ประวัติย่อๆ :
ชื่อ : ฮามาซากิ อายูมิ
ชื่อเล่น : อายู (Ayu )
วันเกิด : 2 ตุลาคม 2521
สถานที่เกิด : ฟุกุโอะกะ ประเทศญี่ปุ่น (Fukuoka, Japan )
กรุ๊ปเลือด : เอ
ส่วนสูง : 5 ฟุต 1 นิ้ว หรือ 156 ซม.
น้ำหนัก : 40 กิโลกรัม
อิทธิพลทางด้านดนตรี : เมื่อตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ฉันฟังเพลงแนวร็อคมิวสิค ของเล็ด เซ็พพีลิน ( Led Zeppelin ) และดีพ เพอร์เพิล (Deep Purple ) ซึ่งฉันได้อิทธิพลจากญาติของฉันคนหนึ่ง ปัจจุบันนี้ ฉันชอบฟังเพลงแนวโซล มิวสิค เช่น เบบี้เฟส และเอ็น โวก (Babyface and En Vogue )
นักแสดงคนโปรด : นิโคลัส เคจ (Nicolas Cage ) และไรย์ มิยาซาว่า (Rie Miyazawa )
ภาพยนตร์เรื่องโปรด : เ ดอะ บอดี้การ์ด (The Bodyguard ) เบ็ตตี้ บลู (Betty Blue ) ลิฟวิง ลาส เวกัส (Leaving Las Vegas )
บุคคลที่ฉันเคารพ : คนที่มีสิ่งต่างๆ ที่ฉันไม่มี
บุคคลที่ฉันไม่ชอบ : คนโกหก และคนที่ไม่กล่าวคำทักทาย
ความสนใจในปัจจุบัน : การสะสมบรรดาของที่มีสีขาวมาวางในห้องของฉัน
อาหารจานโปรด : ขนมปังกรอบ (อาจจะเป็นอาหารหลักของฉันเลยล่ะ ! ) ขนมเค้ก ช็อกโกแลต และกิมจิ (กะหล่ำปลีหมักของเกาหลี)
หนังสือเล่มโปรด : ส่วนให ญ่เป็นนิตยสารแฟชั่น สนใจบรรดาหนังสือแปลภาษาสมัยใหม่ของเหล่าบทกวีของมันโย ทันกะ (Manyo Tanka ) เป็นพิเศษ บทกวีของของนัตสึโอะ กินิโระ (Natsuo Giniro ) มิสึโอะ ไอดะ (Mitsuo Aida ) และกวีท่านอื่นๆ
เหล่าบทเรียน : เปียโน การคัดลายมือภาษาญี่ปุ่น (ระดับที่ห้า) การคำนวณด้วยลูกคิด การจัดดอกไม้แบบญี่ปุ่น ระบบการเรียนแบบคุมงชิกิ (Kumonshiki study system )
เกี่ยวกับเนื้อเพลงต่างๆ ของฉัน : ตามความตั้งใจ ฉันชอบพยายามสังเกตจากประสบการณ์ของฉันเองและของเพื่อนๆ และใส่ความรู้สึกที่แท้จริงของฉันลงไปในถ้อยคำต่างๆ ถ้าหากฉันเขียนเพลงตอนที่ฉันอ่อนแรง เพลงนั้นจะเป็นเพลงแนวหดหู่ แต่ฉันไม่สนใจหรอกนะ ฉันอยากซื่อสัตย์กับตัวเองอยู่ตลอดเวลา
อายูมิ เป็นเพียงเด็กน้อยที่ยังเดินเตาะแตะ เมื่อบิดาของเธอออกจากบ้านไป อายูกล่าวว่า “ ฉันไม่รู้แม้แต่ว่า เขาเสียชีวิตไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่” อายู ได้รับการเลี้ยงดูจากมารดาเพียงฝ่ายเดียวและจากคุณยายของเธอ เธอเริ่มอาชีพนางแบบในท้องถิ่นของเธอ เมื่ออายุเพียง 7 ปี เพื่อหาเงินมาเลี้ยงจุนเจือครอบครัวของเธอ
อายูมิกล่าวว่า “ ฉันคิดว่า ชีวิตของแม่ของฉันต่างหากล่ะที่แปลกไป ไม่ใช่ชีวิตของฉันหรอก” “ ฉันไม่เข้าใจความโดดเดี่ยวจนกระทั่งฉันย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงโตเกียว”
อายูมิ ได้ย้ายเข้ามาในกรุงโตเกียว เมื่อเธออายุได้ 14 ป ี เพื่อดำเนินอาชีพการแสดงและนางแบบต่อไป หลังจากอายูได้แสดงในบทเล็กๆ ในภาพยนตร์ทุนต่ำ 5 เรื่อง และละครโทรทัศน์เพียงไม่กี่เรื่อง เธอได้เหนื่อยอ่อนกับการแสดง และด้วยบทบาทเล็กน้อยของเธอ ไม่ทำให้เธอมีอนาคตในงานด้านนางแบบ
อายูมิ ได้ถูกไล่ออกจากเอเจนซี่และลาออกจากโรงเรียนเมื่อเธอเรียนอยู่เกรด 10 ห รือประมาณมัธยมศึกษาปีที่ 4 เธอได้สูญเสียเวลาในแต่ละวันไปกับการซื้อของที่ร้านขายเครื่องประดับต่างๆ ที่ย่านชิบุย่า ( Shibuya ) อันทันสมัย และไปกับการเต้นรำในยามค่ำคืน ที่สถานเริงรมย์ที่ชื่อ แวลแฟ ค ( Velfarre ) อันใหญ่โต ในย่านโรปโปงงิ ( Roppongi ) ต่อมา เพื่อนคนหนึ่งซึ่งทำงานอยู่ที่คลับซึ่งค่ายเพลงชื่อ อเว็คซ ( Avex ) เป็นเจ้าของ ได้ชวนอายูไปร้องเพลงคาราโอเกะตอนกลางคืน ซึ่งได้เปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล เพื่อนคนนั้นได้เชิญ มาซาโตะ ( “ แมคซ” ) มัตสึอุระ ( Masato ("Max") Matsuura ) ซึ่งเป็นโปรดิวเซอร์คนหนึ่งซึ่งอายูไม่รู้จัก เขาได้เสนอให้อายูเป็นศิลปิน แต่เธอได้ปฏิเสธ เนื่องจากเธอคิดว่า เรื่องทั้งหมดฟังดูไม่ชอบมาพากล เป็นเวลากว่าปีหนึ่ง ถึงแม้ว่า มัตสึอุระยังคงเพียรพยายามให้เธอมาเป็นศิลปิน ในที่สุด เธอยอมทำตามคำขอของเขาซึ่งต่อมาเธอได้เข้ารับการฝึกออกเสียง เพียงเพราะว่า “ ฉันไม่อะไรดีกว่าที่จะทำ” อย่างไรก็ตาม อายูคิดว่า ชั้นเรียนต่างๆ นั้นน่าเบื่อ และคุณครูก็เกรี้ยวกราด
ในที่สุด อายูได้สารภาพกับมัตสึอุระว่า เธอได้โดดเรียนชั้นเรียนส่วนใหญ่ แต่แทนที่เธอจะถูกขีดฆ่าชื่อออก เขากลับเสนอจะส่งเธอไปฝึกฝนที่เมืองนิวยอร์ก เธอได้เดินทางไปนิวยอร์กในช่วงฤดูร้อน พ.ศ. 2540 เพื่อเข้าเรียนการฝึกการออกเสียง อายูมิไม่เพียงแต่ได้พัฒนาทักษะในการเป็นศิลปิน แต่ยังได้พัฒนาทางด้านจิตใจด้วย โดยได้พบกับแนวคิดที่สดใหม่ซึ่งไม่เป็นที่รู้จักในประเทศญี่ปุ่น และโดยเฝ้าดูพฤติกรรมที่เชื่อมั่นในตัวเองของชาวนิวยอร์ก
เมื่ออายูมิกลับมาญี่ปุ่น มัตสึอุระได้เสนอความท้าทายใหม่ให้แก่เธอ เขาได้เสนอให้เธอแต่งเพลงของเธอเอง เพื่อแสดงตัวตนและความรู้สึกต่างๆ ที่แท้จริงของเธอ
อายูมิ ได้ออกซิงเกิ้ลแรกที่ชื่อว่า “ โพคเคอร์ เฟส” (Poker Face ) ในอัลบั้มแรกของเธอที่ชื่อว่า “ อะ ซอง ฟอร์ เอ็คซ ” (A Song for XX ) ในวันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2541 ซิงเกิ้ลนี้เป็นผลิตผลจาก ยะสุฮึโกะ โฮะชิโนะ (Yasuhiko Hoshino ) (นักแต่งเพลง) และอากิมิสึ ฮอนม่า (Akimitsu Honma ) (ฝ่ายจัดเตรียม) เพลงนี้ได้แต่งออกมาในรูปแบบเพลงพ็อพ เพลงต่างๆ ของเธอได้สื่อออกมาถึงความเจ็บปวดทางใจ ความโดดเดี่ยว และความผิดหวัง ความสำคัญของการยอมรับและการเชื่อมั่นในตัวของพวกเรา แค่เป็นตัวของเราเอง การมองเห็นความผิดหวังในความรัก เป็นพลังผลักดันให้ไปข้างหน้า และการให้กำลังใจ ซิงเกิ้ลสองเพลงแรกของเธอใน
พ.ศ. 2541 ได้หยุดอยู่ที่อ ันดับที่ 20 ข องชาร์ตเพลง 4 เ พลงถัดมาของเธอได้ทะลายเข้าสู่อันดับท็อพเท็น ต่อมา เพลง เลิฟ~ เดสทินี่~ (Love~destiny~ ) ได้ตีตื้นเข้าสู่อันดับที่ 1 ใ นเดือนเมษายน พ.ศ. 2542 และทุกๆ 1 ในซิงเกิ้ลต่างๆ ของเธอจะฮิตติดชาร์ต 3 อันดับแรก อายูมิได้ขายแผ่นซีดีมากกว่าศิลปินที่โด่งดังท่านอื่นๆ ในปี พ.ศ. 2544
อายูมิ เป็น 1 ในบรรดา ซูเปอร์สตาร์หญิงวัยรุ่นจำนวนหนึ่งซึ่งได้ครอบครองวงการเพลงแนวเจ-พ ็อพหรือสไตล์ญี่ปุ่น ด้วยบรรดาเพลงที่ได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม เหล่าแฟนเพลงต่างตะครุบแผ่นเพลงของทุกอัลบั้มของเธอที่ออกมา ตราบเท่าที่อัลบั้มนั้นยังฮิตติดชั้นร้านขายซีดี อัลบั้มล่าสุดของเธอที่ชื่อว่า “ มาย สตอรี่ แคซซิคัล” (My Story Classical ) ซึ่งออกมาในวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2548 ซึ่งได้บรรจุบรรดาเพลงต่างๆ ในอัลบั้มฮิตของเธอที่ชื่อว่า“ มาย สตอรี่” (My Story ) นำโดย ยุทะกะ ซาโตะ (Yutaka Sato ) ในเวอร์ชั่นจัดในแนวเพลงคลาสสิค และรวมเพลงโบนัสที่ชื่อ “ อะ ซอง อิซ บอร์น” (A Song is born )
อายูมิ เป็นผู้ให้ความบันเทิงที่มีรายได้สูงสุดในประเทศญี่ปุ่น ในพ.ศ. 2545และเธอยังได้รับรางวัลศิลปินหญิงยอดเยี่ยมที่สุดของทวีปเอเชียของเอ็ม ทีวี ในปีเดียวกัน
อายูมิ นั้นเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในหมู่ของวัยรุ่น จนกระทั่งเมื่อเร็วๆ นี้ ภาพลักษณ์ภายนอกของเธอมีอิทธิพลมากที่สุด เป็นเหมือนกับสัญลักษณ์แห่งแฟชั่นอย่างหนึ่งของบรรดาเด็กสาววัยรุ่น ตั้งแต่ที่อายูมีอายุ 23 ปี เธอมีอิทธิพลเหนือวัฒนธรรมของวัยรุ่นชาวญี่ปุ่น และดังนั้นจึงมีอิทธิพลเหนือบรรดาวัยรุ่นชาว
