มาช่วยกันสร้างสรรค์นิยายด้วยฝีมือของพวกเรากันเถอะ^^

แคซตอนใช้พลังฝ่ายเทพ(แต่มีกลิ่นอายอสูรนะจ้ะ)

จ้าๆๆๆ

เจ้าสำนักฮานะ

ลูเซียที่เดินตามแคซออกมา กำลังรู้สึกตื่นเต้นและออกจะรนๆนิดหน่อย เลยเอ่ยถามแคซขึ้น

"นี่เรากำลังจะไปไหนกัน เราไม่ต้องหาป้ายแล้วหรอ คนอื่นๆยังอยู่ข้างในกันอยู่เลย แล้วเราต้องทำไงต่อ"

คำถามของลูเซียที่ยิงมาเป็นชุดทำเอาแคซอดขำไม่ได้ "ตามมาเถอะน่า" แคซพูดแล้วก็พาลูเซียมายังร้าน
อาหร "เอ้ากินให้อิ่มซะก่อน แล้วค่อยทำอย่างอื่น" แคซพูดพร้อมกับสั่งอาหาร

"นี่มันยังไงกันนะคนอื่นเค้ากำลังแย่งป้ายกันแทปตายเรามัวมานั่งกินอยู่เดี๋ยวก็ไม่ทันการพอดี" ลูเซียบ่นอีกแล้ว แต่ว่านั่นสิ่งที่ทำให้ลูเซียหยุดบ่นได้ก็คืออาหารชุดใหญ่ที่แคซสั่งมาทำเอาลูเซียลืมเรื่องป้ายไปเลย

"เอ้ากินเข้าไปจะได้มีแรง" แคซพูดแล้วก็ดื่มน้ำ ลูเซียที่กินอยู่ได้พักนึงแล้ว เหมือนกับว่าได้สติกลับมาหลังจากที่กินเข้าไปอย่างมาก "เออนี่แคซ แล้วเรื่องป้ายหละ เดี๋ยวก็ไม่ได้เข้าสำนักพอดี เราต้องรีบไปหาป้ายอีกอันแล้วหละ ..ว่าแต่จะไปหาที่ไหนล่ะ" ลูเซียถามประโยคยาว แคซยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วบอกว่า "บางทีเราอาจไปต้องไปตามหาหรอกนะ" ลูเซียรู้สึกงงกับคำตอบของแคซ ยังไม่ทันที่ลูเซียจะเอ่ยปากถามต่อแคซก็ลุกพรวดขึ้นพร้อมกับวางเงินไว้แล้วจูงมือลูเซียออกไปนอกร้าน "นี่อยู่ๆจะไปก็ไปฉันยังกินไม่เสร็จเลยนะ" ลูเซียพูดอย่างหัวเสีย แคซพูดทั้งที่ไม่ได้หันมามองลูเซีย "สงสัยงานจะเข้าซะแล้วไม่อยากให้ร้านเค้าพังน่ะ"

มาถึงซอยเล็กๆซอยหนึ่ง ที่นี่ไม่น่าจะใช่ที่ๆคนดีๆจะเข้ามา ลูเซียคิดในใจ

"เอาเถอะได้เวลาของเราที่จะ ออกแรงแล้วนะลูเซีย แต่ว่ากินมาซะขนาดนั้นน่ะ จะไหวหรอ" แคซถามลูเซียทั้งๆที่รู้ว่าลูเซียกำลังงงที่ตนมาพาที่นี่

"หรือว่าเราต้องไปแย่งป้ายกับคนอื่นแล้ว" ลูเซียท่าทางเพิ่งจะเริ่มคิดได้

แคซหันมาทำหน้าจิงจังแล้วพูดว่า "ดูเหมือนว่าเราไม่ใช่คนที่จะไปแย่งใครนะ แต่ว่ามีคนมาให้เราแย่งมากกว่า" ลมหอบหนึ่งพัดมาทำเอาขยะแถวนั้นปลิวว่อนไปทั่วบริเวณ รังสีอาคาตกระจายมาจากทั่วทุกที่ในที่นั้น "ดูเหมือนคนที่มาจะไม่ได้มาแค่สองคนเหมือนเรานะ" ลูเซียเริ่มพูดดูเหมือนกำลังระวังตัวสุดๆ
"อาจมีอย่างน้อยสี่คน..ใช่ต้องเป็นสี่คน ชายสามแล้วหญิงอีกหนึ่ง" ยังไม่ทันพูดจบประโยคดี ผู้ชายสามคนและผู้หญิงอีกหนึ่งคนก็ปรากฎตัวขึ้นตรงหน้า หากแต่ว่าตอนนี้รังสีอาคาตแรงกว่าเมื่อสักครู่ซะด้วยซ้ำ

แคซหันมามองลูเซียแล้วถามว่า "คิดว่าไง" ลูเซียงงไปแปบนึงก่อนที่จะตอบอย่างมั่นใจว่า "อ่ะห้า สงสัยงานนี้ได้เหนื่อยหน่อยแล้ว" แต่ด้วยสายตาทั้งแปดคู่ที่จ้องมายังพวกเขามองดูแล้วเหมือนกับคนที่แค้นกันมานาน

มานั่งรออ่านนะท่านซอเฮียงส่วยและแม่นางน้อยด้วย

ข้าว่า พวกท่านเรียกข้าว่า ชอลิ้วเฮียง ก็ได้ เรียกชอเฮียงส่วยเหมือนคนไม่รู้จักกัน

เด่วข้าต่อนะ หรือว่าท่านชอจะต่อ

ได้เลยท่านซอลิ้วเฮียง

แม่นางน้อยต่อเลย เดี๋ยวข้ารออ่าน 555

จ้า

สงสัยวันนี้ข้ารออ่านไม่ได้ละ เดี๋ยวพรุ้งนี้ข้ามาอ่านละกันนะ

"อ๋า~!! แคซทำไมเขามีกันตั้งสี่คนอ่ะ" ลูเซียขมวดคิ้วอย่างงุนงง

"หึ! ก็พวกเขาคงร่วมมือกันไง แบบรู้จักกันน่ะ" แคซพูดโดยไม่มองหน้าหน้าลูเซีย แต่จ้องมองไปยังคนทั้งสี่ข้างหน้า

"เลิกพล่ามสักทีเถอะ ข้าว่าเด็กๆอย่างเจ้าส่งป้ายมาให้พวกข้าซะดีๆ" เสียงชายรูปร่างทท้วมกล่าวอย่างโอหัง สายตาที่จ้องมายังกับแค้นมาเป็นเวลาสิบปี

"เฮอะ!! ไร้สาระ" เสียงเยียบเย็นของแคซทำเอาลูเซียตกใจไปวูบนึง แต่ชายท้วมกลับรู้สึกโมโหมากยิ่งขึ้นเมื่อได้ฟังคำกล่าวของแคซ

"หนอย เจ้าทั้งสามรอนี่ เดี๋ยวข้าลงมือเอง ให้มันรู้จักฤทธิ์ของยูเรก้าซะบ้าง ย้ากกกก" ชายท้วมที่ชื่อว่ายูเรก้าวิ่งกระโจนเข้าไปหมายจะใช้ตะบองหนามฟาดใส่แคซ

"อ้ากกก" เสียงร้องโหยหวญพร้อมร่างที่กระเด็นไปไกลทันทีก่อนที่จะถึงตัวแคซราวสองเซนติเมตร

"เจ้ามีพลังแบบข้าด้วยหรอ" ลูเซียเอ่ยถามอย่างงุนงง

"เปล่า ข้าโจมตีออกไปต่างหาก ไม่ใช่ว่าเป็นอัตโนมัติแบบเจ้าสักหน่อย" แคซกล่าวพลางมองดูยูเรก้าสำลักเลือดและสลบเมือดไป

"เจ้าฝีมือร้ายกาจมาก โจมตียังไงอ่ะ ข้ามองไม่ทันเลย ข้าหิวอ่ะแคซ" ลูเซียยิ้มกล่าวชมก่อนจะหน้าเศร้าลงเพราะหิว

"อ่า อย่างอแงสิ แปปนะ" ยังไม่ทันที่แคซจะพูดกับลูเซียจบ คนที่เหลือทั้งสามข้างหน้าก็บุกโจมตีมาพร้อมกัน

"ลูเซีย ระวัง นั่นเข็มพิษ" แคซตะโกนทันทีที่เห็นผู้หญิงดีดอะไรบางอย่างมาทางเขาทั้งสอง ลูเซียกระโดดขึ้นไป พร้อมทั้งลอยตัวอยู่บนอากาศ

"ข้าแต่เทพแห่งแสงสว่างได้โปรดจงมอบพลังแห่งธาตุที่สองแก่ข้าด้วยเถิด ไอซ์วอเตอร์สตอร์ม!!!" ลูเซียกล่าวพึมพำก่อนที่จะมีหยดน้ำออกมาแผ่คลุมรอบตัวคนทั้งทั้งสาม และกลายเป็นก้อนน้ำแข็ง

"เย้~!! สำเร็จแล้วแคซ^^" ลูเซียลงมาที่พื้นและวิ่งมาหาแคซด้วยท่าทางดีใจ

"ฮะๆ ข้าเห็นแล้วล่ะ เจ้ามีพลังแห่งเทพด้วยหรอ" แคซถามด้วยใบหน้าปกติ ทว่าในใจกลับรุ่มร้อนด้วยกลัวคำตอบ

"อื้อ คงงั้นแหละ แม่เฒ่าเคยบอกอยู่เหมือนกัน ว่าแต่เจ้าอ้วนนั่นตายยังน่ะ" ลูเซียตอบไปอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินไปก้มมองดูยูเรก้าที่กำลังนอนเบิกตากว้างอยู่

"ไม่หรอกมั้ง นี่ลูเซียเจ้าหิวแล้วไม่ใช่หรอ" แคซกล่าวพลางยิ้มน้อยๆ แม้ในใจจะรู้สึกกังวลถึงความจริงที่ว่าลูเซียเป็นเทพ

"อ่อ นั่นสิ เฮ้ แคซป้ายทั้งสองอันอยู่ที่เจ้าอ้วนนี่หมดเลยอ่ะ โชคดีจังนะ ข้าเอาทั้งสองอันเลยละกัน^ ^" ลูเซียหยิบป้ายไม้ออกมาจากเสื้อยูเรก้า หลังจากค้นตัวอยู่นานสองนาน

"อื้อ เดี๋ยวเจ้าไปก่อนนะ ข้าจะจัดการพวกนี้เอง" แคซกล่าวแต่สายตากลับไม่มองหน้าคนฟัง

"ฮะๆ เดี๋ยวข้าช่วยก็ได้" ลูเซียทำท่าจะวิ่งกลับมาหาแคซ

"ไม่เป็นไร ไปเถอะ ข้าก็หิว เจ้าไปสั่งเผื่อข้าด้วยเถอะ"

"อ๋า~ เอางั้นหรอ"

"อื้อ"

"งั้นรีบๆมานะ ระวังตัวด้วย" ลูเซียส่งยิ้มให้ก่อนจะกระโดดอย่างเริงร่าจากไป

แคซจัดการใช้พลังทำให้น้ำแข็งละลาย คนทั้งสามต่างสลบตัวเปียกซก แคซลากคนทั้งสี่(ร่วมยูเรก้า) ออกไปข้างนอกตรอก เอาเชือกมัดรวมคนทั้งสี่เข้าด้วยกันแล้วผูกไว้กับม้าที่เพิ่งซื้อสดๆร้อนๆ ให้ลากทั้งสี่คนไปให้ไกล

"ออกมาได้แล้ว" เสียงเยียบเย็นพอๆกับใบหน้าที่ไร้อารมณ์ แคซเดินกลับเข้ามาในตรอกอีกครั้ง

แปะ แปะ แปะ~

เสียงปรบมือดังออกมาพร้อมกับร่างของวาลุซที่ค่อยๆปรากฏกายขึ้น

"เก่งๆ เจ้าชายเก่งจังเลยนะ ตะกี้โจมตีไปสามทีใช่ไหม เอะ หรือว่าห้าทีล่ะ เร็วจนมองไม่ทันเชียวนะ" รอยยิ้มที่ประดับหน้าของเขาอยู่เสมอ เห็นทีไรแคซอยากจะจับฉีกให้กว้างถึงหูเสียให้รู้แล้วรู้รอด

"หนวกหู เจ้าต้องการอะไร" แคซตัดบทอย่างรำคาญ

"แหม ข้าไม่ใช่แม่สวยน้อยคนนั้นใช่ไหมท่านถึงได้เย็นชากับข้าเช่นนี้" วาลุซกล่าวพร้อมกลับก้าวเข้ามาใกล้แคซ

"..." แคซไม่ว่าอะไร แต่คิดในใจว่าสายตาของวาลุซนี่เยี่ยมดีแท้ ขนาดเขาโจมตีเร็วขนาดนั้นยังมองทันอีก

"เหอะๆ ท่านรู้ใช่ไหมว่าความรักเป็นต้นเหตุแห่งความหายนะ แล้วยิ่งสาวน้อยคนนี้เป็นเชื้อสายแห่งเทพซะด้วย อสูรอย่างท่านจะสมหวังงั้นรึ"

"นี่เจ้า!..." ยังไม่ทันที่แคซจะพูดอะไร วาลุซก็ได้หายตัวแลว้เข้ามาอยู่ในระยะประชิดกับแคซ แต่แคซก็ก้าวถอยห่างไปด้านหลังได้อย่างรวดเร็ว

"หึหึ ข้าไปก่อนล่ะ" วาลุซกล่าวแล้วร่างก็ค่อยๆเลือนหายไปพร้อมกับเสียงของเขานั่นเอง


"ทำไม ทำไมต้องเป็นเทพด้วย....ลูเซีย" แคซพึมพำด้วยความปวดร้าวก่อนจะเดินไปร้านอาหารที่ลูเซียคอยอยู่

ขออภัยนานไปหน่อย

(ไม่หน่อยแล้วม้าง)

ฮ่าๆๆ

อ่าพอดีข้ายังไม่ได้จากไป แต่ก็คงอยู่ต่อไม่ได้แล้วกระมัง รอท่านประมุขมาต่อหรือแม่นางน้อนต่อเองเลยก็ได้

พลอย เอานิยายมาลงดิ๊

เจ้าจะมาป่วนรึ

ฮะๆ

เพ้อเจ้ออะไร เจ้ามังกรปากเสีย

ข้าป่าวเพ้อเจ้อ คนที่เพ้อเจ้อก็คือเจ้า

โอยคิดไม่ออกขอเวลาอีกสักแล้วกัน