พวกท่านคิดไงกับคำพูดนี้

คำพูดที่แม่นางกงซุนพพูดกับเอี้ยก้วยตอนอยู่ที่หุบไร้รักว่า"ความรักนั้นเหมือนเสรดอกไม้เข้าปากนั้นหวานนานไปนั้นขม"คิดยังไปกับคำพูดนี้ขอรับ

คิดไง ก็หมายความงั้นแหละคับ เริ่มแรกรักกันหวานชื่นทำมะดา รักกันไปนานๆก็มีผิดใจกันบ้างเจออุปสรรคบ้าง ผิดหวังในรักบ้าง ก็คงประมาณนี้แหละคับ

คงคล้ายๆกะเพลงบาปบริสุทธิ์ ใช่มั้ยครับ

ตกหลุมรักแล้ว ยากส์ที่จะหักใจลืม + ปล่อยให้ความรักนานไปย่อมไม่ก่อให้เกิดผลดีแน่อาจไม่สมหวัง

กล่าวคือเหมือนดอกไม้เข้าปาก คือกินเข้าไปแล้ว ที่หุปเขาไร้รักดอกไม้กินได้อร่อยด้วย กินเข้าท้องแล้วจะคลายออกก็ไม่ได้ ...เปรียบเทียบ เช่นตกหลุมรัก+ยากส์ที่จะหักใจลืมหวานนานไปนั้นขม..เปรียบเทียบ ให้เห็นว่า ความรักแม้ยังอยู่ในห้วยแห่งความรักมันมีโอกาศที่จะผิดหวังได้ หากความรักยังไม่ลงเลย เหมือนความหวานปล่อยให้มันหวานนานไปมันกลายเป็นขมได้

นั้นคือหวานนานไปก็ไม่ดี เปรียบเทียบชายหญิงที่คู้รักกัน รักกัน 10 ปีก็อาจไม่ได้แต่งานกันก็ได้ แต่บางคู่รักกัน 1 ปีก็ได้แต่งงานกันได้

ประมาณว่า แรกๆก็ดูมีความสุขดี พอนานเข้าไปความสุขก็เริ่มหายไป ความทุกขมาแทนที่มากกว่าครับ

รักตอนแรกๆก็รู้สึกดีอแต่นานไปกลับเบื่อจึงทอดทิ้งกัน

ความรักในตอนแรกๆก็หอมหวานแต่นานเข้าก็เริ่มฝาดขมมีแต่ความทุกข์