ขอกลอนเพราะๆ หน่อยค่ะ...ในหนัง(จีน)เรื่องไหนก็ได้ ...

ขอบคุณทางเว็บ ความรักมั่นคงสะท้านภพ แม้ฟ้าดินยังต้องสยบ............

ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ไงท่าน

ยินดีที่ได้รู้จักมิทราบท่านคือ.....

คนอะไรไม่รู้ดูสวยเริ่ด
เทพธิมาเกิดเขียวหรือนี่
อกเอวองศ์สามส่วนล้วนเข้าที
งามอย่างนี้ใครได้เห็นเป็นต้องตา
ดวงเนตรคมผมสลวยรวยรอยยิ้ม
ปากเอิบอิ่มรูปกระจับรับใบหน้า
อยากจีบเธอเป็นคู่ชมสมอุรา
พอรู้ว่าเธอเป็นตุ๊ดสุดเศร้าใจ

เพียงรักแรก.......แรกรักประทับจิต
เพียงใจคิด........คิดน้อยใจเฝ้าคอยฝัน
เพียงใจฝาก.......ฝากใจส่งให้ถึงกัน
เพียงแต่ฝัน.........ฝันแต่ว่าจะได้เจอ
เพียงสบเนตร.......เนตรสบก็พบรัก
เพียงพบพักตร์.......พักตร์พบกันใจพลันเผลอ
เพียงบอกรัก.......รักบอกใจให้ละเมอ
เพียงแต่เพ้อ.......เพ้อหลงใหลใจพะวง
เพียงได้เจอ.......เจอได้ไม่รั้งรอ
เพียงแค่ขอ.......ขอแค่มีเธออยู่ใกล้
เพียงกลัวรัก.......รักกลัวต้องห่างไกล
เพียงไกลกาย.......กายไกลใจใกล้เธอ

เจ้าเป็นสายลม ข้าเป็นทราย
สายลมพัดผ่าน ทรายน้อยร่องลอย
สายลมแผ่วพริ้ว ทรายน้อยปริวโปรย
สายลมพัดผ่านเขาเทียนซาน ทรายน้อยขอตามข้ามฟ้าไป -
จากเรื่ององค์หญิงกำมะลอ

ชีวิตเหมือนหนึ่งน้ำค้างหนาว กรรมสิ้นเวรหมดใจหลุดพ้น

คิดไม่ค่อยออกเลย

ความเอ่ยความรักคือกลได เหตุไฉนคนถึงมักติดกับ

มิเคยเชื่อบันทึกเหมยบุปผา เชื่อหัตถาคราเด็ดดอมเกิดสีสัน
มิเชื่อลองดูบุปผานานาพรรณ ลมบูรพาผ่านผันวสันต์เยือน

แม้นน้ำตาที่เอ่อล้นอยู่ในดวงตาจะมียาวิเศษอันใดทำให้ข้าเป็นอมตะแล้วพ้นจากสิ่งเหล่านี้ทั้งปวง

ท่าน สัดไซ ไม่ทราบว่า กลอนของท่าน เอามาจากหนังจีนเรื่องอะไรคับ ขอแหล่งอ้างอิงด้วย

ถกปรัชญา วิจารณ์กระบี่ เดินหมาก--------------------- ชีวิตที่ปราศจากสิ่งกั้นขวาง
ชูจอกสุรา คบหาสหาย ไปทุกทาง----------------- อิสระแห่งโลกกว้างในแดนดิน
ผิวขลุ่ยไผ่ กังวาลไกล ไปหมื่นลี้------------------ กระแสเสียงดนตรีชวนหวนถวิล
กรีดกรายสายเส้น บรรเลงบทเพลงพิณ--------------- ท่องทั่วถิ่นเริงสำราญ ด้วยกานท์กวี

ค่ำคืนแย้มยิ้มกับดารา

โฉมสะคราญอยู่หนใด

จิตใจเฝ้าถวิลหา

สุดขอบฟ้าร่วมยามนี้



เมามายใต้แสงจันทร์

พร่ำรำพันถึงสุดา

ทุกข์โถมทับสุมอุรา

ใต้ฟากฟ้ามิมีเงา

ค่ำคืนแม้นมืดมิด
ก็ใช่จะไร้ซึ่งแสงสว่าง
ชอกช้ำแทบเจียนตาย
ก็ใช่จะหายไม่ได้
สตรีที่เรารัก
ก็ใช่จะอยู่กับเราทุกชั่วยาม
ทุกข์ใดที่แบกอยู่
หากรู้ก็ควรปล่อยวาง
ชิวิตใช่ไร้ค่า
ถึงต้องทำร้ายตัวเอง
ในมือข้าถือพู่กัน
วาดเขียนรำพันทุกสรรพสิ่ง
ระบายออกมาเป็นอาจิณ
คลายทุกข์ทั้งปวงสิ้น
ชีวิตจะทุกข์สุขเพียงใด
สุดท้ายก็ต้องฝังกายใต้ผืนดิน
วันนี้ได้พานพบสหายทั้งหลายนับเป็นสิ่งดี ผู้น้อยมินิยมดื่มสุรา
จึงขอใช้น้ำชาต่างสุรา คารวะทุกท่าน เชิญ............

ร่ำสุรากับสหายที่รู้ใจ พันจอกมิเมามาย

อ้าว พูดกันดีๆก็ได้นะครับ ทําไมต้องมาพูดจาหยาบคายกันด้วย ถ้าจะกัดกันก็ให้ไปกัดกันที่อื่น อย่ามากัดกันให้คนอื่นเห็นเลย มันทุเรียด

ช่ายๆ เด๋วข้าน้อยขอต้มน้ำร้อนก่อนเวลาจะกัดกันจะได้เอามาราดทั้งคู่นั่นแหล่ะ