ผู้ดับดาวกวี
มหาสมุทรแห่งรักในจักรวาล
ไหลผ่านดาวกวีสีเศร้าหม่น
พลันโชนแสงแจ้งจรัสในบัดดล
ส่องมณฑลมหาอาณาจักรกวี
เศษธุลีเอกภพศพดวงดาว
มาผ่องพราวโชติชัดรัศมี
เกิดเป็นธาตุทิพยในปฐพี
ทอวิถีอารยธรรมประจำตน
ศิลปะดนตรีคีตกาล
ล้วนส่งผ่านงานชีวิตที่คิดค้น
อุดมการณ์หน่อเนื้อเชื้อบรรพชน
เลือดเข้มข้นแข็งแกร่งแรงศรัทธา
จินตนาการผสานสุนทรียรส
จึงปรากฏผลงานฝันด้วยหรรษา
ข้ามพ้นเขตขอบกรอบกาลเวลา
ชุบชีวาหลับใหลให้ตื่นตัว
เพียงชั่วคืนมรดกฝันพลันสลาย
ดาวกวีเคยฉายกลายสลัว
แสงศิลป์เคยสาดส่องกลับหมองมัว
เงาความกลัวเข้าคุกคามในยามนั้น
เหลือเพียงขอบโค้งรุ้งความฟุ้งซ่าน
เป็นตำนานดวงดารานิทราฝัน
จริงและลวงล้วนแตกดับลงฉับพลัน
ปีศาจนั้นสยายผมเข้าห่มคลุม
มหาสมุทรแห่งรักในจักรวาล
กลายเป็นธารร้าวรานและร้อนรุ่ม
ดาวกวีไม่กล้ามาชุมนุม
เพราะน้ำมือสาวหนุ่มผู้ลุ่มหลง!
ฝ่ามืออัสนีบาต
11 พฤศจิกายน 2552
ผู้ดับดาวกวี
|
| ฝ่ามืออัสนีบาต |
#1 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 11-11-2009 - 18:36:25 ]  |
|
|
| เอี้ยวเหยาซือ |
#2 เอี้ยวเหยาซือ [ 11-11-2009 - 19:23:23 ] |
 |
ข้านึกว่าครูกวีที่ไหนถุกใครลอบสังหาร |
| เด็กชายไร้นาม |
#4 เด็กชายไร้นาม [ 11-11-2009 - 22:30:28 ] |
|
|
...  ดาวกวีทอแสงแรงเรืองรอง เป็นแสงทองงดงามรอตามฝัน แต่งกาพย์กลอนคอยสอนคนให้รักกัน ณ ที่นั่น งามราว ดาวกวี... |
| หลี๋เซียวเหยา |
#5 หลี๋เซียวเหยา [ 12-11-2009 - 12:06:46 ] |
 |
ข้าน้อย ลงรูปไม่ได้โปรดชี้แนะด้วย (บอกวิธีหน่อยงับ) |
| ฝ่ามืออัสนีบาต |
#7 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 15-11-2009 - 20:28:01 ] |
|
|
บาดแผลที่ผู้อื่นทำกับเรานั้น ถึงอย่างไรก็พอหาทางรักษาได้ แต่บาดแผลที่ได้จากการทำร้ายผู้อื่น บางทีอาจต้องอยู่กับเราตลอดไป |
|