บทความ แฝงคำคมดีๆ อยากให้ลองอ่านกันดูคับ...^ ^

Quotations วินทร์ เลียววาริณ

Quotations วินทร์ เลียววาริณ

ใครหนอบอกว่า "ยานเดินทางข้ามเวลา" ไม่มีจริง? ทุกครั้งที่อ่านหนังสือ
เราสามารถย้อนกลับสู่อดีต หรือหายไปในอนาคตอย่างง่ายดาย ...
ใครกันบอกว่า"มิติที่สี่" ไม่มีจริง? ทุกครั้งที่อ่านหนังสือ
เราเดินทางสู่พื้นที่ลึกลับที่ไม่มีใครแย่งชิง และกาลเวลาก็พลอยหยุดนิ่ง...
ใครนะบอกว่า"หลุมดำ" ไม่มีจริง? ทุกครั้งที่อ่านหนังสือ
ความมืดบอดเขลาปัญญาของเราถูกดูดหายไปทีละน้อยรั้งไม่อยู่...

ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยไม่ใช่ความล้มเหลว ความล้มเหลวคือความคิด
ที่ว่าตนเองไม่สามารถประสบความสำเร็จในชีวิตหาก
ไม่ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัย

โลกนี้ไม่มีงานสกปรก งานสกปรกคืองานของคนใจสกปรกเท่านั้น
โลกนี้ไม่มีงานต่ำต้อย งานต่ำต้อยคืองานของคนที่คิดว่าตนเองไม่มีค่าเท่านั้น

ความคิดสร้างสรรค์แตกต่างจากความเพ้อฝันตรงที่มันสามารถ
เปลี่ยนตัวมันเองให้เป็นความจริงได้

การศึกษาไม่ใช่โรงเรียน ไม่ใช่ตำรา ไม่ใช่มหาวิทยาลัย
ไม่ใช่ประกาศนียบัตร ไม่ใช่ปริญญาบัตร หากคือความสามารถที่ยกระดับของปัญญา และปัญญานั้นไม่ใช่เป็นเพียงความคิดเท่านั้น
หากคือความเมตตาด้วย ดังนั้นการศึกษาจึงไม่ใช่การพัฒนาสมองส่วนเดียว
หากเป็นการยกระดับจิตใจและวิถีชีวิตด้วย

คนฉลาดย่อมรู้จักรักตนเอง คนที่รักตนเองย่อมไม่ทำร้ายตนเองด้วยการเสพสิ่งสกปรก ตั้งแต่สิ่งเสพย์ติด อบายมุข ความฟุ้งเฟ้อ ไปจนถึงอารมณ์ที่ไม่สร้างสรรค์

การใช้ชีวิตก็เหมือนการชักว่าวกลางสายลมแรง
คุณไม่มีเวลามาเปิดตำราว่าต้องทำอย่างไร

หากมีคนเคยพิชิตยอดเขาสูงมาแล้วสักครั้งหนึ่ง หากมีคนเคยร่ำรวยมาแล้วสักครั้งหนึ่ง หากมีคนเคยสร้างสรรค์งานชั้นเยี่ยมมาแล้วสักครั้งหนึ่ง หากมีคนเคยใช้กำลังใจฝ่าอุปสรรคใหญ่หลวงมาแล้วสักครั้งหนึ่ง หากมีคนเคยทำสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้มาแล้วสักครั้งหนึ่ง ย่อมพิสูจน์ว่าเราก็ทำได้เช่นกัน

ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่จากโชคไม่น่าภูมิใจเท่าความสำเร็จ
เล็กน้อยด้วยมือของเราเอง

สรรพชีวิตล้วนมีหน้าที่ของมัน เมฆให้ฝน ต้นไม้ให้อากาศเราหายใจ แมลงผสมเกสร ฯลฯ ทำงานของท่านให้ดีที่สุด ฟันเฟืองตัวเล็กที่สุดก็มีส่วนในการขับเคลื่อนโลก

มดหนึ่งตัวขนของที่หนักกว่ามันหลายสิบเท่า
น่าขันที่เราซึ่งอวดตัวว่าฉลาดกว่ามันกลับทำงานได้น้อยกว่ามัน

อย่าอ้างว่าเวลาน้อยทำงานอะไรไม่ได้ เวลาหนึ่งนาทีของผึ้งสามารถดูดน้ำหวานจากดอกไม้กลับบ้าน หนึ่งนาทีของมดสามารถขนเมล็ดข้าวที่หนักกว่าตัวมันไปไกลโข หนึ่งนาทีของปลวกสามารถสร้างรังของมันให้สูงขึ้น

ใบไม้เก่าร่วงหล่นจากต้นลงสู่โคนเพื่อเป็นปุ๋ยให้ตัวมันเอง ประสบการณ์ที่เลวร้ายในชีวิตเป็นอาหารวิเศษให้เราเจริญเติบโตขึ้น

เคยเห็นผึ้งฆ่าตัวตายไหม
เคยได้ยินมดบ่นไหม
เคยได้ยินแมงมุมนินทาชาวบ้านไหม
หรือว่าพวกมันรู้ว่ามีเวลาเหลือบนโลกนี้เพียงเล็กน้อย
จึงไม่ยอมเสียเวลาทำเรื่องที่ไร้ความหมาย

บางครั้งเราต้องกล้าเผชิญชีวิตในโลกอย่างหนอนที่ไชผลแอ๊ปเปิ้ลจาก
จุดหนึ่ง โดยไม่รู้ว่าจะไปโผล่ที่ตรงไหน นั่นทำให้การเดินทางนั้นพิเศษ

คนทุกคนในโลกสามารถเป็นครูของเรา

คลื่นลูกใหม่ทุกลูกล้วนต่อยอดมาจากซากของคลื่นลูกเก่า ประวัติศาสตร์มีไว้ศึกษาประสบการณ์ของคนอื่น จงเรียนรู้จากบทเรียนชีวิตของคนอื่น ใช้ประโยชน์จากมันเฉกเช่นว่ามันเป็นของเรา

ความรักธรรมชาติมิได้หมายถึงการเดินทางไกลไปชมสวนใหญ่โต มิใช่การเกลือกกลิ้งบนผืนทรายขาวริมทะเล หรือการเดินทางขึ้นยอดภูเพื่อชมโลก ความรักธรรมชาติอาจเป็นเพียงการดูเศษใบไม้ที่ร่วงหล่นตามทาง การดูซากร่วงโรยของสรรพสิ่ง และสามารถพิศวงถึงความงามของความจริง

ผ่านสี่ห้าปีในมหาวิทยาลัยโดยไม่ทำกิจกรรมเพื่อสังคม
ก็เหมือนการเรียนทฤษฎีที่ไม่เคยมีภาคปฏิบัติ

สังคมของเราตอนนี้เต็มไปด้วยคนที่เป็นทุกข์ สังเกตจากคนที่ต้องพูด
โทรศัพท์ในโรงหนังโดยไม่สามารถมีความสุขง่าย ๆ สักชั่วยามเดียว

หากไม่มีกลางคืน หิ่งห้อยคงไม่สามารถเปล่งแสงแสนสวยออกมาให้เราชม หากไม่มีอุปสรรค เราก็คงไม่มีวันใช้ขีดความสามารถของเราถึงที่สุด

ทุก ๆ นาทีมีตัวตนของมันเพียงแวบเดียวและไม่หวนกลับมาอีก น่าเสียดายหากต้องเสียมันไปกับการบ่น การด่าโชคชะตา การคร่ำครวญ การนินทา

อกหักก็เหมือนเป็นหวัด ติดง่ายหายง่าย ยังไม่เห็นมีใครตายเพราะโรคนี้สักคน

ภาพถ่ายที่รีบร้อนล้างมักมืดไป ข้าวที่รีบร้อนหุงมักสุกไม่ทั่ว
อาหารที่รีบร้อนปรุงมักไม่อร่อย ทำไมต้องรีบร้อนหาแฟน?

การรีบร้อนหาแฟนก็เหมือนการเดินทางไกลโดยไม่ตรวจสภาพรถก่อน

หนังสือก็เหมือนวิตามิน กินชนิดเดียวตลอดเวลาไม่ได้ช่วยทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้น

คบเพื่อนไม่ดีก็เหมือนพบหนังสือที่ทุกหน้าว่างเปล่าและยังอ่านต่อไป

น่าตลกไหมที่บางคนมือหนึ่งถือปริญญาบัตรแนบแน่น อีกมือหนึ่งทิ้งขยะตามที่สาธารณะ ‘ ปริญญาบัตรไม่มีความหมายอะไรเลย หากเรายังไม่สามารถปลดปล่อยตนเองจากความคิดที่ว่าปริญญาบัตรยังคือทุกสิ่ง ‘ จงใช้เพื่อนเป็นที่ปรึกษา ไม่ใช่ให้นำทาง ‘ ความสนุกของการเรียนรู้คือการลุ้นค้นพบความรู้ใหม่ ๆ ที่เรายังไม่ได้เรียนรู้

ระบบที่เลิกยากที่สุดในสังคมคือระบบทาส ไม่ว่ามองไปในทิศทางไหน ก็เห็นแต่ทาสวัตถุ ทาสเงินตรา ทาสมือถือ ทาสรถยนต์ ทาสยี่ห้อสินค้า ทาสชื่อเสียง น่าขันที่บางคนเห็นโซ่ตรวนเป็นเครื่องประดับ

โลกคือแม่ของเรา แม่ผู้เจ็บปวดทุกครั้งที่เราตอบแทนแม่ด้วยการทิ้งขยะ รมแม่ด้วยควันบุหรี่และควันพิษ สาดกายแม่ด้วยสารเคมี ทำลายปอดของแม่ด้วยการลิดรอนต้นไม้ ........... แม่ร้องไห้ด้วยน้ำท่วม หยาดน้ำตาคือฝนที่ตกลงมาผิดเวลา สะอื้นแรงจนแผ่นดินแตกระแหง ........... แต่เพราะแม่ให้อภัยเราเสมอ อาจยังไม่สายเกินไปที่จะทดแทนคุณแม่อีกครั้ง

จงผัดวันประกันพรุ่งต่ออบายมุขทุกชนิด

คำว่า แม่ ในความรู้สึกของผมเป็นมากกว่าความรัก เป็นการเรียนรู้ชีวิตอย่างหนึ่ง บางสิ่งฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกผมมาตลอด บางสิ่งที่ขาดหายไป นั่นคือผมไม่เคยบอกว่ารักแม่เลยในชีวิต ไม่เคยกอดแม่ เมื่อแม่จากไปอย่างถาวร ผมเกิดความรู้สึกว่าได้สูญเสียโอกาสที่งดงามที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิตไปตลอดกาล
ผมไม่ใช่คนเดียวที่ประสพกับธรรมเนียมของครอบครัวจีนแบบเก่าที่เห็นว่า การบอกรักคนที่เรารักเป็นเรื่องแปลก เพื่อนชาวไต้หวันคนหนึ่งเคยเล่าว่า เมื่อเธอกลับจากการเรียนต่อที่อเมริกากลับบ้าน แม่ไปรับที่สนามบิน เธอโผเข้ากอดแม่ทั้งที่ตลอดชีวิตไม่เคยทำอย่างนั้น แม่ของเธอมีสีหน้าตกใจอย่างใหญ่หลวง! ผมเรียนรู้ออกจะช้าไปหน่อยว่า เมื่อรักใครก็ควรแสดงออกมาให้เขารู้ แต่ไม่ช้าเกินไปที่จะบอกคนอื่น ๆ ว่า ไปเยี่ยมแม่ของคุณวันนี้ บอกรักแม่ของคุณเสียก่อนที่แม่ของคุณจะไม่ได้ยินคำบอกรักนั้น หากเป็นเช่นนั้นคงน่าเสียดายมากไม่ใช่หรือ

ไม่จำเป็นต้องเป็นไก่เท่านั้นถึงจะมี �อารมณ์ขัน�


Credit By : วินทร์ เลียววาริณ
http://www.winbookclub.com
...................................................................................

ไม่จำเป็นต้องเป็นไก่เท่านั้นถึงจะมี �อารมณ์ขัน�

อาจจะ งง หน่อยนะคับ...มือใหม่หัดโพส..

แป่ว ไม่ได้อ่านหรอก มาบ่นเฉยๆ ยากฌะมัด คี้เกียดอ่าน

ก็ตรงนะ ขอรับ


แต่บางอย่างข้าก็มิทราบ

อกหักก็เหมือนเป็นหวัด ติดง่ายหายง่าย ยังไม่เห็นมีใครตายเพราะโรคนี้สักคน



ข้าว่าไม่ง่าย นะขอรับ แต่ไม่มีผู้ไดตายเพราะโรคนี้ จริง^^

ความจริงเรียกอกหักข้าว่า ไม่น่านะ ขอรับ หากหักจริง กระดูกสันหลังหักตายไปแล้วหละ (ฟังดูเกินไปนะ ขอรับ)

อกหักโดด ตึกตาย ผูกคอตาย เยอะแยะ คับ

ก็มีข้อคิดที่ดีๆนะค่ะศิษย์พี่

ลองใช้คำจากบทความนี้ ไปตั้งคำถามกับตัวเองดูนะคับ จะได้ประโยชน์มากกว่าอ่านเฉยๆ

มันก็แน่อยู่แล้วละค่ะถ้าคนเรามัวแต่คิดแต่อ่านแล้วไม่นำไปปฏิบัติมันก็ไม่เกิดผลอะไรขึ้นมาหรอกนะศิษย์พี่ ถ้าเทียบกับคนไทยในปัจจุบันนี้ส่วนมากก็จะมีแต่คิดแต่อ่านแต่ไม่เคยคิดที่จะปฏิบัติเลยประเทศชาติถึงเป็นอยู่อย่างทุกวันนี้อะค่ะ

จงอย่าคิดเอาแต่จงทำเอา

เราก็ชอบอ่านหนังสือของวินทร์ เลียววาริณเหมือนกัน ได้มุมมองแปลกๆดี

เคยเห็นผึ้งฆ่าตัวตายไหม
เคยได้ยินมดบ่นไหม
เคยได้ยินแมงมุมนินทาชาวบ้านไหม
หรือว่าพวกมันรู้ว่ามีเวลาเหลือบนโลกนี้เพียงเล็กน้อย
จึงไม่ยอมเสียเวลาทำเรื่องที่ไร้ความหมาย

อันนี้เด็ด

หัย 5กระโหลก

ค่ะ