การที่คนเราแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา อย่างไรคือไม่เสแสร้งทำตัวเป็นพูดจาว่าตัวเองดี แต่การกระทำไม่ใช่ นั่นย่อมแย่กว่าคนที่ เอาตัวตนที่แท้จริงออกมา หยาบก็บอกว่าหยาบ งามก็งามแบบไร้ข้อกังขาไปเลยดีกว่า
ดีกว่ามานั่งเส้แสร้งแกล้งทำ พูดจากระมิดกระเมี้ยน แต่กริยาส่อความอุบาทว์ มันก็ดูแล้วขัดๆ เหมือนเป็นคนจันไร อะไรแบบนั้น
นังดอกบุป ตัวเทอ เองไม่ใช่คำหยาบก็จริง แต่ วาจา พูดเกินคนปกติไปหน่อยคือ เหมือนคนโรคประสาท ต้องวาง ฟอร์ม อนึ่งบ้างล่ะ ดิฉันบ้างล่ะ มโนภาพ มโนสำนึก ภราดรภาพ อะไรให้มันมากมาย
แล้วพูดจา โอ้อวด ส่อ เสียด ดูถูก แต่เพียงไม่ได้ใช้คำหยาบเท่านั้นเอง
คนแบบนี้ ก็คือ คนอับปี ชนิดนึง อยู่ในประเภท ตอแหล + ขี้โม้
คือ คนอื่นเขาอ่านข้อความของมรึงแล้วก็ไม่มีใครเขาว่ามรึงดี หรอกค่ะ อี ดอกบุป เพราะมรึงมันขี้โม้ค่ะ
ขี้โม้ ขี้จุ๊ ขี้ตั๋ว ขี้ฮกค่ะ สรุป คือ ดอกทองค่ะ ไม่มีความดีค่ะ มีแต่ตอแหลค่ะ เขาเลย แอนตี้เทอไงค่ะ
เพราะความตอแหลของเทอ นั่นเองค่ะ
จบข่าวพระราชสำนัก
