บนถนนของคนเหงา

1	กลับหน้าเว็บบอร์ด ตั้งกระทู้

ฝ่ามืออัสนีบาต

#1 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 23-10-2009 - 18:31:41 ]

บนถนนของคนเหงา

เดินไปบนถนนของคนเหงา
มีความเศร้าเป็นเพื่อนใจคอยไถ่ถาม
ความเย็นเยียบเงียบงันเข้าคุกคาม
ฉันเดินตามทางถนนไม่สนใคร

บทเพลงเศร้ายังเคล้าเสียงสำเนียงโศก
ขับกล่อมโลกที่โลดแล่นให้หลับใหล
ฉันก้าวเดินไปตามทางอย่างเปลี่ยวใจ
ความฝันใฝ่ในชีวิตถูกปิดบัง

จวนจะใกล้พลบค่ำเย็นย่ำแล้ว
เพลงยังแว่วหวานซึ้งตรึงความหลัง
เศร้าเหงาเจ็บเก็บซ่อนไว้ในภวังค์
น้ำตาหลั่งพรั่งพรูไม่รู้ตัว

ฉันกอดเก็บความอ่อนแอความแพ้พ่าย
เพื่อทำลายภาพความหลังที่ฝังหัว
เพื่อปลอบโยนให้ตัวเองไม่เกรงกลัว
แต่สุดขั้วของหัวใจไม่เคยลืม

ฉันวิ่งตามความเดียวดายมาหลายครั้ง
มีเพียงหวังพลังใจให้กินดื่ม
มีความฝันกลางวันให้หยิบยืม
แล้วยิ้มปลื้มวาดวิมานกลางลานใจ

เป็นความหวังโง่งมกลางลมแล้ง
เพื่อเปลี่ยนแปลงรอยแผลเก่าเป็นเศร้าใหม่
เพื่อทอดทิ้งความขื่นแค้นไปแสนไกล
เพื่อวิ่งไล่ตามความฝันอันเลือนลาง

เดินไปบนถนนของคนเหงา
มีความเศร้านับร้อยคอยถากถาง
ฉันตามเก็บเศษฝันอันเบาบาง
ที่ถูกขว้างขวางทางแห่งความจริง

ฝ่ามืออัสนีบาต
23 ตุลาคม 2552

วนิพก	#2 วนิพก [ 23-10-2009 - 18:49:35 ]
	ยกนิ้วให้เพราะจับจิตยิ่งนักแล

มหาราช	#3 มหาราช [ 23-10-2009 - 18:51:01 ]
	เป็นกลอนที่เยี่ยมมาก สะท้อนใจได้ดี

๑ยาจกอุดร๑	#4 ๑ยาจกอุดร๑ [ 23-10-2009 - 20:54:26 ]
	ข้าน้อยนับถือท่านจริงๆครับ อ่านมาหลายกระทู้แล้ว ท่านทั้งรอบรู้หลักปรัชญาศาสนาและกาพย์กลอน เป็นยอดปราชญ์โดยแท้ เลื่อมใส เลื่อมใส

richman	#5 richman [ 23-10-2009 - 23:06:49 ]
	คำกลอนนี้ล้วนมีความหมายที่ชัดเจน จริงๆ