แลกเปลี่ยนความรทางประวัติศาสตร์ของจีน

กรุณาอ่านให้หมดด้วยนะคับ ก่อนเถียงผม เพราะที่เถียงมาไม่รู้คุนอ่านอย่างละเอียดหรือยัง อ่านไปแล้วต้องวิเคราะห์คิดตามไปด้วย นี่เป็นสาเหตุหนึ่งคับ ว่าคนไทยทำไมโง่คณิตและวิชาคำนวณ เพราะคนไทยอ่านแล้วไม่ค่อยคิดคับ อ่านแล้วก็จำๆมาเฉย โดยขาดการคิดไตร่ตรองโดยละเอียด เห็นอะไรที่ต้องคิด ก็บ่ายหน้าหนี อ่านให้หมดนะคับ เดียวจะพิมต่อ

เออ ผมพลาดไปเองแหละครับ เจ้าพระย่พระคลังไม่ได้แปลคนเดียว

ตอบทีเหลือด้วยฮะ

เรื่องที่บอกว่าประวัติศาสตร์จีนไม่คลาดเคลื่อนนั้นเป็นไปไม่ได้หรอกครับ คนที่จะเขียนประวัติศาสตร์จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องศึกษาให้ชำนาญก่อน แล้วเขาจะเขียนเหตุการณ์สำคัญได้ทุกเหตุการณ์หรือ เขาก็ต้องเถามผู้รู้เป็นธรรมดา แหละผู้รู้อาจโกหกก็ได้ เขาก็ต้องเรียกถามมาเยอะ แล้วท่านคิดหรือว่า คนจะตอบแบบเดียวกัน มันย่อมเป็นไปไม่ได้

แล้วที่ท่านบอกว่า คนจีนจดบันทึกส่วนใหญ่จะเป็นนักปราชญ์ ข้อนี้ผมยอมรับครับ ผมผิดพลาดเอง แต่เขามีปาก และปากนี้แหละก็สามารถสร้างเหตุการณ์ก็ได้ บางคนเป็นคนชอบสอดรู้สอดเห็นและชอบมาคุยโม้ ให้คนอื่นได้ฟัง นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ประวัติศาสตร์คลาดเคลื่อน

แล้วที่ท่านบอกว่าแม่ทัพมีจวน ผมเชื่อ และท่านก็ต้องเชื่อว่ากองทัพก็ต้องมีเวรตรวจตรา เขาก็ต้องติดเชื้อบ้างละ จากการสัมผัสไง และอีกอย่างก็คือน้ำ เป็นไปไม่ได้ที่โจโฉจะไม่ดื่มน้ำและแม่ทัพคนอื่นด้วย มันต้องมีการป่วยกันบ้าง

ผมว่าผมเถียงกับคุณสนุกดีครับ ผมหาคนคุยเรื่องสามก๊กเก่งมานานแล้ว ส่วนใหญ่เพื่อนมันก็ไม่ได้อ่านกันหรอก

เดี๋ยวเลิกเล่นสักพักก่อน จะกลับมาใหม่

โห เก่งกันจังเลยครับ

เดียวกลับมาตอบ ดูฮั่นอู่ตี้ก่อน

ถามมั้ง คืออยาก รู้ ประวัติ กำแพงเมืองจีน อ่ะครับ สร้างตั้งแต่ราชวงศ์ไหนถึงไหน เห็นเขาบอกใช้คนเป็นหมื่นๆคน จริงรึเปล่า แล้วมันยาวกี่กิโล ?

ปราชญ์ คือ ผู้รู้ การจะบันทึกประวัติศาสตร์จริงคับ ต้องอาศัยปากจากคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นๆ และเวลาเดินทัพแต่ละเที่ยวก็มีการจดบันทึกเหตุการณ์ต่างๆอยู่แล้ว ไม่ว่าจะผบการรบ กำลังพล หรือ เสบียง คนเขียนประวัติศาสตร์ สามก๊กอย่าง เฉินโซ่ว เขาไม่ได้เขียนกันวันเดียว เสร็จ เขาเขียนกันเป็น สิบๆปี แต่ที่คุนบอกว่าบางคนชอบโม้ คุนพูดอย่างกับว่าเขาบันทึกประวัติศาสตร์บันทึกกันแค่วันเดียว ไม่ทราบว่าคุนอ่านมาละเอียดขนาดไหน เฉินโซ่ว เขียนบันทึกสามก๊ก จากข้อมูลการเดินทัพของแต่ละก๊ก ที่เคยเกิดขึ้นในสามก๊กซึ่งยังมีข้อมูลอยู่ ภายหลังรวมแผ่นดินเป็นหนึ่งแล้ว เขาจึงทำการรวบรวมหลักฐาน จากที่ต่างๆ และนำเอาเหตุการณ์ของก๊กแต่ละก๊กมาบันทึกประวัติศาสตร์ ไม่ใช้บันทึกมาแบบ ฉุ่ยๆเหมือนที่คุนว่า ไอ้ที่คุนบอกมานั้นไม่น่าเรียกว่าการบันทึกประวัติศาสตร์ มันเป็นการหาข่าวมากกว่าที่ถามชาวบ้านหรือทหารเอาหนะ ก็อาจมีบ้างที่บางเหตุการณ์ต้องอาศัยการถามคนในเหตุการณ์นั้น แต่ไม่ใช่จำนวนแค่10คน แต่เป็นจำนวนคนทีรอดตายจากเหตุการณ์นั้น เป็น ร้อย เป็นพันคน แล้วนำมาเรียบเรียงอีกที ดดยเรียงจากคำพูดของคนส่วนมากที่เขาบอกนั้น ตรงกัน บันทึกประวัติศาสตร์นะคับ ไม่ใช่เด็กเล่นขายของ ที่เที่ยวถามคนนู้นคนนี้แล้วเอามาเขียนๆให้มันจบๆไป อีกทั้งบันทึกพวกนี้ส่วนใหญ่จะจาลึกใส่แผ่นหินแล้วฝังดิน หรือ ฝังไว้ในสุสาน ประวัติศาสตร์จะคลาดเคลื่อนได้ก็มีเหตุผลเดียวคืออยู่ที่คนเขียน แล้วเฉินโซ่ว โตมาในก๊ก ของเล่าปี่ ก็ต้องเข้าข้างเล่าปี่เป็น ธรรมดา หลอกว้านจงที่แต่งสามก๊กที่คุนได้อ่านของพระยาพระคลังนั้น ก็มาจากหลอกว้านจง หลอกว้านจงแต่งดดยนำเอาของ เฉินโซ่ว มาแต่งเพิ่ม ผสมสีลงไปอีกที แล้วเหตุการณ์แตกทัพเรือ ด้วยโรคระบาดนั้นปัจจุบันเป็นที่ยอมรับกันทั่วดลกแล้วคับ ไม่เชื่อคุนลองไปถามคนที่เขามีการศึกษาและศึกษาสามก๊กอย่างจริงจังดูก็ได้ หรือไม่ก็ไปเข้าเว็บสามก๊ก ดูก็ได้คับ ผมเถียงกับคุนเหมือนผู้ใหญ่เถียงกับเด็ก แบบนี้ตรงตามสุภาษิตจีนที่ว่า กบในบ่อ กบอยู่ในบ่อไม่มีวันจะเห็นความกว้างใหญ่ของมหาสมุทร แล้วก็คิดว่าบ่อที่ตนอยู่ใหญ่พอตัวอยู่แล้ว ไม่เคยรู้ว่ามหาสมุทรนั้นเป็นอย่างไร ทั้งที่คนส่วนหญ่เขารู้กันหมดแล้ว ที่เกิดโรคระบาดในทัพโจโฉนะส่วนใหญ่เกิดกัยทหารที่อยู่บนเรือคับ แล้วคุนถามว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนจะไม่ดื่มน้ำ ใช่คับมันเป็นไปไม่ได้ แต่อย่าลืมตอนนั้นโจโฉ ยกทัพไปทางเรือส่วนหนึ่งตั้งค่ายบนบก และทะเลน้ำก็ต้องเค็มคับกินไม่ได้ จึงตัดไปได้เลยถ้าหากคุนหมายถึงแม่น้ำคูคลอง แล้วน้ำอาหาร ที่สำหรับให้นายพลระดับสูงกินก็ต้องแยกจากพวกไพร่ราบทหารเลว ธรรมดาอยู่แล้ว แล้วยิ่งเมื่อคนนึงติดโรคระบาดขึ้น กองทัพก็ต้องป้องกันเป็นพิเศษอยู่แล้ว จนสุดท้ายโจโฉจึงต้อง เผาทัพเรือซึ่งอาจจะมีทั้งคนติดไม่ติดอยู่บนนั้นด้วย เพื่อป้องกันโรคระบาดแล้วยกทัพกลับ เถียงแบบไม่คิดเลยนะคุนเนี่ย มีหัวไว้ให้ผมขึ้นเล่นรึป่าว หรือ ว่ามีไว้กั้นหูไม่ให้ชนกันเฉยๆ

ตอบ มังกรxลับ
(ศิษย์น้อง)
คนไทยเรียกว่า กำแพงเมืองจีน คนปักกิ่งเรียกว่า ฉางเฉิง แปลว่า กำแพงยาว เป็นสิ่งก่อสร้างในยุคโบราณของจีน ที่เป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก ซึ่งมีคำกล่าวกันว่า เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นบนพื้นโลกที่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า จากดวงจันทร์ ได้
เมื่อพูดถึงกำแพงเมืองจีน เกือบทุกคนจะได้ยินเรื่องราวการก่อสร้างกำแพงนี้ของ จักรพรรดิ จิ๋นซี หรือ ฮ่องเต้จิ๋นซี หรือ จิ๋นซีฮ่องเต้ ( จีนกลาง เรียก ฉิน สื่อ หวง ตี้ แปลว่า ปฐมจักรพรรดิ แห่งราชวงศ์ ฉิน )
โดยแท้จริงแล้ว การสร้างกำแพงนี้ ถูกเริ่มสร้างเมื่อ 700 ปี ก่อนคริสตกาล ในเวลานั้นแผ่นดินจีนถูกแบ่งออกเป็นประเทศหลาย ๆ ประเทศ ซึ่งมักจะปรากฏสงครามรบพุ่งระหว่างกัน ดังนั้นแต่ละประเทศจึงสร้างกำแพงเมืองขนาดใหญ่และค่อนข้างสูงขึ้นเป็นเขตประเทศของตนเอง กำแพงเหล่านั้นไม่เหมือนกับกำแพงเมืองแบบธรรมดา แต่เป็นกำแพงที่ค่อนข้างยาวมาก เป็นกำแพงเมืองจีนก่อนราชวงศ์ฉิน จนเมื่อ 200 ปีก่อนคริสตกาล จักรพรรดิจิ๋นซี ทรงรวมประเทศจีนเป็นหนึ่งเดียว และสถาปนาราชวงศ์ฉินขึ้น ทรงต้องการความเป็นหนึ่งเดียวของประเทศที่มีความปลอดภัย จึงส่งกองทหาร 3 แสนคน กับประชาชน 5 แสนคน ร่วมกันสร้างกำแพงใหญ่ เริ่มจากทิศตะวันตกที่เมือง หลินเถา ถึงตะวันออกที่เมือง เลี๋ยวตง มีความยาว 10,000 ลี้ ทำให้ผู้คนเรียกกำแพงนี้ว่า กำแพงหมื่นลี้ กำแพงนี้ถูกสร้างขึ้นบนฐานเดิมของ กำแพงเมืองจีนรุ่นเก่า จึงใช้เวลาสร้างเพียง 9 ปี








หลังจากราชวงศ์ฉิน มาสู่ ราชวงศ์ฮั่น ราชวงศ์สุย ราชวงศ์หมิง กับราชวงศ์ที่ปกครองแผ่นดินทางเหนืออยู่ยาวนาน เช่น ราชวงศ์เป่ยเว่ย ราชวงศ์เป่ยโจว ราชวงศ์เลี๋ยว ราชวงศ์จิน เป็นต้น ล้วนเคยสร้างกำแพงแบบเดียวกันนี้ สำหรับกำแพงที่พวกเราเห็นอยู่ในปัจจุบัน เป็นกำแพงที่สร้างขึ้นในราชวงศ์หมิง เริ่มทางตะวันตกที่ เมือง เจีย ยวี่ กวน ของมณฑล กันซู ถึงตะวันออกที่ เมือง ซาน ไห่ กวน ของมณฑล เหอเป่ย ประมาณว่ามีความยาว 12,000 ลี้ เส้นทางผ่านของกำแพงสายนี้ กับสายของราชวงศ์ฉิน ไม่เหมือนกัน
ไม่ว่าสมัยราชวงศ์ฉิน หรือสมัยราชวงศ์หมิง การสร้างกำแพงเต็มไปด้วยความยากลำบาก กำแพงหมื่นลี้ส่วนใหญ่สร้างบนภูเขาสูง วัสดุที่ใช้ก่อสร้างมีหลายขนาด ขนาดเล็กอาจมีน้ำหนักหลายสิบชั่ง ขนาดใหญ่อาจมีน้ำหนักหลายพันชั่ง ( 1 ชั่ง = ครึ่งกิโลกรัม โดยประมาณ ) สมัยนั้น ไม่มีรถยนต์ ไม่มีรถไฟ ไม่มีปั้นจั่น ไม่มีเครื่องมือสำหรับยกของหนัก การยกสิ่งของที่หนัก พันชั่ง ร้อยชั่ง จากเชิงเขาสู่ยอดเขา ย่อมเป็นความลำบากสุดที่จะพรรณนา กำแพงเมืองจีนในส่วนของเมือง ปาต๋าหลิ่ง ( ใกล้กรุงปักกิ่ง ) ใช้คนหลายพันคนซ่อมสร้างเมื่อหลายสิบที่ผ่านมา ในเวลา 1 ปี ได้ระยะเพียง 200 เมตร มองย้อนกลับไปในสมัยราชวงศ์หมิง ที่ปกครองประเทศกว่า 200 ปี ประวัติศาสตร์การก่อสร้างกำแพงในสมัยนั้น กว่าจะได้ระยะ 200 เมตร คงจะต้องใช้เวลาหลาย ๆ ปีทีเดียว
ประวัติศาสตร์ของกำแพงเมืองจีนซึ่งทำให้เห็นการรวมประเทศที่มีความปลอดภัยนั้น ยังนำมาซึ่งข้อดีให้เห็นอีกหลายประการ แต่ว่าการสร้างกำแพงนี้ก็ได้นำ ความทุกข์ระทม มหาศาลมาสู่ประชาชนด้วย มีเหตุการณ์ในสมัยราชวงศ์ฉินเล่าต่อ ๆ กันมาว่า ณ เวลานั้นประชากรจีนมีอยู่ประมาณ 20 ล้านคน เป็นประชากรที่อยู่ในวัยทำงานไม่ถึง 10 ล้านคน จำนวนทหารและชาวบ้าน ก่อนและหลัง การสร้างกำแพง มีอยู่ประมาณ 4 ล้านคน เกือบจะเท่ากับแรงงานทั้งหมดที่มีอยู่ทั่วประเทศ ดังนั้น ตั้งแต่ราชวงศ์ฮั่น เป็นต้นมา จึงมีประชาชนจำนวนไม่น้อยต่อต้านการสร้างกำแพง กำเนิดเป็น บทกวี บทเพลง และนิทาน เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องระหว่างการสร้างกำแพงกับทุกข์ระทมของประชาชน แพร่หลายท่ามกลางหมู่ประชาชนอย่างกว้างขวาง เรื่องที่มีชื่อเสียงที่สุด คือ กำแพงร้องไห้ของ เมิ่ง เจียน นวี่




เล่ากันว่า คู่ภริยา-สามี สาวหนุ่มคู่หนึ่ง ในเขตปกครอง ส่านซี คือ เมิ่ง เจียน นวี่ กับสามี ฟ่าน ฉี่ เลี๋ยง ที่เพิ่งแต่งงานกัน ต้องพรากจากกันเนื่องจาก ฟ่าน ฉี่ เลี๋ยง ถูกจักรพรรดิจิ๋นซี นำตัวไปสร้างกำแพง เพียงแค่จากกันก็นับได้หลายปี เมิ่ง เจียน นวี่ คิดถึงและเป็นห่วงสามีทั้งวัน ทั้งคืน เธอเห็นว่าสามีจากไปหลายปีแล้วไม่กลับมา จึงเก็บเสื้อหอบผ้าไปที่กำแพงเพื่อตามหาสามี เธอแวะเวียนไปหลายต่อหลายแห่งก็ไม่พบแม้แต่เงาของสามี วันหนึ่งที่บริเวณเขตก่อสร้าง ซานไห่กวน ได้พบเพื่อนคนหนึ่ง ของ ฟ่าน ฉี่ เลี๋ยง จึงทราบว่า ฟ่าน ฉี่ เลี๋ยง ตายแล้ว เมิ่ง เจียน นวี่ ถึงกับใจแตกสลาย ร่ำไห้คร่ำครวญไม่หยุดหย่อน ร่ำไห้ไปจนถึงตัวกำแพง จักรพรรดิทราบข่าวจึงให้คนไปจับตัว เมิ่ง เจียน นวี่ มาลงโทษ เธอทราบข่าวเช่นนั้น ตั้งใจไม่ยอมตายในอุ้งพระหัตถ์จอมจักรพรรดิ จึงกระโดดลงทะเลฆ่าตัวตายจากไป ภายหลังผู้คนต้องการรำลึกถึงชะตากรรมการอุทิศชีวิตเพื่อความรัก จึงได้สร้างศาล เมิ่ง เจียน นวี่ ขึ้นที่ ซานไห่กวน นั่นเอง
แท้จริงแล้วการตายของ ฟ่าน ฉี่ เลี๋ยง กับเมิ่ง เจียน นวี่ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับ จอมจักรพรรดิจิ๋นซี เรื่องของ เมิ่ง เจียน นวี่ มีมาก่อนรัชสมัยของจักรพรรดิจิ๋นซี และอีกอย่างหนึ่ง ในสมัยราชวงศ์ฉิน ไม่มีการสร้างกำแพง ที่ ซานไห่กวน การผูกเรื่อง เมิ่ง เจียน นวี่ กับจักรพรรดิจิ๋นซีเข้าด้วยกันนั้น เป็นผลงานของกวีผู้หนึ่ง ภายหลังผู้คนนำเรื่องนี้มาเป็นประเด็นของการต่อต้านการสร้างกำแพงเมืองจีนเท่านั้น ศาล เมิ่ง เจียน นวี่ ในปัจจุบันนั้น ถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1594
วันนี้กำแพงเมืองจีน ไม่เพียงความอลังการของมันที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวจากทั่วโลก แต่ยังเป็นศิลปะวัฒนธรรมที่เก่าแก่และสำคัญยิ่งของประเทศจีน ที่นำผู้ชำนาญการด้านต่าง ๆ เข้ามาศึกษาและวิจัย รัฐบาลจีน ได้มีการดำเนินงานอนุรักษ์และฟื้นฟูกำแพงยาวนี้ โดยได้รับการสนับสนุนจากประชาชนทั้งจากในประเทศและจากต่างประเทศ มีผู้คนส่งเงินให้แก่หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อสนับสนุนการซ่อมแซมกำแพงหมื่นลี้เหล่านี้ ไม่กี่ปีที่ผ่านมา กำแพงหลายส่วนถูกบูรณะแล้ว จึงนับเป็นเรื่องดีอย่างยิ่งสำหรับการท่องเที่ยวและการศึกษาวิจัยถึงความริเริ่มของการสร้างกำแพงมหัศจรรย์ของโลก แห่งนี้

ถ้าจะพูดถึงความมหัศจรรย์ของสิ่งที่มนุษย์ก่อสร้างขึ้น กำแพงเมืองจีน เป็นสิ่งนั้นที่พรรณนากันไม่จบ ด้วยประวัติศาสตร์อันยาวนานและตำนานที่ลึกซึ้ง ในที่นี้มีสิ่งที่พบว่าเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติอย่างหนึ่งของมนุษย์ ก็คือ การสร้างภาพ สร้างสถานการณ์ให้เกิดความเข้าใจผิดได้ แม้จะเป็นเพียงนิทาน แต่ผู้คนก็เชื่อถือกันถึงขนาดสร้างเป็นศาลขึ้นเคารพ แต่ก็เป็นสิ่งที่ดีอยู่ดี เพราะเป็นที่ระลึกให้คนทำดีได้เช่นกัน

มือกระบี่ไร้สมอง โปรดอ่าน ที่ผมโพสโดยละเอียดด้วยนะคับ จะได้ไม่เถียงแบบข้างๆคูๆ อีก

คุนบอกคุนเถียงผมสนุก แต่ผมเถียงกับคุนแล้วเหนื่อยมากคับ เหมือนกับสอนเด็กที่ไม่รู้อะไรเลย ให้เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด ผมจึงต้องอธิบายยาวและละเอียด

คุณว่าผมๆไม่โกรธหรอก ใช่นะครับที่เฉินโซ่เข้าเขียนแบบนั้น การที่เราจะเขียนประวัติศาสตร์ขึ้นมา มันต้องหาหลักฐานมาให้ได้เยอะที่สุด แล้วการจะเขียนประวัติศาสตร์นั้นไม่ใช่วันเดียวเขียนจบ อย่างภาษิตที่บอกว่า กรุงโรมไม่ได้สร้างภายในวันเดียว แล้วเรื่องการบันทึกประวัติศาสตร์นั้น มัต้องรวบรวมหลักฐานชั้นต้น แล้วนำมาวิเคราะห์ ซึ่งหากคุณเรียนมาแล้วก็จะต้องรู้ว่าหลักฐานชั้นต้นคืออะไร ส่วนการรบที่เซ็กเพ็กนั้น ท่านรู้ละเอียดหมดหรือ ผมยังกล้าบอกตัวเองว่าผมไม่ได้รู้เลยว่าการรบที่เซ็กเพ็กเป็นเช่นไร ประวัติศาสตร์มันคลาดเคลื่อนได้บ้างเป็นธรรมดา สามก๊กมีเค้าโครงจริงเพียงหนึ่งในสิบ ผมเคยพิมพ์ไปแล้ว บางทีผมอาจเป็นฝ่ายผิด หรือท่านนะแหละทีผิด หรืออาจผิดกันหมดก็เป็นได้ ก็เพราะพวกเราไม่เกิดสมัยนั้น ไม่รู้จิตใจของคนในสามก๊ก อย่างภาษิตที่ว่า จิตใจเรายากนักหยั่งถึง ผมนั้นยังรู้สามก๊กไม่มาก อย่างการตายของโจโฉนี่ เป็นไปได้หลายอย่าง ทั้งทางวิทยาศาสตร์และอำนาจลึกลับ ท่านรู้หรือ ผมเองก็ไม่รู้ ผมว่าเราน่าจะมาวิเคราะห์ตัวละครกันดีซะกว่าการรู้เรื่องการรบที่เซ็กเพ็ก แต่ผมขอบบอกไว้ตรงนี้ ประวัติศาสตร์มันไม่แน่นอนหรอกนะ

ก็ผมกำลังวิเคราห์ตัวละครอยู่นะคับเนี่ย แล้วคุนว่าไปไหนละ ก็เรื่องบันทึกประวัติศาสตร์คุนเป็นคนถามขึ้นมาผมเลยบอก แล้วที่โยงเข้าไปถึงยุทธนาวีที่เซ็กเพ็ก ก่อ เป็นการวิเคราห์ตัวละคร ซึ่ง คือ ขงเบ้ง ถ้าอ่านของผมจะเห็นว่าศึกที่เซ็กเพ็กนั้นที่ผมวิเคราห์นั้นเกี่ยวกับขงเบ้งทั้งนั้น แต่ที่คุณถามมาว่า เป็นไปไม่ได้ที่เกิดโรคระบาดในทัพโจโฉ ผมจึงต้องออกนอกเรื่องการวิจารณ์ ขงเบ้งมาชั่วคราว เพื่อแถลงไขให้คุนเข้าใจ ซึ่งประเด็นหลักยังคงอยู่ที่ขงเบ้ง

เออ ความจริงเรานอกเรื่องนี่ ขอโทษนะครับ เข้าเรื่องกันต่อดีกว่า







ป.ล. ตอนนั้นจำได้ อ่านมา ยุทธนาวีเซ็กเพ็กกับยุทธนาวีผาแดงอันเดียวกันปะ เราลืมแล้ว หรือยุทธนาวีผาแดงคือการรบที่กัวต๋อ

ยุทธการเซ็กเพ็กคือตอนที่จิวยี่ใช้เรือไฟเผาทัพโจโฉ

ส่วนยุทธการกัวต๋อ เป็นตอนที่โจโฉยกทัพตีค่ายสเบียงของอ้วนเสี้ยว

ผาแดงกะเซ็กเพ็กอันเดียวกัน

ส่วนกัวต๋อ ตอน โจโฉ รบ กับอ้วนเสี้ยว