เจงกิสข่านกับกุบไลข่านใครเก่งกว่ากัน

คนกลัวไม่กล้าสู้จะได้ไม่ต้องเหนื่อย กลยุทธ์สุดโหดของเผ่าเร่ร่อน







ใครไม่ยอมก็ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

เจงกิสข่านสิครับ

มันเป็นวิธีที่ทาให้เมืองอื่นไม่กล้าแข้งกร้าวกับมองโกลครับ เลยใช้วิธีที่โหด เมืองไปเมืองไหนถ้าเมืองไหนยอมอ่อนข้อด้วยก็จะแค่เกนกําลังทหารกับช่างฝีมือไปเท่านั้น แต่ถ้าเมืองไหนไม่ยอมอ่อนน้อมด้วยละก้อ เจงกิสข่านก็จะฆ่าไม่เหลือ ไม่มียกเว้น หญิง เด็ก หรือ คนชรา บ้านเรือนก็เผาทิ้งหมด แต่จะไว้ชีวิตแค่ช่างฝีมืออย่างเดียว เพราะจะนํากลับไปพัฒนาที่มองโกล นับว่าในยุคนั้นใครเป็นช่างฝีมือก็รอดครับ

เจง เพราะยึดเมืองเยอะกว่า กุบไลข่านถูกเอี้ยก้วยเฉาะซะเด้งตายคาที่อ่อนสุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ม่ายอะ ในเรื่องมังกรหยก ท่านดูดีๆฮะ คนที่ตายมันม่ายช่ายกุบไล นะฮะ ถ้ากุบไลตายมันก็คงไม่มียุคของมองโกลมาจนถึงตอน ดาบมังกรหยกหรอกคับ เพราะองศืชายกุบไลข่าน ในสมัยนั้น ต่อมากลายเป็น กุบไลข่าน หริอ พระเจ้าหยวนสีโจ๊ว ฮ่องเต้ ปฐมกษัตริย์องศ์แรกของ ราชวงศ์หยวน และยึดครองดินแดนได้ทั้งหมด ซ้ำยังยึดดินแดนได้มากมายมากกว่าครั้งที่พระบิดาเคยยึดมากมายไปไกลถึง 2 เท่า

เจงกิสข่านก็ต้องเก่งกว่ากุบไล่ข่านเเต่กับจินซีฮ่องเต้ก็น่าจะเสอมกัน

คงไม่เสมอกะจิ๋นซีอะ เขาเก่งกันไปคนละด้านถ้าคิดกันในแง่ผลงานแล้วคิดว่าจิ๋นซีน่าจะเหนือกว่านิดหน่อยนะ

ขอประวัติหน่อยของกุบไล

กุบไลคือผู้ส่านฝันเจงกิสข่าน

ประวัติ กุบไลขอเล่าย่อๆนะคับ ไม่ว่างหาข้อมูล

เป็นหลานของเจงกิสข่าน
เคยเป็นคนคุมทัพยกมาตีเมืองจีนสมัยซ่ง
เป็นจักรพรรดิที่พิชิตจีนได้ทั้งประเทศ
มีพระนามจีนว่า หยวนสีโจ๊วฮ่องเต้
เป็นผู้ก่อตั้งราชวงศ์หยวน
เป็นผู้ย้ายเมืองหลวงจากคาราคอลัมมาอยู่ที่ต้าตู(ปักกิ่ง)



นี่ย่อๆคับ สรุปให้เลยเป็นข้อๆ

ขอประวัติเจงกิสข่าน

ของเจงกิสข่านนะฮะ เอาเป็นข้อๆไปนะคับเรียบเรียงไม่ถูก

เจงกิสข่านเดิมชื่อ เตมูจิน (เตมูจินเป็นชื่อของหัวหน้าเผ่าหนึ่งบนทุ่งราบสเตป คนผู้นี้ถูดพ่อเจงกิสและสังหาร เป็นธรรมเนียมของชาวมองโกลที่ เมื่อจับหัวหน้าเผ่าอื่นได้แล้ว จะนำชื่อหัวหน้าเผ่ามาตั้งเป็นชื่อลูกของตน นี่คือที่มาของ ชื่อ เตมูจิน)

เตมูจิน เป็นลูกชายของหัวหน้าเผ่ามองดกลเผ่าหนึ่งในหลายๆเผ่าบนทุ่งหญ้าสเตป เมื่อเขาอายุประมาณ 14 (เรื่องตัวเลขไม่แน่ใจว่า14 หรือ 16) บิดาเขาตาย เขาจึงเป็นผู้รับตำแหน่งหัวหน้าเผ่าแทน คนในเผ่าของเขาเหลือน้อยมากเป็นสัญญาณถึงความอ่อนแอของเผ่า เตมูจินมีน้อง 1 คน วันหนึ่งขณะที่เขากลุ้มใจและเถียงกับน้องเรื่องความอ่อนแอของเผ่า แม่ของเขาจึงได้ห้ามคนทั้ง 2 และให้คนทั้ง 2 หยิบธนูขึ้นมาคนละดอกให้หักดู จากนั้นก็หยิบธนูกำใหญ่ให้หักบ้าง ธนูดอกเดียวนั้นหักได้ง่าย ส่วนธนูกำใหญ่นั้นถึงมีกำลังมากมายขนาดไหนก็ยากที่จะหัก แม่เตมูจินได้บอกกับลูกทั้ง 2 ว่า ธนูเหล่านี้เปรียบเสมือนพวกเจ้า หากเจ้าสามัคคีปองดองก็ยากที่จะหักโค่นลง หากแม้นวันใดเจ้าแตกแยกกันแล้ว ก็จะเป็นดั่งเช่นธนูดอกเดียวที่หักลงได้ง่ายดาย ต่อมาอีกไม่นาน เตมูจินก็แต่งงานกับลูกสาวหัวหน้าเผ่าๆหนึ่งบนทุ่งหญ้าสเตป ต่อจากนั้นอีกไม่นาน เผ่าของเขาก็ถูกดจมตีและศัตรูของเขาได้แย่งชิงของอันเป็นที่รักของเขาไปนั่นคือภรรบาสุดที่รักของเขา ความเจ็บแค้นนี้ฝังรากลึกในใจตลอดมา เขาได้แต่โทษตัวเองว่า ตัวเองนั้นอ่อนแอไม่สามารถปกป้องพี่น้องคนในเผ่าได้ ไม่นานเขาก็คิดได้และไปหาเพื่อนเก่าบิดาของเขาซึ่งเคยสนิทกันครั้งพ่อเขายังมีชีวิตอยู่ เพื่อนพ่อเขา พูดกับเขาว่า "เจ้าเป็นบุตรชายคนโตของสหายเก่าข้า ข้าดีใจนักที่เจอเจ้า แต่ข้าแปลกใจยิ่งนักที่เห็นเจ้าในสพาพ เช่นนี้ " เตมูจินอับอายนักกับคำกล่าว ของหัวหน้าเผ่าเคอเรอิต ซึ่งเป็นสหายเก่าของบิดา "เขากล่าวว่า ข้ามาที่นี่เพื่อขอยืมกำลังพล ของท่านเพื่อไปแก้แค้นให้กับคนในเผ่าของข้า ข้าขอสาบานต่อฟ้าว่าข้าจะหยบยื่นความย่อยยับดับสูญให้แก่พวกมัน " สหายเก่าบิดาเตมูจินได้ยินดังนั้นก็ กล่าวว่า "ถ้าท่านพูดเช่นนั้นกองทัพของข้า ก็เปรียบเสมือนกองทัพของเจ้า 5 5 5" เตมูจินได้กำลังพลจากเผ่า เคอเรอิตและได้สหายใหม่อีกหนึ่งคนนามว่า จาร์ก้า ทั้ง 3 มี เตมูจิน กับน้องชาย และจาร์ก้า ได้สู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่จนกลายเป็นมิตรสนิท ไม่นานเขาก็ได้ทำตามคำสาบานของเขส เขาได้หยิบยื่นความย่อยยับให้แก่ศัตรู และแย่งชิงหญิงอันเป็นที่รักกลับคืนมา แต่ทว่าภรรยาของเขาได้ตั้งท้องกับหัวหน้าเผ่าศัตรู ที่เขาเพิ่งฆ่าไป แต่เตมูจินก็ไม่ได้เกลียดเด็กทารกนั้นแต่อย่างไร(ภายหลังจากคลอดออกมา เตมูจินก็รักเด็กคนนั้นเสมือนลูกแท้ๆของตน) หลังจากเตมูจินกำราบศัตรูลงได้ ซึ่งศัตรูเผ่านี้เป็นเผ่าใหญ่มาก ทำให้เผ่ามองโกลของเตมูจินเข้มแข้งมาก เชาเริ่มดำเนินนโยบายตีเผ่าต่างๆเกือบหมดบนทุ่งหญ้าสเตป์มาไว้ในปกครอง สุดท้ายเหลือเพียง 2 เผ่า คือ เผ่าของ จาร์ก้า และ เผ่าเคอเรอิตซึ่งเผ็นเผ่าที่มีบุญคุณกับเขา แต่บัดนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว หัวหน้าเผ่าเคอเรอิตลงเชื่อคำยุยงของลูกชาย และร่วมมือกับจาร์ก้า หักหลัง เตมูจิน ดดยทั้ง 2 ออกอุบายให้เชิญ เตมูจิน มาที่เผ่าเพื่อปรึกษาเรื่องานแต่งงานเขื่อมความสัมพันธ์กับเตมูจิน ดดยที่จะให้ลูกสาวของ หัวหน้าเผ่าเคอเรอิต แต่งงานกับลูกชายเตมูจิน แต่ระหว่างทางขณะทูตที่ไปเทียบเชิญ ขณะนำเตมูจินไปยังเผ่าก็หยิบอาวุธขึ้นหมายสังหารเตมูจินและน้องชาย แต่ทั้งคู่ตีฝ่าวงล้อมออกมาได้ และสาบานว่าจะขาดกับ ทั้ง 2 เผ่านี้ตลอดไป นับแต่นั้นมา สงครามของเขา กับผูมีพระคุณเก่าก็เริ่มขึ้น จนในที่สุดเขาก็เอาชนะ คนทั้ง 2 ได้ สงครามครั้งนั้น จาร์ก้าหนีไปได้ แต่ไม่นานเขาก็ถูกลูกน้องเขาหักหลังจับตัวมาให้เตมูจิน ลูกน้องเขาหวังได้รางวัลจึงหักหลังเจ้านาย เมื่อนำจาร์ก้า มาให้เตมูจิน เตมูจินก็มอบรางวัลอย่างงามให้กับลูกน้องของเขาเหล่านั้นด้วยการสั่งประหาร เตมูจินยังรักจาร์ก้าฉันเพื่อนดังเดิม แต่จาร์ก้าพูดทำนองแบบสำนวนไทยที่ว่า " เสือ2ตัวจะอยู่ถ้าเดียวกันไม่ได้ คนยิ่งใหญ่2คนที่ต่างความคิดก็อยู่ร่วมกันไม่ได้" (ความหมายของประโยคประมาณนี้ละคับผมสรุปๆมา) จากนั้นไม่นานด้วยการที่ เตมูจิน คลุมชนเผ่าต่างๆใมเป็นชนเผ่าเดียวได้ ชาวมองโกลทุกคนต่างอัญเชิญเขาขึ้นเป็น ข่านใหญ่ นามว่า เจงกิส หมายถึง จักรพรริผู้อยู่เหนือจักรพรรดิใดๆในโลก (เขียนเองนะคับ สรุปๆมา เดียวมาต่อนะคับ อันนี้ครึ่งแรก)

พิมพ์นานแล้ว เม็มเบอร์มันหลุดแฮะ

และต่อไปนี้ก็คือ เชื่อเสียงอันเกรียงไกร ของ กองทัพม้าที่แข็งแกร่งและทรงอำนาจมากที่สุดเท่าทีโลกเคยจารึกไว้ หลังจากนั้นเขาก็เริ่มยกทัพออกไปตีดินแดนต่างๆนอกเขตมองโกล โดยเริ่มจาก ซีเซีย ไม่นาน ซีเซียยอมสงบศึกและส่งบรรณาการให้ และเลยต่อไปตี จงตูผปักกิ่ง แต่ก็มิอาจตีได้สำเร็จ)เขาล้อมเมืองอยู่นานจนกษัตริย์ อาณาจักรจินยอมส่งบรรณาการให้และส่ง องศ์หญิง ออกมาเป็นของกำนัล ทำให้มองโกลถอยทัพกลับไป แต่ทว่าถอยกลับไปไม่นาอีกปี2ปี ก็ยกมาอีกคราวนี้ตีปักกิ่งได้และห่าฟันชาวเมืองล้มตายกันเป็นจำนวนมาก อาณาจักรของเจงกิสแผ่ขยายออกไปไกลมากตีได้เมืองแถบอิสลาม เปอร์เซียและต่างๆมากมาย ข่าวกองทัพของเจงกิสข่านถูกพูดต่อๆกันไปว่าราวกับเป็นกองทัพของปีศาจทุกที่ ที่กองทัพมองโกลผ่านท้องฟ้าจะเป็นสีดำด้วยสีของควันไฟ เพราะมองโกลเมื่อผ่านหมู่บ้านใด้ก็จะฆ่าทิ้งทั้งหมู่บ้าน และเผาทำลายหมู่บ้านนั้นเสีย กองทัพมองโกลยังช่วยราชวงศ์ซ่งใต้ ขับไล่พวกจินหรือกิมก๊ก ออกจากจงหยวนได้อีกด้วยข่าวคราวกองทักของเจงกิสที่พิชิตดินแดนได้มากมายดั่งไปทั่วเอเชียแม้แต่ในยุโรป รัสเซีย อินเดีย จีน และดินแดนแถบ เอชียตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมด
ครั้นเจงกิสเข้าสู่วัยชราภาพ เขาศรัทธานักพรตคนนึง ซึ่งคือ 1ใน7นักพรต ของสำนักช้วนจิน(ช้วนจินก่า)
เขาเชื่อว่าคนผู้นั้เป็นอมตะและตัวเขาเองก็อยากเป็นอมตะบ้าง หลังจากได้ปราศัยกันในเรื่องนี้ "นักพรตผู้นั้นกล่าวว่า สวรรค์และปฐพียังไม่จีรังยั่งยืนไฉนเลยมนุษย์จะอยู่ค้ำฟ้า" เจงกิสข่านศรัทธานักพรตคนนี้มากถึงกับตั้งให้เป็นราชครูมองโกล ด้วยการที่ขาศรัทธายึดติดในศาสนา ทำให้เขาลดความโหดเ...้...ยมลงไปแต่ก่อนมา เจงกิสข่านสิ้นอายุขัยด้วยการตกจางหลังม้าขณะนำทัพบุกยุโรป ทำให้ยุโรปหลุดพ้นจากการโจมตีในครั้งนั้น เจงกิสข่านได้มอบ แผ่นดินอันกว้างใหญ่ที่เขาพิชิตมาให้แก่บุตรชายสี่คนของเขา โดยแบ่งแผ่นดินเป็น 4 ส่วน ให้บุตรชายเขาช่วยกันดูแล

ความลับเกี่ยวกับสุสาน
ในตำรากล่าวว่าผู้ใดที่เห็นขบวนแห่พระศพของเจงกิสผู้นั้นจะต้องตาย ในการฝังแบบธรรมเนียมมองโกลในการตายของข่านจะมีการนำหญิงบริสุทธ์และอาชาพันธุ์ดีไปฝังรอบๆหลุมพระศพของข่านผู้นั้นด้วยจึงมีการฆ่าหญิงบริสุทธ์และม้าพันดี จวบจนปัจจุบันก็ไม่มีใครพบสุสานเจงกิสที่แท้จริง ที่ประเทศมองโกลจะเห็นว่ามีพิพิธภัณฑ์สุสานเจงกิสอยู่แต่นั้นไม่ใช่ โดยจุดที่ตั้งสุสานในมองโกลณปัจจุบันนี้มีสาเหตุมาจากที่ว่า มีคนมองโกลพบส่วนหนึ่งของเครื่องแต่งกายเจงกิสจมอยู่ในทรายแต่ไม่ได้พบศพ (คาดว่าน่าจะเป็นหมวก) จึงตั้งจุดนั้นขึ้นเป็นสุสานเจงกิสคับ

สรุปๆให้แค่นี้ละคับ นั่งพิมพ์เองนะคับเนี่ย พอดีว่างๆอยู่

อันบนคือแผนการขยายอำนาจคับ



อันนี้อาณาจักรสมัยเจงกิส

ดันกระทู้ ที่มีสาระ

ทารทสีสัเทาภพถค้57เดเด

ขอรูปเจงกับกุบเเละจินซี

เข้า google seach หาเอาสิคับ

- -" แล้วรู้หรือเปล่าว่าสมัยนั้นเจงกิสข่านตีลงมาจนถึงอาณาจักรพุกามเดิมของพม่าเลยอ่ะ ซึ่งตอนนั้นประเทศไทยยังเป็นแคว้นไทยใหญ่อยู่ แล้วกุบไลข่านขึ้นครองราชหลังพ่อขุนศรีอินทราทิตย์ หรือตรงกับช่วงราชวงศ์สุโขทัยของไทยพอดี
แต่มีที่น่าสังเกตุคือประเทศไทยรอดจากเงื้อมมือเจงกิสข่านได้ยังไง เพราะมีหลักฐานยืนยันว่าพอตีอาณาจักรพุกามได้ก็หันไปตีอินเดียต่อ เลยทำให้ไทยเป็นเอกราชมาจนถึงทุกวันนี้ ไม่รู้ว่าถ้าเจงกิสข่านหรือกุบไลข่านตีลงมาถึงแหลมมาลายู จะมีประเทศไทยในวันนี้อยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้