ภาพเขียนจีนพอแบ่งออกได้เป็น 6 ประเภท คือ ภาพภูมิประเทศ ภาพคน ภาพดอกไม้และนก ภาพต้นไผ่และก้อนหิน ภาพสัตว์ ภาพพระราชวังและสิ่งก่อสร้าง แต่ภาพที่เห็นบ่อยๆ เป็นภาพต้นไม้ ดอกไม้และสัตว์ โดยเฉพาะภาพต้นไผ่ที่เห็นกันบ่อยๆ นั้น มีความหมายแฝงอยู่ คือ จากลักษณะลำต้นเป็นข้อๆ คนจีนให้ความหมายว่าจะเจริญขึ้นเรื่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ ส่วนลักษณะลำต้นที่ตรงไม่คดงอมีความหมายว่า หากเปรียบเป็นคน ก็เป็นคนที่ซื่อตรงไม่โกหกหลอกลวง
นอกจากต้นไผ่ ยังมีรูปบางรูปที่เห็นบ่อยและมีความหมายในตัวเช่นกัน อาทิ
ดอกเหมย คนจีนถือว่าเป็นดอกไม้ชนิดเดียวของประเทศที่บานสู้หิมะในฤดูหนาว ไม่บานแข่งกับดอกไม้อื่น จึงเปรียบเสมือนคนที่ไม่สู้กับคนอื่น สงบเสงี่ยม ไม่อวดตัว
ดอกบัว เปรียบเสมือนคุณค่าของความงามที่สามารถโผล่ออกมาจากโคลนตมได้โดยไม่เปรอะเปื้อน จึงเป็นความสง่างามที่สูงค่า
ดอกโบตั๋น บ่งบอกถึงความมั่งมี มั่งคั่ง ร่ำรวย
นกกระเรียน ถือเป็นสัตว์ที่มีอายุยืน จึงสื่อความหมายต่อผู้ที่ได้เห็นภาพหรือผู้ได้รับภาพว่า “ขอให้มีอายุยืนยาว”
ม้า ภาพม้าที่เห็นมักจะกำลังทำท่าทะยานไปข้างหน้า หมายถึง ความก้าวหน้าไปไกล ความเจริญรุ่งเรือง