ประวัติ ต๊กโกคิ้วป้าย

ต๊กโกว ศิษย์หัวซานรุ่น 2 - 3 เป็นผู้ที่มีสุขภาพไม่ดีมาแต่เด็ก แต่แม้ไม่เคยสู้กับใคร จิตใจกลับผูกพันธ์ในกระบี่ + พรสวรรค์ที่มีแต่กำเนิด ทำให้บัญญัติและคิดค้นกระบี่ขึ้นตั้งแต่ยังเยาว์ เมื่อย่างเข้าสู่อายุช่วง 30 ด้วยความที่ไม่เคยประลองกับใคร จึงขอท้าประลองกับชาวยุทธ์ผู้มีฝีมือเหนือชั้นท่านหนึ่ง และด้วยความที่ต๊กโกวไม่เคยสู้กับใคร ทำให้คนที่สู้ด้วยประมาท และกระบวนที่ใช้ล้วนร้ายกาจและพิสดาร (เพราะไม่เคยสู้กับใคร) ทำให้ผู้ที่สู้ด้วยบาดเจ็บ ต๊กโกวจึงได้ทำลายกระบี่ที่ตนได้มาจากสหายรัก (กระบี่กุหลายม่วง) โดยโยนกระบี่เล่มนั้นเล่มนั้นทิ้งลงในเหวลึก (อาจจะอยู่ใกล้ๆ กับที่งักเล็กซังทำกระบี่หล่นลงไปเพราะเล่งฮู้ชง)

ด้วยเหตุที่ต๊กโกวรู้สึกผิดหวังจึงไม่คิดสู้กับใครอีก แต่ไม่เคยหยุดคิดค้นวรยุทธ์ และด้วยความที่ต๊กโกวเป็นคนที่มีสหายมากมาย (ต๊กโกวที่แปลว่าเดียวดาย อาจจะมีความหมายที่ต้องใช้รวมกับคำว่าคิ้วป้าย) ทำให้มีความรู้เรื่องกระบี่อย่างลึกซึ้ง และในที่สุด (เมื่ออายุเข้าช่วง 40) ก็ค้นพบเพลงกระบี่ "เก้ากระบี่ต๊กโกว" และด้วยความที่ต๊กโกวเข้าถึงแก่นลึกแห่งวัตถุ (อายุประมาณ 40) ก็สามารถเข้าใจหลักการ "กระบี่ไร้ความจำเป็น ทุกสรรพสิ่งดุจกระบี่" (เนื้องด้วยกระบี่ 4 เล่มที่ตนมีล้วนมีลักษณะที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง ซึ่งเข้ากับลักษณะวัตถุทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นหนัก-เบา อ่อน-แข็ง วิเศษ-ธรรมดา)

แต่ทว่าด้วยความไม่หยุดยั้งที่สิ่งใด กว่าจะรู้ตัวต๊กโกวก็อายุร่วม70 ุึถึงแม้ว่าวิทยายุทธ์ที่ตนมีจะร้ายกาจพิสดารเพียงใด ก็ยังมีร่างกายที่อ่อนแอ+สุขภาพอ่อนแอเป็นอุปสรรคทำให้ไม่มีโอกาสได้สู้หรือผงาดในยุทธจักรได้ แม้อยากสู้ก็ไม่มีใครคิดสู้ด้วย (ชนะคนแก่ไม่น่าภูมิใจ หนำซ้ำอาจโดนสังคมรังเกียจ) ชั่วชีวิตที่เหลือต๊กโกวจึงได้แต่แสวงหาคู่ต่อสู้เพื่อวัดวิทยายุทธ์ที่ตนคิดค้น แต่ก็ไม่อาจสมหวัง เป็นที่น่าเศร้าและเวทนาที่มีวิชาที่ไร้เทียมทานแต่ไม่อาจหาคู่ต่อสู้ได้ ดังนั้นต๊กโกวจึงมีฉายาเต็มๆ ว่า ต๊กโกวคิ้วป้าย

และสุดท้าย เพลงกระบี่ที่คิดค้นจึงต้องถ่ายทอดให้ชนรุ่นหลัง(ฟงชิงหยางเป็นคนสุดท้ายในรุ่นที่ 4 ที่ได้รับ) และฝังกระบี่ที่ตนมีที่หุบเขาที่ตนใช้ชีวิตในช่วงสุดท้าย

ส่วนฉายากระบี่อสูรนั้นเกิดจากการที่เหล่าผู้หวังดี (ลูกหลานของสหาย) ที่กลัวว่าจะมีคนไปรังแกหรือแย่งวิชาและกระบี่ในยามที่ต๊กโกวไม่อาจทำอะไรได้อีก (แม้แต่จะยกตะเกียบ) เพื่อให้เกิดความยำเกรง (และจะได้ไม่ต้องไปปกป้องให้เหนื่อยด้วย)

เท่าที่ผมรู้นะ เอี้ยก้วยได้ฝึกวิชากระบี่เหล็กนินดำ แต่ของฟงซิงหยางนั้นเป็น 9 กระบี่เดียวดายเปนคนละวิชากัน เก้ากระบี่เดียวดายเปนวิชาที่คิดขึ้นก่อนกระบี่เหล็กนินดำ เปนวิชาที่ท่านต๊กโกวคิดก่อนที่ท่านจะหากระบี่เหล็กนิลดำและได้หาวิธีคิดค้นวิชาที่จะไช้คู่กับกระบี่นี้ได้ และถ้าผมจำไม่ผิดนะ มีคนเคยบอกผมว่าท่านต๊กโกวเคยแนะเพลงกระบี่ให้เฮ้งเตงเอี้ยงไปนิดนึงมั้ง ต่อจากนั้นเฮ้งเต็งเอี้ยงเลยมีวิชากระบี่ที่เก่งกาจ ที่ท่านฟงซิงหยางไปฝึก 9 กระบี่มานั้นมันคนละวิชากับเอี้ยก้วยของเอี้ยก้วยเหนือกว่าเพราะเปนการรวมเอา 9 กระบี่เดียวดายที่ไร้ปราณมาไส่พลังปราณมาหาศาลเข้าไปด้วยบวกกับกระบี่วิเศษนะ แต่ประวิติของท่านต๊กโกวผมไม่รู้นะ รู้แต่ว่าท่านต๊กโกวยังมีชีวิตตอนที่ เฮ้งเต็งเอี้ยงหนุ่มๆ มั้ง แต่ในประวัติของเฮ้งเตงเอี้ยงไม่ได้กล่าวไว้ เพราะท่านต๊กโกวไม่ได้บอกชื่อมั้ง ผมคิดว่าสิ่งที่ผมรู้ก้มีแค่นี้แหละ แต่ไม่รู้ว่าถูกเหรอผิดแค่ไหน
ท่านจอมยุทธ์อื่นโปรดชี้แนะด้วย....

โว้ๆๆๆๆ

หาจากไหน?เหรอคับ อยากรู้จริงๆๆ คับ

มั่วซะ

มันมั่วตรงไหน ๆ ลองบอกมาดิ

ดีคับดี เหอๆ ไม่เคยสู้กับใครพอสู้ทีนึงชนะเลย เทพเจงๆ คนเรา

เขียนนานไม่อะ

มั่วเปล่า
แล้วอึ้งเซียงที่คิดค้นเก้าอิมล่ะ? ไม่ได้ดวลกับโต๊กโกวคิ้วไป้เหรอ แล้วกระบวนท่าเก้ากระบี่กระบวนที่เก้าที่ใช้สู้ชนะอึ้งเซียงล่ะ? หรือว่าผมงงเองหว่า ฮ่าๆๆ

ที่บอกว่าอึ้งเซี้ยงตายเพราะต่อสู้กับตั๊กโกวคิ้วป้าย แล้วตั๊กโกวก็ได้ทิ้งกระบี่ไป ไม่มีหลักฐานว่าเป็นจริง ไม่มีตอนไหนที่กิมย้งบรรยายไว้ จากที่เขาบอกกัน เขาว่าพวกฝรั่งที่คลั่งมังกรหยกเอาไปแต่งเพิ่ม แล้วนำมาโพสต์ไว้ โดยคนไทยได้เห็นก็ไปแปลจดจำมา จึงอาจมีการเข้าใจผิดกันบ้าง ตามหลักเขาแค่บอกไว้ว่า ที่ทิ้งกระบี่ไปนั้นเพราะได้เผลอฆ่าคนบริสุทธ์ตาย จึงได้ละทิ้งกระบี่เล่มนั้น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับอึ้งเซี้ยงผู้บัญญัติเก้าอิมแต่อย่างใด (อันนี้แล้วแต่ความเชื่อส่วนบุคคล ว่าจะเชื่ออันไหน ตัวผมเองมีหน้าที่อ้างอิงมาเท่านั้น)


ส่วนความคิดของผมในด้านกระบี่ของตั๊กโกวคิ้วป้าย

สาเหตุหลักคือใครเป็นคนถ่ายทอด9 กระบี่เดียวดายให้กับฟงซินหยาง และฟงซินหยางก็ถ่ายทอดให้กับเหล่งหูช่งอีกที ซึ่งไม่น่าจะใช่ตั๊กโกวคิ้วป้ายอย่างแน่นอน เพราะมันห่างยุคสมัยกันมาก และตั๊กโกวก็ไม่มีบอกว่าได้มีศิษย์ ชั่วชีวิตตามหาแต่ความพ่ายแพ้กลับไม่เจอ คบอินทรย์เป็นสหายรัก ก็แค่นั้น เพราะฉะนั้นวิชาที่ฟงซินหยางอาจได้รับมา นั้นก็อาจได้ไปเจอสำนึกกระบี่ของตั๊กโกวคิ้วป้าย ที่ฮั่วซัวเข้า ซึ่งเป็นที่ที่ตั๊กโกวใช้ฝึกวิชาในอดีตได้ลงสำนึกไว้เลยได้ฝึก ซึงมาแนวเดียวกับเหล่งหูช่ง แต่ซนกว่า จึงพบเข้าจึงได้เรียนหรืออีกประเด็นนึงก็คือมีการสืบทอดวิชา9 กระบี่เดียวดายต่อๆกันมา ซึ่งประเด็นนี้เป็นไปได้ยากกว่าข้างตน เพราะไม่มีบอกว่าตั๊กโกวคิ้วป้ายสืบทอดวิชาให้ใคร ส่วนกระบี่ที่เอี้ยก้วยเรียนนั้นก็น่าจะเป็นของตั๊กโกวคิ้วป้ายเช่นกัน โดยเอี้ยก้วยได้เข้าใจถึงหลักเกณฑ์ของวิชาว่าย่อมมีจุดอ่อน แต่หาจุดอ่อนนั้นและเข้าถึงหลักสำนึกกระบี่ แต่แนวทางที่เรียนอาจแตกต่างกันไป ตั๊กโกวคิ้วป้ายอาจใช้ในแบบของ 9 กระบี่เดียวดายของเหล่งหูช่ง แต่สอนให้กับพี่อินทรีย์อีกแบบนึงที่ไม่เหมือนของเหล่งหูช่ง ต่อมาพี่อินทรย์ก็สอนต่อเอี้ยก้วยอีกทีนึง ดังนั้นที่เอี้ยก้วยได้เรียนย่อมไม่เหมือนของเหล่งหูช่ง แต่ที่เหมือนกันคือ เข้าถึงสำนึกกระบี่หรือหลักกระบี่นั่นเอง