แลกเปลี่ยนความรทางประวัติศาสตร์ของจีน

ท่าน fhasatumton ท่าเอาลิ้งที่มีรูป ฮ่องเต้ราชวงศ์ต่างๆของจีนมาจากเว็บไหนอ่าคับ ผมจะขอลิ้ง เอาไว้ศึกษาได้ไหมคับ

ในวงเล็บ คือ พระนามเดิมนะครับ


ซ่งไท่จู่ฮ่องเต้(จ้าวควงอิ้น) ครองราชย์ 960-976 รวม 16 ปี

ซ่งไท่จงฮ่องเต้(จ้าวควงอี้) ครองราชย์ 976-997 รวม 1 ปี

ซ่งเจินจงฮ่องเต้(จ้าวเต๋อชั่ง) ครองราชย์ 997-1022 รวม 25 ปี

ซ่งเหรินจงฮ่องเต้(จ้าวโซ่วอี้) ครองราชย์ 1022-1063 รวม 41 ปี (ยุคเปาบุ้นจิ้น)

ซ่งอิงจงฮ่องเต้(จ้าวจงสือ) ครองราชย์ 1063-1067 รวม 4 ปี

ซ่งเสินจงฮ่องเต้(จ้าวจ้งเจิน) ครองราชย์ 1067-1085 รวม 18 ปี

ซ่งเจ๋อจงฮ่องเต้(จ้าวยง) ครองราชย์ 1085-1100 รวม 15 ปี

ซ่งฮุ่ยจงฮ่องเต้(จ้าวจี๋) ครองราชย์ 1100-1126 รวม 26 ปี

ซ่งชินจง(จ้าวตั้น) ครองราชย์ 1126-1127 รวม 1 ปี

จบเป่ยซ่ง

ซ่งใต้ กำลังทำอยู่ครับ

ท่านเคยโพสต์ไปแล้ว หงะ

งั้น ขอราชวงศ์ หมิง มั้ง

วิกิพิเดียครับ


http://en.wikipedia.org/wiki/Emperor_Gaozong_of_Song


เว็บนี้ ราชวงศ์ซ่ง

http://en.wikipedia.org/wiki/Kublai_Khan

เว็บนี้ ราชวงศ์หยวน

http://en.wikipedia.org/wiki/Hongwu_Emperor

เว็บนี้ ราชวงศ์หมิง

http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/05/K5391397/K5391397.html


เว็บนี้ ราชวงศ์หมิง พร้อมประวัติฮ่องเต้

http://en.wikipedia.org/wiki/Nurhaci

เว็บนี้ ราชวงศ์ชิง

ความจริง ราชวงศ์ชิง มีของภาษาไทยด้วย แต่จะสิ้นสุดที่ เต้ากวงฮ่องเต้

ส่วน ภาษาอังกฤษ มีรูปเยอะกว่า และ มี รายพระนาม ฮองเฮา สนม และ โอรส ธิดา ด้วย

ราชวงศ์หมิงก็โพสต์ไปแล้วเหมือนกัน ถ้าอ่านดีๆ ก็จะพบพระนามเดิมครับ

แต่อันนี้ มีพระนามเดิม ในวงเล็บไงครับ

อันนี้ราชวงศ์หมิงครับ

ราชวงศ์หมิง เป็นราชวงศ์ที่ปกครองประเทศจีน ระหว่าง ค.ศ. 1368 ถึง ค.ศ. 1644 เป็นเวลารวม 276 ปี โดยปกครองต่อจากราชวงศ์หยวนหรือพวกมองโกล และพ่ายแพ้ให้กับราชวงศ์ชิงของพวกแมนจูในภายหลัง

ราชวงศ์หมิงเป็นราชวงศ์ที่รุ่งเรืองในด้านวัฒนธรรมเป็นอย่างมาก ในยุคนี้มีการสำรวจทางทะเลอย่างกว้างขวาง ราชวงศ์หมิงในตอนต้นถือเป็นอาณาจักรที่ก้าวหน้าที่สุดในโลก ณ ช่วงเวลานั้น

ฮ่องเต้ราชวงศ์หมิง

หมิงฮุ่ยตี้ เมื่อหมิงไท่จู่สวรรคต องค์ชายจูหยุนเหวิน( 朱 允 炆 ) ขึ้นครองราชสมบัติ ทรงพระนามว่าฮุ่ยตี้ ( 恵 帝 ) ใ ช้ศักราชประจำพระองค์ว่าเจี้ยนเหวิน ( 建 文 )ทรงดำเนินนโยบายลดทอนอำนาจของบรรดาหวางต่างๆ อย่างเข้มงวด หวาง 5 องค์ถูกย้ายออกจากเมืองที่ประทับ บางองค์ถูกปลด บางองค์ต้องฆ่าตัวตาย เยี่ยนหวางจูตี้เองก็ถูกแพ่งเล็งเนื่องจากเป็นผู้ที่มีบทบาทมากในการศึกในคราวก่อนๆ

อนึ่งก่อนที่หมิงไท่จู่จะสวรรคตทรงมีราชโองการห้ามหวางองค์ต่างๆ เข้ามาถวายบังคมพระศพเพราะเกรงจะก่อรัฐประหาร แต่เยี่ยนหวางไม่ยอมทำตามราชโองการนี้นำทหารราชองครักษ์เดินทางมาหนานจิง แต่มีราชโองการของจักรพรรดิส่งมาห้าม พระองค์จึงจำเป็นต้องกลับไปที่เป่ยผิง หลังจากสะสมอาวุธและฝึกซ้อมทหารใช้ชำนาญพระองค์จึงตัดสินพระทัยชิงลงมือยกทัพจากเป่ยผิงลงใต้เผชิญหน้ากับหลานชาย โดยอ้างว่าเพื่อกำจัดเหล่าขุนนางกังฉินสอพลอที่อยู่รอบข้างองค์จักรพรรดิ มีบันทึกว่าก่อนที่พระองค์จะนำกองทัพยกออกจากเมืองเกิดพายุพัดแรงจนกระทั่งหลังคาวังจนหักพังเสียหายซึ่งพระองค์กล่าวว่าเป็นเพราะได้เวลาที่พระองค์จะได้เสด็จเข้าไปประทับที่พระราชวังหลังคาเหลืองแล้ว

การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ ค.ศ. 1399 นานถึง 3 ปี ในระยะแรกพระองค์เป็นฝ่ายเสียเปรียบเนื่องจากฝ่ายจักรพรรดิมีกองทหารปืนไฟ ซึ่งมีอานุภาพสงทำให้ต้องทรงถอยทัพกลับไปทางเหนือแต่ทหารทางใต้ไม่คุ้นเคยกับอากาศหนาวทางภาคเหนือจึงล้มป่วยเสียชีวิตไปเป็นจำนวนมาก จนกระทั่ง ค.ศ. 1402 กองทัพของพระองค์ยกมาถึงชานกรุงหนานจิงกองทัพฝ่ายวังหลวงไม่สามารถต้านทานได้อีกเนื่องจากไม่มีแม่ทัพที่ชำนาญศึกเพราะถูกประหารไปตั้งแต่ปลายรัชกาลของหมิงไท่จู่ เหล่าขุนนางต่างพากันมาสวามิภักดิ์มากขึ้น ในวันที่พระองค์สามารถเข้าสู่ภายในเมืองได้ ปรากฏว่าเกิดเพลิงไหม้ภายในวังหลวงมีผู้พบพระศพของ ฮองเฮากับพระราชโอรสของหมิงฮุ่ยตี้ถูกเพลิงครอกภายในวังชั้นในแต่ไม่มีใครพบพระศพของหมิงฮุ่ยตี้ ( มีผู้สันนิษฐานว่าพระองค์ลอบหนีออกไปได้และผนวชก่อนที่จะเสียเมือง ) ต่อมาอีก 39 ปี ในรัชศกจ้งถ่ง มีผู้พบพระภิกษุชรารูปหนึ่งที่มีคนจำได้ว่าคือจักรพรรดิฮุ่ยตี้ หมิงอิงจงจึงมีราชโองการให้เชิญพระองค์มาประทับที่กรุงเป่ยจิง ที่ประทับของพระองค์ถูกปิดเงียบและสวรรคตอย่างสงบในกรุงเป่ยจิงนั่นเอง

หมิงเฉิงจู่ หลังจากปราบดาภิเษกขึ้นเป็นจักรพรรดิองค์ที่สามของราชวงศ์หมิงแล้ว องค์ชายจูตี้ (朱 棣) ) เฉลิมพระนามว่าหมิงเฉิงจู่ ( 成 祖 )ในศักราชว่า หย่งเล่อ ( 永 乐 ) มีราชโองการให้ประหารขุนนาง พระองค์ทรงระแวงว่าเป็นจงรักภักดีต่อพระนัดดาของพระองค์กว่า 870 คน นอกจากนี้ยังดำเนินนโยบายลดทอนอำนาจเจ้าองค์อื่นๆ อย่างเข้มงวด เช่น ห้ามมีกองทหารประจำเมืองให้มีได้แต่ทหารรักษาพระองค์จำนวนหนึ่ง ห้ามเจ้าแต่ละเมืองติดต่อกันเองโดยไม่ได้รับพระราชานุญาต ภาระกิจแรกที่พระองค์ทำคือดำริย้ายเมืองหลวงไปอยู่ที่เป่ยผิงอันเป็นฐานที่มั่นของพระองค์ด้วยเหตุผลว่าป้องการรุกรานของชนกลุ่มน้อยทางเหนือ ค.ศ. 1404 มีราชโองการให้อพยพคนมากมายหลายแสนคนจาก เมืองหนานจิง มณฑลซานซี และมณฑลเจ้อเจียง แบ่งเป็น 5 สายเข้ามายังปักกิ่ง พร้อมกับเป็นการหาแรงงานเพื่อสร้างพระราชวังที่ประทับของจักรพรรดิในเมืองหลวง ซึ่งก็คือ "พระราชวังต้องห้าม"

ในการนี้ต้องเกณฑ์คนหนึ่งแสนพร้อมกับช่างฝีมืออีกหลายพันคน การก่อสร้างพระราชวังต้องห้ามนี้กินระยะเวลานานถึง 15 ปี พระองค์ให้ความสำคัญกับการก่อสร้างพระราชวังต้องห้าม แห่งนี้ เป็นอย่างมากโดยในปี ค.ศ. 1406 ได้เสด็จมาตรวจตราการก่อสร้างด้วยพระองค์เอง ในปี ค.ศ. 1413 พระองค์จึงทรงย้ายจากหนานจิงมาประทับที่ปักกิ่ง เป็นการถาวร แต่ดูเหมือนสวรรค์จะไม่ยินดีกับพระราชวังแห่งนี้เท่าใดนัก เพราะเพียงไม่กี่เดือนหลังเฉลิมพระมณเฑียรก็มีฟ้าผ่าลงพระที่นั่งและเกิดเพลิงไหม้อาคารต่างๆ หลายหลัง ซ้ำยังเกิดแผ่นดินไหวในปี ค.ศ. 1416 จนต้องซ่อมแซมกว่าจะสำเร็จก็นานถึง 4 ปี แต่พระองค์กลับมีโอกาสได้ประทับอยู่ในพระราชวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนี้ไม่เกิน 4 ปี เพราะต้องนำทัพออกไปรบกับพวกมองโกล 5 ครั้ง คือ ในปี ค.ศ. 1410, 1422 1423 และ 1424

ในปี ค.ศ. 1403 พระองค์มีราชโองการโปรดให้ราชบัณฑิตกว่าสองพันคน พร้อมด้วยผู้อำนวยการใหญ่ 5 คน รองผู้อำนวยการอีก 20 คน จัดทำ “หย่งเล่อต้าเตี่ยน” สารานุกรมรวบรวมความรู้ทางวิชาการสาขาต่างๆ ทั้งหมด ใช้เวลาจัดทำ 4 ปี เป็นหนังสือกว่า22,937 บรรพ มหาสารานุกรมชุดนี้มีต้นฉบับ 1 ชุดและสำเนาอีก 2 ชุดเก็บรักษาไว้แต่หายสาบสูญไปจนปัจจุบันเหลือเพียง 370 บรรพ

พระราชภารกิจที่สำคัญอีกประการหนึ่งคือโปรดให้จัดสร้างกองเรือ “เป่าฉวน” ที่มีความยิ่งใหญ่ที่สุดในขณะนั้นมีทั้งสิ้น 62 ลำ ลำที่ยาวที่สุดวัดได้ 140 เมตร กว้าง 60 เมตร แต่ละลำประกอบด้วย ทหาร นายแพทย์ ล่าม นายกองเรือคือ เจิ้งเหอ ( 郑 和 )ขันทีคนสนิทของพระองค์ที่เดินทางออกทะเลล่องไปทั่วโลก 7 ครั้งในรอบ 28 ปี ไปไกลถึง อินเดีย แอฟริกา นำสินค้าไปแลกเปลี่ยนกับชาติต่างๆ รวมทั้งเข้ามาถึงกรุงศรีอยุธยาตรงกับรัชกาลของสมเด็จเจ้านครอินทร์ และนำของหายากกลับมาถวายองค์จักรพรรดิ เจิ้งเหอนำกองทัพเรือจีนออกทะเลครั้งแรกเมื่อศักราชหย่งเล่อปีที่ 3 เดือน 7 ตรงกับ ค.ศ. 1405 โดยออกเดินทางจากท่าเรือหลิวเจียก่าง มณฑลซูโจว หมิงเฉิงจู่สวรรคตขณะยกทัพกลับจากไปรบพวกมงโกลเมื่อเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1424 พระศพถูกเชิญไปบรรจุที่สุสาน ฉานหลิง

หมิงเหยินจง จูเกาจื้อ ราชโอรสของหมิงเฉิงจู่ องค์ชายจูเกาจื้อ( 朱 高 熾 )ขึ้นครองราชย์ต่อจากพระบิดา ทรงมีพระนามว่าหมิงเหยินจง ( 仁 宗 )ใช้ศักราชหงซี ( 洪 熙 )พระองค์เลื่อมใสในลัทธิขงจื้อ จึงยกเลิกกองเรือมหาสมบัติของพระบิดาและมีพระราชดำริที่จะย้ายเมืองหลวงลงไปอยู่ที่หนานกิง ตามเดิม แต่เนื่องจากทรงครองราชย์เพียงสิบเดือนก็ประชวรสวรรคตไปก่อน แผนการต่างๆ จึงยุติไปโดยปริยาย พระศพถูกเชิญไปบรรจุที่สุสาน เสียนหลิง

หมิงซวนจง จูเจียนจี องค์ชายจู( 朱 瞻 基 )( ค.ศ. 1426-1435 ) ครองราชย์ทรงพระนามว่าหมิงซวนจง ( 宣 宗 )รัชศกซวนเต๋อ ( 宣 徳 ) ทรงเป็นจักรพรรดิที่พระทัยอ่อน ในตอนต้นรัชกาลมีพระญาติก่อกบฏเมื่อปราบปรามได้สำเร็จพระองค์ก็มิได้ลงโทษ ในปี ค.ศ. 1431 มีราชโองการให้เจิ้งเหอเป็นแม่ทัพนำกองเรือออกเดินทางอีกเป็นครั้งที่ 7 ( ครั้งสุดท้าย ) กลับเข้ามาถึงปักกิ่งเมื่อ 1433 ทรงครองราชย์นาน 10 ปี สวรรคตเมื่อพระชนม์ได้ 36 พรรษา พระศพถูกเชิญไปบรรจุที่สุสาน จิ่นหลิง

หมิงไท่จง ( ค.ศ. 1449 - 1457 )องค์ชายจู ( 朱 祁 鈺 )เป็นพระอนุชาของจักพรรดิอิงจง ครองตำแหน่งเฉิงหวาง หลังจากที่รู้ว่าอิงจงถูกมงโกลจับไปเป็นเชลย วันที่ 18 เดือน 8 ฮองไทเฮาจึงมีพระราชโองการตั้งเฉิงหวางเป็นผู้สำเร็จราชการ ค.ศ. 1450 จึงได้ยกขึ้นเป็นฮ่องเต้พระนามหมิงไท่จง( 代 宗 ) รัชศกจิ่งไท่ ( 景 泰 ) เดือน 10 กองทัพมงโกลยกมาถึงชานกรุงปักกิ่ง หยูเซียนเสนอให้ตั้งค่ายนอกเมืองรายไปตามประตูเมือง เหย่เซียนทำอุบายว่าจะส่งตัวหมิงอิงจงกลับขอให้ขุนนางผู้ใหญ่ออกมารับแต่หมิงไท่จงทรงรู้ทันให้ขุนนางชั้นผู้น้อยสองคนมาแทน

วันที่ 11 เดือน 10 กองทัพมงโกลบุกตีค่ายต่างๆ แต่ถูกทหารหมิงต่อต้านจนพ่ายแพ้ไปหลายครั้งทำให้ทหารเสียกำลังใจ และเริ่มขาดเสบียง กอปรกับเห็นว่าราชวงศ์หมิงมีฮ่องเต้องค์ใหม่แล้วก็ไม่สามารถใช้อิงจงเป็นเครื่องต่อรองได้ จึงทำให้ต้องถอนทัพกลับไปเมื่อวันที่ 15 เดือน 10

หมิงอิงจงถูกปล่อยให้เป็นอิสระ หมิงไท่จงจึงสถาปนาให้เป็น ไท่ซ่างหวาง ( พระเจ้าหลวง ) และจัดวังให้เป็นที่ประทับส่วนพระองค์แต่ไม่อนุญาตให้เสด็จไปมาได้ตามพระทัย

ค.ศ. 1456 หมิงไท่จงประชวรสวรรคต ขันทีเฉาจื้อเสียนรวบรวมพลพรรคก่อรัฐประหารเชิญ อิงจงกลับมาครองราชย์อีกครั้ง ครั้งนี้เปลี่ยนไปใช้รัชศกเทียนซุ่น ( 天 順 ) นาน 8 ปี จึงเสด็จสวรรคต พระศพบรรจุอยู่ที่ยู่ หลิง
หมิงอิงจง ( ค.ศ. 1457 – 1464 )องค์ชายจูจิเจิ้น (朱 祁 鎮 ) ครองราชย์เมื่อพระชนม์ได้ 8 พรรษา ทรงพระนามว่าหมิงอิงจง ( 明 英 宗 )ใช้รัชศกว่าเจิ้งถง ( 正 統 ) เนื่องจากยังทรงพระเยาว์ราชการต่างๆ จึงตกอยู่ในมือของหวางเจิน ( 王 振 )ขันทีที่เป็นพระพี่เลี้ยง นับวันอำนาจบารมีของหวางเจินก็เพิ่มพูนมากขึ้น มีขุนนางจำนวนไม่น้อยที่ต่อต้านหวางเจินก็ถูกสมัครพรรคพวกของหวางเจินจับกุมกำจัดไป แม้ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ยังต้องเรียกหวางเจินด้วยความนอบน้อมว่า วังฝู่ แปลว่า พ่อใหญ่ เมื่อครองราชย์มาได้ 13 ปี ใน ค.ศ. 1449 เหย่เซียนซึ่งเป็นข่านของเผ่าออยเร็ต ( มงโกลเผ่าหนึ่ง ) มีความเข้มแข็งขึ้น วันที่ 1 เดือน 7 ได้ยกทัพมาตีเมืองต้าถ่ง กองทัพหมิงไม่อาจต้านทานได้ต้องเสียแม่ทัพนายกองไปหลายคน ข่าวศึกมาถึงปักกิ่งขุนนางเกิดความหวาดวิตกมาก หวางเจินซึ่งไม่มีประสบการณ์ในการทำศึกแต่อยากจะมีชื่อเสียงให้ปรากฏก็ทูลยุยงให้หมิงอิงจงนำทัพยกไปรบกับเหย่เซียนด้วยพระองค์เอง ขุนนางต่างพากันคัดค้านความคิดนี้แต่หมิงอิงจงทรงปลงใจเชื่อตามที่หวางเจินทูลทุกอย่าง ดังนั้นในวันที่ 16 เดือน 7 กองทัพหมิงที่มีพลกว่าหนึ่งแสนคนยกออกไปจากเมืองหลวงแต่ต้องเผชิญกับพายุฝนอยู่ที่ซวนฝู่ทหารล้มป่วยเป็นจำนวนมาก วันที่ 1 เดือน 8 กองทัพหมิงเดินทางไปถึงต้าถง แต่เมื่อทราบสถานการณ์ที่ไม่สู้ดีนัก หวางเจินไม่มีทางเลือกจึงทูลขอให้ยกทัพกลับทันที

วันที่ 3 เดือน 8 เมื่อถอนทัพมาถึงที่เมืองไหวไหล ขุนนางต่างมีความคิดสองแนวคือเข้าไปตั้งรับกองทัพมงโกลภายในเมืองกับรีบยกทัพกลับปักกิ่งไปให้เร็วที่สุด แต่หวางเจินเห็นว่าขบวนสัมภาระส่วนตัวยังมาไม่ถึงจึงให้ตั้งค่ายอยู่ที่นอกเมือง กองทัพมงโกลตามมาทันก็ตั้งค่ายล้อมอย่างแน่นหนาทำให้ทหารขาดเสบียงและน้ำดื่ม

วันที่ 15 เดือน 8 เหย่เซียนแกล้งแต่งคนมาเจรจาขอหย่าศึก หมิงอิงจงหลงเชื่อขณะที่กำลังถอนทัพ ทหารมงโกลก็บุกโจมตีทั้งสี่ทิศจนกองทัพหมิงพินาศ หวางเจินและแม่ทัพหลายคนตายในที่รบ อิงจงถูกจับไปเป็นตัวเชลย

หยูเซียนรองเจ้ากรมกลาโหมเรียกระดมกองทัพหัวเมืองใกล้ๆ กรุงปักกิ่งเข้ามาต้านทานกองทัพมงโกลอย่างเข้มแข็งจนต้องถอยกลับออกไป

พอมั๊ยครับคุณมังกรหลับ 555+

จากเวปวิกิพิเดียสารานุกรมจีน

ผมนั้นยังมีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์จีนไม่มาก ขอท่านมังกรหลับหรือfhasatumtonและท่านอื่นๆชี้แนะด้วย
คำถามแรกคือกวนจงหรือขวันต๋ง ผู้ซึ่งขงเบ้งเคยเปรียบตนเองเป็นเขา รับราชการอยู่แคว้นอะไรครับ เขาเป็นผู้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเปล่าครับ หรือตำแหน่งอื่น

ราชวงศ์ซ่งใต้ ชอบแม่ทัพเยวี่ยนเฟยมากที่สุด

ขอบคุณ กระบี่บูรพาในความหวังดี ที่คุณเอามาจากวิกิพีเดีย อันนี้ผมเคยอ่าน แล้วคับ แต่ก็ขอบคุณที่หวังดี

ผมไม่รู้สิครับ คงต้องไปศึกษาดูครับ ถ้าเจอแล้ว จะมาตอบให้

ท่านมังกรหลับครับ มิกล้า มิกล้า ท่านมังกรหลับโปรดชี้แนะ

ราชวงศ์หมิงถูกกองทัพแมนจูบุกโจมตีจนแพ้เลยเปลี่ยนเป็นราชวงศ์แมนจูเหตุผลเพราะชาวหมิงเป็นฮั่นแต่แมนจูเป็นชาวแมนจูเลียชาวหมิงหลังจากเปลี่ยนราชวงศ์ก็มีโครงการโค้นแมนจูกู้หมิง ในสมัยราชวงศ์แมนจูก็ยังมีคนที่เป็นหมิงเยอะกว่าชาวแมนจูสมัยจักรพรรดิคังซีแมนจูได้สร้างปืนใหญ่หลายกระบอก

ส่วนที่แล้วคือการสิ้นราชวงศ์หมิง

ขวันต๋ง เป็นนายกรัฐมนตรี รัฐฉีคับ ซึ่งตำแหน่ง นายกรัฐมนตรีนั้น มีอำนาจรองจากฮ่องเต้ ซึ่งขงเบ้งเคยเปรียบว่าเหนือคนทั้งสอง ไม่รู้ว่าหมายถึงสติปัญญา หรือ วาสนา

ขงเบ้งเขาเปรียบตัวเองเป็นขวันต๋ง เพราะเขาเปรียบตัวเองในอนาคตว่าจะเป็นนักปกครองที่เก่งกาจครับ ขวันต๋งเคยได้รับการชมจากขงจื๊อว่า หากไม่มีขวันต๋ง ประเทศของเราอาจตกเป็นของคนป่าไปแล้ว

แล้วงักแยละครับ เป็นใคร รับราชการอยู่ที่แคว้นอะไร แต่คนๆนี้ ถ้าผมจำไม่ผิดจะต้องเป็นนักการทหาร