กลอนๆๆๆๆ เเล้ว ก็ กลอน

คิดถึงหาเทอร์คนเดียวทุกคำคีน

เอาใหม่คับพิมพ์พิด
คิดถึงหาเทอร์คนเดียวทุกค่ำคืน

เราแทบยืนไม่ได้เมื่อเธอไป

ในหัวใจทั้งรักทั้งเกลียดเธอ

ไครต่อได้ต่อเลยครับ

ถึงไหนแล้วละครับ

เจอหัวข้อกลอนแบบนี้ถูกใจข้าพเจ้ายิ่งนัก
ขอขอบพระคุณท่านมือกระบี่ไร้นามที่มีกระทู้แบบนี้
หากไม่รังเกียจข้าพเจ้าจะขอโชว์พาวสักบท 2 บท คงอนุโลมได้นะขอรับ

อยากจะลืมกลับจำไว้ฝังใจแน่น
อยากจะรักกลับยังแค้นที่รักพ่าย
อยากจะแค้นกลับยังรักมิยอมคลาย
อยากจะตายกลับไม่ตายต้องทุกข์ทน

คิดถึงนางทุกครั้งดั่งมีมีด
คิดถึงแล้วเหมือนถูกกรีดใจทุกหน
เหตุไฉนใจเราแปลกพิกล
คิดถึงคนไร้หัวใจได้ทุกวัน

ขอบังอาจแก้กลอนของท่านมือกระบี่ไร้นาม

ข้าพเจ้าคิดว่าน่าจะใช้เป็น

"ล้มทั้งยืนเมื่อเธอจากจำพรากกาย"

อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัว
ท่านจะรับหรือไม่ก็ไม่เป็นไร เพราะถือว่านี่เป็นสิทธิ์ของท่าน
ขอบคุณที่ให้โอกาสข้าพเจ้า

ป.ล. ขอแก้จาก
คิดถึงนางทุกครั้งดั่งมีมีด
เป็น
คิดถึงเธอทุกครั้งดั่งคมมีด

ขอเล่นด้วยคนน๊ะเจ้าค่ะ
เริ่มบทใหม่เลยแล้วกัน

เรียกหารัก รักกลับ ไม่หวนหา

มิหวนมา มิกลับ ไปลับหาย

ติดถึงรักครั้งเก่า มิเสื่อมคลาย

รักกลับกลายจางหายตามสายลม

(ได้ไหมท่าน)

แต่งกลอนกันได้หมดเลย เพราะๆทั้งนั้น ไว้ข้าน้อยคิดออกเมื่อไรจะมาเล่นด้วยนะ อิอิ

เอามากจากหนังสือนะ เห็นว่าดีเลยเอามาอ่านจ้ะ

รำรึกคะนึงหาในดวงจิต
ใจเคยคิดตัดสวาทให้ขาดสิ้น
ดังก้านบัวขาดกลางชลาสิน
พิว่าสิ้นไร้เยื่อยังเหลือใย

ข้าน้อยด้อยความรู้สหายท่านโปรดอย่าถือสา แต่ถ้าใครลองต่อได้ก็ต่อให้ฟังหน่อยนะจ้ะ อิอิ

แม้นเอื้อนเอ่ย เจรจา ว่ารักเจ้า


เชิญต่อเลยเจ้าค่ะ

จิตใจเราเริ่มสั่นคิดหวั่นไหว

อยากเอ่ยคำ รักเจ้า สุดดวงใจ

ยอดหทัยอย่าสลัดคิดตัดรอน

จบข่าว...........