จิวยี่ ผู้ถ่มน้ำลายรดฟ้า

จิวยี่ หรือ โจวยู่ (Zhou Yu, 周瑜, พินอิน: Zhōu Yú) (ค.ศ. 175-210) ชื่อรอง กงจิ๋น แม่ทัพคนสำคัญของง่อก๊ก ขุนพลผู้ปราดเปรื่อง และเป็นคู่ปรับคนสำคัญของขงเบ้ง

จิวยี่ เป็นชาวเมือง ลู่เจียนซู เกิดในครอบครัวขุนนางเก่า มีลักษณะเป็นบุรุษรูปงาม หน้าขาว เมื่อวัยเด็กได้เรียนรู้วิชาอย่างแตกฉาน ทั้งการทหาร และศิลปะแขนงต่าง ๆ โดยจิวยี่เป็นผู้ชำนาญทางดนตรี กล่าวกันว่า ถ้าใครดีดพิณผิดแม้นิดเดียว ใครต่อใครจับไม่ได้ แต่จิวยี่สามารถจับได้ จิวยี่เป็นผู้มีนิสัยโอบอ้อม มีน้ำใจต่อเพื่อนฝูง ดังนั้น จึงมีผู้ที่เคารพนับถือเป็นมิตรสหายมากมาย

จิวยี่ คบหาเป็นเพื่อนกับซุนเซ็กมาแต่ยังเล็ก เมื่อซุนเซ็กสร้างเมืองกังตั๋งจนรุ่งเรือง จิวยี่มีส่วนในการสร้างความสำเร็จนั้นด้วย และทั้งคู่ก็มีสถานะเป็นคู่เขยกัน โดยที่ภรรยาของทั้งคู่ คือ นาง 2 เกี้ยวแห่งเมืองกังตั๋ง ภรรยาของซุนเซ็ก คือ ไต้เกี้ยวพี่สาวของเสียวเกี้ยว ซึ่งเป็นภรรยาของจิวยี่ เมื่อซุนเซ็กสิ้นลง ได้ฝากฝังเมืองกังตั๋งและซุนกวน น้องชายไว้กับจิวยี่ด้วย

จิวยี่ มีความภักดีต่อตระกูลซุนมาก เพราะถือว่าตระกูลซุน มีบุญคุณต่อตน และครอบครัวมาตลอด เขารับใช้ตระกูลซุน ด้วยความซื่อสัตย์ และสามารถอย่างถึงที่สุด จิวยี่ได้รับตำแหน่ง เป็นแม่ทัพใหญ่แห่งง่อก๊ก เมื่ออายุได้เพียง 26 ปี เมื่อขงเบ้ง มาอยู่ที่เมืองกังตั๋ง เพื่อร่วมกันรับมือกับทัพวุยก๊กของโจโฉ แม้ทั้งสองฝ่ายจะร่วมมือกัน แต่จิวยี่ก็ไม่ไว้วางใจขงเบ้ง เพราะเกรงว่าขงเบ้งต่อไป จะเป็นภัยแก่ง่อก๊ก จึงหาทางกำจัดขงเบ้งอยู่เสมอๆ แต่ขงเบ้งก็ล่วงรู้ก่อน และทำลายแผนการเหล่านี้ ไว้ได้ทุกครั้ง สร้างความแค้นใจให้จิวยี่ยิ่งนัก

จิวยี่ สิ้นชีพเมื่ออายุได้เพียง 36 ปี ระหว่างยกทัพบุกเมืองปาเหลง ด้วยอาการโลหิตเป็นพิษจากลูกธนู ประกอบกับความแค้นใจที่มีต่อขงเบ้ง จึงกระอักเลือดตาย ก่อนสิ้นใจ จิวยี่ได้รำพันออกมาว่า "เมื่อฟ้าส่งข้ามาเกิดแล้ว เหตุไฉนถึงส่งขงเบ้งมาเกิดด้วย"

ปล.ชอบง่อก๊กเป็นพิเศษ อิอิ

ภาพจิวยี่จากหนังเรื่องศึกผาแดง
และจากหนังจีนชุดเรื่องสามก๊ก(ทางTPBS)

ครับ

โลซก (Lu Su, 鲁肃 ภาษาจีนกลาง: หลู่ซู) มีชื่อรองว่า จื้อจิง เป็น เสนาธิการคนสำคัญของง่อก๊ก ปรากฏตัวครั้งแรกเมื่อซุนกวนส่งตัวไปเกงจิ๋วเพื่อคาราวะศพเล่าเปียวที่เพิ่งเสียชีวิตไม่นาน ขณะนั้นเล่าปี่กำลังลำบากเนื่องจากหาเมืองอาศัยไม่ได้ เพราะถูกรุกรานอย่างหนักจากโจโฉ ขงเบ้งจึงว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะได้ความช่วยเหลือจากซุนกวน โดยจะชักชวนซุนกวนให้ร่วมรบกับโจโฉ อันเป็นที่มาของศึกเซ็กเพ็กอันลือลั่น

โลซกเกิดในปี ค.ศ. 172 ในครอบครัวเศรษฐีทำการค้าขาย ที่อพยพลงมายังกังตั๋ง ได้รู้จักกับทางฝ่ายง่อก๊ก เมื่อจิวยี่และซุนเซ็กต้องการตั้งตัว จิวยี่ได้ไปขอยืมเสบียงและทุนทรัพย์จากโลซก โลซกก็ยกให้มากกว่าที่จิวยี่คาดเสียอีก

โลซก เป็นคนซื่อสัตย์ บุคคลิกเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม แต่ก็ถือได้ว่าเป็นคนมีปัญญา เมื่อขงเบ้งมาเป็นที่ปรึกษาให้กับง่อก๊กในศึกเซ็กเพ็ก จิวยี่ได้แย้มกรายให้โลซกรู้ว่า ตนต้องการกำจัดขงเบ้งเสียขณะนี้เพื่อไม่ให้เป็นศัตรูที่ยากต่อการต่อกรในภายหลัง โลซกตกใจและได้ห้ามปรามจิวยี่หลายครั้ง แต่โลซกก็ไม่เคยบอกแก่ขงเบ้งตรง ๆ เลยว่า จิวยี่ต้องการฆ่าขงเบ้ง ซ้ำโลซกยังได้ให้การช่วยเหลือขงเบ้งหลายต่อหลายครั้งระหว่างที่อยู่กังตั๋ง จนขงเบ้งตอนหนีกลับ ได้ขอบคุณโลซกที่ได้ช่วยเหลือหลายครั้ง

เมื่อจิวยี่ตายไปแล้ว โลซกได้ขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่แทน เมื่อขงเบ้งที่เสมือนเป็นคู่ปรับจิวยี่ และเป็นเหตุให้จิวยี่ต้องกระอีกเลือดตาย ได้มาคาราวะศพจิวยี่ ขงเบ้งได้ร้องไห้คร่ำครวญเสียใจต่อการตายของจิวยี่ จนขุนศึกหลายคนที่คิดจะล้างแค้นให้จิวยี่ ต้องเปลี่ยนใจไปตาม ๆ กันเพราะเชื่อว่า ขงเบ้งเสียใจจริง ๆ แม้แต่โลซกเองก็ยังคิดว่า ขงเบ้งจริงใจต่อจิวยี่ แต่จิวยี่เองที่ใจแคบ คิดร้ายต่อขงเบ้ง ก่อนจิวยี่ตาย โลซกมักเป็นบุคคลที่จิวยี่ใช้ให้ไปทวงถามเรื่อง การคืนเมืองเกงจิ๋วของเล่าปี่ ตามที่เคยได้ให้สัญญากันไว้ แต่ก็ไม่สำเร็จสักครั้งเดียว เนื่องจากความเป็นคนซื่อของโลซกนี่เอง ซ้ำโลซกยังต้องกลายมาเป็นผู้ลงชื่อรับประกันสัญญาเองเสียด้วย จิวยี่ถึงกับออกปากว่า ท่านนี่ซื่อจริง ๆ หลงกลขงเบ้งกับเล่าปี่แล้วโดยไม่รู้ตัว แต่โลซกกลับไม่คิดเช่นนั้น

โลซกมีบทบาทอีกครั้ง ตอนที่เล่าปี่เดินทัพสู่เสฉวนเพื่อหาทางยึดเป็นที่มั่นให้ได้ และเมืองเกงจิ๋วที่เคยเป็นของซุนกวน ก็ยกให้กวนอูรักษา โลซกวางแผนให้กวนอูข้ามฟากมายังง่อก๊ก เพื่อกินเลี้ยงแล้วใช้โอกาสนี้สังหารกวนอูเสีย แต่กวนอูรู้ทัน และด้วยความห้าวหาญของกวนอู ทำให้ทหารของโลซกไม่อาจกล้าทำตามแผนได้ และกวนอูก็เดินทางกลับมาอย่างปลอดภัย

หากอยากรู้จักคนผู้นี้มากเป็นพิเศษ แนะนำให้อ่านของยาขอบ ตอน จิวยี่ ผู้ถ่มน้ำลายรดฟ้า

ลกซุน (Lu Xun) แม่ทัพคนสำคัญอีกคนของง่อก๊ก ผู้แสดงบทบาทในการเผาทัพของเล่าปี่จนย่อยยับในซึกที่เรียกว่า ศึกอิเหลง ด้วยวัยเพียง 29 ปี และเล่าปี่เกือบเอาชีวิตไม่รอด จนกระทั่งต้องหนีซมซานไปยังเมืองเป้งเต้และตรอมใจตายในที่สุด ซึ่งก่อนหน้านั้นเล่าปี่ได้ดูถูกลกซุนว่า เป็น "เด็กอมมือ"

ลกซุนเป็นคนกำพร้าบิดาตั้งแต่เด็ก ทำให้ต้องไปอาศัยอยู่กับลกคัง เจ้าเมืองโลกั๋ง ผู้เป็นลุง ต่อมาอ้วนสุดขอยืมเสบียงจากลกคังแล้ว ลกคังไม่ยินยอม ทำให้อ้วนสุดสั่งให้ซุนเซ็กโจมตีลกคัง ลกคังจึงส่งลกซุน และครอบครัวของเขามารับภัยที่กังตั๋ง

ต่อมาลกซุนได้รับราชการกับง่อก๊ก โดยเริ่มต้นเป็นเสมียนในกองทัพของซุนกวน ลกซุนเป็นขุนนางบัณฑิต ที่มีความสามารถ โดยเฉพาะเรื่องการศึกการสงคราม ชำนาญในพิชัยสงครามอย่างยอดเยี่ยม ปกครองเมืองที่ได้รับมอบหมาย และปราบกบฏหลายครั้ง จนซุนกวนชื่นชอบในความสามารถ เลื่อนตำแหน่งให้หลายครั้ง และให้แต่งงานกับบุตรสาวซุนเซ็ก หลานสาวของตน

ลกซุนเป็นผู้หนึ่งที่สนับสนุน และมีส่วนสำคัญในแผนการยึดเกงจิ๋วของลิบอง ซึ่งแม้เป็นการออกศึกใหญ่ครั้งแรกของลกซุน ก็สามารถลวงกวนอู (ซึ่งเป็นเจ้าเมืองเกงจิ๋วในขณะนั้น) ให้ตายใจ แล้วเข้ายึดเกงจิ๋วไว้ได้ เป็นเหตุให้กวนอูถูกจับประหารชีวิต

ต่อมาได้จัดทัพป้องกันเล่าปี่ ซึ่งยกทัพมาแก้แค้นให้กวนอูในศึกอิเหลง (เตียวหุยถูกลอบสังหารขณะเตรียมทัพ) ลกซุนใช้ยุทธวิธีเผาค่ายเล่าปี่จนย่อยยับ ท้ายที่สุดพระเจ้าเล่าปี่ หนีไปสิ้นพระชนม์ที่เมืองเป้งเต้ ต่อมาลกซุนไล่ติดตามเล่าปี่ ขงเบ้งรีบรุดมาจากเสฉวนเพื่อแก้สถานการณ์ และทำให้ลกซุนต้องเข้าไปติดในกองหินค่ายกลที่ขงเบ้งสร้างไว้ก่อนหน้านี้ ลกซุนหาทางออกไม่ได้ แต่ได้ฮองเซ็งหงัน พ่อตาของขงเบ้งผ่านมาและเปิดเผยว่า ขงเบ้งเคยบอกก่อนหน้านี้ว่า ต่อไปจะมีแม่ทัพง่อก๊กหลงเข้ามาในนี้ ขออย่าได้ช่วย แต่ครั้งนี้ฮองเซ็งหงันได้พาลกซุนออกมาอย่างปลอดภัย ลุกซุนจึงเลิกทัพกลับกังตั๋ง

ลกซุนมีผลงานมากมาย สุดท้ายขัดแย้งกับซุนกวน เพราะเขาสนับสนุนรัชทายาทซุนโห ต้องการให้ซุนกวนแต่งตั้งอย่างแน่นอน ทำให้ซุนป๋าลูกของซุนกวนอีกคนไม่พอใจ ใส่ร้ายเขามากมาย จนทำให้ซุนกวนปลดเขาจากตำแหน่ง และส่งคนมาตำหนิเขา ทำให้ลกซุนโกรธและเสียใจจนตาย

กำเหลง(甘寧) เดิมเป็นโจรสลัด แต่ต่อมากลับใจมารับราชการ ได้เคยก่อกบฏต่อต้านเล่าเจี้ยงแต่พ่ายแพ้ หนีมาอยู่กับเล่าเปียว แต่ก็ไม่พอใจ ทำให้เขาคิดหลบหนีมาง่อก๊ก แต่โดนหองจอรั้งตัวไว้ ในระหว่างนั้นได้ทำศึกช่วยหองจอ ครั้งหนึ่งได้สังหารเล่งโฉ(พ่อของเล่งทอง) แม่ทัพของง่อที่ตามโจมตีหองจอ ได้คำแนะนำจากโซหุย ทำให้หลบหนีมาง่อก๊กได้สำเร็จ เป็นแม่ทัพที่อาจหาญ และบ้าบิ่นที่สุดของสามก๊ก

ข้าน้อยหาหนังสือของท่านยาขอบไม่พบ

อาจจะเป็นเพราะว่าหนังสือเก่ามากหรือเพราะขายดีก็ไม่ทราบได้

อุยกาย (Huang Gai, 黄盖 พินอิน: Huáng Gài) ขุนพลเฒ่า รับใช้สกุลซุนถึง 3 สมัย ตั้งแต่สมัยของซุนเกี๋ยนแต่ครั้งปราบกบฏโจรโพกผ้าเหลือง ในศึกเซ็กเพ็กโจโฉยกทัพกว่าร้อยหมื่นมาบุกกังตั๋ง เมื่อขงเบ้งเดินทางมาถึงกังตั๋ง ขณะถูกที่ปรึกษาที่นำโดยเตียวเจียวรุมถามด้วยคำถามที่ต้องการเยาะเย้ยมากมาย อุยกายปรากฏตัวขึ้นมาขวางพร้อมกล่าวว่า ขงเบ้งเป็นยอดอัจฉริยะแห่งยุค ไม่ต้องตอบคำถามคนโง่งมเหล่านี้ จะพาขงเบ้งไปหาซุนกวนโดยตรง

อุยกายเห็นจิวยี่มีความหนักใจในการศึกครั้งนี้ จึงอาสาตนให้จิวยี่โบยตีกลางที่ประชุมทัพจนสาหัสหนัก ขงเบ้งเป็นผู้เดียวที่ล่วงรู้ทันแผนการนี้ ถึงกับเอ่ยปากว่า "กังตั๋งมียอดขุนพลเช่นนี้ มีหรือทัพโจโฉจะไม่แตก" ซึ่งก็เป็นดังคำของขงเบ้งในศึกเซ็กเพ็กโจโฉพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ

จูเ...ยน เดิมเป็นบุตรของน้องสาวจูตี แต่จูตีไม่มีบุตรจึงรับเขาเป็นบุตรบุญธรรม เป็นเพื่อนกับซุนกวนตั้งแต่เด็ก เรียนหนังสือมาด้วยกัน มีผลงานในการสู้รบหลายครั้ง เป็นเจ้าเมืองเกงจิ๋วต่อจากลิบอง เป็นกองหน้าที่เข้าตีเล่าปี่ในศึกอิเหลง ในสามก๊กฉบับพระยาคลังหน จูล่งมาช่วยและฆ่าจูเ...ยน แต่ในประวัติศาสตร์ จูเ...ยนไม่ได้ตายในศึกนั้นและมีผลงานมากมายจนตำแหน่งสุดท้ายเป็นแม่ทัพใหญ่ของง่อ เมื่อเขาเสียชีวิต ซุนกวนร้องไห้เสียใจมาก

ลิบอง เป็นหนึ่งในแม่ทัพ คนสำคัญยิ่งของง่อก๊ก มีความเก่งกาจ และเฉลียวฉลาดอย่างมาก ลิบองเริ่มต้นโดยไต่เต้า จากการเป็นทหารเลว ได้แสดงความสามารถบ่อยครั้ง จนซุนกวนไว้ใจ ให้นำทัพจัดการเรื่องสำคัญต่างๆ เมื่อยังหนุ่มลิบองแทบไม่มีความรู้ ในเรื่องตำรา จนซุนกวนสั่งให้ลิบอง ศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม ซึ่งลิบองได้ทำการเล่าเรียน จนเก่งกว่าบัณฑิตทั่วไปเสียอีก สิ่งที่สร้างชื่อเสียงให้กับลิบองอย่างมาก คือการวางแผนยึดเกงจิ๋วกลับคืน (เกงจิ๋วนี้ ฝ่ายง่อก๊ก ให้เล่าปี่ยืมไปเป็นฐานกำลัง และฝ่ายเล่าปี่ไม่ยอมคืนเมืองนี้ กลับให้ง่อก๊ก)และการวางแผนจับตัวกวนอูและกวนเป๋งประหารชีวิต ทำให้ซุนกวนชื่นชมในตัวลิบองมาก แต่ลิบองกลับเสียชีวิต จากโรคภัยหลังจากยึดเกงจิ๋ว กลับมาได้ไม่นาน มีอีกเรื่องคือลิบอง ได้ถูกอสุรกายกวนอู(ตายแล้ว)สิงและฆ่าตาย กลางงานเลี้ยงที่ซุนกวนจัดให้ ฉลองชัยชนะ

ไทสูจู้ มีชื่อเสียงจากการชิงฎีกาของศัตรูนายตัวเองทำให้ต้องหลบหนี ช่วยส่งสารให้กับขงหยงเพื่อของความช่วยเหลือจากเล่าปี่ ขี่ม้ายิงธนูฝ่าโจรผ้าเหลือง หลังจากนั้นมารับใช้เล่าอิ้ว เล่าอิ้วแต่งตั้งเป็นคนตรวจตรากองทัพ ในการลาดตระเวณครั้งหนึ่ง พบกับซุนเซ็กโดยบังเอิญ ไทสูจู้ควบม้าเข้าใส่โจมตีทันที ทั้งสองสู้กันไม่รู้แพ้ชนะ ภายหลังเล่าอิ้วพ่ายแพ้ ซุนเซ็กจับตัวไทสูจู้ได้ และปล่อยตัวเขาไปให้ไปดูลาดเลาลูกน้องของเล่าอิ้ว ทั้งที่ลูกน้องซุนเซ็กหลายคนคัดค้าน แต่ไทสูจู้ก็กลับมาหาซุนเซ็ก จนเป็นที่มาของคำว่า ใช้ไม่ระแวง ระแวงไม่ใช้

ผมชอบจ๊กมากกว่าง่อนะครับ

ผมคิดเห็นว่าง่อก๊ก มีขุนพลเก่งๆน้อยมาก ที่เก่งจริงๆก็มี กำเหลง จิวท่าย อุยกาย ฮันต๋ง เตงฮอง ซีเซ่ง ไทสูจู้ จิวขิม ลิบอง

แต่ชอบไทสูจู้ในบรรดาขุนพลวุ่ยแล้วละครับ เท่ห์ดี

ผมว่าง่อก๊กเจริญมากกว่าทุกก๊ก
มีทัศนียภาพที่ดี
มีแม่น้ำภูเขามากมาย
น่าอยู่ดีครับ
แล้วง่อก๊กก็ตั้งอยู่แถบกังหนำ(เจียงหนาน)ดินแดนแห่งสาวงาม
จึงทำให้ผมอยากไปอยู่มากๆครับ

ไทสูจู้มันง่อก๊กไม่ใช่หรือครับ

ผมชอบกำเหลงครับ
โหดดี

ผมว่าในบรรดาสามก๊กนี่
ง่อก๊กน่าจะเป็นก๊กที่ผู้คนมีความสุขที่สุดนะครับ

แต่จ๊กก๊กนี่ผู้คนน่าจะยากจน หรือว่าลำบากกว่าก๊กอื่น
เพราะว่าดูจากเสฉวนเมืองหลวงแล้วแม้แต่ทางไปยังทุรกันดารเลยอ่ะครับ

พิมพ์ผิดครับ ต้องเป็นง่อก๊ก