เธอคือสายน้ำ
พลิ้วสายน้ำแห่งความงามและความรัก
ล่องไหลไปไม่หยุดพักเพียงสักหน
มิใช่เพื่อหล่อเลี้ยงแต่เพียงตน
มีผู้คนอีกมากยังยากเย็น
เหนือฟากฝั่งดินยังแยกแตกระแหง
ล้วนลมแล้งซัดใส่ใครเล่าเห็น
ซ้ำพายุกระหน่ำลมลำเค็ญ
เธอจงเป็นหยาดฟ้าชุบหน้าดิน
เพื่อชำระชะล้างความสกปรก
ธารอุทกจงหลั่งมาอย่าสุดสิ้น
แล้วลบล้างความชั่วช้าบ้าทมิฬ
แต่อย่ารินเป็นธารโศกอุทกภัย
นักศึกษาคือสายน้ำแห่งความหวัง
คือพลังขจัดทุกข์ของยุคสมัย
คือมณีจรัสแจ้งกว่าแสงใด
คือดอกไม้หอมหวนเพื่อมวลชน
เธออย่าเป็นสายน้ำแห่งความพิโรธ
แล้วให้โทษโหดกร้าวราวห่าฝน
เธออย่าเป็นพายุซ้ำกระหน่ำคน
ราวธารทุกข์ที่ท่วมท้นจนเจียนตาย
เธอจงเป็นสายน้ำแห่งความกรุณา
แล้วหยาดมาล้างมลทินสิ้นสลาย
เป็นเทพบุตรสายน้ำนามหญิงชาย
เพื่อชำระความเลวร้ายให้หายไป
เธอจงเป็นสายน้ำเพื่อมวลชน
หล่อเลี้ยงคนไปทุกยุคทุกสมัย
อุทิศตนเพื่อคนผู้ยากไร้
จงน้อมใจรับใช้ประชาชน
ฝ่ามืออัสนีบาต
26 ตุลาคม 2552