***โศกนาฏกรรมของม่อย้งฮก***

ไม่รู้เป็นไร พูดถึงคุณชายม่อยง ผมคิดถึงอภิสิทธิ์ทันที
ยิ่งตอนไปเยียมคารวะสำนักพิมพ์ผู้จัดการ ทำให้ผมนึกตอนที่ไปกราบไหว้เอี่ยงเค่งไทจือเป็นบิดา

วิจารณ์ได้ดีคะ

ขอคาราวะ 1 จอก

ตัวละครนี้เป็นตัวละครที่ข้าพเจ้าเห็นใจ
และยังชอบมากกว่าตวนอื้อด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะตัวละครแบบตวนอื้อ ล่องลอยเกินไป
จนไม่มีความซับซ้อนในอารมณ์

แต่ถ้าเป็นคนจริงๆแล้ว คนแบบ "ต้วนอี้" น่าคบมากคะ

คุณเชษฐา เขียนได้ดีมาก ๆ เลยครับ

ขอบคุณมากครับ ขอคารวะท่านเชษฐาครับ ผมเห็นด้วยในบางส่วนและขออนุญาตแสดงความเห็นในอีกมุมมองหนึ่งที่แตกต่างนะครับ





ม่อย้งฮกนั้นมีความสมบูรณ์เพรียบพร้อมอยู่แล้วก็จริงอยู่ จะโทษว่าที่ประสบชะตากรรมเช่นนั้นเพียงเพื่อฟื้นฟูเมืองเยี่ยนนั้นก็มิใช่ทั้งหมด ผมกลับมองว่าม่อย้งฮกเป็นคนที่ไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักปล่อยวางต่างหาก ทำทุกอย่างเพื่อแสวงหาชื่อเสียงและอำนาจส่วนตนด้วยครับไม่ใช่แต่จะกู้เมืองเยี่ยนเท่านั้น จะเห็นได้จาก





1. วิทยายุทธตระกูลม่อย้งนั้น ได้มาจากสำนักต่างๆมากมาย ไม่ว่าวิทยายุทธแขนงใดของสำนักไหนก็ล้วนแต่เลียนแบบมาทั้งนั้น จะโทษว่าเป็นมาตั้งแต่รุ่นพ่อก็ไม่เชิง ม่อย้งผักหายสาบสูญไปตั้งยี่สิบสามสิบปีแล้ว วิทยายุทธย่อมเปลี่ยนแปลงไปเป็นธรรมดา แล้วการที่แม่นางเฮ่งเง็กอี๊รอบรู้เจนจัดในวิทยายุทธสำนักต่างๆนั้นมิใช่ได้รับการส่งเสริมให้เรียนรู้จากตระกูลม่อย้งหรอกหรือ





2. ตระกูลม่อย้งสร้างชื่อเพาะความแค้นให้กับชาวยุทธจักร เข้าสโลแกน "เพชรตัดเพชร" โปรโมตตนเทียบชั้นกับเฉียวฟง ดังคำว่า "เฉียวฟงเหนือ ม่อย้งใต้" แต่ความเป็นจริงแล้วกลับไม่ใช่อย่างสิ้นเชิง ในด้านวิทยายุทธคนละชั้นกับเฉียวฟงอยู่แล้ว ขนาดร่วมมือกับเต็งชุนชิวและอิ๋วถังจือ สามรุมหนึ่งยังโค่นเฉียวฟงไม่ได้เลย ม่อย้งฮกคิดแต่เพียงว่าจะโค่นเฉียวฟงให้ได้จะได้มีชื่อเสียง แบบนี้เพื่อเป็นการกอบกู้เมืองเยี่ยนหรือเพื่อชื่อเสียงส่วนตนกันแน่ ? ตอนประลองกับต้วนอื้อที่พ่ายแพ้อย่างยับเยิน ม่อย้งฮกยังคงไปแอบลอบทำร้ายต้วนอื้อ แบบนี้เพื่อเป็นการกอบกู้เมืองเยี่ยนหรือเพราะความอิจฉาจะกู้หน้าตนเองกันแน่ ? จนถูกเฉียวฟงกระชากตัวออกมาแล้วโดนคนอย่างเฉียวฟงยังออกปากด่าซ้ำด้วยว่า "เขาไว้ชีวิตและยังมิวายไปลอบทำร้ายเขา ข้าไม่ควรมีชื่อเสียงอยู่ในระดับเดียวกับคนอย่างเจ้า" ที่เฉียวฟงกล่าวเช่นนั้นมิใช่เพราะม่อย้งฮกมีวิทยายุทธด้อยกว่าตนหรอกครับ ไม่อย่างนั้นคงด่าไปนานแล้ว แต่ที่กล่าวเช่นนั้นเพราะเฉียวฟงสุดจะทนกับพฤติกรรมชั่วช้าเยี่ยงนี้ต่างหากครับ





3. เหตุการณ์ในวัดเส้าหลินทั้งเซียวอี้ซัว ม่อย้งผัก คนหนึ่งมีความแค้นมาตลอดสามสิบปี ส่วนอีกคนก็มุ่งมั่นแต่จะกอบกู้เมืองเยี่ยน อุดมการณ์ไม่แพ้ม่อย้งฮกหรอกครับแถมหัวรุนแรงกว่าด้วยซ้ำไป แต่ทั้งสองล้วนแต่มองเห็นสัจธรรมในชีวิตและรู้จักปล่อยวาง เซียวฟงเองก็ปล่อยวางได้เช่นกัน แต่คิวม่อตี่และม่อย้งฮกก็ยังคงไม่รู้จักปล่อยวางอยู่ดี เหตุการณ์ในตอนท้ายราชครูคิวม่อตี่ก็รู้จักการปล่อยวางแต่ม่อย้งฮกยังปล่อยวางมิได้หรือ การคัดเลือกราชบุตรเขยของประเทศไซเ...ยก๊ก การกราบไหว้ต้วนเอียนเข่งเป็นพ่อบุญธรรมเพื่อหวังจะครองเมืองต้าหลี่ เป็นฮ่องเต้เมืองเยี่ยนไม่ได้แล้วเป็นฮ่องเต้ต้าหลี่ก็ได้ เพราะเป็นฮ่องเต้เหมือนกัน สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่เป็นทำลายบุคคลรอบข้างเช่นหญิงคนที่รักตนเอง ฆ่าบริวารที่จงรักภักดีติดตามมานาน แล้วที่แย่ที่สุดคือการสังหารภรรยาของต้วนเจี่ยซุนทีละคนๆ โหดเหี้ยมอำมหิตโดยไม่เลือกวิธีใช้ แบบนี้ทำเพื่ออำนาจส่วนตนหรือกอบกู้เมืองเยี่ยนกันแน่ ?





ม่อย้งฮกเป็นผู้ที่เพรียบพร้อมเพอร์เฟคแมน กลับไม่รู้จักพอไม่รู้จักปล่อยวาง เหตุการณ์ในวัดเส้าหลินนั้นตนควรจะคิดได้และปล่อยวางเช่นเดียวกับบิดาของตน ต่างจากเซียวฟงโดยสิ้นเชิง ยอมรับในสิ่งที่ตนเป็นและสิ่งที่ตนเคยได้กระทำไปอย่างลูกผู้ชาย ถึงบิดาจะยังมีชีวิตอยู่แต่ความแค้นของมารดาตนยังคงปล่อยวางได้





แต่ม่อย้งฮกกลับประพฤติตนสวนทาง ถลำลึกหนักเข้าไปเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วบุคคลทั้งสอง ต่างก็มีบั้นปลายที่แตกต่างกัน เซียวฟงถึงจะเป็นชาวกิ๊ดตันสังหารชาวยุทธไปมากมายแต่ก็มีชาวยุทธทั่วทุกสารทิศแห่กันมาช่วยเหลืออย่างเอาชีวิตเข้าแลกไม่กลัวตาย ส่วนม่อย้งฮกนั้นกลับกลายเป็นบ้าไปแบบไม่มีผู้ใดคิดจะทำร้ายเพราะสมเพสในผลกรรมที่ได้รับจากการกระทำของตนเองทั้งสิ้นครับผม





ป.ล. อากาศยังเปลี่ยนแปลง ฤดูยังมีที่แตกต่าง ความคิดเห็นย่อมมีแตกต่างออกไป ขออนุญาตนำเสนอเฉพาะในส่วนที่แตกต่างเพื่อเป็นอีกมุมมองหนึ่งครับผม

ครับ
เป็น 1 ในตัวละครที่มีเสน่ห์ มากที่สุด
แต่ ในความสมบูรณ์
ก็ มีรอยตำหนิ

ถ้า
ทุกคนสังเกตุ
ตัวละครของกิมย้ง
เป็น คน มากกว่าคนอื่น
คือ มีทั้งมุมมืด และ สว่าง
เว้นแต่
ใครมีมากกว่า

เอี้ยก้วย แขนด้วน
เสียวเล่งนึ้ง เสียตัว
อี้งย้ง ฉลาดเกินไป
ก๊วยเช็ง โง่เกินไป
เหล็งฮู้ชง ปล่อยตัวเกินไป

ไม่มีใครสมบูรณ์แบบครับ

อี้งย้ง ฉลาดเกินไป
ก๊วยเช็ง โง่เกินไป
ค่อยข้างจะสรุปสั้นไปหน่อยครับ คำว่า เกินไป ในภาษาไทยมีความหมายทางลบ แม่นางอึ้งยงฉลาด แต่คงไม่เกินไปหรอกเพราะไม่ได้ใช้ความฉลาดให้ม้นเกินไปจนทำให้คนดีเดือดร้อน ผมจึงไม่เคยคิดว่า อึ้งย้งฉลาดเกินไปเลย
สำหรับก๋วยเจ๋ง ผมก็ไม่คิดว่าโง่เขลาเกินไป ถ้าโง่จริงก็คงท่องตำราเก้าอิมไม่ได้ และคงไม่มีทางเรียนวิชาฝ่ามือมังกร 18 กระบวนท่าได้สำเร็จ คนๆ นี้แค่ซื่อและไม่ทันนางอึ้งย้งเท่านั้น คนโง่เกินไป คงไม่มีใครเทิดทูนเป็นวีรบุรุษหรอกครับ โง่เกินไปจะทำอะไรได้?
สำหรับเหล็งฮู้ชง ปล่อยตัวเกินไป ก็อีก มันเป็นมุมมองของอาจารย์ชายที่เป็นวีรชนจอมปลอมครับ คนอื่นๆ ไม่คิดอย่างนั้นรวมทั้งอาจารย์หญิงด้วย

ท่านเชษฐา

โทษที ผมไม่มีเวลาอ่านข้อความที่ท่านเขียนฉบับเต็ม เพิ่งได้อ่านวันนี้ เขียนได้ดีมาก อยากให้มีกระทู้ที่แสดงความคิดเห็นเชิงลึกแบบนี้ลงในเวปนี้มาก ๆ ครับ



ผมอาจจะมองต่างจากท่านหน่อยเรื่องของ "เฮี้ยบ" ผมว่าคำนี้รวมทั้งจุดม่งหมายอันสูงส่งและวิธีการนำไปสู่การบรรลุจุดมุ่งหมายที่มีความงดงามด้วย ไม่ใช่แค่การกระทำอย่างไรก็ได้ เพื่อให้บรรลุถึงอุดมการณ์อันสุงส่ง (ในทัศนะของตนเอง)



คนอย่างม่อย้งฮกเป็นได้แค่ "ผู้เหี้ยมหาญ" ไม่ใช่ "วีรบุรุษ" (ไต้เฮียบ) ครับ



ผิดจากก๊วยเจ๋ง ตั้งแกลก ตั้งกึงน้ำ ที่แม้มีปณิธานอันยิ่งใหญ่ที่ต้องการบรรลุ (การกู้ชาติ) แต่ในระหว่างทางที่จะไปให้ถึงสิ่งที่ต้องการ ก็ช่วยเหลือสงเคราะห์คนอื่นโดยเฉพาะผู้ยากไร้และผู้ได้รับความอยุติธรรมอยู่ตลอด แต่ม้อย้งฮกไม่เป็นเช่นนั้น ทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง ไม่เคยช่วยเหลือเกื้อกูลผุ้อื่นเลย ทำทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงวิธีการไม่ว่าจะเลวร้ายหรือสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นปานใด จึงไม่นับว่ามี "เฮี้ยบ" อยู่ในตัวหรอกครับ



จริงอยู่ที่ม้อย้งฮกถูกตั้งโปรแกรมมาตั้งแต่ต้น จึงประพฤติแบบนั้น แต่มนุษย์ที่แท้เป็นสัตว์ประเสริฐและมีการเรียนรู้ตลอดเวลา สามารถแก้ไขโปรแกรมตัวเองได้ จากประสบการณ์ทั้งของตนเองและจากการสังเกตจากผู้อื่น ยิ่งคนที่เป็น "วีรบุรษที่แท้" ยิ่งต้องรุ้จักสำรวจตนเอง ยอมรับและแก้ไขความผิดผลาดของตน ลักษณะเช่นนี้ไม่เคยปรากฎในกรณีม้อย้งฮกเลย



แต่เห็นด้วยที่ท่านว่ากิมย้งปั้นตัวละครเรื่องนี้ได้หลากหลายและสมจริงมาก

กระทู้นี้ดีค่า โหวตเข้าคลังกระทู้เก่าไปแล้ว ข้าพเจ้าคิดว่าม่อย้งฮกน่าสงสาร แต่หากเค้ารู้จักปล่อยวาง เข้าใจโลกและชีวิตมากกว่านี้ เค้าคงจะปลงได้เหมือนบิดาค่ะ แต่ด้วยความที่ปลงไม่ได้ ก็เลยทำให้สติวิปลาสไป น่าเสียดายยิ่งนัก

ความจริงแล้วอดีตกาลเหมือนความฝันไม่ควรไปยึดติดจนเกินไปนะคะ อย่างต้านแมนจูกอบกู้หมิง ทำกันมากี่รุ่น ๆ ก็ไม่สำเร็จ แต่ประชาชนก็อยู่กันมาได้(หนังหลายเรื่องก็ทำมาว่าประชนอยู่เย็นเป็นสุขเสียด้วยสิ)

อ่านประวัติศาสตร์หลายยุค สงครามมีแต่จะก่อความเดือดร้อน ผู้คนล้มตายไปเสียเปล่า ถ้าบ้านเมืองสุขสงบดีอยู่แล้วก็ไม่น่าจะก่อความวุ่นวาย ดังนั้นที่ม่อย้งผักทำมาโดยเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อยกลับก่อให้เกิดผลกระทบมากมาย ทำให้เกิดคนอย่าเซียวฟง ซึ่งชีวิตน่าสงสารกว่าม่อย้งฮกอีก (แต่เซียวฟงยังทำใจได้ในที่สุด)

แต่ก็ดีค่ะ เพราะว่าโลกเรานี้มีคนหลายแบบ และเพราะว่ากิมย้งเขียนคนหลายๆ แบบ ก็เลยทำให้เกิดสถานการณ์มากมายให้เราได้พิจารณากัน

ข้าพเจ้าขอบแปดเทพฯ ที่สุดในบรรดาหนังสือของกิมย้งค่ะ ส่วนกระบี่เย้ยยุทธจักรนั้น สมัยเด็ก ๆ ชอบมาก รุ่นหลัง ๆ ที่แปลมานี่รู้สึกว่าเรื่องราวสั้นๆ ยังไงไม่ทราบอ่านไม่จุใจ (คงตัดไปเยอะจากฉบับผู้กล้าหาญคะนอง) นับว่าชอบเป็นอันดับสองค่ะ เรื่องนี้ต่างหากที่ถือว่าพระเอกปล่อยวางมากกว่า (ไม่งั้นจะชื่อ "ยิ้มผยองหยันยุทธจักร" หรือคะ)

(ขอนอกเรื่อง) ถ้าครอบครัวพี่น้องโดนสังหาร โดนยึดแผ่นดิน มันยากที่จะปล่อยวางครับ ยกตัวอย่างประเด็นที่แมนจูเข้ามารุกรานราชวงศ์หมิง พอด่านเปิดก็สังหารพลเมืองหมิงไม่น้อย อาจจะมีเรื่องข่มขืนสตรีอีก(อาจจะ)ต่อให้คังซีดียังไง ก็ยังมีการปราบกบฎ ปราบพวกคนที่วงศ์ตระกูลตัวเองไปแย่งแผ่นดินเค้ามา ถึงบ้านเมืองจะสุขสงบ แต่ในใจคนเหล่านั้นแน่ใจหรือว่าพวกเค้ามีความสุข ผู้กล้าทุกคนหากถามความคิดเห็น ก็เป็นไปได้ว่าคิดต้านชิงกู้หมิงกันหมด เป็นผมก็คงทำ มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าราชวงศ์หมิงดีกว่าหรือชิงดีกว่า มันอยู่ตรงที่เค้ามารุกรานเรา มองอีกด้านถ้าราชวงศ์หมิงกดขี่ข่มเหงราษฎรก็เช่นเดียวกัน คงจะยึดถือว่าอดีตกาลเหมือนความฝันไม่ได้ จริงแค่ตรงที่ไม่สมควรทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน

คุณเชษฐาวิจารณ์ตัวละครได้ดีมากครับ

ขอติดตามตัวละครที่จะวิจารณ์ตัวต่อไปด้วยครับ

รวมทั้งคุณ กระบี่หัก ด้วยนะครับ

ส่วนความเห็นผมส่วนตัวของผมจะขัดแย้งกับคุณสุธีครับ
เกี่ยวกับก๊วยเจ๋งและเอี้ยคัง เพราะทั้งคู่ เติบโตในต่างประเทศเช่นเดียวกัน และมีโอกาสเป็นใหญ่ในประเทศนั้นเช่นกัน
คือก๊วยเจ๋งได้เป็นราชบุตรเขยดาบทอง
ส่วนเอี้ยคังได้เป็นลูกชายของท่านอ๋อง

แต่ก๊วยเจ๋งเลือกที่จะเป็นคนธรรมดาในบ้านเกิดตัวเอง
ส่วนเอี้ยคังไม่ยอม

เหมือนกับกิมย้งตั้งใจจะให้ผู้อ่านเห็นความแตกต่างระหว่างบุคคล 2 คนนี้อย่างชัดเจน

ใช่ครับ ที่ผมเห็นใจเอี้ยคัง หมายถึงเรื่องที่เขา "เลือกเกิดไม่ได้" น่ะครับ

เพราะว่าการเลือกเกิดไม่ได้ การไหว้คน ๆ หนึ่งเป็นพ่อมาตั้งแต่จำความได้ ทั้งเขาก็ให้ความรักแก่เอี้ยคัง และเอี้ยงคังก็รัก แม่ก็ไม่ได้เล่าความจริงอะไรเลย

สมมุติเอาตัวเราเข้าไปวัดก็ได้ อยู่ ๆ มีคนบอกว่าคน ๆ นี้ฆ่าพ่อเรา แล้วเราจะฆ่าเขาทันทีเลยหรือไม่

พื้นฐานตรงนี้มีส่วนอย่างมากที่ทำให้เอี้ยคังเลือก "ไม่ฆ่า"

แต่ส่วนพฤติกรรมต่าง ๆ ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับการรักชาติหรือรักใคร ในด้านเลวร้ายนั่นเองที่ไม่ควรกระทำ อันนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น

ก็คล้าย ๆ กับเห็นว่า ม้อย้งฮก น่าสงสารโดยพื้นฐานของเขานั่นแหละ แต่ก็ไม่เห็นด้วยในพฤติกรรมอย่างที่เพื่อน ๆ ได้วิเคราะห์ออกมา ...

ปล. คนเรานั้นอยู่ในฐานะและแวดล้อมที่ต่างกัน เราเอาพฤติกรรมของเราเป็นเกณฑ์วัดเราก็มองคนอื่นเลวร้ายหมด ไม่ได้บอกว่าพฤติกรรมเราหรือคนอื่นจะดีหรือเลวอย่างไร แต่กำลังพูดถึงการเอาใจเขามาใส่ใจเรา

หลักเมตตาก็เริ่มจากตรงนี้นี่เอง (การเมตตาใครคนหนึ่งไม่ได้หมายถึงว่าเราต้องเห็นด้วยหรือคล้อยตามเขาไปทุกกรณี การแยกแยะออกในพื้นฐานดังกล่าวและพฤติกรรมต่าง ๆ นา ๆ นอกจากทำให้เราเกิดความเมตตาต่อเพื่อนมนุษ์อย่างแท้จริงแล้ว ยังทำให้เราเมตตาอย่างมีปัญญาด้วย)

เอี้ยคังโลเล ก๊วยเจ๋งหนักแน่น
ต้วนอี้โลเล ม้อย้งฮกหนักแน่น

คาราวะ 1 จอก เยี่ยมสุด ๆ ครับ

บอร์ดนี้เเต่ละท่าน ล้วนวิเคราะห์ได้ อย่างมีเหตุผล เลื่อมใส เลื่อมใส

สนุกจัง

ดูแต่ละชื่อ ในกระทู้ รู้จักเกือบทั้งหมดเลยขอรับ

(หมายถึงชื่อล็อคอินนะขอรับ)

หุหุ

ก็มันมีแค่3คนเองนี้ท่าน

ขุดมาจากที่ใดกัน