มาช่วยกันสร้างสรรค์นิยายด้วยฝีมือของพวกเรากันเถอะ^^

1 2

"เจ้ากระต่าย!!!!!!!!!!!!" ลูเซียสะดุ้งตื่น ก่อนพบว่าตนนอนอยู่บนตักโมเนสที่ทำหน้าตกใจ

"ละเมออะไรลูซี่" โมเนสยิ้มน้อยๆกับอาการที่ดูเยาว์ของลูเซีย

"อะ! เจ้า..นี่จ้าฝันไปหรอ" ลูเซียเอามือขยี้ตาอย่างแรงก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าได้เผลอหลับไป

"แคซ!!!!!" ลูเซียนึกขึ้นได้จึงรีบหันไปมองยังจุดที่แคซและเด็กน้อยเคยยืนอยู่ สิ่งที่เห็นสร้างความตกใจแก่ลูเซียอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นม่านหมอกจางๆ แสงสีพลังเวทต่างๆเป็นเส้นๆที่สาดพันกันวุ่นวาย ลูเซียเห็นแคซและเด็กน้อยต่างพากันวิ่งวุ่นหลบไปมาอย่างเร็วจนแทบจะมองการเคลื่อนไหวไม่ได้

ตอนนี้ลูเซียเป็นห่วงแคซขึ้นมาจับใจ ถึงจะเชื่อในฝีมือของแคซก็เถอะ ทำไมถึงยังอดห่วงไม่ได้กันนะ ลูเซียวิ่งไปทางทั้งสองคนแต่ไม่ทันได้วิ่ง ก็มีมือมาฉุดรั้งไว้

"อย่าไปเลยนะ ยังไงก็เข้าไปช่วยอะไรไม่ได้หรอก" โมเนสพูดเกลี่ยกล่อมด้วยสีหน้าจริงจัง ด้วยเพราะเป็นห่วงอย่างจริงใจ

" ปล่อยข้านะ ปล่อย บอกให้ปล่อย!! ข้าแต่เทพวายุ อะวาริเรโด้!!" ลูเซียพยายามสะบัดให้หลุด แต่ก็ไม่

สามารถหลุดจากพันธนาการได้ ทั้งๆที่ปกติแรงเยอะเกินกว่าใคร แต่ทำไมพลังถึงได้ดูเหมือนจะลดลง ถึงแม้

ลูเซียจะยังไม่ได้คำตอบแต่ก็ไม่ได้สงสัยมากความ กลับใช้เวทเพื่อปลดพันธนาการให้หลุดออกจากมือโม

เนส และโมเนสกลับกลายเป็นถูกพันธนาการด้วยโซ่ที่มองไม่เห็นแทน

ขอโทษนะ พึมพำเบาๆก่อนจะวิ่งไปยังม่านพลังที่คนทั้งสองกำลังก่อสงครามกันอยู่

ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งอ่อนล้า แม้พยายามจะฝ่าเข้าไปกลับไร้ผล แข็งขาเรี่ยวแรงเริ่มอ่อนลง ท้ายสุดจึงต้องคลานเข้าไป หากแต่คนทั้งสองในสงครามกับไม่สังเกตุเห็น

"แคซ!!!" ลูเซียใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่มีตะโกนเรียกคนตรงหน้า แคซหันมามอง แม้เพียงเสี้ยววินาทีแต่ก็ทำให้เกิดรอยแผลได้ เป็นรอยยาวถากแขนซ้ายไป

"ลูเซีย!!" แคซตะโกนทันทีที่เห็นลูเซียหมดสติไป ก่อนจะหันกลับไปทางเด็กน้อย โบกมือพริ้วไหวเพียงครั้งเดียวก้ทำให้เด็กน้อยสลบเมือดลงไปทันที

เมื่อเด็กน้อยสลบไปม่านพลังที่กางครอบคลุมก็หายไปเช่นกัน แคซรีบวิ่งมาดูอาการของลูเซียทันที แคซก้มลงค่อยๆประคองร่างบอบบางที่กำลังอ่อนแอของลูเซีย แต่เมื่อมองเห็นสภาพผิวของคนในอ้อมแขนแล้ว กลับทำให้แคซรู้สึกตกใจ ประหลาดใจ เศร้าโศกและผิดหวัง ปนกันไป ผิวขาวที่ออกชมพูระเรื่อบัดนี้กลับโปรงใส ใสจนราวกับจะแตกสลายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า สิ่งที่เห็นนี้เป็นตัวบ่งบอกทุกอย่างให้กระจ่างแก่ใจ

สิ่งมีชีวิตที่ต้องห้ามในป่าอันลีฟลี่แองเจิ้ล หากย่างกลายเข้ามานานจะทำให้ร่างกายและดวงวิญญาณสลายหายไปได้ นั่นคือ ....เทพ!!!

"ลูเซีย นี่เจ้าเป็นเทพงั้นรึ ข้าที่เป็นปีศาจคงรักเจ้า...ไม่ได้สินะ" หยดน้ำตาลูกผู้ชายที่เกิดมาไม่เคยหลั่งริน ต้องเสียเป็นครั้งแรกให้แก่เทพธิดาดวงหน้างามที่กำลังไม่ได้สติ หลั่งรินด้วยความทรมานกับการผิดหวังของความรัก

ตูม!!!!!!!!


เสียงระเบิดอีกครั้ง พร้อมกับร่างของแคซและลูเซียหายไป

แคซรีบออกจากป่าด้วยพลังวาร์ปโดยไม่ได้สังเกตุเห็นผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์อีกคน ที่หลุดจากพันธนาการของลูเซียแล้ว เขาได้เห็นเรื่องราวระหว่างแคซและลูเซียทุกอย่าง...ความรักของปีศาจกับเทพ

เมื่อ รศ.112 เขมรแดงบุกล้อมอ่าวเปอร์เซีย

ซัดดัมโกรธจัดได้ส่งโกโบริไปตีกรุงศรีอยุธยา

จนได้พบกับอีแอบ เลยกลายมาเป็นละครเรื่อง...นางทาส

......................................เอวังด้วยประการฉะนี้ ~

........................................................HA ~ HA

ข้าคิดว่าต้นเรื่องเป็นอสูรนะ

เหมือนเจ้าจะลืมไปอ่ะ

ตอนนี้ลัทธิข้าถูกชาวยุทธเผาไปแล้ว ตอนนี้น่ากลัวจะเรียกว่าประมุขอย่างเต็มปากมิได้.. ^ ^!!

ท่านผู้คุมกฏข้ามิพบพานทานแล้ว ส่วน ยอดฝีมือ และศิษย์เอกสบายดี ขอรับ

อ้าวหรอ

ข้าคิดว่าปีศาจกับอสูรมันน่าจะเหมือนกันนะ

= =a

แคซที่พาลูเซียออกจากป่าหมายกลับมาที่สำนัก แต่ที่ๆมานั้นกลับเป็นป่าอีกแห่งหนึ่งซึ่งไม่คุ้นตาในที่นี้แคซรู้สึกงุนงงว่าทำไมการวาร์ปถึงเปลี่ยนวิถีได้ ความสงสัยสัยของแคซหยุดเพียงเท่านี้เมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆคือโมเนส และอีกสองคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของลำธารอีกฝั่งหนึ่ง

"นี่นายเป็นใครแล้วทำไมถึงต้องเปลี่ยนวาร์ปข้ามาที่นี่" แคซถามคนที่อยู่ข้างๆซึ่งก็คือโมเนส ทั้งที่ในใจยังคงสงสัยว่าชายผู้นี้มีพลังขนาดไหนกันถึงขนาดเปลี่ยนวิถีวาร์ปของตัวเองได้

โมเนสไม่ได้แม้แต่จะตอบคำถามแคซเพียงแค่ยิงพลังขนาดเล็กด้วยนิวเข้าไปกลางหน้าผากของแคซ

"โอ๊ะ.." สิ้นเสียงร้องของแคซทุกอย่างก็สว่างขึ้นจนแสบตา เหมือนตัวเองได้เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมา แคซมองเห็นตัวเองที่นั่งกอดลูเซียอยู่และกำลังใช้พลังวาร์ป แต่คนที่ยื่นเข้าขัดขาวงวิถีการวาปนั้นกลับมิใช่โมเนส แต่เป็นคนสองคนนั่นเอง ขณะที่พลังวาร์ปเริ่มทำงานการเปลี่ยนวิถีของคนทั้งสองกำลังจะสำเร็จ แต่คนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเป็นโมเนสนั่นเอง ทุกอย่างดูเหมือนจะคลาบความสงสัยให้แคซไปได้ เมื่อลืมตาขึ้นมาจึงได้รู้ว่าคนที่อยู่ข้างๆคงจะเป็นมิตรมากกว่าศัตรู

"แล้ว...ที่นี่ที่ไหนกันล่ะ"แคซเงยหน้าขึ้นมาถามโมเนสแต่ก็ยังอุ้มลูเซียไว้

"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน"คำตอบนี้ทำเอาแคซสะดุ้งขึ้นเหมือนตกใจแต่ก็กลับมาสงบได้ในเวลาอันสั้น

"แล้วนายเป็นใครกัน การเปลี่ยนวิถีวาร์ปซับซ้อนยังสามารถทำได้" แคซถามโมเนสยังไม่ทันขาดคำ คนที่ยืนอยู่นานที่ฝั่งตรงข้ามก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าเสียเวลามายืนดูนานไปแล้ว

ท่านชอ ท่านจะบู๊อย่างเดียวเลยอ่ะ

ข้าแต่งเหนื่อยเน้ออ

ฮะๆ

อย่านี้ต้องให้ท่านเซียวเหยามาต่อ จะได้ทำเรื่องให้น่ารักๆหน่อย จิงมั๊ยแม่นางน้อย

ข้ามันแอ๊บแบ๊วขนาดนั้นเลยรึ

มาจนได้นะท่าน คราวนี้ถึงคราวท่านแล้วหละ ชาวยุทธ์กำลังรออ่านอยู่นะท่าน หึหึ

กระทู้จะตกไปไกลแล้ว5 5 5

นิยายของพวกท่านสนุกดีนะ ข้าอยากร่วมแต่งด้วยจัง แต่ว่าข้าจับต้นชนปลายไม่ถูก ^^!!

หากท่านสังเกตุจะห็นว่ามั่วๆรั่วกันไปเรื่อย 555

ข้าก็งงๆ ^^"

พวกเจ้าบังอาจ ไม่สานต่อที่ข้าเขียนยังไม่จบ สมควรถูกลงโทษทีละคน อยากรู้ว่าตรงไหนกลับไปอ่านเอาเอง

เดี๋ยวให้ศพเหล็กศิษย์ข้าจัดการ

ท่านจ้าวเกาะมาด้วยตัวเองข้าน้อยมิทันต้อนรับต้องขออภัย

ข้าต้องขออภัยท่านเอี้ยว แต่ข้าต่อไม่ได้จริงๆ

หลินหลงเอ๋อ เจ้าเป็นชายหรือว่าหญิงหรือ เรื่องนั้นข้ามิถือสาหรอกต้องโทษพวกคนข้างบนนั่น

ข้าเป็นสตรีน่ะท่าน