บทการบรรยายของโกวเล้งก็เป็นสไตล์ของท่าน แต่การบรรยายอย่างละเอียดของนักเขียนอื่น ๆ ก็มีลักษณะเด่นเฉพาะตัวไม่ได้ด้อยกว่าโกวเล้งเลย
ลิ้วชั้งเอี้ยง บรรยายละเอียดมากเห็นภาพพจน์ชัดเจน สะใจ เลือดพล่าน ฉากยกพวกตีกันไม่มีใครสู้ได้
อึ้งเอ็ง ตัดฉับแบบภาพยนตร์ มันส์มาก
ซีเบ๊เหล็ง เขียนการต่อสู้โดยอาศัยสภาวะจิตใจมาก่อนโกวเล้ง ถือว่าเป็นคนบุกเบิกทางสายนี้ เพียงแต่โกวเล้งมาใช้คำที่สั้นและกระทัดรัดและกินใจกว่าจึงสร้างจุดเด่นของตนเองขึ้นมาได้
ซีเบ๊จี่อิง บทต่อสู้แปลกพิสดาร มีแบบฉบับของตนเอง
เซียวอิด บทต่อสู้แหวกแนว ใช้วิชาที่ฝึกจากธรรมชาติ มีความรู้เรื่องจุดเส้นดี เนื่องจากศึกษาเรื่องโยคะมาก่อน
หวงอี้ เขียนบทต่อสู้ที่เป็นฉากสงครามได้ดีมาก มองเห็นภาพเป็นการต่อสู้ฉากใหญ่แบบมหากาพย์
ฮุ้นตงงัก บทต่อสู้สมจริงมาก ไม่มีปาฎิหารย์
กิมยัง วิชาเพริศแพร้ว จินตนาการสูง แต่อ่านแล้วผู้อ่านคล้อยตาม
อี่บุ้น ลมปราณบังคับกระบี่บินเขียนได้สุดยอดมาก เห็นภาพชัดเจน
ผมยังคิดจุดเด่นเรื่องฉากต่อสู้ของฉิ่นอั้ง ต๊กโกวอั้ง จูกั้วแชฮุ้น เซี่ยวเส็ก ตั้งแชฮุ้น เซียงกัวเตี้ย พัว...เล้าจู้ เนี่ยอู้เซ็งและท่านอื่น ๆ ไม่ออก แต่ต่างก็มีปมเด่นของตน อาจไม่ใช่เรื่องการบรรยายฉากต่อสู้
บทบรรยายการต่อสู้ของท่านโก้วเล้ง
|
| พญาเหยี่ยว |
 |
 |
ขอบคุณท่าน Ferrick และท่านลิ้วชั้งเอี้ยงครับ จะ save กระทู้นี้ไว้ดูเพราะข้อความของท่านยินเจียหมิงนี่แหละครับ |
| เซียวสี่บ้อ (rynekel |
|
|
|
ท่านอ่านนิยายกำลังภายในเพื่ออะไร? แต่ละคนมีคำตอบต่างกันครับ ผมคนหนึ่งล่ะที่ชื่นชอบในมรรคาบู๊ และศึกษาวิชาบู๊ด้วยตนเอง เพียงแต่ว่า เมื่อถึงเวลาในการอ่านนิยายกำลังภายในแล้ว กลับแปรเปลี่ยนเป็นชื่นชอบในเนื้อความ เรื่องราว น้ำใจ มากกว่าวิชาบู๊เสียอีก...น่าแปลก เอ้า อย่างเถียงกันเลยครับ ดื่มๆๆๆ |
| Lily of the Valley |
|
|
|
ชื่นชมความเห็นของท่านยินเจียหมิงค่ะเกี่ยวกับฉากการต่อสู้ของนักเขียนท่านอื่น ๆ ข้าพเจ้าว่าอ่านเยอะ ๆ นี่ก็ดีนะคะ ได้หลายอารมณ์ดี นักเขียนแต่ละท่านก็มีลีลาการเขียนได้แตกต่างกันไป ทำให้เราได้อ่านหลาย ๆ แง่มุม ของท่านโก้วเล้งแม้ไม่ได้บรรยายฉากต่อสู้มาก แต่ก็ทำให้เราได้ใช้จินตนาการค่ะ แต่ข้าพเจ้าออกจะนิยมการบรรยายแบบเห็นภาพมากกว่าค่ะ เลยชอบแบบของลิ้วชั้งเอี๊ยง หรือกิมย้งมากกว่า แต่ข้าพเจ้าว่าหวงอี้ก็เริ่มผสมผสานจินตนาการลงไปในวิทยายุทธแล้วนะคะ อย่างฉากการต่อสู้ระหว่างลี่เย่อไห่กับผังปาน บรรยายไม่มาก แต่ได้อารมณ์มาก หรืออย่างฉากการต่อสู้ระหว่างฉินเมิ่งเหยากับสี่ผู้วิเศษในเล่มห้านี่ ที่เน้นการต่อสู้ทางจิตวิทยา ขณะเดียวกันก็ไม่ทิ้งการบรรยายอย่างละเอียดเช่นฉากที่หลี่ชื่อเม่ยไล่ฆ่าหานป๋อ เหมือนเค้าจะรวบรวมมาให้อยู่ในคน ๆ เดียวกันเลย |
| จิวไต้ซือ |
|
|
|
เห็นด้วยกะท่านเซียวสี่บ้อ ระยะหลังเนี่ย บทบู๊บางทีก็อ่านข้ามๆนะ (แต่ของกิมย้งโกวเล้ง ยังอ่านละเอียดอยู่บ้าง) อ่านเอาสำนวน คมคาย อ่านเอาภาษา (แต้จิ๋ว) อ่านเอาอารมณ์ ระอุกรุ่น อ่านเอาบรรยากาศ เป็นสำคัญ เดี๋ยวนี้เลิกคิดแล้วครับ เปรียบเทียบใครเก่งกว่าใคร ?, วิชาไหนเหนือกว่ากัน? ที่อ่าน ก็เพื่อความสุขเท่านั้น ,เรื่องไหนเรื่องนั้น เท่านั้น. |
| นัท |
|
|
|
เดี๋ยวนี้เลิกคิดแล้วครับ เปรียบเทียบใครเก่งกว่าใคร ?, วิชาไหนเหนือกว่ากัน? ที่อ่าน ก็เพื่อความสุขเท่านั้น ผมว่าการได้เปรียบเทียบว่าวิชาไหนเหนือกว่าวิชาไหน แล้วมาถกกัน ก็เป็นเรื่องน่าสนุกดีนะ อ่านแล้วก็มีความสุขดีนิ |
| มือกระบี๋ไร้นาม |
#27 มือกระบี๋ไร้นาม [ 16-04-2008 - 17:34:46 ] |
 |
ครับ |
| ลูกปลาน้อย |
#28 ลูกปลาน้อย [ 17-04-2008 - 01:25:51 ] |
 |
อ้าว กะทู้นี้โบราณราณ แล้วนี่ ไปขุดมาทำไมเหรอท่าน ใช้ ครับ สั้นๆคำเดียวซะด้วย  |
| สวย |
#29 สวย [ 17-04-2008 - 01:29:35 ] |
 |
น่าจะบรรยายตอนอาบน้ำแปรงฟันด้วยนะคะ เดี๊ยนจะได้มีอ่านมากกว่า 4 เล่ม ต่อ 1 เรื่องแก้เบื่อ |
| จิวจีเยี๊ยก |
#30 จิวจีเยี๊ยก [ 20-04-2008 - 20:23:09 ] |
 |
********************************************************************************************************************* กิมย้งแต่งเรื่องอะไรบ้างละค่ะ และโก้วเล้งแต่งเรื่องอะไรบ้างละคะ ดีหรือไม่ ต้องพิจารณาแต่ละเรื่อง คะ ของกิมย้งเขาได้รับรางวัลระดบโลกมาแล้วนะคะ แสสงว่า กิ้มย้งแต่งนิยายเขาถึงคนทั่วโลกเพราะคนแปลสามารถสื่อความหมายให้คนดูคนอ่านเขาใจง่าย แม้แต้กลอน หรือชื่อ คนแปลคือนพรัตน์ ก็พัฒนาการแปลใช้ถ้อยคำสระสลวย เช่นกระบี่สุรางคนางค์พิสุทธ์เป็นตัน ********************************************************************************************************************* กระบี่อิงฟ้ามาแล้ว เข้าแถวรับ ขอคำนับ ด้วยหนึ่งจอก ใบชาหอม กระบี่ข้า วางไว้ก่อนตามอ้อนอวอน อากาศร้อน ได้พักผ่อน ก่อนร่ายรำ กระบี่อิงฟ้า มาวันนี้ มาดแข็งขรึม ข้อมือแกร่ง แขนตวัด เรี่ยวแรงล้ำ ปลายกระบี่ ที่หันไป ไว้ชี้ธรรม ส่วนปลายด้าม เอาไว้ย้ำ ขย้ำมาร |
| pintul2icchio |
#31 pintul2icchio [ 07-11-2008 - 11:45:42 ] |
 |
เรื่องแบบนี้ก็แล้วแต่คน ว่าจะชอบแบบไหน ชอบแบบสู้ที่ 10-20 หน้า ของ โกวเล้ง ก็มี ตอนที่ท่านแต่งแรกๆครับ แต่พอมายุคหลังๆท่านก็ได้เปลี่ยนแนวการแต่ง สำหรับผมชอบแบบยุคหลังมากกว่า โดยเฉาะชุด ฤทธิ์มีดสั้นทั้งชุดเลย มีเรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น ดาบจอมภพ เหวี่ยวเดือนเก้า จอมดาบหิมะแดง และผมก็ชอบที่ ว.ณเมืองลุง แปลครับ |
|