หากข้าน้อยจะแต่งนิยายกำลังภายในสักเรื่อง จะต้องทำยังไง

เอาง่ายๆนะครับคุณ fhasatumton เริ่มแรกคุณต้องศึกษาวิชาจากสำนักต่างๆนานา จากหลายแหล่งครับ

วิชาไม่ต้องไปยกมาทั้งหมด หรอกครับ เพราะเเต่ละสำนักนั้น เวลามาเเต่งเรื่องลงนิยาย นั้น ไม่ได้กล่าววิชาต่างต่างอย่างละเอียดนัก เเละก็ไม่ได้สู้กันยาวนานขนาดงัดวิชามาใช้เเทบหมดตัวหรอกนะครับ ไม่ใช่อย่างในหนังสือการ์ตูน

เพราะเวลาสู้กันอย่างที่เห็นบ่อยบ่อย ก็จะโดดใส่กันชักดาบ ถือกระบี่ฟันกัน โดดถีบ ซัดฝ่ามือใส่กัน อีกคนโดดหลบ เเค่นี้ก็มันส์จนไม่รู้ว่าใช้ท่าอะไรใส่กันเเล้วครับ เเล้วมันก็ไม่ได้มีการบอกด้วยว่าจะใช้วิชาอะไร

หรือไม่ก็ อย่างพี่โป้วอั้งเสาะ ที่เพียงประกายดาบเเว่บ เดียวตัดสิน คู่ต่อสู้ก็ล้มลงไปกองกับพื้นเเล้ว ไม่ว่าคู่ต่อสู้เก่งขนาดไหนเเค่เเป๊ปเดียวก็ตายเเล้ว
อย่างบางสำนักก็ไม่ได้ต่อสู้หรือทำอะไรเลย เเค่มาพูดหรือ ยืนเสนอหน้าเท่านั้น เเละบางคนก็ถูกกล่าวถึงว่ายอดเยี่ยมนักหนา เเต่ไม่ทันเเสดงฝีมือก็ถูกเขาลอบสังหารไปเเล้ว ใช้วิชาอะไรผมก็ยังไม่รู้เลย

เเต่ส่วนสำคัญมันอยู่ตรงความรู้ด้านประวัติศาสตร์ที่ ท่านจะนำมาอ้างถึง ในกรณีที่ท่านคิดจะเเต่งเเบบอิงประวัติศาสตร์ อย่าไปบิดเบือนเกินไป สำนักก็ต้องพอนึกสภาพออก หรือรู้บ้างเช่น เส้าหลินเป็นพระ ประมุขเป็นพระ ไม่ใช่ว่ากลายเป็นสาวงามซะงั้น
บู๊ตึ้งเป็นสำนักพรต ข้อห้ามของสำนัก
ทั้งนี้ขึ้นกับการดำเนินเรื่องให้น่าติดตาม การพูดคุย ทัศนคติของตัวละคร
บุคคลิก ไม่จำเป็นต้องใช้ตัวละครฟุ่มเฟือย และพยายามอย่าให้ลักษณะ นิสัย บุคลิกตัวละครซ้ำกันเกินไป เเทรกปรัชญา หรือ ปริศนาให้เรื่องน่าติดตามมากขึ้น จะทำให้น่าติดตามมากขึ้น

ขอบคุณท่านมาก ส่วนเรื่องย่อ กำลังคิดอยู่ครับ

พยายามเข้าล่ะครับ ท่าน

ปลายราชวงศ์หยวน ตระกูลฉิน ถูก หยวนซุ่นตี้ฮ่องเต้ รับสั่ง ประหารชีวิต ข้อหา กบฎ ต่อชาติบ้านเมือง อย่างไร้ปราณี มีผู้ถูกประหาร ร่วม 50 ชีวิต ทั้งนาย ทั้งบ่าว ถูกประหารหมด ก่อนหน้า วันประหาร หนึ่งวันนั้น แม่นม ซึ่งหนีรอดจากการจับกุมไปได้ และ มาเยี่ยน ฮูหยินฉิน ที่คุก ต่างคนต่างร้องไห้ โศกเศร้ากับ ชะตากรรมของตระกูล ฮูหยินฉิน ได้ ฝากเด็กทารกสองคนพี่น้อง ซึ่งเป็นฝาแฝดกัน ไปกับแม่นม และมอบ ตราประจำตระกูลไปด้วย

แม่นม พาทายาทตระกูลฉิน สองคน ระหกระเหินเร่ร่อนไป จนได้มาพบกับ เจ้าอาวาส วัดเส้าหลินรูปหนึ่ง จึงได้ยกทายาทตระกูลฉินให้ดูแล พร้อมปลิดชีพตนเองตายต่อหน้าต่อตา ก่อนที่จะปลิดชีพตนเองนั้น ได้รำพันกับตนเองว่า "ฮูหยินฉิน โปรดยกโทษให้บ่าว ผู้เนรคุณ คนนี้ด้วย บ่าวมิสามารถดูแล คุณหนูทั้งสองได้ บ่าวขอลา และ จะไปรอรับใช้ ฮูหยิน และ ตระกูลฉิน ที่ปรโลก"

เจ้าอาวาสวัดเส้าหลิน เสียใจ กับการตายของแม่นม จึงได้ ฝังศพนาง ไว้ ณ ที่นั้น และ พาเด็กสองคนกลับไป ต่อมาไม่นาน ได้มีผูบุกรุกวัดเส้าหลิน เจ้าอาวาส และ ศิษย์วัดเส้าหลิน พากันสู้อย่างสุดความสามารถ เมื่อ ผู้บุกรุก ล่าถอยไป เจ้าอาวาส ก็พบว่า เด็กทารก คนหนึ่ง ได้หายไป ทำให้เขาคิดว่า คงเป็นฝีมือของพวกนั้น

แปดปีต่อมา ทายาทตระกูลฉิน ที่เหลืออยู่คนเดียว ในขณะนี้ ได้เติบโตขึ้นจากการเลี้ยงดูอย่างทะนุถนอมที่สุด จาก เจ้าอาวาส ฉินไท่เหยียง เป็น เด็กเรียนรู้เร็ว เพียงแค่ไม่กี่ปี เขาก็สำเร็จวิชาขั้นสูงสุด ของสำนัก ได้แล้ว รวดเร็วกว่า ศิษย์รุ่นพี่เสียอีก ทำให้พวกเขาอิจฉากันมาก และคอยกลั่นแกล้งตลอดเวลา

ต่อมาไม่นาน ฉั่วเหวินจิ้ง อดีตศิษย์เส้าหลิน ซึ่งตอนนี้ ได้เป็นถึง ประมุขพรรคเซียนเทียน หรือ อีกชื่อหนึงคือ เทียนหลง หรือ พรรคมังกรสวรรค์ ก็ได้เดินทางมา เยี่ยมเยียน สำนักของตน เจ้าอาวาส เห็นว่า ฉินไท่เหยียงมีความรู้แตกฉานแล้ว จึงยกให้ ฉั่วเหวินจิ้งดูแลอุปถัมต่อไป

ฉินไท่เหยียง ได้กลายเป็นศิษย์ ของพรรคมังกรสวรรค์ ไปโดยปริยาย ฉั่วเหวินจิ้ง เห็นความสามารถของเขา จึงให้หมั้นกับ ฉั่วจี้เหนียง บุตรสาวของเขา ตั้งแต่ยังเด็ก ฉินไท่เหยียง มีสหายสนิทคนหนึ่ง นาม จูเพียว ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันมาก

ต่อมา เมื่อฉินไท่เหยียงอายุได้ 13 ปี จูหยวนจาง ได้โค่นล้ม ราชวงศ์หยวนลง และ สถาปนาราชวงศ์หมิงขึ้นมา จูเพียว ได้เป็น รัชทายาท พร้อมกันกับ ที่ ฉินไท่เหยียง รู้ความจริง จาก ฉั่วเหวินจิ้งว่า ฮ่องเต้มองโกล เป็นคนสั่งให้ ประหาร ล้างโคตร ตระกูลเขาทั้งตระกูล และยังบอก ถึงเรื่อง น้องสาวฝาแฝดที่หายสาบสูญ ฉินไท่เหยียง โกรธแค้นมองโกลมาก ทำให้ เขาคิดจะล้างแค้นอยู่ตลอดเวลา

ฉินไท่เหยียง เป็นคนฉลาด รู้เท่าทันคน เขารู้ว่า มองโกล ต้องมารุกรานอีกแน่ เหตุนี้เอง เขาจึงใฝ่ฝัน จะเป็นแม่ทัพให้ได้ เพื่อที่จะได้ฆ่าฟันกองทัพมองโกลให้สิ้นซาก



จบชีวิตในวัยเยาว์ของ ฉินไท่เหยียง

ผมรู้สึกดีใจมากๆที่ได้สนทนากับทีมงานมังกรหยก

ดีใจจริงนะ

คุณจำไจหล่อนี่ทำเหมือนกะเปนสตาร์วอร์เลยศิษน้องรักนางเอกแล้วเข้าสู่ด้านมืดเหมือนกะอนาคินเลย

คิดว่า คราวหน้า ผมแนะนำตัวละครและประวัติคร่าวๆดีกว่า


แนะนำเรื่องย่อ จับต้นชนปลายแทบไม่ถูก ไม่เก่งแคฃต่งเรื่องย่ออ่ะครับ แต่แนะนำตัวะครพอได้

ถ้าเป็นเรื่องเเนะนำตัวละคร ท่านfhasatumton
ทำได้เก่งอยู่เเล้ว

แนะนำตัวละคร

"ตายไปแล้ว จะทำอะไรได้ ที่ข้าพเจ้าสวามิภักดิ์ต่อพวกมองโกล ก็เพื่อที่จะรอวันฟ้าสาง รอวันที่แสงอาทิตย์จะสาดส่อง ไปทั่วหล้า รอวันที่มังกรจะผงาดขึ้นสู่ฟ้าอีกครั้ง ดังนั้น ลูกหลานของข้า ตระกูลฉินทุกคนจงฟัง ข้าพเจ้า ไม่ได้ทรยศต่อชาติบ้านเมือง เพียงแต่รอโอกาส ที่จะตลบหลังพวกมองโกลเท่านั้น และรอวันที่พวกมองโกลอ่อนแอ ฉะนั้น ลูกหลานข้าทุกคนจงฟัง กาลครั้งนี้ จงทำไปอย่างเงียบๆ เมื่อมองโกลเริ่มอับแสง ก็จงก่อการกบฎทันที" คำพูดของฉินไป๋เทียน ทวดของ ฉินไท่หยาง

หลายปีนับจากนั้น

ตัวละครในเรื่อง

ฉินไถ่เอี๊ยง (ฉินไท่หยาง) - ทายาทคนสุดท้ายแห่งตระกูลฉิน ตระกูลของเขา ถูกล้างโคตรทั้งตระกูล ทางเดินที่ต้องเอก ระหว่าง จอมยุทธพเนจรไปทั่วหล้า อย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง หรือ เป็นแม่ทัพประจำราชสำนัก เส้นทางที่เขาต้องเลือก ซึ่งจะเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล

ฉินเอวี้ยเลี่ยง (ฉินง่วยนึ้ง เรียกได้สองชื่อ)- น้องสาวฝาแฝดของฉินไท่หยาง ซึ่งพัดพรากไปตั้งแต่ยังเป็นทารก

ฉั่วเหวินจิ้ง - ประมุขสำนักอวิ๋นจื่อ(บุตรแห่งก้อนเมฆ)

หลันยั่วชิง - บุตรีของจ้าวสำนักมหาสมุทรสิบทิศ สตรีที่เลอโฉมในยุทธภพ เจ้าของเคล็ดวิชา กระบี่วิญญาน และ ฝ่ามือน้ำตาบุปผางาม

จางซันฟง - ประมุขสำนักบู๊ติ้ง

จงหยีเฟย - รอยแค้นที่ฝังลึกในจิตใจนาง จะตามอาฆาต ฉินไท่หยาง ไปชั่วกัปชั่วกัลป์ ฉายา นางมารบุปผามรณะ

จูเพียว - พระสหายของ ฉินไท่หยาง โอรสองค์โต ของ หมิงไท่จู่ จูหยวนจาง รัชทายาทแห่งราชวงศ์หมิง


เอาแค่นี้ก่อน และจะมาเพิ่มอีกครับ

ผมไม่ค่อยเก่งภาษาจีน จึงมีแต้จิ๋ว กับ จีนกลางผสมไปบ้าง

ขอบคุณที่ให้ความรู้ แต่คิดว่า นิยายกำลังภายในอิงประวัติศาสตร์ของผม คงต้องเอาไว้ไปศึกษาให้มากขึ้น

จะแต่งไม่ยาก แค่นั่งเครื่องไปเมืองจีนไปถามท่านกิมย้งดิ รับรอง สำเร็จแน่นอน อิอิ (ต้องมีล่ามไปด้วยนะ)

" งั้นเดี๋ยวอีเต่าไปถามท่านโกวเล้ง ที่ตายไปแล้วมั่งดีกว่า

( ล้อเล่นนะครับ ด้วยความเคารพ )



อีเต่า.......... (4พยัคฆ์)

คารวะปรมจารย์ โกวเล้ง

สุดยอดปรมจารย์ ยุทธจักรนิยาย

นิยายกำลังภายใน จำเป็นไหม ที่ต้องขียนคำเรียกแทนตัวเอง ของ ตัวะครว่า ข้าพเจ้า

ไม่ต้องก็ได้ครับ เรียกข้า เฉยเฉยก็ได้ พูดกับผู้อาวุธโส หรือนอบน้อม มักเรียกเเทนตนเอง ว่า ข้าน้อย ครับ

ถ้าหากเป็นพระ นักพรต เรียกตัวเองว่า อาตมา ครับ