น้ำทิพย์ทั่วทุกฟ้า ห้องสวรรค์เทพเห่อหอมทิวฝัน อยากลิ้ม
เห็นน้ำทิพย์อำพัน ผู้กล้า
เทพทุกพิมานยิ้ม เหาะล้อม ลืมสรวงฯ
ใครดูหมิ่นเหล้า โง่เขลาหนวกบอดใบ้
ใครเหยียบย่ำน้ำอำพันพิไล แน่ไซร้ตกนรกโลกันต์
หนึ่งจิบจิบหนึ่งแท้ เหมือนแค่เอื้อมหยิบทิพย์เทพสวรรค์
มนุษยชาติประสาทเสกน้ำสุพรรณ เป็นมรดกมิ่งขวัญแห่งวิญญา
ดูดดื่มเพื่อหลุดพ้น จากโลกข้นๆหยาบหนา
ล่วงสู่ความบางเบาในจิตนา ล่องลอยลิ่วจากฟ้าทิพย์พิมาน
ขว้างวิญญาณบางเบาสู่สวรรค์ หมื่นพันคำพรรณามิรู้สิ้น
เพราะได้ลิ้มชิมรสจนถวิล ยังได้ยินบทกลอนแกล้มสุรา
ช่องว่างระหว่าง "ขี้"กะ"เหล้า" หมาบ้านหนอนเน่ามิรู้ค่าย่อมหอมหื่นชื่นขี้เป็นธรรมดา หนวกบอดบ้าอยู่อย่างนั้นอยู่อย่างนั้นเอย
ขอคราวะ ท่านมารฟ้า อสูรดิน และปีศาจสุราทั้งหลายแกล้มสุราด้วยบทกลอนนี้
พร้อมมีนิทานตลกๆ 2-3เรื่อง อ่านเล่นๆอย่าเคืองกัน ก็แล้วกัน
..................................................................................
เฮ้งเซี่ยวเจี๊ยะ " ท่านมารฟ้า ข้าพเจ้าไม่เข้าใจท่านจริงๆ ทำไมท่านชอบดื่มสุรา? "
มารฟ้า ตอบมาว่า " ท่านเฮ้งเซี่ยวเจี๊ยะ ถ้าข้าพเจ้า ไม่ดื่มสุรา ยังจะให้ข้าพเจ้าเลียสุรางั้นเหรอ ?"
.................................................................................................
อสูรดิน " ท่านรู้ไหมข้าพเจ้าคิดถึงภรรยาข้าพเจ้า"
จูล่ง " แล้วนางไปที่ไหนล่ะ? "
อสูรดิน " ข้าพเจ้าแลกนางกับสุราดาบเผาไหหนึ่ง"
จูล่ง "แสดงว่าท่านตระหนักแล้วว่านางมีค่าสำหรับชีวิตท่าน"
อสูรดิน "ปล่าวหรอก ข้าพเจ้าเริ่มกระหายสุราอีกแล้วต่างหาก!"
จูล่ง "??????????"
..............................................................................................
