นิทานตามใจฉัน

ไม่ค่อยจะคิดอะไรออกนะท่าน
มาเล่นเเต่งนิทานกัน ช่วยๆกันเเต่งไปเรื่อยๆ

กาลครั้งนึง มีหมู่บ้าน อันเเสนสุข

ถ้าสุกแล้วก้เอาใส่จาน กินได้แล้วล่ะท่านหมิงจู

อ่า หมู่บ้านอันแสนสุขนี้เป็นหมู่บ้านของสัตว์ป่าที่สามารถพูดภาษามนุษย์ได้

และมนุษย์ก้สามารถพูดภาษาโดเรม่อนได้

โดเรม่อนแต่ละตัวนิสัย เ...้ ยมโหด

มันเป็นโดเรม่อนขันทีด้วย

นอกจากนั้นมันยังหลงตัวเองอย่างยิ่ง

แต่ทว่ายังมีโนบิตะศัตรูคู่แค้นของโดเรม่อนแอบซุ่มตัวอยู่

ขณะที่โดเรมอนกำลังเผลอ โนบิตะก็กระโดดเข้าไปกัดหูของโดเรมอน

โดเรมอนจึงไปฟ้องมิซาเอะ ผู้ใหญ่บ้าน

มิซาเอะ บอกว่าพวกเจ้าคนหนึ่งเป็นขันที อีกคนก็เป็นโรคขาดสารอาหาร ท่าทางจะปล่อยไว้ไม่ได้ทั้งคู่ ต้องฆ่ามัน

ทันใดนั้น ลูกน้องโดรา.. ก้เข้ามาขัดขวาง มันชื่อว่า ชัตรชัย เปนคนแคระ+ร่างกายไม่สมประกอบ มันมีหน้าตาเป็นอาวุธ

ทันใดนั้น ชัตรชัยได้ใช้หน้าตาเข้าฟาดฟันผู้ใหญ่บ้าน

จนเปิดโอกาสให้โนบิตะหลบหนีไป

(จะบ้าเรอะ ชัตรชัยมันมีหน้าตาเปนอาวุธหมายถึงหน้าตาอุบาทว์ ไม่ใช่หน้าแขงแรงเหมือนไม้ -*-)

โนบิตะ หนีไปหาชิซุกะ

ชัตรชัยวิ่งตามมา

แล้วมาสะดุดเท้าชีเปลื่อยเข้า
หน้าจิ้มเล็บขบ

เปนลมสลบเข้าโรงบาล

ได้จอมยุทธอารมณ์ดีจอมพันหน้ารักษาหน้าไว้ได้ ไม่เสียโฉม อ่ะ