทันฉายแต่กลับรู้เนื้อเรื่องหมดแล้วมันจะไปสนุกอะไร


ใครมีรายชื่อนักแสดงที่เล่น เรื่อง โปเยโปโลเยนี่บ้างคับ ว่าใครเล่นเป็นใครบ้าง