การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่หนานจิง 南京大屠杀

ผมว่านะครับถึงพวก ฮิตเล่อหรืออี้ดี้นามินจะฆ่าคนตายมากกว่าก็ตามแต่ก็มันไม่ทารุณเท่าญี่ปุ่นนะครับผมเคยเห็นวิธีการทรมานแต่ละอย่างเหมือนเป็นของเล่นทรมานจนผมคิดว่าครที่ใช้วิธีแบบนี้ได้คงไม่มีจิตใจความเป็นมนุษย์หลงเหลืออยู่เลยกระทำต่องมนุษย์ด้วยกันยิ่งกว่าสัตว์(ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะครับท่าน vมังกรหลับv)

ทหารญี่ปุ่นหลังจากยึดหนานกิงแล้วฆ่าประชาชนในเมืองโหดมากคับบางคนก็สั่งให้พ่อข่มขื่นลูกสาวให้ลูกชายข่มขื่นแม่ก็มีไม่ทำก็ถูกฆ่าทำก็ถูกฆ่าทหารบางคนเอาเด็กทารกโยนขึ้นฟ้าแล้วเอาด้ามปืนเสียบเล่นไม่แปลกเลยที่ชาวจีนและเกาหลีจะแค้นญี่ปุ่น

แบบในหนังเรื่องนี้ป่าวฮะ

http://video.mthai.com/search.php?key_w=%CA%D1%A7%CB%D2%C3%CB%C1%D9%E8%B7%D5%E8%B9%D2%B9%A1%D4%A7&sh_by=0

เห็นภาพหนังแล้วสยอง

ก็ทีใครทีมันอะคับ พูดแบบไม่เข้าข้างญี่ปุ่นนะคับ ถ้าคุนเป็นนายพลกองทัพญี่ปุ่นตอนนั้น หลังจากยึดนานกิงได้คุนจะทำยังไง เชลยมีมากกว่าทหารญี่ปุ่นตั้งหลายสิบเท่า ใครมันจะไปคุมไหว มันก็ต้องมีการฆ่าบ้างเพื่อให้เชลยน้อยลงเพื่อง่ายต่อการควบคุม แล้วนานกิงเองก็เป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญ ญี่ปุ่นต้องเสียกำลังมากเหมือนกันกว่าจะยึดได้ ปล่อยเชลยเหลือไว้มากๆเกิดเชลยรวมตัวก่อความวุ่นวายขึ้นมาไม่แย่หรอคับ เกิดทหารจีนตีโอบมาจากด้านนอก แล้วเชลยด้านในคอยก่อความวุ่นวาย ญี่ปุ่นไม่แย่หรอคับ จุดนี้มันก็ต้องเห็นใจญี่ปุ่นด้วยคับ ไอเรื่องฆ่าโหดนั้นมันก็เป็นกลยุทธ์อีกเหมือนกัน ก็เหมือนกะสมัยกองทัพมองโกลบุกประเทศอื่นๆแหละคับ

เคยอ่านประวัตศาตร์ในเรื่องนี้มาก่อน

ตอนที่ได้อ่านครั้งแรกนั้นรู้สึกรังเกียจชนชาติญี่ปุ่นอย่างมาก

รู้สึกถึงความปวดร้าวอาดูรที่ชาวจีนได้รับ

เลือด..น้ำตา..ความปวดร้าว..เสียใจ..และสูญเสียอีกมากมายเกินพรรณา

การเบียดเบียนกันเช่นนี้ช่างเลวร้าย ขออย่าได้มีสงครามแก่ชนใดเลย...

"ผู้นำควรมีความสามารถเด็ดเดี่ยวและปัญญาในทางธรรม"

ถึงแม้เชลยมีจำนวนมากแต่สรรพวุธต่างแสนยานุภาพกันมากมาย

เชลยเป็นเพียงชาวบ้าน แต่ผู้รุกรานใช้คำอ้างว่าตัวเองคือกองทัพ(อาวุธครบ)

แต่หาใช่ใช้วิธีการเอาชนะอย่างผู้ยิ่งใหญ่

การประหารเชลยโดยวิธีการป่าเถื่อนและจัดเป็นเกมการล่า

"ฆ่า"แม้แต่ทารกผู้ที่อยู่ในอ้อมอก "ฆ่าข่มขืน ขืนใจไม่ยกเว้น

"ฆ่า"โดยไร้ซึ่งจิตวิญญาณแห่งความเป็นมนุษย์

ทรมาน ลงทันต์ บีบคั้นทั้งกายและใจ ด้วยวิธีต่างๆนานา

ซึ่งความ...มโหดเช่นนี้เป็นแค่ส่วนน้อยนิดที่เราได้รับรู้ศึกษากัน

ยังมีอีกมากมายในบทของความเป็นจริง

ดั่งนั้นกองกำลังผู้รุกราน(มิคู่ควรเรียกว่ากองทัพ)ไม่ควรที่จะได้รับการชื่นชมเห็นใจในด้านใดๆ "แม้ซักเท่าธุลี"

"กุศโลบายแห่งการรบของกองทัพ"

ดังจะได้ยินคำว่าศาตร์แห่งยุทธพิชัยสงคราม

ถึงแม้ว่าเชลยจะมีมากมายเหลือกำลัง แต่สามารถชนะได้ด้วยปัญญา

เช่นเมื่อครั้งที่สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช

ทำศึกกับพม่าที่ค่ายบางแก้ว

ทรงเอาชนะกองทัพของพม่าในครั้งอดีต

ล้อมไว้ให้อดเสบียงแม้เป็นกองทัพอาวุธครบมือยังจำนน

นี่ถือเป็นการชนะด้วยปัญญาอย่างมีเกียร์ติ

" สงครามหาใช่สื่งที่ทำให้มนุษย์รู้จักความสงบไม่ "

สิ่งที่เป็นสามัญแห่งวิญญาณในมโนสำนึกของบุคคล

รู้จัก อาทร..อาดูร..จากความรู้สึกทั้งหลายโดยสัมผัสรู้ด้วย..

หู..ตา..จมูก..ลิ้น..กาย..ใจ ที่ไม่จำเป็นต้องมีสงคราม

หากแม้แต่แค่การรุกรานแห่งสังขาร เกิดแก่เจ็บตายเป็นเบื้องต้น

ก้ทำให้มนุษย์ได้เรียนรู้จักความสงบได้โดยสัญชาติญาณ

อุปมาได้ดั่งผู้รู้และไม่รู้ เมื่ออยู่ใกล้ไฟหรือถ่านไฟก้สำนึกได้ว่าร้อน

หากสัมผัสต่อไฟนั้นยิ่งเจ็บแสบแผดเผากว่าหลายเท่า

ฉะนี้มิต้องถูกรุกรานจากสงครามมนุษย์สามัญก้เรียนรู้ถึงความสงบได้

อย่างน้อยสุดก็โดยสามัญแห่งสัญชาติญาณ....

" การเปรียบเทียบแห่งสงคราม "

ใช่เป็นการอ้างแสนยานุภาพ..กลยุทธ์ความเก่งกาจ..หรือฉลาดกว่า

หากแต่วาระแห่งสงครามนั้นๆเพื่อสิ่งใด

ใจความใหญ่ของครงคราม..คือ * ฝ่ายรุกราน * ฝ่ายปกป้องการรุกราน

และผลแห่งสงครามมีบทบัญญัติที่ได้จารึกไว้ในส่วนใหญ่ว่าด้วยความสูญเสีย

หาข้อดีแห่งมูลเหตุและผลแห่งสงครามไม่ได้เลย

ดังนั้นผู้ก่อสงคราม จึงต้องถูกตราหน้าไว้อยู่ในความอัปยศ

และต้องเมื่อสงครามสงบล้วนแต่ถูกทวงความเป็นธรรม

ด้วยคำว่า" อาชญากรสงคราม "

เรื่องนี้ก็ น่าดูคับ เป็นเค้าโครงที่ทำมาจากเรื่องจริงเหมือนกัน เกี่ยวกับการทดลองทางการแพทย์ของญี่ปุ่นในสมัยสงครามโลกคับ

http://video.mthai.com/search.php?key_w=%A8%D1%BA%A4%B9%C1%D2%B7%D3%E0%AA%D7%E9%CD%E2%C3%A4

ด้วยคำว่า"ทีใครทีมัน"

แนวทางแห่งวาจาหรือปฏิบัตินั้นย่อมเกิดการจองเวรกัน

แม้แค่เล็กน้อยก้ควรใส่ใจในคำนั้น

บางทีบางกรณีเหตุแห่งคำและความคิดนั้นๆหากมีในชน..อาจลุกลามใหญ่เป็นสู่มหาชนได้

ดั่งอุปมาไปในเรื่องของน้ำผึ้งหยดเดียวกลายเป็นสงครามใหญ่ในอดีตความแห่งชาดก

ดังนั้นการกล่าวอ้างวาจาหรือว่าแนวคิดเช่นในทำนองนี้

ไม่ต่างจากสุภาษิตคำว่า "เกลือจิ้มเกลือ" เป็นต้น

จึงไม่สมควรนำมาใช้ประกอบคำอธิบายที่กรองขึ้นมาเองไร้อ้างอิง

ด้วยขยายความแห่งการจองเวร..

เรื่องจับคนมาทำเชื้อโรค

เมื่อตอนเป็นเด็กได้มีโอกาสดูหนังกลางแปลงในงานวัด

เมื่อประมาณ20ปีก่อน และอีกหลายครั้งในโอกาสต่างๆออกไป

เป็นหนังประวัติศาสตร์ที่ได้แง่คิดมากมาย

หนึ่งในมุมมองนั้นคือ

ว่าด้วยซึ่งการทำร้ายทำลายเผ่าพันธ์ซึ่งกันของมนุษย์

เพื่อมีชัยในอำนาจเหนือผู้ร่วมเผ่าพันธ์

จนลืมแม้กระทั่งความสามัญในตัวเอง

ว่า เกิด เจ็บ ตาย เศร้าเสียใจแก่เขา

แม้ตัวเราผู้เบียดเบียนก็มีเช่นกัน

ประเสริฐๆ ฮิๆ ลัทธิเต่ากล่าวได้เยี่ยมยอด

.

ท่าน มังกรหลับ พูดออกมาได้ไงว่า ญี่ปุ่นน่าเห้นใจ นั่นมันป่าเถื่อนชัดๆ ต่อให้จับได้ก้ไม่ควรทารุนแบบนั้น ผิดมนุษยธรรม ไม่รู้ว่าท่ายมองยังไงถึงได้เห้นเปนกลยุทธ์อย่างนึ่ง ถ้าเปนเช่นนั้นจริง ทุกวันนี้การฆ่าคนก้จักเปนกลยุทธ์ด้วยนะสิ

ใช่ มันคือความบัดสี ของมนุษยธรรมที่สุดที่เคยมีมาเลย บังคับให้บิดามารดาข่มขืนบุตร หลวงจีนนักพรตถูกฆ่าอย่างอำมหิต เห็นเป็นเกม แต่พวกมันเห็นเป็นเรื่องสนุก ถ้าข้าเป็นผู้นำจีนรอให้อาวุทธสู้อเมริกาได้ จะล้างประเทศญี่ปุ่นคืน แล้วยึดเอามาแบ่งกระบี่ไร้ตากับท่านเตียปกครอง ส่วนพวกบุรุษเอาไปประหารชีวิตให้หมด ส่วนสตรีคนชราเอาไปเป็นกรรมกร (จะไม่ปล่อยให้มีการข่มขืนไร้ศีลธรรมนั่นอีก) แล้วเอาสตรีอาชีพนางโลม(อยู่แล้ว) ไปให้ท่านมังกรหลับ และ เหล่านิยมญี่ปุ่น จะได้เลิกด่าเสียทีว่าข้าทำลายประเทศสุดรักหวงแหนของพวกเขา

.. ถือโอกาศนี้ทำลายประเทศผลิตสื่อภัยเสียธรรมส่งออกอันดับ1นี้ไปในตัวด้วย ขอรับ ส่วนสหายผู้ร่วมอุดมการณืหลังถล่มราบเป็นหน้ากลองแล้ว จะแบ่งเกาะหาที่ดินทำกินให้ตามความเหมาะสม มันถือว่าประเทศเป็นชาตินิยมไม่เชื่อว่าพวกทหารเลวพวกนี้มันทำน่าสมควรตายกันให้เกือบหมดชาติ ข้าไม่ใช่คนในเหตุการณืยังแค้นแทนเป็น ส่วนพวกโอตาคุ( พวกไร้สาระ บ้าการ์ตูนคลั่นญี่ปุ่นเข้าสายเลือด) ที่ออกมาประนามพวกเรา ก็จับฝังเป็นผีญี่ปุ่นกับพวกทหารญี่ปุ่นนั่นหละ

ฮึ่ม!

....ไม่ขึ้น