ช่วยวิจารณ์หน่อยนะ ^^ พอดีหัดแต่งนิยายกำลังภายในอ่ะ

...ชื่อเรื่อง(ยังไม่ได้คิด)...

บทแรก...การต่อสู้ที่วัดเส้าหลิน

เสียงพูดคุยดังกระหึ่มมาจาก บริเวณเนินเขาวัดเส้าหลิน เหล่าชาวยุทธเดินทางมาชุมนุมกันอย่างมากมาย ขึ้นป้ายงานชุมนุมไว้ว่า ประหารปิศาจ
ลือกันว่าแท้จริงคืองานตัดสินโทษนักฆ่าที่มีฉายาว่า ปิศาจลิง หนึ่งในสี่ปีศาจแห่งหอบุปผาเงิน ผู้ที่มีความแค้นกับปิศาจลิงและกับหอบุปผาเงินนั้นมีมากมาย ทำให้การชุมนุมครั้งนี้คึกคักมาก
ชาวยุทธมากมายมีทั้งหลวงจีน นักพรต แม่ชี ขอทาน ต่างค่อยๆทยอยเข้าไปในวัดเส้าหลิน ยืนรออยู่ที่ลานกว้างด้านหน้าของวัด พูดคุยกันเกี่ยวกับการที่เส้าหลินจับตัวปิศาจลิงได้
ชาวยุทธคุยกันไปพักใหญ่ ทันใดนั้นก็มีหลวงจีนชรารูปหนึ่งเดินออกมาจากวัดซึ่งก็คืออุ่ยซ่งไต้ซือเจ้าอาวาสวัดเส้าหลิน พร้อมกับหลวงจีนชราอีกสามรูปเดินตามหลังมา
ชาวยุทธต่างค่อยๆหันไปมอง เสียงคุยที่ดังกระหึ่มค่อยๆเงียบลง จนไม่เหลือเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงลมพัด แล้วอุ่ยซ่งไต้ซือก็กล่าวขึ้นว่า
`เมื่อสองวันก่อน มีผู้บุกรุกเข้ามาในวัดเส้าหลินในยามดึก ด้วยเหตุอันใดอาตมาก็มิทราบ แต่เป็นเคราะห์ร้ายของหลวงจีนน้อยรูปหนึ่งที่พึ่งทำวัตรเสร็จไปเห็นผู้บุกรุกเข้า จึงเกิดการต่อสู้`
`หลวงจีนรูปอื่นได้ยินเสียงต่อสู้ก็รีบออกไปดู แต่ว่า มันก็ช้าไปแล้วที่จะช่วยชีวิตหลวงจีนน้อยรูปนั้น เกิดการฆาตกรรมขึ้นในวัดเส้าหลินแล้ว โดยคนผู้นี้`
พอพูดจบอุ่ยซ่งไต้ซือก็ผายมือไปทางซ้าย เห็นเป็นหลวงจีนสองคนนำตัวชายชุดดำผู้หนึ่งที่สลบอยู่และถูกมัดแขนมัดขาไว้ออกมา
ชาวยุทธหันไปมองเป็นทางเดียวกัน เสียงตระโกนดังขึ้นจากในหมู่ผู้มาชุมนุม `นั่นไงปิศาจลิง` `ใช่แล้ว นั่นแหละเจ้าปิศาจลิง`
สักพักก็เริ่มมีการโห่ร้อง`ฆ่ามัน ฆ่ามันซะ ตัดหัวมัน สับมันเป็นชิ้นๆ`
แล้วก็มีเสียงดังเสียงหนึ่งดังขึ้นมาว่า `หยุดก่อน` เสียงนี้ดังมากจนทุกคนหยุดพูดและหันไปมองที่มาของเสียงนั้น
ปรากฎเป็นชายวัยกลางคนใส่ชุดสีขาว มือหนึ่งถือกระบี่ซึ่งอยู่ในฝักสวยงาม แล้วชายผู้นี้ก็พูดต่อ
`ข้าน้อยเจ้าเจี้ยนหวงแห่งสำนักคุ้มภัยตระกูลเจ้า อยากจะขอให้ชาวยุทธทุกท่านเงียบลงก่อน`
ขณะพูดพลางกวาดสายตาไปรอบๆที่ชุมนุม และกล่าวต่อว่า
`ทุกท่าน เห็นว่ามารร้ายสมควรตาย ข้าก็ไม่เถียง แต่ข้าว่าก่อนจะให้มารร้ายมันตาย น่าจะรอให้มันฟื้นขึ้นมาก่อน ข้าว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ`
`ทำไมมันต้องมาที่เส้าหลิน เส้าหลินปกติแล้วไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับพวกมัน มันบุกเข้าเส้าหลินทำไม ข้าว่าน่าจะสืบความจริงให้ได้ก่อน`
ทันทีที่เจ้าเจี้ยนหวงพูดจบ ชายผู้หนึ่งก็พูดขึ้นว่า`จะสืบไปทำไม มันเป็นนักฆ่า มันก็มาฆ่าคนตามปกติของมันน่ะสิ`
แล้วก็มีอีกเสียงพูดขึ้นมาว่า `ใช่ จะรอตัดสินอะไรอีก ฆ่ามันให้จบๆไปเลยดีกว่า`
หลังจากนั้นก็มีเสียงดังกึกก้องว่า `ใช่ ใช่ ใช่ ฆ่ามัน ฆ่ามันซะ`
`เอาละ`หลวงจีนชรารูปหนึ่งพูดขึ้น เสียงที่ดังกระหึ่งเงียบลงอีกครั้ง `ให้อุ่ยซ่งไต้ซือตัดสินแล้วกันว่าจะลงโทษเช่นไร`
อุ่ยซ่งไต้ซือเดินมาข้างๆปิศาจลิง และกล่าวว่า `หากจะมีการฆ่ากันเกิดขึ้นอีก ขอให้เป็นนอกเขตวัดก็แล้วกันนะ อย่าให้วัดเส้าหลินต้องเปื้อนเลือดอีกเลย อาตมาขอร้องละ`
`ในฐานะที่อาตมาเป็นเจ้าอาวาสวัดเส้าหลินซึ่งคุมตัวมารร้ายนี้อยู่ อาตมาจะขอมอบมารร้ายนี้ให้สำนักกระบี่ธรรมนำตัวไปลงโทษก็แล้วกัน จอมยุทธจาง เรื่องนี้ท่านจะว่าไง`
เมื่ออุ่ยซ่งไต้ซือพูดจบก็มีชายค่อนข้างสูงวัยแต่งกายชุดสีขาวสลับเทาดูสง่างามสุขุมก้าวออกมาและพูดว่า
`ข้าน้อยจางจื่อเหมา ไม่ขัดข้องอะไร และจะคุมตัวเจ้าปิศาจลิงไปลงโทษที่นอกเขตวัดเอง อุ่ยซ่งไต้ซือไม่ต้องเป็นห่วง`
ชาวยุทธต่างมองมาที่จอมยุทธจาง แล้วก็มีเสียงพูดดังขึ้น
`ท่านจะนำตัวมันไปสังหารที่ใด` หญิงสาวคนนึงถามขึ้นมา นางคือจูยี่ ประมุขพรรคเงาจันทร์ `พวกเราจะตามไปดูด้วย ข้าอยากเห็นมันตายกับตาข้า`ประมุขจูพูด
`ท่านจะตามมาดูด้วยก็ได้ประมุขจู ใครจะตามมาดูก็ได้ ก็ตามใจพวกท่านเลยแล้วกัน`จอมยุทธจางพูด
ทันใด้นั้น เสียงแหบเบาฟังดูน่าขนลุกก็ดังมาจากร่างที่ถูกมัดอยู่ พลางค่อยๆขยับตัวนั่งขึ้นช้าๆ เนื่องจากถูกมัดไว้อย่างแน่นหนา
`ไอ้พวกโง่ คิดจะฆ่าข้า พวกเจ้ามีปัญญากันหรือ`
`เจ้าปิศาจ อย่าโอหังให้มาก จะตายอยู่แล้วยังปากดี เดี๋ยวก็ได้ตายมันตรงนี้หรอก`ชายผู้หนึ่งพูด พร้อมกับชี้ดาบไปทางปิศาจลิง
`ใจเย็นๆก่อน อย่าฆ่ากันในวัด`จอมยุทธจางพูด
ปิศาจลิงหัวเราะด้วยเสียงแหบ น้ำเสียงชั่วร้าย แล้วมองไปรอบๆ
`หึ หึ เดี๋ยวข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมดทุกคน`ปิศาจลิงพูด
`หุบปากของเจ้าได้แล้ว`จอมยุทธจางพูด `กงจือ ไปพาตัวมันมา เอามันไปนอกเขตวัด ... ชาวยุทธทุกท่านเชิญตามมาได้เลย`
เมื่อจอมยุทธจางพูดจบก็มีชายคนหนึ่งแต่งตัวคล้ายกับจอมยุทธจางตอบว่า `ครับอาจารย์อา`แล้วก็จับตัวปิศาจลิงลุกขึ้น แล้วก็นำตัวไป
ขณะที่กำลังจะนำตัวปิศาจลิงออกไปนอกวัด ก็มีร่างของหลวงจีนสองรูปลอยพุ่งมายังกลุ่มคนที่คุมตัวปิศาจลิงอยู่
เนื่องจากเป็นร่างของหลวงจีน ทุกคนในบริเวณนั้น จึงหลบออก ไม่ใช้อาวุธออกมาปัดป้อง
เมื่อร่างของหลวงจีนตกลงพื้น ก็พบว่าเป็นหลวงจีนน้อยสองรูป และเป็นเพียงร่างที่ไม่มีลมหายใจ
อุ่ยซ่งไต้ซือเดินมาดู เมื่อเห็นร่างอันไร้วิญญาณของหลวงจีนน้อยทั้งสองรูปแล้ว สีหน้าอุ่ยซ่งไต้ซือก็เปลี่ยนทันที
คิดเสียใจอยู่ว่า ตนเป็นเจ้าอาวาสแท้ๆ กลับด้อยปัญญา ปล่อยให้หลวงจีนน้อยต้องมาตายในวัดถึงสี่รูปแล้วภายในเวลาไม่กี่วัน
แล้วเสียงดังกระหึ่งเริ่มขึ้นอีกครั้ง ทุกคนต่างหยิบอาวุธขึ้น พร้อมมองไปรอบๆ แล้วก็มีชายชุดดำสามคนกระโดดขึ้นมาบนกำแพงวัด
หนึ่งในพวกมันพูดว่า `ปล่อยตัวปิศาจลิงมา แล้วพวกเราจะไม่ฆ่าพวกเจ้า`
`หึๆ`ชายมีอายุคนหนึ่งหัวเราะแบบเหยียดหยาม แล้วพูดขึ้นมาว่า
`ขู่พวกเราไม่ได้หรอก คิดว่าพวกเรากลัวพวกเจ้ารึไง วันนี้สี่ปีศาจหอบุปผาเงินมาพร้อมหน้า ข้า หม่าม่อชุน อยากจะขอลองสู้กับพวกเจ้าดูหน่อย`
`สี่ปิศาจ วันนี้อยู่กันพร้อมหน้าก็ดี จะได้จัดการให้สิ้นซากซะทีเดียว`ประมุขจูพูด
อุ่ยซ่งไต้ซือ เดินมาถึงหน้าวัดพอดี พูดกับสามปีศาจว่า
`เวรกรรม เวรกรรม หลวงจีนน้อยสองรูปนี้ ทำอะไรผิดงั้นรึ ถึงได้ต้องมาเอาชีวิตพวกเขาไป`
`ผิดอะไรข้าไม่รู้ รู้แค่ว่าข้าฆ่ามันไปแล้ว แล้วเจ้าจะทำไม ไอ้หลวงจีนเฒ่า`หนึ่งในสามปิศาจพูดขึ้นมา
อุ่ยซ่งไต้ซือพูดตอบว่า`อาตมาแก่มากแล้ว คงไม่มีเรี่ยวแรงจะไปทำอะไรพวกท่านได้หรอก แต่อาตมาว่ามันคงเป็นการไม่ยุติธรรมกับหลวงจีนน้อยสองรูปนี้ ถ้าพวกท่านไม่ต้องรับผิดชอบอะไร`
ทันใดนั้น อุ่ยซ่งไต้ซือก็กระโดดทะยานตัวสูงขึ้นเหนือหัวของสามปีศาจและพลิกกลับตัวอย่างรวดเร็วเอาศีรษะชี้ลงพื้นและหมุนตัวอย่างเร็วพุ่งลงมาตรงกำแพงวัดที่สามปีศาจยืนอยู่
จีวรสะบัดผ่านอากาศอย่างเร็วเกิดเป็นเสียงดังจนน่าตกใจ และเกิดลมพัดอย่างแรง ชาวยุทธที่อยู่ในบริเวณนั้นสัมผัสได้ถึงแรงลมที่เกิดจากการหมุนตัวของอุ่ยซ่งไต้ซือ
สามปิศาจต่างตกใจในความเร็วของอุ่ยซ่งไต้ซือ แหวกหลบกันไปคนละทาง ไม่เพียงแต่สามปีศาจที่ต้องตะลึง แต่เกือบทุกคนในที่ชุมนุมต่างตะลึงงัน
อุ่ยซ่งไต้ซือนั้นพุ่งลงพื้นดินจมหายไปโดยไม่มีร่องรอย เห็นเพียงเศษใบไม้แห้งที่คลุมทั่วพื้นดิน ทุกคนมองอย่างสงสัยเมื่อเห็นอุ่ยซ่งไต้ซือพุ่งลงหายไปในดิน
แล้วทันใดนั้นขณะที่ทุกคนกำลังมองพื้นดินอย่างสงสัย พื้นดินข้างล่างก็นูนขึ้นมาเป็นลูกกลมๆข้างหน้าสามปีศาจ ทำให้สามปีศาจตกใจถอยหลังไปคนละก้าวสองก้าว
แล้วพื้นดินที่นูนขึ้นมาพุ่งไปพุ่งมาใส่สามปิศาจ เหมือนว่ามีสิ่งของขนาดใหญ่พุ่งอยู่ในดิน สามปิศาจต่างถอยหนีพื้นดินที่นูนขึ้นมา ทุกคนต่างจ้องมองพื้นนูนนั้นอย่างไม่ละสายตา
แล้วพื้นดินก็ระเบิดออกมาใบไม้แห้งที่กองกับพื้นปลิวกระจายไปทั่วมองอะไรไม่ชัด อุ่ยซ่งไต้ซือโผล่ขึ้นมาตรงหน้าหนึ่งในสามปีศาจ ซึ่งคือนักฆ่าฉายาปิศาจแร้ง
ปิศาจแร้งถึงกับตกใจ แต่ด้วยสัญชาตญาณนักฆ่า จึงใช้กรงเล็บฉีกศพวิชาประจำตัวเข้าตอบโต้อย่างรวดเร็ว
ปีศาจแร้งตะกายกรงเล็บทั้งสองออกไขว้กัน อุ่ยซ่งไต้ซือถอยหลบหนึ่งก้าวแล้วพุ่งตัวไปข้างๆปีศาจแร้งจับที่ไหล่ปิศาจแร้งไว้ ปิศาจแร้งหันมาจับข้อมือของอุ่ยซ่งไต้ซือไว้อีกที
อุ่ยซ่งไต้ซือพลิกข้อมือแล้วสะบัดออก ปิศาจแร้งพยายามใช้มืออีกข้างจับแขนของอุ่ยซ่งไต้ซือ แต่อุ่ยซ่งไต้ซือเร็วกว่าสะบัดแขนข้างซ้ายแล้วหมุนรวบแขนขวาของปีศาจแร้งไว้
ปีศาจแมวและปีศาจแมงป่องอีกสองปีศาจก็เข้ามาช่วยปิศาจแร้ง พุ่งตรงซัดฝ่ามือมาหาอุ่ยซ่งไต้ซือ อุ่ยซ่งไต้ซือจึงต้องปล่อยแขนของปิศาจแร้ง หันไปรับฝ่ามืออีกสองปีศาจ ทั้งสามซัดฝ่ามือกันเต็มแรง
การปะทะฝ่ามือทำให้ปิศาจแมวและปีศาจแมงป่องรวมทั้งอุ่ยซ่งไต้ซือถอยหลังไปคนละทาง อุ่ยซ่งไต้ซือยังอดคิดในใจไม่ได้ว่านักฆ่าเหล่านี้ฝีมือแต่ละคนไม่ใช่ธรรมดา หากเป็นพวกประมุขพรรคมารมาเอง ฝีมือพวกนั้นจะขนาดไหน
แล้วปิศาจแร้งก็พุ่งตัวลอยเข้ามาหาอุ่ยซ่งไต้ซือ อุ่ยซ่งไต้ซือหงายหลังหลบ ปิศาจแร้งพุ่งตัวเลยไปเตะต้นไม้หันตัวพุ่งกลับมา ตะกายกรงเล็บใส่อุ่ยซ่งไต้ซือ
อุ่ยซ่งไต้ซือดีดตัวสูงขึ้นใช้ปลายเท้าเตะรับกรงเล็บของปิศาจแร้งสลับกับโจมตีด้วยปลายเท้า ทั้งสองสูกันอยู่กลางอากาศอยู่พักหนึ่ง ปิศาจแร้งตะกายกรงเล็บสูงขึ้น
มือซ้ายพุ่งตรงไปที่คอของอุ่ยซ่งไต้ซือ แต่อุ่ยซ่งไต้ซือคว้าจับข้อมือไว้ได้ก่อน แล้วใช้วิชาดรรชนี้ กระแทกเข้าที่ฝ่ามืออีกข้างของปีศาจแร้งที่กำลังพุ่งตรงมา
ปีศาจแร้งร้องด้วยความเจ็บปวด และสะบัดข้อมือที่โดนจับอยู่จนหลุด ทั้งคู่ทะยานลงมาบนพื้น ปิศาจแร้งตะกายกรงเล็บไปยังอุ่ยซ่งไต้ซืออย่างดุดัน
อุ่ยซ่งไต้ซือเกรงจะโดนกรงเล็บเข้า จึงรีบถอยอย่างรวดเร็วด้วยวิชาตัวเบา แล้วสะบัดจีวรรวบใบไม้ที่ปลิวว่อนอยู่แล้วสะบัดพุ่งไปยังปีศาจแร้ง
ใบไม้แห้งเหล่านั้นแหลกเป็นผุยผงในพริบตาด้วยกรงเล็บของปิศาจแร้ง ผู้คนมากมายที่ยืนดูอยู่ต่างก็มองอะไรไม่ชัดเห็นชัดก็แต่ใบไม้ที่ปลิวไปทั่ว
ปีศาจแมวและปีศาจแมงป่องอีกสองปีศาจก็เข้ามาล้อมอุ่ยซ่งไต้ซือไว้ ขณะที่ใบไม้แห้งปลิวว่อนเต็มไปหมด สามปีศาจพุ่งเข้าโจมตีพร้อมกัน
อุ่ยซ่งไต้ซือหมุนตัวอย่างเร็ว เศษใบไม้แห้งปลิวหนักเป็นพายุหมุนใบไม้แห้ง สามปีศาจพุ่งเข้ามาต่างหยุดชะงักไม่กล้าเข้าจู่โจม เกรงว่าซุนอุ่ยไต้ซือจะมีไม้เด็ดอะไร
สามปีศาจเดินวนรอบพายุหมุนใบไม้ ปีศาจแร้งเข้าจู่โจมก่อน พายุใบไม้ระเบิดออก สามปีศาจกระโดดหลบออกไป อุ่ยซ่งไต้ซือพุ่งหาปิศาจแร้งอย่างรวดเร็ว
อุ่ยซ่งไต้ซือปะทะฝีมือกับปีศาจแร้งอีกครั้ง ปิศาจแร้งตะกุยกรงเล็บไปข้างหน้า ทำให้อุ่ยซ่งไต้ซือต้องพลิกหลบ แล้วปิศาจแร้งก็ก้มลงต่ำใช้มือทั้งสองคว้าข้อเท้าอุ่ยซ่งไต้ซือไว้
อุ่ยซ่งไต้ซือแหวกขาออกเตรียมซัดฝ่ามือลงใส่ปิศาจแร้ง ปิศาจแร้งเห็นท่าไม่ดีจึงปล่อยมือออกแล้วถีบตัวออกไปจากอุ่ยซ่งไต้ซือ
ปีศาจแมวและปีศาจแมงป่องหลังจากยืนดูอยู่พักหนึ่งก็กระโดดเข้ามาร่วมกับปิศาจแร้ง ล้อมอุ่ยซ่งไต้ซืออีกครั้ง ใบไม้ที่ปลิวอยู่ค่อยๆร่วงลงพื้น
ชาวยุทธทั้งหลายมองเห็นอุ่ยซ่งไต้ซือและสามปิศาจได้ชัดแล้วในตอนนี้
สามปีศาจเข้าจู่โจมพร้อมกัน อุ่ยซ่งไต้ซือพุ่งตัวออกนอกวงล้อม สามปีศาจไล่ตามไปพร้อมโจมตี อุ่ยซ่งไต้ซือรับการโจมตีสามปิศาจได้หมดทุกกระบวนท่าพลางเดินวนไปเรื่อยๆ
อุ่ยซ่งไต้ซือรอหาจังหวะตอบโต้ที่มีน้อยนักเมื่อต้องรับมือกับสามนักฆ่าแนวหน้า ผลัดกันรุกผลัดกันรับอยู่พักหนึ่ง อุ่ยซ่งไต้ซือจึงเกร็งพลังลมปราณสู่มือขวาแล้วซัดออกไปอย่างรวดเร็ว
เกิดเป็นพลังรุนแรงซัดให้สามปีศาจกระเด็นถอยไปคนละทาง ในเพียงชั่วพริบตา อุ่ยซ่งไต้ซือก็ถอยกลับไปยืนอยู่ข้างหน้าเหล่าคนที่มาชุมนุมกันแล้ว
สามปีศาจก็อดเลื่อมใสในวรยุทธของซุนอุ่ยไต้ซือไม่ได้ แม้จะชราภาพมากแล้วแต่วรยุทธยังคงสูงส่ง นึกในใจหากสู้กันตัวต่อตัวคงพ่ายแพ้อย่างหมดท่า สมกับเป็นเจ้าอาวาสเส้าหลินแล้ว
หม่าม่อชุนประสบการณ์สูง ดูออกว่าซุนอุ่ยไต้ซือเหนื่อยมากแล้ว เนื่อจากอายุที่ปาเข้าไปเกือบร้อยปีแล้ว จึงเดินออกมาด้านหน้าวงชุมนุม และพูดว่า
`นับว่าเป็นโชคดีของพวกเจ้าสามปิศาจ ที่อุ่ยซ่งไต้ซือเป็นผู้ออกบวช ละแล้วซึ่งการเข่นฆ่า มิเช่นนั้นแล้ว พวกเจ้าคงโดนซุนอุ่ยไต้ซือเอาชีวิตไปแล้ว`
`ถ้าพวกเจ้ายังอยากจะสู้ ก็มาสู้กับข้าแทนได้เลย`ขณะที่จอมยุทธหม่าพูดก็พลางดีดใบไม้ในมือที่หยิบมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ออกไปอย่างรวดเร็ว
ใบไม้พุ่งไปยังหน้าของปีศาจแมว ปิศาจแมวหลบได้ทัน แล้วจอมยุทธหม่าก็พุ่งตัวไปยังปิศาจแมวอย่างรวดเร็วจนทุกคนที่ดูอยู่ต้องตะลึง ใบไม้ปลิวว่อนกระจายตามหลังจอมยุทธหม่า แล้วจอมยุทธหม่าก็หายไป
อีกแล้ว ชาวยุทธที่ยืนดูกันอยู่ต้องงงกันอีกแล้ว จอมยุทธหม่าหายไป เหมือนตอนอุ่ยซ่งไต้ซือหายไป แทบทุกคนก้มลงมองพื้น คาดว่าจอมยุทธหม่าใช้มุขเดียวกับอุ่ยซ่งไต้ซือ
แล้วก็มีเสียงฟิ้วฟ้าวดังขึ้นจากยอดไม้ ที่แท้เขาขึนไปอยู่บนยอดต้นไม้แล้วโดยไม่มีใครมองทัน กำลังดีดใบไม้ลงมาอย่างต่อเนื่องลงมาใส่สามปีศาจเสียงดังฟิ้วฟ้าวอย่างต่อเนื่อง
พวกสามปีศาจหลบหลีกได้อย่างรวดเร็ว แต่ปีศาจแร้งนั้นเริ่มเหนื่อยแล้ว หลบหลีกไม่เร็วเท่าอีกสองคนจึงโดนใบไม้ที่พุ่งมากระแทกเข้าอย่างจังที่หน้าอก
จอมยุทธหม่าเห็นดังนั้น จึงกระหน่ำดีดใบไม้ใส่ปิศาจแร้ง ปิศาจแร้งโดนใบไม้กระแทกทั่วร่างนับสิบๆใบ ปิศาจแมวพุ่งเข้ามาช่วยปิศาจแร้ง ปิศาจแมงป่องพุ่งขึ้นไปหาจอมยุทธหม่าบนต้นไม้
แล้วปีศาจแมวก็กระโดดตามขึ้นไป ส่วนปิศาจแร้งรออยู่ข้างล่างท่าทางบาดเจ็บเล็กน้อย มองดูจากข้างล่าง คิดในใจว่าหากที่หม่าม่อชุนดีดมาไม่ใช่ใบไม้แต่เป็นอาวุธลับ ตนเองคงตายไปแล้ว
ปีศาจแมงป่องใช้ดรรชนีพิษสายรุ้งวิชาสร้างชื่อของตนพุ่งตรงใส่จอมยุทธหม่า จอมยุทธหม่าหลบพลิงตัวกลับดึงใบไม้ขึนมาสามใบดีดใส่นิ้วปีศาจแมงป่องรับดรรชนีพิษสายรุ้ง
ใบไม้ที่โดนโรรชนีพิษสายรุ้งถึงกับเปลี่ยนสีเป็นสีดำและเฉาด้วยพิษร้ายแทบในทันที
จอมยุทธหม่าสะบัดมือสองข้างขึ้น ใบไม้นับร้อยๆใบหลุดจากต้นลอยปลิวขึ้นกลางอากาศ จอมยุทธหม่าหยิบใบไม้ที่ลอยอยู่อย่างรวดเร็วดีดใส่ปิศาจแมงป่องอย่างต่อเนื่อง ปิศาจแมงป่องถึงกับร่วงลงมาจากต้นไม้
ปีศาจแมวพุ่งตรงมายังด้านหลังของจอมยุทธหม่าแล้วซัดฝ่ามือออกมา จอมยุทธหม่าหันกลับไปรับฝ่ามืออย่างรวดเร็ว ปีศาจแมวพุ่งกระเด็นถอยหลังออกจากจอมยุทธหม่าร่วงลงพื้น
จอมยุทธหม่ากระโดดลงจากต้นไม้ ลงมายืนอยู่หน้าปิศาจแมว ปิศาจแร้งพุ่งเข้ามา จอมยุทธหม่าหันไปทางปิศาจแร้ง พุ่งตัวเข้าปะทะกับปิศาจแร้ง พุ่งมือเข้าจับเสื้อที่หน้าอกปิศาจแร้ง
ก่อนที่ปิศาจแร้งจะตั้งตัวได้ ก็โดนจอมยุทธหม่าเหวี่ยงออกไปกระแทกกับปิศาจแมวที่อยู่ด้านหลัง ปิศาจแมวหลบไม่ทันโดนปิศาจแร้งกระแทกเข้า ล้มลงไปทั้งคู่
ปีศาจแมงป่องพุ่งมาหาจอมยุทธหม่า จอมยุทธหม่าเกรงว่าจะโดนดรรชนีพิษของปีศาจแมงป่องเข้า จึงรีบอัดพลังหลายส่วนเข้าสู่ฝ่ามือข้างขวาซัดปีศาจแมงป่องกระเด็นล้มไปไกลด้วยฝ่ามือเดียว
จอมยุทธหม่าเดินไปตรงกลางลานที่ใช้ต่อสู้และพูดพูดขึ้นมาว่า
`นี่น่ะหรือ นักฆ่าแห่งหอบุปผาเงิน ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัวซักนิด`
เหล่าผู้ชุมนุมต่างมองกันตาค้าง วรยุทธของหม่าม่อชุนสูงส่งขนาดนี้เลยหรือ มีทั้งคิดเลื่อมใสและคิดสงสัย ว่าจอมยุทธหม่าไปเรียนวิชาตัวเบามาจากไหน แล้วยังมีวิชาดรรชนีที่ร้ายกาจ
ปิศาจทั้งสี่มองจอมยุทธหม่าด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ วรยุทธของหม่าม่อชุนเหนือชั้นกว่าพวกปิศาจหอบุปผาเงินมาก
เมื่อจอมยุทธหม่าพูดจบ ก็หันหลังกลับแล้วเดินเข้าไปในวัดพลางพูดว่า`ข้าไม่อยากจะสู้กับพวกปลายแถว เห็นพวกเจ้าเป็นนักฆ่ามีชื่อ นึกว่าพวกเจ้าจะฝีมือดีกว่านี้ เห้อ`
ปิศาจแมวก็กระโดดพุ่งตัวมายังจอมยุทธหม่าพร้อมด้วยกับปีศาจแมงป่องและปีศาจแร้ง คนที่ดูอยู่ต่างตะโกนเตือนจอมยุทธหม่า แต่จอมยุทธหม่าก็ไม่สนใจ
ทันใด้นั้นจอมยุทธจางแห่งสำนักกระบี่ธรรมเห็นท่าไม่ดี ก็ตวัดกระบี่ขึ้นมาขวางอย่างรวดเร็วจนได้ยินเสียงกระบี่ผ่านอากาศดังวิ้งอยู่นาน
`ขอบคุณท่านจาง ที่มีน้ำใจช่วย`จอมยุทธหม่ากล่าวขอบคุณจอมยุทธจางที่เข้ามาช่วย จอมยุทธจางหันมองจอมยุทธหม่าแต่ไม่พูดอะไร
แล้วประมุขจูแห่งพรรคเงาจันทร์ก็เดินเข้ามายืนกับจอมยุทธจาง ทั้งคู่กำลังจะสู้กับสามปิศาจ ปิศาจแมวพูดว่า`พวกเจ้าใครไม่อยากตายก็หลบไป ข้าแค่จะมาพาตัวสหายข้ากลับเท่านั้น`
`โอหังนักนะ ข้าว่าพวกเจ้านั่นแหละ ถ้าไม่อยากตายก็หนีไปซะ`ประมุขจูพูดสวน พลางทำหน้าตาเย้ยหยันพวกสามปิศาจ
ประมุขจูพูดจบก็พุ่งเข้าไปข้างหน้า เมื่อเข้าไปใกล้ระยะปีศาจแมงป่อง ประมุขจูก็ฟาดแส้ยาวสีเงินลงใส่ปีศาจแมงป่อง ปิศาจแมงป่องพลิกหลบได้
จอมยุทธจางพุ่งกระบี่เข้าใส่ปีศาจแมว ปีศาจแมวพุ่งถอยหลังอย่างรวดเร็ว แล้วพลิกตัวหมุนไปอ้อมข้างหลังต้นไม้ จอมยุทธจางฟาดกระบี่เป็นวงกลม ต้นไม้ขนาดเกือบหนึ่งคนโอบขาดสะบั้น
ประมุขจูฟาดแส้ใส่ต้นไม้เสียงดังสนั่น ต้นไปกระแทกใส่ปีศาจแมวที่อยู่ข้างๆ ปีศาจแมวโดนกระแทกอย่างจังถึงกับล้มลงไป ปีศาจแร้งพุ่งเข้ามาช่วย ซัดกรงเล็บเหวี่ยงต้นไม้ไปใส่ประมุขจู
ประมุขจูกระโดดขึ้นสูง ฟาดแส้ใส้ต้นไม้รัดต้นไม้ไว้แน่นและเหวี่ยงออกไปข้างๆ ทุกคนต่างทึ่งในวรยุทธของประมุขจู ด้วยนางยังเป็นเด็กสาวอยู่อายุยี่สิบต้นๆ ไม่น่าวรยุทธสูงขนาดนี้
จอมยุทธจางพุ่งเข้าหาปีศาจแมงป่อง ปีศาจแมงป่องสะบัดใบไม้แห้งที่พื้นให้ลอยขึ้นมาบังแล้วหลบไปข้าง แล้วใช้ดรรชนีพิษสายรุ้งออกมาสามชุดใส่จอมยุทธจาง
จอมยุทธจางรับดรรชนีด้วยกระบี่ แล้วสะบัดทิ้งกระบี่พุ่งไปใส่ปีศาจแมงป่องแล้วทะยานตัวตามไป ปีศาจแมงป่องหมุนตัวหันหลังหลบกระบี่ได้แต่ก็โดนจอมยุทธจางซัดฝ่ามือเข้าเต็มหลังล้มไปนอนกับพื้น
แต่ก็หันมาใช้ดรรชนีพิษสายรุ้งใส่จอมยุทธจางในระยะประชิดจังเข้าที่ข้อเท้าจอมยุทธจาง จอมยุทธจางกระโดดกลับออกมาพุ่งเข้าช่วยประมุขจูที่กำลังเสียท่าโดนปีศาจแมวและปีศาจแร้งลุมอยู่
จอมยุทธจางพุ่งหาปีศาจแร้งที่กำลังดึงแส้ของประมุขจูอยู่ ปีศาจแร้งพุ่งหลบไปข้าง จอมยุทธจางกระโดดตามไปตวัดกระบี่ใส่ปิศาจแร้งก็ยังหลบได้อยู่ ปิศาจแร้งเห็นรอยแผลที่ขาของจอมยุทธจาง
รู้ว่าคงโดนดรรชนีพิษสายรุ้งเข้าแล้ว จึงหันมาไล่จอมยุทธจางแทน เพราะเห็นว่าจอมยุทธจางโดนพิษอยู่
ส่วนประมุขจูกำลังสู้กับปิศาจแมว ดูท่าแล้วปิศาจแมวได้เปรียบประมุขจูอยู่ ประมุขจูตวัดแส้ใส่ปีศาจแมว ปิศาจแมวยอมโดนแซ่ฟาดเข้าที่แขนแล้วตวัดแขนพันแซ่ไว้แล้วพุ่งตัวไปหาประมุขจู
ทั้งคู่ปะทะฝ่ามือกัน ประมุขจูยังเด็ก พลังภายในยังสู้ปิศาจแมวไม่ได้ โดนปีศาจแมวซัดเข้าไปสองฝ่ามือ ล้มไถลลงกับพื้น ปิศาจแมวกระโดดตามไป เตรียมซัดฝ่ามือที่สามใส่ประมุขจู
แต่เจ้าเจี้ยนหวงก็พุ่งตัวมาขวาง แทงฝักกระบี่ออกไปแล้วฟาดใส่ปิศาจแมว ปิศาจแมวไม่ทันได้หลบจึงโดนเข้าที่สีข้างอย่างจัง
ปีศาจแมวล้มลง ประมุขจูเห็นแขนของปิศาจแมวยังพันแซ่ของประมุขจูอยู่ ประมุขจูจึงโยนแส้ให้จอมยุทธเจ้า จอมยุทธเจ้าเหวี่ยงปีศาจแมวไปกระแทกกับกำแพงวัด เสียงดังลั่น
แล้วจอมยุทธเจ้าก็พาประมุขจูไปดูอาการบาดเจ็บ
ปีศาจแร้งเห็นท่าไม่ดีจึงถอยออกห่าง ปิศาจแมวและปิศาจแมงป่องก็เจ็บหนัก ส่วนจอมยุทธจางก็ถอยออกมา ต่างฝ่ายต่างยืนจ้องกันอยู่พักใหญ่โดยไม่พูดอะไร
จอมยุทธเจ้ากล่าวว่า `วันนี้นอกจากพวกเจ้าจะชิงตัวสหายของพวกเจ้าไม่สำเร็จแล้ว สงสัยพวกเจ้าต้องตายพร้อมสหายของพวกเจ้าอีกด้วย`
ทันใดนั้นก็มีคนแก่สองคนเดินขึ้นบรรไดวัดมา เมื่อเข้ามาใกล้ก็เห็นชัดว่าเป็นสองเฒ่าไฟน้ำแข็ง เฒ่าจิ้งจอกหิมะและเฒ่ากิเลนไฟแห่งพรรคเหนือฟ้า พรรคมารต้นสังกัดของหอบุปผาเงิน
เมื่อเดินมาถึงหน้าบริเวณวัด เฒ่าจิ้งจอกหิมะพุ่งไปหาปีศาจลิงที่โดนจับมัดอยู่ คนที่ยืนคุมปีศาจลิงอยู่ไม่ทันตั้งตัวถูกกระแทกล้มลงระเนระนาด
จอมยุทธหม่าดีดลูกดินปั้นไปสองลูกใส่เฒ่าจิ้งจอกหิมะที่พุ่งตัวเข้ามาชิงตัวปีศาจลิง เฒ่าจิ้งจอกหิมะหันมาซัดฝ่ามือกระแทกกับลูกดินปั้นแหลกแล้วเซถอยหลังเล็กน้อย
แล้วคว้าร่างของปิศาจลิงขึ้นมาและโยนร่างของปิศาจลิงไปทางปิศาจแร้ง ปิศาจแร้งรีบแก้มัดให้ปิศาจลิง
เฒ่าจิ้งจอกหิมะหันมาทางจอมยุทธหม่า พูดว่า `หม่าม่อชุน ได้ยินชื่อนี้มานาน วันนี้ได้เจอตัวจริง ช่วยชี้แนะตาแก่อย่างข้าซักหน่อยเถอะ`
`ข้าเองก็ได้ยินชื่อผู้าวุโสมานาน อยากจะให้ผู้อาวุโสช่วยชี้แนะข้าเหมือนกัน`จอมยุทธหม่าพูด
เมื่อพูดจบ จอมยุทธหม่าและเฒ่าจิ้งจอกหิมะก็กระโดดเข้าหากันทั้งคู่ทะยานตัวขึ้นไปบนอากาศ ปัดมือปัดแขนกันลองเชิงกันอยู่ข้างบน คนข้างล่างต่างมองดูอย่างสนใจ
ทั้งคู่ทะยานตัวไปยังลานฝึกวรยุทธข้างในวัด ทุกคนเดินเข้ามาในวัดแล้วดูการต่อสู้ของสองยอดฝีมือ
จอมยุทธหม่าและเฒ่าจิ้งจอกหิมะสู้กันบนลานฝึกวรยุทธของวัด ทั้งคู่เคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว
เฒ่าจิ้งจอกหิมะ ซัดออกมาหนึ่งฝ่ามือ จอมยุทธหม่าไม่ปะทะด้วย หลบออกด้านข้าง พลังปราณฝ่ามือของเฒ่าจิ้งจอกหิมะกระแทกกับกำแพงวัดดังสนั่น กำแพงวัดเกิดรอยร้าวขนาดใหญ่
คนที่อยู่ใกล้กำแพงวัดบริเวณนั้นเหฌนว่า กำแพงวัดตรงที่โดนพลังฝ่ามือของเฒ่าจิ้งจอกหิมะมีน้ำแข็งเคลือบอยู่เป็นวงกว้าง ผู้ที่รู้ก็ออกมาบอกว่า ที่เฒ่าจิ้งจอกหิมะใช้คือฝ่ามือเย็นยะเยือก
เป็นวิชาที่ร้ายกาจของเฒ่าจิ้งจอกหิมะ ส่วนเฒ่ากิเลนไฟก็มีวิชาฝ่ามือร้อนระอุที่ร้ายกาจไม่แพ้กัน คนนึงร้อนคนนึงเย็น เป็นที่มาของฉายาสองเฒ่าไฟน้ำแข็ง
จอมยุทธหม่าและเฒ่าจิ้งจอกหิมะยังคงสู้กัน จอมยุทธหม่าเกร็งพลังสู่ปลายนิ้วชี้ทั้งสองข้าง แล้วพุ่งนิ้วทั้งสองออกไป เฒ่าจิ้งจอกหิมะเกร็งพลังสู่ฝ่ามือทั้งสองแล้วปะทะกับพลังปราณดรรชนีของจอมยุทธหม่า
ที่ว่างตรงกลางระหว่างทั้งสองคนเกิดเป็นลมแรง ทั้งคู่นิ่งอยู่พักใหญ่ แล้วเฒ่าจิ้งจอกหิมะก็สบัดฝ่ามือทั้งสองลงพื้น จอมยุทธหม่าก็กระแทกนิ้วชี้ทั้งสองลงพื้น
พลังปราณของเฒ่าจิ้งจอกหิมะและจอมยุทธหม่าปะทะกันตรงกลาง เกิดเป็นระเบิดลมอย่างแรง และมีเสียงดังเหมือนมีสิ่งของขนาดใหญ่และหนักร่วงลงมากระแทกพื้น
เกือบคนที่ยืนดูอยู่ต่างเซถอยหลังด้วยแรงลม พื้นตรงกลางลานฝึกวรยุทธร้าวและบุบลงเป็นหลุมขนาดใหญ่ จอมยุทธหม่าและเฒ่าจิ้งจอกหิมะยืนจ้องหน้ากัน
จอมยุทธหม่ากล่าวว่า `ผู้อาวุโส ฝีมือร้ายกาจนัก นับถือ นับถือ`
`หึ หม่าม่อชุน วรยุทธเจ้าก็ไม่ได้ด้อยกว่าข้าเลย หึหึ ส้มแล้ว ทีเจ้า เป็นศิษย์ วังเมฆขาว`เฒ่าจิ้งจอกหิมะพูด จอมยุทธหม่าทำหน้าไม่พอใจและพูดว่า `ท่านรู้`
`ใช่ ข้ารู้`เฒ่าจิ้งจอกหิมะพูด `รีบไปเถอะ`เฒ่ากิเลนไฟพูดขึ้น
แล้วเฒ่าจิ้งจอกหิมะก็กระโดดพุ่งตัวออกไปนอกวัด เฒ่ากิเลนไฟพุ่งจับร่างของปีศาจแมงป่องและปีศาจแมวแล้วก็พาหนีไปเช่นกัน ปีศาจแร้งก็รีบพาปิศาจลิงหนีตามไป พวกเขาทั้งหกก็ได้จากไป
หลังจากได้เห็นการต่อสู้ที่ดุเดือด คนส่วนใหญ่ก็ไม่กล้าตามหกคนนั้นไป แล้วเสียงดังก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เสียงพูดคุยดังกระหึ่มขึ้นมาอีกรอบ แต่ไม่สามารถจับใจความได้ว่าใครพูดอะไรบ้าง
เวลาผ่านไปพักหนึ่งเสียงก็ค่อยเบาลง ต่างคนต่างบอกลาคนอื่นๆ แล้วทยอยกันกลับ เหลือคนเพียงจำนวนน้อยที่ยังยืนสนทนากันอยู่
จอมยุทธจางได้ถามขึ้นว่า `ท่านเป็นศิษย์วังเมฆขาวจริงๆหรอ ท่านหม่า`
`นั่นสิ...จริงรึป่าวเนี่ย...ข้าเคยได้ยินชื่อวังเมฆขาว ได้ข่าวว่ามันเป็นสถานที่วิเศษ จริงมั้ยท่านหม่า`หลายคนพูดขึ้น ชาวยุทธทั้งหลายต่างก็อยากรู้เรื่องนี้เช่นกัน
`แล้วพวกท่านเชื่อมั้ยละ`จอมยุทธหม่าถามกลับ
จอมยุทธเจ้าบอกว่า`ข้าเชื่อนะ วรยุทธของท่านก็ล้ำเลิศ ไม่เหมือนชาวยุทธทั่วไป วิชาตัวบเบาลึกล้ำพิศดาร เข้าข่ายเป็นศิษย์วังเมฆขาว ท่านละว่าไง ท่านจาง`
จอมยุทธจางบอกไปว่า`ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ข้าอายุเยอะแล้ว เคยได้ยินเรื่องวังเมฆขาวมาเยอะเหมือนกัน จะว่าท่านหม่าเป็นศิษย์วังเมฆขาวก็น่าเชื่อ`
`ก็แล้วแต่ท่านจะคิดเถอะ ข้าไม่ขอตอบ`จอมยุทธหม่าพูด
`ถ้าท่านไม่สะดวกจะบอก ก็ไม่เป็นไร`จอมยุทธจางพูด
จอมยุทธหม่าพูดว่า`เห็นที ข้าต้องรีบกลับแล้ว คงอยู่สนทนาต่อกับพวกท่านไม่ได้ ข้าขอลาตรงนี้เลยละกัน`
`ลาก่อน จอมยุทธหม่า ลาก่อน ลาก่อนท่านหม่า`คนอื่นๆพูด
แล้วจอมยุทธหม่าก็เดินไปลาอุ่ยซ่งไต้ซือ แล้วจากไป
ทุกคนก็กลับไปจวนจะหมด เหลือแค่จอมยุทธจางที่โดนพิษดรรชนีสายรุ้งต้องนอนรักษาอยู่ที่เส้าหลิน ประมุขจูก็บาดเจ็บ ต้องอยู่พักที่เส้าหลินก่อนในคืนนั้น
แล้ววัดเส้าหลินก็เงียบสงบลง


วิจารณ์หน่อยนะว่าเป็นไง ถ้าไม่ดีก็บอกด้วยนะจะได้ปรับปรุงอ่ะ
หรือถ้ามันแย่มากก็บอกได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ

อ่าคนแรกๆ อ่า ยังไม่กล้าวิจารณ์ ( ยังมิได้อ่านค่ะ ) อ่านก่อนๆ

ยังไงก็วิจารณ์มาได้เลยน้า ^^

อ่านยังไม่จบนะครับ แต่มันดูแข็งๆไปหน่อยนะครับแต่แต่งเรื่องแรกก็ทำนองนี่นะครับ
roman-a_kloa@hotmail.com แอดมานะครับจะได้อ่านจนจบ

เริ่ดค่ะ

เงามืดบู้ลิ้ม

เรื่องวิจารณ์มิกล้า
แต่เรื่องประโยคพูดของตัวละครคงต้องติ

ในสมัยก่อน ก่อน ร.5 คำว่า "สวัสดี" ยังไม่มีนะขอรับ
ส่วนมากประเทศทางเอเชียเค้าจะถามว่า "สบายดีหรือ" เป็นคำทักทายคล้ายๆ การห่วงใย
คำว่า "สวัสดี" เพิ่งมาใช้จริงๆ ตอนช่วงหลัง ถือว่าเป็นคำสมัยใหม่

หากเป็นสำนวนกำลังภายใน เมื่อมทีงานพิธีการจริงๆ ส่วนใหญ่ชาวยุทธ์จะประสานมือคำนับรอบทิศ
แล้วกล่าวเปิดงานไปเลย ไม่มีคำว่า "สวัสดี" ขอรับ (เท่าที่เคยเห็น)

หากเจอหน้ากันโดยบังเอิญ เค้าจะถามกันแบบนี้
"..(แซ่/ชื่อ)เฮียจากมา สบายดี?" จะประมาณนี้ขอรับ (ในกรณีที่รู้จักกันมาก่อน)

เค้าไม่ใช้คำว่า "สวัสดี" ขอรับ เพราะนั่นเป็นคำสมัยใหม่

ถ้าลองหัดเขียนนะขอรับ

ลองอ่านงานของท่าน ว. หรือท่าน น. หรือ ท่านจำลอง เป็นการลอกเลียนก่อน
แล้วค่อยมีเอกลักษณ์เป็นของตนเองในภายหลัง

อย่างท่าน ว. จะเปลี่ยนคำจาก ชาวยุทธ์ เป็น ชาวนักเลง
ท่าน น. ท่าน จำลอง จะเรียกชาวยุทธ์ ประมาณนี้ขอรับ

การเขียนการบรรยาย เน้นลักษณะไหน ก็ลองเอาอย่างสองท่านเป็นหลักไปก่อน คือ ปู่กิม และปู่โกว
เช่น
ปู่โกวจะบรรยายบทบู๊แบบ ใช้ลีลาการเล่าเรื่องสภาพแวดล้อมเพื่อให้เข้าถึงบทบู๊
ปู่กิมจะบรรยายบทบู๊แบบ ใช้ลีลาการเล่าเรื่องบทบู๊เพื่อให้เข้าถึงสภาพแวดล้อม

ข้าน้อยคงแนะนำอะไรมากมิได้ เพราะเขียนจบไปแค่เรื่องเดียวเท่านั้นขอรับ

แต่ไม่ได้เขียนลงที่นี่นะขอรับ เขียนลงถนนนักเขียนพันทิพย์นู่น

อ้าว แม่นางหายไปไหน

ขัดๆ อยู่บ้างอ่ะค่ะ มันแข็งไปหน่อย ม่าย SMOOTH ( อาจตรงไปหน่อยนะค่ะ อย่าว่ากันหละ )