คำศัพท์จากนิยายกำลังภายใน

โกย = ไก่

ฮึง =นกอินทรี

เกา=ปลาฉลาม

อ้อ งั้นแสดงว่า น่าจะเป็นคำต่อท้าย มากกว่าจะเป็นคำๆ ไปขอรับ

เพราะถ้าเป็นคำๆ ไป ก็จะเรียกว่า หลางยี้ ไปเลย

หงส์ = หงส์ (ทับศัพท์)

.....ไม่ขึ้น

แล้วข้างบน จะเอาทับศัพท์มาลงทามม้ายยยยยยยยยย

อ๋อง =ผู้ครองแคว้น

เพี้ยหรือเสียงใกล้ๆนี้แหละ = จอก

เกา = ตะขอ (คนละอันกับข้างบนนะ)

อี๊ มีอีกความหมายนึงนอกจากแบบเครือญาติคือ กระสุน(เอามาจากซิมเซ่งอี้) ขอรับ

อ๋อง = ผู้ครองแคว้น ในภาษาจีนกลางต้องเป็นคำว่า หวัง,หวาง

อ้อง เป็นการเขียนต่อท้ายประโยคใช่ไหมขอรับ

ถ้ามันเป็นคำต่อท้ายประโยค ภาษาแต้จิ๋ว จะเพิ่มวรรคยุกต์เข้าไปอีก 1 เสียง



อิ๊ ถ้าเป็น กระสุน ใช้ตัวอักษรอีกตัวหนึ่งขอรับ แต่เป็นคำพ้องเสียง

แต้จิ๋วค่อนข้างจะมีคำพ้องเสียงมาก หรือเรียกว่าเยอะมากน่าจะถูกกว่า

อย่างแซ่ "เตีย" ของ เตียหุย กับ แซ่ "เตีย" ของ จูล่ง จริงๆ เป็นคนละคำกัน

แช = ดวงดาว(จีนกลาง เปน ชิง)

ง้วย =พระจันทร์

ฮื้อ= ปลา

บ้อ = ไม่มี (บ่อมี) ไม่

อิเตาซือตี๋ ขึ้นไปแก้ข้างบนซะเดี๋ยวนี้

อาจจะหน้าแตกได้ เพราะ.....อ๋อง ในความหมายว่า ผู้ครองแคว้น เป็นภาษาแต้จิ๋ว จ๊ะ

ภาษาจีนกลาง มีแต่คำว่า "หวาง" (หรือจะอ่านว่า "หวัง" ก็ได้)

เทียน = สวรรค์,ฟ้า

.....

เก้า= สุนัข

เก้า= 9

อ้วง =ราชา

กุ้ยอ้วง =จอมมาร

"เทียน" ..เป็นภาษาจีนกลาง

ภาษาจีนแต้จิ๋วไม่มีคำว่า ฟ้า

ดังนั้น จึงเป็นคำยืมมาจากจีนกลาง

คนแต้จิ๋ว มักจะอ่านออกเสียงว่า "ที" หรือ "เทียง" แทน

"ที" เป็นการออกเสียงแบบชาวบ้านทั่วไป

"เทียง" เป็นการออกเสียงเป็นราชการหน่อย

สังเกตว่า คำว่า ฟ้า ไม่ปรากฎในภาษาแต้จิ๋วเลย

อาจจะถูกกลืนหายไปกับจีนกลางแล้วก็ได้

ไซ = ราชสีห์