เจ้าบทเจ้ากลอน

#281 เด็กชายไร้นาม [ 20-10-2009 - 22:38:12 ]

มองฟ้ากว้างใจเวิ้งว้างช่างหดหู่
นกไร้คู่อาทิตย์ลับให้ใจหาย
นกชีวิตติดปีกบินโดยเดียวดาย
ไร้จุดหมายไร้รังหวังเพียงบิน

ขอต่อด้วย...วันเวลาผวนผันพัดผ่านแล่น

ฝ่ามืออัสนีบาต	#282 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 20-10-2009 - 23:15:37 ]
	วันเวลาผวนผันพัดผ่านแล่น พัดพาแผ่นผืนฟ้ามาแนบอก ต้นรักจักแผ่กว้างทับทางรก ร่มเงารักจะป้องปกนกเหน็บหนาว

๑ยาจกอุดร๑	#283 ๑ยาจกอุดร๑ [ 20-10-2009 - 23:18:49 ]
	สวัสดีครับพี่ฟิล์ม พี่ก็นอนดึกเหมือนกันนี่ พอดีช่วงนี้ผมไม่ได้ออนเอ็มเลย ไม่ค่อยอยากเจอใคร เดี๋ยวอีกไม่กี่วันก็ได้เจอเพื่อนแล้ว งิงิงิ

ฝ่ามืออัสนีบาต	#284 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 20-10-2009 - 23:30:26 ]
	แม้ฟ้ากว้างทางไกลหวังได้พบ ธารใสไหลสงบใต้คบไม้ มานอนหนุนแนบตักพักดวงใจ ดื่มธารใสอาบธารฝันนิรันดร

ฝ่ามืออัสนีบาต	#285 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 20-10-2009 - 23:31:45 ]
	แม้ฟ้ากว้างทางไกลหวังได้พบ ธารใสไหลสงบใต้คบไม้ มานอนหนุนแนบตักพักดวงใจ ดื่มธารใสอาบธารฝันนิรันดร

เด็กชายไร้นาม	#286 เด็กชายไร้นาม [ 21-10-2009 - 23:09:23 ]
	ดุจวันผ่านผันไปใยเร็วนัก คงประจักสายตาพาสิ้นหวัง นาฬิกาเคลื่อนคล้อยร้อยพลัง จนถึงฝั่งฝังกายมลายไป

ฝ่ามืออัสนีบาต	#287 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 23-10-2009 - 14:17:34 ]
	สายน้ำไหลล่องไปไม่รู้จบ เพื่อพานพบพลัดพรากแล้วผ่านล่วง ไม่เกาะเกี่ยวเหนี่ยวรั้งสิ่งทั้งปวง เมื่อสุดห้วงจึงไหลรวมลงทะเล

ฝ่ามืออัสนีบาต

#288 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 23-10-2009 - 14:18:23 ]

ล่องไปในสายน้ำแห่งความเหงา
มีความเศร้าช่วยเเจวเรือให้ล่องไหล
มีความสุขอยู่ปลายทางไม่ห่างไกล
ยังหวังให้ใครสักคนช่วยบอกทาง

ในสายน้ำแห่งความเหงาช่างหนาวเหน็บ
รอยแผลเจ็บไล่ตามความอ้างว้าง
ฟากฝั่งรักใครสักคนยิ่งเลือนลาง
รอยบาดหมางความเเค้นขื่นกลับตื่นตัว

ชอเฮียงส่วย	#289 ชอเฮียงส่วย [ 01-11-2009 - 13:04:23 ]
	ไม่ได้มานานกระทู้ตกไปเยอะเลย

ฝ่ามืออัสนีบาต	#290 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 02-11-2009 - 22:29:20 ]
	ลมเหมันตกาลผ่านอีกหน จะต้องทนกี่เจ็บกี่เหน็บหนาว ฤดูอื่นขมขื่นไม่ยืนยาว ฤดูร้าวผ่านมาไม่ผ่านไป

ชอเฮียงส่วย	#291 ชอเฮียงส่วย [ 08-11-2009 - 17:57:37 ]
	ใครจะต่อเชิญขิรับ สุดกล้ำกลืนฝืนทนระทมขืน

ฝ่ามืออัสนีบาต	#292 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 08-11-2009 - 20:02:48 ]
	สุดกล้ำกลืนฝืนทนระทมขืน ขอหยัดยืนเยี่ยงพยัคฆ์แกร่งศักดิ์ศรี หมื่นศัตรูกรูหน้าเข้าราวี จะขอพลีชีพขวางอย่างทระนง

ฝ่ามืออัสนีบาต	#293 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 08-11-2009 - 20:56:38 ]
	เดินไต่ตามโค้งรุ้งความฟุ้งซ่าน หลบในม่านผืนงามของความฝัน จริงและลวงล้วนแตกดับลงฉับพลัน ปีศาจนั้นสยายผมเข้าห่มคลุม

เด็กชายไร้นาม	#294 เด็กชายไร้นาม [ 10-11-2009 - 15:45:11 ]
	ชีวิตคนมีหลายทางให้สร้างทำ ให้จดจำคำกล่าวคราวทุกข์เข็ญ ให้จดจำความดีงามยามจำเป็น ให้ได้เป็นผู้นำไปตามทาง... ...เด็กชายไร้นาม...

ฝ่ามืออัสนีบาต	#295 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 10-11-2009 - 18:27:19 ]
	มหาสมุทรแห่งรักในจักรวาล ไหลผ่านดาวกวีสีเศร้าหม่น พลันโชนแสงแจ้งจรัสในบัดดล ส่องมณฑลมหาอาณาจักรกวี

kenn	#296 kenn [ 11-11-2009 - 21:12:56 ]
	ข้าน้อยเป็นเพียงผู้ต่ำต้อย มิอาจจะเด็ดดมดอกฟ้าอันต้องห้าม เป็นเพียงดอกไม้ริมทาง จะไปเทียบเทียมกับดอกฟ้าได้อย่างไร

ฝ่ามืออัสนีบาต

#297 ฝ่ามืออัสนีบาต [ 11-11-2009 - 21:29:32 ]

กวีอุทิศ (ร่ายสุภาพ)

ร้อยเสียงเรียงอักษร ร้อยกาพย์กลอนมาคล้องใจ ฝากไว้ในแผ่นดิน ให้หลั่งรินไม่สิ้นสาย แสงพรายประกายผ่อง คือแสงทองของกวี ผู้พลีร่างเพื่อสร้างโลก ผู้ยอมโศกเพื่อสร้างสุข ดับยุคที่ทุกข์เข็ญ ให้ฉ่ำเย็นเห็นสัจธรรม กวีร่ำลำนำขับ จงอย่าดับลับโลกไป ดุจเทียนชัยส่องหล้า ส่องแผ่นดินแผ่นฟ้า แจ่มจ้าอยู่กลางใจ

ฝ่ามืออัสนีบาต
(แต่งไว้นานพอสมควรจนจำวันที่แต่งไม่ได้)

เด็กชายไร้นาม	#298 เด็กชายไร้นาม [ 11-11-2009 - 22:31:13 ]
	ยามทิวาพาใจให้คล้อยคิด คอยพินิจถึงวันเก่าเนาในฝัน อยากให้มันหวนคืนสู่ชีวัน ที่ผ่านผันมาแล้วย่อมแคล้วไป... ...เด็กชายไร้นาม...