คุณสงสารเอี้ยก้วยมากที่สุดตอนไหน?

คงเป็นตอนที่เอี้ยก้วยมารอพบเล้งยี้ ในวันนัดหลัง16ปี ด้วยความหวังเต็มเปี่ยมและความกลัว... รอแล้วรออีกจนใจแป้ว กลัวว่าวันนัดจะผ่านพ้นไปถึงกับวิ่งขึ้นเขาไล่ตามพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกไม่ให้ลับขอบฟ้าหายไปจากสายตาแต่ในที่สุดตะวันก็ลับไป จนพระจันทร์ขึ้นแทนที่จบสิ้นวันเวลานัดหมาย เล้งยี้ก็ยังไม่โผล่มาแม้แต่เงา เค้ายืนตัวแข็งทื่ออยู่บนยอดเขานั้นจนถึงเช้า หัวใจหนาวเหน็บ หมดอะไรตายอยากไม่อาจมีชีวิตต่อไปได้อีก
เป็นตอนที่โหดร้ายและน่าสงสารมากๆเลย

สงสารตอนร้องให้อะครับ

ทุกตอนที่เซียวเหล่งนึ่งจากไปโดยไม่บอกอะไรสักคำ

สงสารตอนที่โดนตักแขน

ผมสงสาร ตอนที่แม่นางเล็กงัก นัดเล้งยี้ ออกมาพบเอี้ยก่วย แล้ว เล้งยี้ยังไม่ยอมรับอ่ะ

16 ปีอะ สงสารมาก ไปไม่ลาซะรอบเลย

สงสารตอนที่ต้องรอเล้งยี้ 16 ปี เพราะการรอคอยมันเป็นอะไรที่โหดร้าย

สงสารตอนที่ ต้องให้ เอี้ยก้วย รอเล้งนึ้ง ถึง16ปีอะคับ ถือว่า นานมากมายเลยนะครับ

"เมื่อไม่มีท่าน แล้วข้าจะอยู่ไปทำไม 16 ปี ที่หลงมีชีวิตอยู่ ช่างไร้สาระสิ้นดี " และแล้วเอี้ยก้วย ก็กระโดดหน้าผาทันที

ข้าสงสารเอี้ยก้วยตอนที่ เล้งยี้ จากไป16ปีช่างน่าโหดร้ายเหนืออะไรทุกอย่างต้องมานั่งรอคนรักเฮ่อ............
"เมื่อไม่มีท่าน แล้วข้าจะอยู่ไปทำไม 16 ปี ที่หลงมีชีวิตอยู่ ช่างไร้สาระสิ้นดี " และแล้วเอี้ยก้วย ก็กระโดดหน้าผาทันที ช่วงนี้ดิสุดๆ(ก๊อปข้างบนมา)

16 ปี ลองนั่งนึกดูว่าตัวเองเคยคอยไม่ได้พบใครนานถึง 16 ปีมาแล้วบ้างไหม?
ปรากฏว่าเคย

แล้วรู้สึกอย่างไร?

คิดถึง (นี่ขนาดไม่ได้รักพวกเขาเหล่านั้น แค่เคยมีความผูกพันด้วย คือ เพื่อนๆ และครูของเรา ญาติบางคน เป็นต้น)

พอจำหน้าตาของเขาได้หหรือไม่?

จำได้รางๆ

เคยคิดต่อกันบ้างไหม?

จดหมายไง

แล้วเอี้ยก้วยหละ?

จดหมายก็ไม่มีให้เขียน รูปถ่ายก็ไม่ให้ดูระลึกถึง

ตอนที่คิดว่าเหล่งนึ่งโดดเหว น่าจะโดดตามลงไปให้รู้แล้วรู้รอด สงสารเอี้ยก๋วยจัง

สงสารต้องไม่ได้อยู่กับ เหล่ง นึ้ง

ตอนที่เล้งยี้จากเอี๊ยก้วย
และตอนเอี๊ยก้วยถูกตัดแขน

สงสารตอนแขนกุดเหมือนเดชไอ้ด้วนฮะ

ตอนจากกัน 16 ปีอ่าครับ

สงสารเอียก๋วย เพราะ เล็งยี้ชอบเอี้ยก๋วย สาวสุสารอยู่คนเดียวกว่า 10 ปี ชอบแต่เอี๋ยก๋วย ทำให้สาวๆๆๆๆที่ชอบเอี้ยก๋วย อกหักหมด สาวๆหลายคนที่ช่วยเหลือเอี้ยก๋วยรอดชิวิต สรุปต้องโทษ จีเพ้ง ทำให้เล้งยี้ชอบเอียก๋วยหัวปรักหัวปอ