บนพรมใบไผ่

ไผ่ซออ้อเอียดเบียดออด
ลมลอดไล่เลี้ยวเรียวไผ่
ออดแอดแอดออดยอดไกว
แพใบไล้น้ำลำคลอง
กระเพื่อมพลิ้วพลิ้วปลิวค้าง
เธอวางร่างปล่อยลอยล่อง
บนแพใบไผ่ใยยอง
แสงทองส่องทาบฉาบมา
ลิ่วเฉือนเลื่อนฉิวผิวน้ำ
ระบำใบไผ่ผวา
นกน้อยจุ๊บจิ๊บลิบลา
ว่ายฟ้าฟ้อนคว้างห่างไป
หนาว
ลมกราวเกลือกกลิ้งกิ่งไผ่
มณีน้ำค้างรางไร
เหมือนใจเจ้าหญิงยิ่งเลือน
เธอคงหลงคอยคอยหาย
เจ้าชายไม่เห็นเป็นเพื่อน
สีแดงแดงแดดแผดเยือน
เหมือนเหมือนเลื่อนลับดับลง
แอดออดออดแอดแอดออด
ไผ่สอดพลอดซอพ้อส่ง
นิยายน้ำค้างร้างคง
เศษผงใบไผ่ไปล่ปลิว...

อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

ท่านฝ่ามืออสนีบาตคงเคยเจอมาแล้วแน่เลย...