ฝ่ามือพิชิตมังกรVSนาคคชสารVSหมัดไท้เก๊กVSดรรชนีสุริยันVSพลังคางคกVSเก้าเอี๊ยง

แต่หากพวกท่าน ทั้งหลายจะวัดกันที่ความรุนแรง อันดับ1 คือ มังกรคชสารปัญญาบารมี ขอรับ....

ไม่ได้เข้ามดู มีคนตอบเพียบเลยนะนี่

ผมคิดแตกต่างกับท่านอิเตานะครับ
วิชาไท้เก๊ก เป็นวิชาทางด้านหมัดมวย ใช้ความอ่นหยุ่นสยบความแข็งกร้าว แม้จะไม่ใช่สายกำลังภายในโดยตรง แต่ก็ใช้กำลังภายใน ออกสู่กระบวนท่า ในรูปความอ่อนหยุ่น แต่ผมคิดไปมาแล้ว วิชานี้ยังไม่ใช่ที่หนึ่งของยุทธภพนะครับ วิชาที่เหนือกว่าไท้เก็กก็มีอยู่ แต่ส่วนใหญ่เป็นวิชาระดับสุดยอดทั้งนั้น อย่าง เคลื่อนย้ายเส้นเอ็น เก้าเอี๊ยง
ส่วนเก้าเอี๊ยงนั้น แม้ส่วนใหญ่เน้นการรักษา แต่อาณุภาพของมันแล้ว ก็ไม่กระจอกนะครับ อย่าง เคลื่อนย้ายเส้นเอ็น จริงๆแล้ววิชานี้ ไม่ได้ใช้เฉพาะในการต่อสู้เท่านั้น วิชานี้ปรากฏในเรื่องกระบี่เย้ยยุทธจักร ในเรื่อง เรียกว่า วิชาเคลื่อนย้ายกล้ามเนื้อ เป็นวิชารักษาโดยเฉพาะ เหล็งฮู้ชงได้ร่ำเรียนในภายหลัง ก็สามารถรักษอาการของตนเองได้ ก็คือผมคิดว่า วิชานี้ส่วนใหญ่เน้นเพื่อป้องกัน ไม่ใช่การรุก ก็เหมือนกับเก้าเอี๊ยง แม้คู่ต่อสู้ฝีมือร้ายกาจเพียงใด ก็ยากที่จะเอาชัยชนะได้
สำหรับวิชาไท้เก็ก ผมคิดว่าวิชาไท้เก็กปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ สามารถเปลี่ยนเป็นรุก และก็สามารถเปลี่ยนเป็นรับ

ท่านไร้นาม ข้าน้อยเข้าใจ ขอรับ แต่วิชาเก้าเอี๊ยง ไม่เข้าพวกกับวรยุทธ์อื่น สำเร็จเก้าเอี้ยงอย่างเดียว จะเอาชนะพลังคางคกที่เกร็งกำลังเต็ม ที่หวังปลิดชีพในทีเดียว ได้ไม่.....

เก้าเอี้ยงเป็นวรยุทธ์ แนวทางช่วยเหลือ ด้านกำลังภายใน แต่ วรยุทธ์อื่นที่กล่าวมาใช้ปะมือ ทำร้ายศัตรู โดยตรงทั้งสิ้น

ท่านไร้นามทุกวิชา ล้วนมีคู่ปรับ ทุกสรรพสิ่งคงไม่มีไร้เทียมทาน....... แต่ ที่ยกมา จัดเป็นอันดับ1 ในทั้งหมด ที่ไต๊ซือหยางมี่กล่าว ในความคิดของข้า ไม่ ไทเก๊ก ก็คือวิชา เก้าเอี้ยง ขอรับ (เก้าเอี้ยงต้องนำไปผสาน กับวิชาบู๊อื่น เช่น ไทเก๊ก ดัชนีสุริยัน จึงแสดงประสิทธิภาพสูงสุด ในวิชาบู๊ได้ เป็นส่วนประกอบทำให้วรยุทธ์ กำลังภายใน แกร่งขึ้น)
.........................

คือที่เข้าใจกันนะครับ เก้าเอี๊ยงเป็นสายกำลังภายในโดยตรง คือตามที่ผมรู้มาที่อ่านนิยายของท่านกิมย้ง วิชาพลังคางคกยังไม่อาจเทียบเก้าเอี๊ยงได้นะครับ หากเมื่อปะทะกำลังภายในกันโดยตรง เก้าเอี๊ยงแม้จะเน้นรักษา แต่ใช่ว่ามันจะใช้สยบศัตรูไม่ได้ มันก็มีอานุภาพของมันเองแต่ละวิชา

วิชาลมปราณนวภพ หรือ พลังเก้าเอี๊ยง

เป็นวิชาแนวทางสร้างเสริมกำลังภายในได้ไม่สิ้นสุดจวบจนวันตาย ผู้ที่สำเร็จวิชานี้จะมีกำลังภายในเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล เป็นแนวทางวิชาร้อนแรง หรือ ธาตุหยาง และมีประโยชน์ในเรื่องการจดจำกระบวนท่าของคู่ต่อสู้ด้วย คือจะมองเห็นกระบวนท่าของคู่ต่อสู้จนทะลุปรุโปร่ง เสมือนการกดชัตเตอร์ถ่ายภาพที่ละท่าที่ละกระบวน และ กำลังภายในกายยัง สามารถใช้เป็นพื้นฐานของสรรพวิชาทั่วทั้งแผ่นดิน โดยขอเพียงจดจำกระบวนท่าได้ ก็จะสามารถเรียนรู้แตกฉานได้ด้วยเวลาอันรวดเร็ว

ส่วนเรื่องที่สงสัยกันอยู่เรื่อง พลังเก้าเอี๊ยง ที่เป็นวิชาแนวทางกำลังภายในอย่างเดียว ก็ถือว่าถุกแต่ถุกเพียงครึ่งเดียว ยกตัวอย่าง หลวงจีนกั๊กเอี้ยง ซึ่งตลอดชีวิตนี้ไม่เคยสนใจจะฝึกวิชาการต่อสู้ใดๆ แต่ตนเองได้มีโอกาสให้ดูแลหอเก็บคัมภีร์ของวัดเส้าหลิน เลยบังเอิยเผลอไปอ่าน คัมภีร์ลังกาอวตารสูตร และได้เผลอลองฝึกปฏิบัติตาม เพราะนึกว่าเป็นวิชาที่เสริมสร้างสุขภาพร่างกาย ไม่ใช่วิชาการต่อสู้ โดยหารู้ไม่ว่านั่นคือ พลังลมปราณนวภพ หรือ เก้าเอี๊ยง ซึ่งเค้าเองก้ได้ฝึกสำเร็จไปโดยไม่รู้ตัว แต่สำเร็จไม่ถึงขั้นของเตียบ่กี้นะ และในคัมภีร์นี้ยัง บรรจุวิชาเคลื่อนย้ายเส้นเอ็นหดกระดูก อยู่ในคัมภีร์ด้วย โดยตอนที่เตียบ่กี้ ลอดรูถ้ำรูเล้กๆออกมาสู่โลกภายนอกก้ได้ใช้วิชานี้

และหลวงจีนกั๊กเอี้ยง ก้ได้ทำให้เอี้ยก้วย ก๊วยเจ๋ง มารบูรพา และคนอื่นๆทึ่งในพลังการฝึกปรือ ตอนที่อยู่บนเขาฮั่วซัว มาแล้วทั้งๆที่เค้าก้ไม่ได้รู้เรื่องฝีมือการต่อสู้อะไร เรื่องราวตอนนี้จะอยู่ในมังกรหยก2 ตอนท้ายเล่ม

และหลวงจีนกั๊กเอี้ยง ก้ได้สร้างความตื่นตะลึงในพลังการฝึกปรืออีกครั้ง และได้ประลองชนะ สามศักดิ์สิทธ์คุนลุ้น ฮ่อจ๊กเต๋า ที่ไม่มีใครในวัดเส้าหลินจะสามารถเอาชนะได้ ทั้งๆที่ตัวเค้าเองไม่รู้วิชาการต่อสู้ใดๆเลย แต่กำลังภายในของเก้าเอี้ยง สามารถทำให้คนๆนั้นรวดเร็วว่องไวดุจเหินบิน และกลายเป็นผู้ที่มีพละกำลังมหาศาลกว่ามนุษย์ทั่วๆไป โดยที่คนๆนั้นไม่จำเป็นต้องรู้เรื่อง วิชาการต่อสู้เลยก้ได้

และหลวงจีนกั๊กเอี้ยงก้ได้ แบกถังน้ำใบใหญ่ที่บรรทุก ก๊วยเซียง และ เณรเตียกุนป้อ ( เตียซำฮง ) ใช้วิชาตัวเบาแบกหนีมาดุจเหินบิน และสุดท้ายก้ได้มรณะภาพไปเนื่องจาก ชราภาพมากแล้ว และสุดท้ายได้ ทิ้งประโยคข้อความในคัมภีรืเก้าเอี๊ยง บางส่วน ให้แก่ ก๊วยเซียง เตียซำฮง หลวงจีนบ่อเส้ก จนกลายมาเป็นแนวทางฝีมือเก้าเอี๊ยงของ 3สำนักคือ ง๊อไบ บู๊ตึ๊ง เส้าหลิน ในเวลาต่อมา เรื่องราวตรงส่วนนี้จะอยู่ในดาบมังกรหยกช่วง ต้นเรื่อง

ยังมีตอนที่ เตียบ่กี้ สำเร็จวิชาเก้าเอี้ยง ก็ได้ต่อสู้กับ เซ่งคุณ ก็ชนะ จนเซ่งคุณต้องเป็นฝ่ายหนีไป แถมรับฝ่ามือ 3ฝ่ามือแบบสุดแรงเกิดของ แม่ชีมิ๊กจ้อก็ไม่เป็นอะไรเลย และถ้าเกิดมีคู่ต่อสู้คนไหนมาสัมผัสถูกตัมพลังเก้าเอี้ยงก็จะเกิดประฏิกริยาเพื่อคุมครองกาย โดยจะดีดสะท้อนพลังออกไปอยู่ตลอดเวลา

ดังนั้นเรื่อง ที่ผู้สำเร็จวิชานี้ ต้องเป็นวรยุทธหรือไม่ ก้ไม่จำเป็นครับ แต่ถ้ารู้วรยุทธก็จะเพิ่มประสิทธิภาพขึ้นอย่างมาก

ส่วนพลังคางคก นั้น เทียบวิชา เก้าเอี๊ยง ไม่ได้เลยครับแนวทางอธรรม กับ ธรรมมะ ถ้าวิชาที่พอฟัดพอเหวี่ยงกับ เก้าเอี๊ยงก็ต้อง เก้าอิม แหละครับ เพราะท่านกิมย้งสร้าง2วิชานี้ขึ้นมาให้ขนานกัน หยินกับ หยาง ฟ้าคู่ดิน

ครับ

ข้าน้อยก็เรียงให้เจ้าค่ะ วิชาอันดับ1เลยคือวิชานาคสารปัญญาบารมีมี30ขั้นฝึกสำเร็จมิอาจมีใครในโลกต่อสู้ได้ เพราะ เคยมีคนฝึกมากสุดแค่10ขั้น แค่แต่ละขั้นจะใช้เวลาเท่าตัว 2.ฝ่ามือพิชิตมังกร18ท่า 3.วิชาเก้าสุริยัน 4.วิชา ดรรชนีสุริยัน 5.วิชาหมัดไทเก็ก 6.พลังคางครก แต่ที่บอกมาหมายถึงผู้ที่ฝึกแบบสมบูรณ์แบบนะ ถึงขั้นสุดยอดของวิชา ข้าน้อยมั่นใจ ผู้ใดสงสัยเชิญ

คิดว่าท่าน ตงฟางปุป้าย น่าจะพิมพ์ผิดนะครับเพราะ วิชาพลังนาคคชสารปัญญาบารมีทั้งหมด 13 ขั้น

คิดว่าที่ทุกคนคิดว่า วิชานี้น่าจะเก่งที่สุด น่าจะเป็นเพราะใช้ระยะเวลาฝึกสำเร็จทั้ง 13 ขั้นนั้นมากที่สุดกว่าวิชาใดๆในยุทธภพ

ซึ่งทฤษฎีนี้ก็น่าจะถูกส่วนนึงแต่ในความคิดส่วนตัวของผมว่าไม่น่าจะถูกทั้งหมด

เพราะว่าเคยมีคนแหกกฏทฤษฎีนี้มาแล้ว เช่น

ราชครูกิมลุ้น ฝึกสำเร็จถึงขั้น 10 โดยใช้เวลาจริงๆน้อยกว่าที่ควรจะเป็นค่อนข้างมาก

ดังนั้น ทฤษฏีการฝึกสำเร็จในแต่ละขั้นตามระยะเวลาที่กำหนดจึงตัดไป ฝึกสำเร็จถึงขั้นไหนน่าจะอยู่ที่ความสามารถและกำลังภายในของผู้ฝึกคนนั้นมากกว่า

และในอดีตกาลเป็นต้นมาผู้ที่ฝึกวิชานี้แล้วฝึกไม่ถึงขั้นที่ 10 11 12 13 เพราะว่ากำลังภายในไม่ถึงแต่ดึงดันที่จะฝึกเลยถูกธาตุไฟเข้าแทรก ไม่ตายก็พิการ ไปก่อน แต่ราชครูกิมลุ้นกำลังภายในมากเพียงพอที่จะฝึกถึงขั้นที่ 10 จึงฝึกสำเร็จวิชานี้ถึงขั้นที่ 10 มากที่สุดในประวัติกาลเป็นต้นมา

หรือ

เตียบ่กี้ ฝึกวิชาเคลื่อนย้ายจักรวาล ขั้นที่ 7 สำเร็จ โดยที่ในประวัติกาลแม้กระทั่งผู้บัญญัติเองยังฝึกไม่ถึงขั้นที่7 และไม่เคยมีใครที่ฝึกถึงขั้นที่ 7 เพราะจริงๆแล้วพลังเคลื่อนย้ายจักรวาลนั้นมีเพียง 6 ขั้น แต่ที่บัญญัติขั้นที่7เพิ่มขึ้นมา เป็นเพราะผู้บัญญัติวิชานี้นึกคิดผิดพลาด เพ้อฝันไปเอง จึงจินตนาการการฝึกขั้นที่7เพิ่มขึ้นมา คิดว่าน่าจะทำได้ น่าจะฝึกได้ แต่จริงๆแล้วความสามารถและกำลังภายในสูงสุดของมนุษย์ที่จะมีได้สามารถฝึกวิชานี้ได้สูงสุดแค่6 ขั้นเท่านั้นถ้าฝึกมากไปกว่านี้คือขั้นที่7 หรือเรียกว่าขั้นจินตนาการ จะต้องถูกธาตุไฟเข้าแทรก จนต้องพิการ สติฟั่นเฟือน หรือไม่ก็ต้องตายไปในที่สุด แต่ที่เตียบ่กี้ฝึกวิชานี้สำเร็จ เพราะว่าเตียบ่กี้ ก่อนฝึกบังเอิญมีพลังเก้าเอี๊ยง ซึ่งเป็นพื้นฐานกำลังภายในที่มากเพียงพอในการฝึกถึงขั้นที่7 จึงฝึกสำเร็จไปได้แบบไม่ได้ตั้งใจ

ซึ่งประเด็นนี้ ถ้าเกิดสมมุติว่าไม่มีเตียบ่กี้ วิชาเคลื่อนย้ายจักรวาล ขั้นที่ 7 ก็จะไม่มีใครเคยฝึกสำเร็จ

ดังนั้น ทฤษฎีเรื่องการ นึกคิดผิดพลาด และเกิดจากการจินตนาการไปเองของผู้บัญญัติวิชาพลังนาคคชสารปัญญาบารมี ตั้งแต่ขั้น 11 ถึง 13 ก็น่าจะเป็นไปได้เช่นกัน เพราะที่แน่นอนที่สุด คือผู้ที่บัญญัติวิชานี้ขึ้นมา ฝึกไม่ถึง 13 ขั้นแน่ๆ เพราะถ้าจะฝึกสำเร็จถึง13ขั้น ต้องมีอายุเป็นหมื่นๆปีซึ่งไม่มีใคร มีอายุมากขนาดนั้นอยู่แล้ว ถ้าคิดกันตามเหตุผลจริงๆ

ดังนั้นตามความคิดเห็นส่วนตัวของผมจึงคิดว่า วิชาพลังนาคคชสารปัญญาบารมี ไม่ได้มีทั้งหมด 13 ขั้น อาจจะมีสูงสุดแค่ ขั้นที่10 ซึ่งราชครูกิมลุ้นก็ฝึกสำเร็จไปแล้ว ส่วนขั้นที่11 -13 ผู้บัญญัติน่าจะจินตนาการไปเองแบบพลังเคลื่อนย้ายจักรวาล

หรือ อาจจะมีมากกว่า 13 ขั้น เพราะจะสำเร็จแต่ละขั้น อยู่ที่ความสามารถและกำลังภายในของผู้ฝึกคนนั้นมากกว่า ซึ่งถ้าเกิดในอนาคตกาล มีคนๆนึงซึ่งมีความสามารถและกำลังภายในมหาศาลเหนือมนุษย์อยู่แล้ว แล้วดันมาฝึกวิชานี้เข้าก็อาจจะสำเร็จถึงขั้น ที่ 14 15 16 17 18 19 20...... ไปเลยก็ได้ขึ้นอยู่กับความสามารถและกำลังภายในของคนๆนั้น

ป.ล.สิ่งที่กล่าวมาในที่นี้นั้นไม่ได้ถูกระบุอยู่ในนวนิยาย แต่เป็นเพราะผมลองเอาข้อมูลที่ระบุอยู่ในนวนิยายหลายๆข้อมูลมาประกอบกัน และวิเคราะห์ขึ้นมาเอง ความคิดเห็นที่สรุปออกมานั้นจึงเป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของผมเท่านั้น

แล้วชาวยุทธทุกท่านว่ายังไงเอ่ย

อืมๆ ทุกวิชาล้วนมีความรุนแรงและพลิกแพลงต่างกันไป ไม่ว่าเป็นทานตะวันของข้าก็ดี ฝ่ามือพิชิตมังกรก็ดี หากแต่ฝึกสำเร็จการใช้ออกของผู้สำเร็จ ล้วนผิดแผกแตกต่าง ความรุนแรงของยอดวิชามีความแตกต่างเหนือล้ำต่างกัน กำลังภายในผู้ใช้ก็เฉกเช่นเดียวกัน กำลังภายในยิ่งมายิ่งมาก ยิ่งมากยิ่งรุนแรง ขึ้นกับบุคคลและวาสนานำพา หากคิกละโมบย่อมฝึกมิสำเร็จเสร็จขั้น

ประมุขหอดาราท่านย่อมกล่าวมิผิด ล้วนน่าฟังยิ่ง

อืม ฟังท่านป๊อปคิด ดูน่าสนใจดีนะครับ ผมก็เคยคิดเช่นนั้นนะ แต่ก็ไม่แน่ใจ เพราะว่าไม่ค่อยได้อ่านนิยายกิมย้งมากเท่าไร

1. เก้าเอี๊ยง
2.18 ฝ่ามือพิชิตมังกร
3.นาคคชสาร
4.หมัดไท้เก๊ก
5.นิ้วสุริยัน
6.พลังคากคก

สองอันดับแรกไม่แน่ใจอ่ะครับ มันสูสีกันมาก

1.นาคคชสาร -13

2. เก้าเอี๊ยง

3. หมัดไทเก็ก


5. ดรรชนีเอกสุริยัน


6. คางคก

อาตมา คิดว่า 18ฝ่ามือสยบมังกร เป็นวิชาที่ ลึกล้ำ เเละหากเป็นอย่างที่ ประสก ประมุขหอดาราพูด

นาคคชสารก็จะมีเพียงขั้นที่10 คือขั้นที่มีผู้ฝึกสูงสุด ถ้านับกันจิง ถ้าคิดตามหลัก นิยาย ก็ต้องเป็นขั้น10

ก็ไม่ต้างจากฝ่ามือพิชิตรมังกรเท่าไดนัด เเละถ้าเซียวฟง มาใช้เอง ยุคของ8เทพเป็นยุท ที่เป็นจุดกำเนิดวรยุทเเละดับศุณของวรยุทอยู่ เเละเป็น ยุคที่มียอดฝีมือมากมาย หากนำมาเปรียบเทียบ

นาคคชสารขั้น10 ถ้าลองพิจารนาดูกับยุค8เทพ ท่านว่าน่าจะเท่ากับ วิชาไดบ่างละ ลมปราณภูตอุดร จะได้รึไม่ หรือจะเป็น กระบี่6ชีพจรดีละ

วิชา2ชนิดนี้ หายสาบศูณไปเเล้ว


ถ้าจะคิดวิชา1-2 อาตมาว่า วิชา ฝ่ามือสยบมังกร18ท่า สู่งกว่า นาคคชสาร 10 ที่มีผู้ฝึกถึง

ส่วนวิชาที่3 นั้นคงเป็น เก้าเอี้ยง

พลังคางคก อาจจะมีเหตุผลขัดกันตรงที่ว่าเเพ้ทาง ดรรชนี สุริยัน เเต่ ก็เป็นเพราะอาวเอี้ยงฮง ฝึกยังไม่สำเร็จ จึงทำไห้ กลางเทพยาดา ขอเเลกเปลียนวิชากับ ราชันทักษิณ นั้นคือ

ดรรชนีสุริยัน เเละ พลังกำเนิดฟ้าเพื่อ พนวจกันต้าน วิชาพลังคางคก จึง สรุปได้ว่า ดรรชนีสุริยันเเม้

จะชนะทางพลังคางคกเเต่ก็มิอาจจะเอาชนะพลังคางคกของอาวเอี้ยงฮง ที่ฝึกสำเร็จได้

4 ดรรชนีสุริยัน ดังที่กล่าวไว้

5 หมัดไท้เก็ก วิชาชนิดนี้ อาตมา มิรู้ อย่างลึกซึ้ง จึงมิกล้า สรุป

ข้าว่า18ฝ่ามือพิชิตมังกร เจ๋งที่สุดแล้ว อนุภาพสะท้านฟ้า เข้าขั้นไร้เทียมทาน ยิ่งคนใช้เป็นเซียวฟงแล้วไม่ต้องสงสัย ข้าให้18ฝ่ามือพิชิตมังกรขอรับ

แล้วท่าเกิดว่า....ขุนแผน..ปะมือกับ....เซียวฟง..ใครจะอยู่แล้วใครจะไป

พูดถึงวิชาฝีมือที่กล่าวมาข้างต้น คงกล่าวได้ว่า
1.เก้าเอี๋ยงจิงเก้ง นับเป็นหนึ่งในยอดวิชาลมปราณแฝงความลึกล้ำแปรผันได้เท่าทวีคูณ ตามแนวทางหยางแข็งกร้าว เพียงแต่ผู้บรรลุวิชาเก้าเอี๋ยง จำเป็นต้องฝึกวิชาฝีมืออื่นควบคู่เนื่องจากเก้าเอี๋ยงเป็นเพียงแนวทางปรับพื้นฐานกำลังภายในของชมพูทวีปเท่านั้น เพียงแต่เมื่อเทียบถึงคุณค่าแล้วเก้าเอี๋ยงย่อมมาอันดับหนึ่งเนื่องจากความล้ำลึกของเก้าเอี๋ยงน่าจะยังมีมากกว่านี้เพียงแต่มิได้เปิดเผยเสียมากกว่า อีกทั้งหลวงจีนกักเอี้ยงเพียงเห็นคัมภีร์เก้าเอี๋ยงเป็นเพียงเคล็ดออกกำลังกายเท่านั้น จึงมิได้ศึกษาให้ล้ำลึก

2.นาคาคชสารปัญญาบารมี มีทั้งสิ้น13ขั้น ถ้าอ้างตามนิยายของกิมย้งแล้ว ข้าพเจ้าเห็นว่ายิ่งยุคสมัยยิ่งผ่านไปวิชาฝีมือของผู้คนกลับอ่อนแอลงเมื่อเป็นเช่นนั้น ผู้ที่สำเร็จวิชาย่อมมีวรยุทธ์ไม่สูงล้ำอีกเช่นกันแต่ตามนิยายปัญญานาคาคชสาร เป็นเคล็ดวิชาที่สืบทอดมายาวนาน ข้าพเจ้าคาดการณ์ว่า น่าจะสืบทอดกันเฉพาะราชครูแห่งมองโกล ราชครูแห่งมองโกลแต่ละคนพลังฝีมือล้ำลึก และแนวทางของวิชานี้น่าจะเกี่ยวข้องกับพลังเคลี่ยนย้ายจักรวาลไม่มากก็น้อย แต่ราชครูจักรทองฝึกเพียง10ขั้นกลับสามารถรับมือยอดฝีมือแห่งยุคได้ถึง2คน ตามคำกล่าวในนิยายก่อนจบภาคเอี้ยก้วยนั้นทุกผู้คนยอมรับนับถือ จิวแปะท๋งเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของแผ่นดิน เช่นนั้นวิชานี้ย่อมสูงส่งสุดยอดเพียงแต่มิมีคนสามารถฝึกฝนจนสำเร็จได้

ส่วนวิชาอื่นๆนั้นกระผมเห็นด้วยกับกระทู้ด้านบนที่ท่านทั้งหลายได้กล่าวกันมาแล้ว

ขอสอบถามอีกอย่าง ข้าพเจ้าคิดว่า ยอดวิชาที่แท้จริงน่าจะเป็น เคล็ดวิชาสราญรมณ์นะท่านทั้งหลาย
เพราะยอดฝีมือทั้งหลายใน8เทพก็เรียนรู้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น อย่างบ้อไง้จื้อ ยั.มิอาจเรียนจยสำเร็จหมดสิ้นได้ ยิ่งผ่านแต่ละยุคยิ่งถดถอย แต่ถึงจะถดถอยลงไปกลับสร้าง ยอดฝีมือ แห่ง ยุค กับปรมาจารย์แห่งยุคอย่างบ้อไง้จื้อได้อีกเช่นกัน ทุกท่านช่วยครุ่นคิดกับข้าพเจ้าด้วยขอรับ ขอบพระคุณอย่างยิ่ง