ตกโกวฉิวป้ายมีบทอยู่ในนิยายเรื่องไหนหรือเปล่าครับ
|
| เซ็งไอ้จื่อเพ้ง...อย |
 |
 |
หรือว่ากิมย้งสร้างขึ้นมาเพื่อให้ตัวละครอื่น ๆ ในหลายๆ เรื่องได้อ้างอิงและพูดถึงเท่านั้นครับ |
| ฤทธานุภาพ |
|
|
|
ก็ใกล้เคียงกับที่คุณว่านะครับ เพราะยุคของท่านมารกระบี่ดันอยู่ในรอยต่อ แต่ก็เหมือนกิมย้งพยายามเอาบทมาใส่กับเต่าอยู่เหมือนกันนะครับ 55  |
| เจ้าทึ่ม |
|
|
|
รู้สึกจะมีอยู่เรื่องหนึ่งนานมากแล้วผมเคยดู แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้ตกโกวฉิวป้ายหรือตู้กูฉิวป้าย เดิมชื่อตู้กูคังหรือตกโกวคัง ผ่านมาสุมชีวิตมากมายเหมือนกับเอี้นก้วยนี่แหละ พอฝึกวิชาเก่งแล้วจึงเปลี่ยนชื่อเป็นตกโกวฉิวป้ายเพื่อให้เข้ากับชีวิตของตนเอง |
| เราเอง |
|
|
|
หวงเย่อหัวเคยแสดงนะ เป็นบทที่ทีมงานฮ่องกงแต่งขึ้นเอง กิมย้งไม่ได้แต่ง เลยไม่ค่อยดัง  |
| แฟน |
|
|
|
ตู้กูคัง เอ้อชื่อนี้คุ้น ๆ น่าจะเป็นเรื่องที่ผมเคยดูแหละ จากที่คุณเราเองว่าที่แท้เป็นบทที่ทางฮ่องกงแต่ขึ้นเองเหรอ... แล้วเขามีเจตนาแต่งขึ้นมาจากตำนานของ โตกโกคิ้วป้ายที่ปรากฎอยู่ในนิยายมังกรหยกของกิมย้งใช่ป่าวครับ คุณเราเองนี่เจ๋งจริงๆ ไปขุดมาได้ไงเนี่ย ขอบคุณมากครับ คุณเจ้าทึ่มนี่ก็ท่าทางแฟนกำลังภายในตัวยงเหมือนกันนะอุตสาห์จำได้ คิดว่าจะไม่มีใครจำได้แล้วเสียอีกเรื่องนี้ |
| เล็กเสี่ยวหงส์ |
|
|
|
ผมก็ว่าผมก็คุ้นๆอยู่เหมือนกันแหละครับ อย่าลืมว่ามีคนที่จับตัวละครแทบทุกเรื่องมารวมกัน อย่างในการ์ตูนของจีนเรื่องหนึ่งที่ผมอ่านก็มีทั้ง ชอลิ้วเฮียง ไชมึ้งชวยเสาะ ลี้คิมฮวง เล็กเสี่ยวหงส์ เอี๊ยบโกเซี๊ย เป็นต้นครับ |
| เตียวยี้ |
|
|
|
ยังอุตส่าห์หารูปกันมาได้นะ ข้าน้อยนับถือ นับถือ |
| นางมารร้อยพิษ |
|
|
|
นั่นดิ หารูปจากไหนอะ |
| มังกรน้อย |
|
|
|
ในนิยายของกิมย้ง "ต๊กโกวคิ้วป้าย" ได้มีบทบาทเข้ามาในเนื้อเรื่องในหลายๆ เรื่อง โดยเฉพาะการเน้นให้เห็นถึงความ "ไร้เทียมทาน" แต่จะมีใครบ้างที่รู้ว่าที่จริงแล้ว เขาคือใคร? เป็นไปได้มั้ยครับว่าจริงๆ แล้วต๊กโกวมีเรื่องราวคล้ายๆ ที่จะเล่าต่อไปนี้ ต๊กโกว ศิษย์หัวซานรุ่น 2 - 3 เป็นผู้ที่มีสุขภาพไม่ดีมาแต่เด็ก แต่แม้ไม่เคยสู้กับใคร จิตใจกลับผูกพันธ์ในกระบี่ + พรสวรรค์ที่มีแต่กำเนิด ทำให้บัญญัติและคิดค้นกระบี่ขึ้นตั้งแต่ยังเยาว์ เมื่อย่างเข้าสู่อายุช่วง 30 ด้วยความที่ไม่เคยประลองกับใคร จึงขอท้าประลองกับชาวยุทธ์ผู้มีฝีมือเหนือชั้นท่านหนึ่ง และด้วยความที่ต๊กโกวไม่เคยสู้กับใคร ทำให้คนที่สู้ด้วยประมาท และกระบวนที่ใช้ล้วนร้ายกาจและพิสดาร (เพราะไม่เคยสู้กับใคร) ทำให้ผู้ที่สู้ด้วยบาดเจ็บ ต๊กโกวจึงได้ทำลายกระบี่ที่ตนได้มาจากสหายรัก (กระบี่กุหลายม่วง) โดยโยนกระบี่เล่มนั้นเล่มนั้นทิ้งลงในเหวลึก (อาจจะอยู่ใกล้ๆ กับที่งักเล็กซังทำกระบี่หล่นลงไปเพราะเล่งฮู้ชง) ด้วยเหตุที่ต๊กโกวรู้สึกผิดหวังจึงไม่คิดสู้กับใครอีก แต่ไม่เคยหยุดคิดค้นวรยุทธ์ และด้วยความที่ต๊กโกวเป็นคนที่มีสหายมากมาย (ต๊กโกวที่แปลว่าเดียวดาย อาจจะมีความหมายที่ต้องใช้รวมกับคำว่าคิ้วป้าย) ทำให้มีความรู้เรื่องกระบี่อย่างลึกซึ้ง และในที่สุด (เมื่ออายุเข้าช่วง 40) ก็ค้นพบเพลงกระบี่ "เก้ากระบี่ต๊กโกว" และด้วยความที่ต๊กโกวเข้าถึงแก่นลึกแห่งวัตถุ (อายุประมาณ 40) ก็สามารถเข้าใจหลักการ "กระบี่ไร้ความจำเป็น ทุกสรรพสิ่งดุจกระบี่" (เนื้องด้วยกระบี่ 4 เล่มที่ตนมีล้วนมีลักษณะที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง ซึ่งเข้ากับลักษณะวัตถุทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นหนัก-เบา อ่อน-แข็ง วิเศษ-ธรรมดา) แต่ทว่าด้วยความไม่หยุดยั้งที่สิ่งใด กว่าจะรู้ตัวต๊กโกวก็อายุร่วม70 ถึงแม้ว่าวิทยายุทธ์ที่ตนมีจะร้ายกาจพิสดารเพียงใด ก็ยังมีร่างกายที่อ่อนแอ+สุขภาพอ่อนแอเป็นอุปสรรคทำให้ไม่มีโอกาสได้สู้หรือผงาดในยุทธจักรได้ แม้อยากสู้ก็ไม่มีใครคิดสู้ด้วย (ชนะคนแก่ไม่น่าภูมิใจ หนำซ้ำอาจโดนสังคมรังเกียจ) ชั่วชีวิตที่เหลือต๊กโกวจึงได้แต่แสวงหาคู่ต่อสู้เพื่อวัดวิทยายุทธ์ที่ตนคิดค้น แต่ก็ไม่อาจสมหวัง เป็นที่น่าเศร้าและเวทนาที่มีวิชาที่ไร้เทียมทานแต่ไม่อาจหาคู่ต่อสู้ได้ ดังนั้นต๊กโกวจึงมีฉายาเต็มๆ ว่า ต๊กโกวคิ้วป้าย และสุดท้าย เพลงกระบี่ที่คิดค้นจึงต้องถ่ายทอดให้ชนรุ่นหลัง(ฟงชิงหยางเป็นคนสุดท้ายในรุ่นที่ 4 ที่ได้รับ) และฝังกระบี่ที่ตนมีที่หุบเขาที่ตนใช้ชีวิตในช่วงสุดท้าย ส่วนฉายากระบี่อสูรนั้นเกิดจากการที่เหล่าผู้หวังดี (ลูกหลานของสหาย) ที่กลัวว่าจะมีคนไปรังแกหรือแย่งวิชาและกระบี่ในยามที่ต๊กโกวไม่อาจทำอะไรได้อีก (แม้แต่จะยกตะเกียบ) เพื่อให้เกิดความยำเกรง (และจะได้ไม่ต้องไปปกป้องให้เหนื่อยด้วย) เท่าที่ผมรู้นะ เอี้ยก้วยได้ฝึกวิชากระบี่เหล็กนินดำ แต่ของฟงซิงหยางนั้นเป็น 9 กระบี่เดียวดายเปนคนละวิชากัน เก้ากระบี่เดียวดายเปนวิชาที่คิดขึ้นก่อนกระบี่เหล็กนินดำ เปนวิชาที่ท่านต๊กโกวคิดก่อนที่ท่านจะหากระบี่เหล็กนิลดำและได้หาวิธีคิดค้นวิชาที่จะไช้คู่กับกระบี่นี้ได้ และถ้าผมจำไม่ผิดนะ มีคนเคยบอกผมว่าท่านต๊กโกวเคยแนะเพลงกระบี่ให้เฮ้งเตงเอี้ยงไปนิดนึงมั้ง ต่อจากนั้นเฮ้งเต็งเอี้ยงเลยมีวิชากระบี่ที่เก่งกาจ ที่ท่านฟงซิงหยางไปฝึก 9 กระบี่มานั้นมันคนละวิชากับเอี้ยก้วยของเอี้ยก้วยเหนือกว่าเพราะเปนการรวมเอา 9 กระบี่เดียวดายที่ไร้ปราณมาไส่พลังปราณมาหาศาลเข้าไปด้วยบวกกับกระบี่วิเศษนะ แต่ประวิติของท่านต๊กโกวผมไม่รู้นะ รู้แต่ว่าท่านต๊กโกวยังมีชีวิตตอนที่ เฮ้งเต็งเอี้ยงหนุ่มๆ มั้ง แต่ในประวัติของเฮ้งเตงเอี้ยงไม่ได้กล่าวไว้ เพราะท่านต๊กโกวไม่ได้บอกชื่อมั้ง ผมคิดว่าสิ่งที่ผมรู้ก้มีแค่นี้แหละ แต่ไม่รู้ว่าถูกเหรอผิดแค่ไหน ท่านจอมยุทธ์อื่นโปรดชี้แนะด้วย.... |
| เหอๆ |
|
|
|
ต๊กโกว ศิษย์หัวซานรุ่น 2 - 3 เป็นผู้ที่มีสุขภาพไม่ดีมาแต่เด็ก แต่แม้ไม่เคยสู้กับใคร จิตใจกลับผูกพันธ์ในกระบี่ + พรสวรรค์ที่มีแต่กำเนิด ทำให้บัญญัติและคิดค้นกระบี่ขึ้นตั้งแต่ยังเยาว์ เมื่อย่างเข้าสู่อายุช่วง 30 ด้วยความที่ไม่เคยประลองกับใคร จึงขอท้าประลองกับชาวยุทธ์ผู้มีฝีมือเหนือชั้นท่านหนึ่ง และด้วยความที่ต๊กโกวไม่เคยสู้กับใคร ทำให้คนที่สู้ด้วยประมาท และกระบวนที่ใช้ล้วนร้ายกาจและพิสดาร (เพราะไม่เคยสู้กับใคร) ทำให้ผู้ที่สู้ด้วยบาดเจ็บ ต๊กโกวจึงได้ทำลายกระบี่ที่ตนได้มาจากสหายรัก (กระบี่กุหลายม่วง) โดยโยนกระบี่เล่มนั้นเล่มนั้นทิ้งลงในเหวลึก (อาจจะอยู่ใกล้ๆ กับที่งักเล็กซังทำกระบี่หล่นลงไปเพราะเล่งฮู้ชง) ด้วยเหตุที่ต๊กโกวรู้สึกผิดหวังจึงไม่คิดสู้กับใครอีก แต่ไม่เคยหยุดคิดค้นวรยุทธ์ และด้วยความที่ต๊กโกวเป็นคนที่มีสหายมากมาย (ต๊กโกวที่แปลว่าเดียวดาย อาจจะมีความหมายที่ต้องใช้รวมกับคำว่าคิ้วป้าย) ทำให้มีความรู้เรื่องกระบี่อย่างลึกซึ้ง และในที่สุด (เมื่ออายุเข้าช่วง 40) ก็ค้นพบเพลงกระบี่ "เก้ากระบี่ต๊กโกว" และด้วยความที่ต๊กโกวเข้าถึงแก่นลึกแห่งวัตถุ (อายุประมาณ 40) ก็สามารถเข้าใจหลักการ "กระบี่ไร้ความจำเป็น ทุกสรรพสิ่งดุจกระบี่" (เนื้องด้วยกระบี่ 4 เล่มที่ตนมีล้วนมีลักษณะที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง ซึ่งเข้ากับลักษณะวัตถุทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นหนัก-เบา อ่อน-แข็ง วิเศษ-ธรรมดา) แต่ทว่าด้วยความไม่หยุดยั้งที่สิ่งใด กว่าจะรู้ตัวต๊กโกวก็อายุร่วม70 ุึถึงแม้ว่าวิทยายุทธ์ที่ตนมีจะร้ายกาจพิสดารเพียงใด ก็ยังมีร่างกายที่อ่อนแอ+สุขภาพอ่อนแอเป็นอุปสรรคทำให้ไม่มีโอกาสได้สู้หรือผงาดในยุทธจักรได้ แม้อยากสู้ก็ไม่มีใครคิดสู้ด้วย (ชนะคนแก่ไม่น่าภูมิใจ หนำซ้ำอาจโดนสังคมรังเกียจ) ชั่วชีวิตที่เหลือต๊กโกวจึงได้แต่แสวงหาคู่ต่อสู้เพื่อวัดวิทยายุทธ์ที่ตนคิดค้น แต่ก็ไม่อาจสมหวัง เป็นที่น่าเศร้าและเวทนาที่มีวิชาที่ไร้เทียมทานแต่ไม่อาจหาคู่ต่อสู้ได้ ดังนั้นต๊กโกวจึงมีฉายาเต็มๆ ว่า ต๊กโกวคิ้วป้าย และสุดท้าย เพลงกระบี่ที่คิดค้นจึงต้องถ่ายทอดให้ชนรุ่นหลัง(ฟงชิงหยางเป็นคนสุดท้ายในรุ่นที่ 4 ที่ได้รับ) และฝังกระบี่ที่ตนมีที่หุบเขาที่ตนใช้ชีวิตในช่วงสุดท้าย ส่วนฉายากระบี่อสูรนั้นเกิดจากการที่เหล่าผู้หวังดี (ลูกหลานของสหาย) ที่กลัวว่าจะมีคนไปรังแกหรือแย่งวิชาและกระบี่ในยามที่ต๊กโกวไม่อาจทำอะไรได้อีก (แม้แต่จะยกตะเกียบ) เพื่อให้เกิดความยำเกรง (และจะได้ไม่ต้องไปปกป้องให้เหนื่อยด้วย) เท่าที่ผมรู้นะ เอี้ยก้วยได้ฝึกวิชากระบี่เหล็กนินดำ แต่ของฟงซิงหยางนั้นเป็น 9 กระบี่เดียวดายเปนคนละวิชากัน เก้ากระบี่เดียวดายเปนวิชาที่คิดขึ้นก่อนกระบี่เหล็กนินดำ เปนวิชาที่ท่านต๊กโกวคิดก่อนที่ท่านจะหากระบี่เหล็กนิลดำและได้หาวิธีคิดค้นวิชาที่จะไช้คู่กับกระบี่นี้ได้ และถ้าผมจำไม่ผิดนะ มีคนเคยบอกผมว่าท่านต๊กโกวเคยแนะเพลงกระบี่ให้เฮ้งเตงเอี้ยงไปนิดนึงมั้ง ต่อจากนั้นเฮ้งเต็งเอี้ยงเลยมีวิชากระบี่ที่เก่งกาจ ที่ท่านฟงซิงหยางไปฝึก 9 กระบี่มานั้นมันคนละวิชากับเอี้ยก้วยของเอี้ยก้วยเหนือกว่าเพราะเปนการรวมเอา 9 กระบี่เดียวดายที่ไร้ปราณมาไส่พลังปราณมาหาศาลเข้าไปด้วยบวกกับกระบี่วิเศษนะ แต่ประวิติของท่านต๊กโกวผมไม่รู้นะ รู้แต่ว่าท่านต๊กโกวยังมีชีวิตตอนที่ เฮ้งเต็งเอี้ยงหนุ่มๆ มั้ง แต่ในประวัติของเฮ้งเตงเอี้ยงไม่ได้กล่าวไว้ เพราะท่านต๊กโกวไม่ได้บอกชื่อมั้ง ผมคิดว่าสิ่งที่ผมรู้ก้มีแค่นี้แหละ แต่ไม่รู้ว่าถูกเหรอผิดแค่ไหน ท่านจอมยุทธ์อื่นโปรดชี้แนะด้วย.... |
|