กลอนๆๆๆๆ เเล้ว ก็ กลอน
| ๐๐แม่นางน้อย๐๐ |
#141 ๐๐แม่นางน้อย๐๐ [ 14-06-2009 - 22:38:27 ]  |
 |
หวังได้ไกล้ สนิทแนบ เนื้อแก้วตา |
| ฝ่ามือยูไล |
#142 ฝ่ามือยูไล [ 14-06-2009 - 22:54:21 ] |
 |
เริ่มแรกพบสบตาคราชิดใกล้ ด้วยดวงใจ เต้นระทึก คนึงหา หวังได้ไกล้ สนิทแนบ เนื้อแก้วตา ดวงชะตาเราพบกันสมฤทัยหมาย |
| oo avril oo |
#143 oo avril oo [ 15-06-2009 - 09:10:04 ] |
 |
 (เจ้าของกะทู้หล่อจัง   )) |
| หวนจู |
#144 หวนจู [ 15-06-2009 - 17:31:56 ] |
 |
ท่าน ฝ่ามือยูไล วรรค 3-4 แก้วตากับชะตา สัมผัสซ้ำเจ้าค่ะ อีกอย่าง วรรค สี่ให้ลงท้ายด้วย เสียงสามัญ กับตรีเท่านั้น |
| oo avril oo |
#145 oo avril oo [ 16-06-2009 - 02:18:04 ] |
|
|
แม่ นางหวนจู ยูเก่ง เรื่อง กลอนยิ่งนัก   จะสอน ไอ สักหน่อยได้ไหมจ้ะ  |
| หวนจู |
#146 หวนจู [ 16-06-2009 - 18:51:46 ] |
|
|
ข้าน้อยฝีมือต่ำต้อย แต่หากให้ข้าน้อยช่วยชี้แนะ ย่อมได้เจ้าค่ะ |
| oo avril oo |
#147 oo avril oo [ 16-06-2009 - 18:53:42 ] |
|
|
ฮิฮิ ดี จัง  ฮอมารับ แร้ว ไอ ไป ก่น เดวมา |
| ชอเฮียงส่วย |
#148 ชอเฮียงส่วย [ 16-06-2009 - 21:47:44 ] |
 |
เริ่มแรกพบสบตาคราชิดใกล้ ด้วยดวงใจ เต้นระทึก คนึงหา หวังได้ไกล้ สนิทแนบ เนื้อแก้วตา เช่นเมฆาเคียงภูผาฟ้าสูงเทียม *ข้าน้อยขอบังอาจแก้ไขตามที่องค์หญิงหวนจูชี้แนะให้ท่าน ฝ่ามือยูไล ล่วงเกินหรือผิดพลาดประการใด ต้องขอคำชี้แนะด้วย |
| oo avril oo |
#149 oo avril oo [ 18-06-2009 - 00:08:13 ] |
|
|
|
| ชอเฮียงส่วย |
#150 ชอเฮียงส่วย [ 20-06-2009 - 12:40:15 ] |
|
|
โลกเอย ข้าขอถาม ความรักคืออะไร? จึงมอบให้กันด้วยชีวิต คู่สันนิวาส จากฟ้าใต้แผ่นดิน เหนือโบก-บิน คู่กันมากี่เหมันต์และคิมหันตกาล เริงสราญร่วมชื่น ขมขื่นยามพลัดพราก ถามไถ่ทั่วโลกหล้า อันว่ารักเป็นฉันใด จึงมอบให้กันและกันด้วยชีวิต วิหคคู่เคียงจากดินอุดรฟ้าทักษิณ เทียบปีกโผผินบินกี่ฤดูกาล ร่วมหรรษาเริงรื่น ขื่นขมยามพลัดพรากหาย กอปรด้วยบุตรธิดางมงาย ท่านพึงหมายจำนรรจา ชั้นเมฆสูงหมื่นลี้ ทัศนีย์ภูผาไศล เงาเดียวดายดำรงอยู่ได้อย่างไร ถามไถ่ทั่วหล้า ว่ารักเป็นฉันใด จึงมอบให้กันด้วยชีวิต วิหกเคียงคู่ จากแผ่นดินใต้ สู่ฟากฟ้าเหนือ เทียบปีกโผบินกี่ฤดูกาล ร่วมรื่นเริงหรรษา ข่มขื่นเมื่อพลัดพราก หนุ่มสาวล้วนงมงายในรัก ขั้นเมฆสูงหมื่นลี้ พันขุนเขาซับซ้อน เงาเดียวดายจะเคียงคู่ใคร กลอนนี้ข้าชอบมากของท่าน เซี๊ยะเหลียงเซียงจื้อ |
| ลี้ม๊กโชว้สุสานโบราณ |
#151 ลี้ม๊กโชว้สุสานโบราณ [ 20-06-2009 - 14:01:05 ] |
 |
คิดถึงเธอ คิดถึงมาก อยากไปหา คิดถึงเธอ แทบบ้า เมื่อไม่เห็น คิดถึงเธอ คิดถึงมาก แต่ยากเ็ย็น คิดถึงเธอ แม้เห็น เป็นประจำ วันนี้คงเหมือนวันอื่นๆที่ห่างกัน รู้ไหมว่าข้าคิดถึงเจ้ามากแค่ไหน ต่อให้วันเวลาจะผ่านไปนานสักเท่าไหร่ แต่หัวใจก็ไม่เคยหยุดคิดถึงเจ้า คบคนพาลถ้าจิงใจก็ไม่ผิด คบบัณฑิตไม่จิงใจก็ไร้ผล เวลาอาจช่วยบอก...คน เผยตัวตนคนสัตๆให้ออกมา ทำเป็นดีอ้อร้อกุสารพัด อยากได้ไร...ก็สรร จัดมาให้ คงคิดว่ากล่อมกรูง่ายจะได้ไว สัดจัญไรแค่ทีเดียวก็เกินพอ อยากจะลืม กลับจำไว้ ฝังใจแน่น อยากจะรัก กลับยังแค้น ที่รักพ่าย อยากจะแค้น กลับยังรัก มิยอมคลาย อยากจะตาย กลับไม่ตาย ต้องทุกข์ทน คิดถึงเธอ ทุกครั้ง ดั่งคมมีด คิดถึงแล้ว เหมือนถูกกรีด ใจทุกหน เหตุไฉน ใจเรา แปลกพิกล คิดถึงคน ไร้หัวใจ ได้ทุกวัน ผ่านทะเลเห็นน้ำไร้ความหมาย ผ่านดินทรายเจอโลกกว้างสืบเสาะหา แผ่นผืนน้ำสะท้อนแสงอร่ามตา ร่ำสุราขับสังคีตให้สมใจ วันอนึ่งสองเราเคยเคียงคู่ ยังเคยอยู่อย่างแสนสุขกว่าคู่ไหน สองฟากฟ้าฝากรักฝ่าผืนแผ่นใจ แต่ไฉนวันนี้เราจากกัน 10 วัน ผ่าน 10เดือน ผ่าน ไม่พบ หน้า ไม่คาดว่าเราทั้งสองต้องแปรผัน อุปสัค 2 เรา ร่วม ฝ่าฟัน มิคาดวันนี้เราต้องห่างเหิน รักเจือจาง นานวันยิ่งเหินห่าง ที่รักเกินขอบฟ้ายิ่งสร่าง เสริมสร้างญานเสริมส้างรักไห้ร้าว ฉาน แต่รักแท้ไม่ยืนนานจำหมดไป อันความรักเหมือนสายลมที่พัดผ่าน ดุจบุปผาร่วงแล้วไม่ผลิใหม่ ดังเถาวัลพันไม้ไร้เยื่อไย ดั่งสายน้ำที่หลั่งไหลไม่ย้อนคืน คำว่ารักอันเราไม่หวนคิด ลืมสนิทกับความรักที่ชื่นมืน คิดถึงหาเทอร์คนเดียวทุกค่ำคืน เราแทบยืนไม่ได้เมื่อเธอไป - ล้มทั้งยืนเมื่อเธอจากจำพรากกาย ในหัวใจทั้งรักทั้งเกลียดเธอ เรียกหารัก รักกลับ ไม่หวนหา มิหวนมา มิกลับ ไปลับหาย ติดถึงรักครั้งเก่า มิเสื่อมคลาย รักกลับกลายจางหายตามสายลม แม้เอื้อนเอ่ย เจรจา ว่ารักเจ้า จิตใจเราเริ่มสั่นคิดหวั่นไหว อยากเอ่ยคำ รักเจ้า สุดดวงใจ ยอดหทัยอย่าสลัดคิดตัดรอน รอวันที่ สองเรานั้น ได้เคียงคู่ ได้ร่วมอยู่เหมือนวิหคร่วมผกผิน ได้โบยบินอยู่เคียงข้างไม่ห่างกาย เคียงข้างกายดั่งวิหคได้โบยบิน เจ้ายุพินอยู่ถิ่นใดใจรำพึง เพราะคิดถึง นวนน้อง นั้นจะตาย ได้ยินเสียง เรไร ใจสะท้าน โอ้ดวงมานอยู่แห่งหนตำบลไหน ยังมิรู้จะได้เจออีกเมื่อไร ณ หทัย มีเพียงเจ้าเข้าพักพิง เฝ้าแต่คอย โฉมตรู่ คืนสู่หอ เสียงซะล้อดังอยู่ข้างไม่ขาดสาย ใจข้าเศร้าเปล่าเปลี่ยวแลเดียวดาย หนึ่งหฤทัยคิดถึงเจ้าเศร้าในทรวง เกิดเป็นสา มัญชน จนอย่างข้า แม้ไกลฟ้า ข้าจะสู้ บู้ไม่ถอย จะต้องใหญ่ ในภายหน้า เจริญรอย และไม่ปล่อย ให้ติดดิน จนสิ้นชีวี ข้าเป็นดาวเจ้าเป็นเดือนเฝ้าเคลื่อนคล้อย แสงหิ่งห้อย ริบหรี่ ในเดือนหงาย สุดเยียวยาไร้รักจนตัวตาย สุดเสียดาย ไร้เงา เจ้าโฉมตรู ปรารถนารักเจ้ายามตื่นและหลับไหล อยู่แห่งใด ยังคิดถึง คะนึงหา โอ้เจ้ายอดชีวันขวัญชีวา ไม่เมตตาข้าบ้างหรืออย่างไร แม้รักพี่ สำหรับน้อง มันเก่าเก็บ พี่ทนเจ็บ เนิ่นนานรอ ไม่หน่ายหนี พี่จะเก็บ รักนี้จน สิ้นชีวี น้องคนดี พี่อยากบอก รักไม่ลืม อันลาภยศคำเยินยอดีไฉน ... ด้วยเหตุใดชนทั้งหลายจึงลุ่มหลง สักวันหนึ่งต้องเลือนลับและดับลง มิอยู่ยงยืนยาวเท่าความดี เริ่มแรกพบสบตาคราชิดใกล้ ดวงใจจิตเต้นระทึกคนึงหา หวังได้ไกล้ สนิทแนบ เนื้อแก้วตา แต่น้องมา ตัดใยรัก พี่ได้ลง - เช่นเมฆาเคียงภูผาฟ้าสูงเทียม โลกเอย ข้าขอถาม ความรักคืออะไร? จึงมอบให้กันด้วยชีวิต คู่สันนิวาส จากฟ้าใต้แผ่นดิน เหนือโบก-บิน คู่กันมากี่เหมันต์และคิมหันตกาล เริงสราญร่วมชื่น ขมขื่นยามพลัดพราก ถามไถ่ทั่วโลกหล้า อันว่ารักเป็นฉันใด จึงมอบให้กันและกันด้วยชีวิต วิหคคู่เคียงจากดินอุดรฟ้าทักษิณ เทียบปีกโผผินบินกี่ฤดูกาล ร่วมหรรษาเริงรื่น ขื่นขมยามพลัดพรากหาย กอปรด้วยบุตรธิดางมงาย ท่านพึงหมายจำนรรจา ชั้นเมฆสูงหมื่นลี้ ทัศนีย์ภูผาไศล เงาเดียวดายดำรงอยู่ได้อย่างไร ถามไถ่ทั่วหล้า ว่ารักเป็นฉันใด จึงมอบให้กันด้วยชีวิต วิหกเคียงคู่ จากแผ่นดินใต้ สู่ฟากฟ้าเหนือ เทียบปีกโผบินกี่ฤดูกาล ร่วมรื่นเริงหรรษา ข่มขื่นเมื่อพลัดพราก หนุ่มสาวล้วนงมงายในรัก ขั้นเมฆสูงหมื่นลี้ พันขุนเขาซับซ้อน เงาเดียวดายจะเคียงคู่ใคร |
| ลี้ม๊กโชว้สุสานโบราณ |
#152 ลี้ม๊กโชว้สุสานโบราณ [ 20-06-2009 - 14:04:40 ] |
|
|
คือ ว่า ทุก กลอน ในนี้ สุด ยอด คับ เก่ง กนั มากมาย ใครก้อได้ทำให้ ข้าแต่งกลอนเปนมั้ง สิคับ |
| oo avril oo |
#153 oo avril oo [ 20-06-2009 - 14:04:47 ] |
|
|
|
| ชอเฮียงส่วย |
#154 ชอเฮียงส่วย [ 20-06-2009 - 14:23:10 ] |
|
|
น่ายินดียิ่งกลอนของเราท่านทั้งหลาย ท่าน เซี๊ยะเหลียงเซียงจื้อ นำมารวบรวมไว้แล้ว |