ก่อนเกิด ดาบมังกรหยก (กระทู้ที่ 3 แล้วน้า)

ความเดิมตอนที่แล้ว:เอี้ยคังได้แยกทางกับ ก๊วยเซียงและก๊วยผั่วลู่ เพื่อออกตามหาพี่อินทรี

เอี้ยคังได้เดินทางมาถึงกลางป่าแห่งหนึ่งเพื่อตามหาพี่อินทรี “พี่อินทรีๆ....... ท่านอยู่แถวนี้หรือเปล่า” ทันใด้นั้นก็มีเสียง “แกว๊ก......” เอ๊ะ! นั่นเสียงพี่อินทรีนี่ “พี่อินทรีท่านอยู่ไหน” แล้วเอี้ยคังก็ได้เจอกับพี่อินทรีอีกครั้งแต่ดูเหมือนพี่อินทรีพยายามจะพาเอี้ยคังไปที่ๆหนึ่งเอี้ยคังจึงถามว่า “พี่อินทรีท่านจะพาข้าไปไหนหรอ” พี่อินทรีได้พาเอี้ยคังมีที่ถ้ำแห่งหนึ่งในถ้ำนั้นพบมีสตรีนางหนึ่งนอนบาดเจ็บอยู่ เอี้ยคังจึงรีบเข้าไปดูอาการ “แม่นางท่านเอ็นอะไรหรือเปล่า”เอี้ยคังถาม จากนั้นเอี้ยคังได้ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บ เสร็จแล้วจึงเดินไปหาพี่อินทรีที่ปากถ้ำ “นางหลับไปแล้วล่ะพี่อินทรี เอ่อ...แล้วนี่ท่านไปเจอนางที่ไหนหรอ”เอี้ยคังถาม “แกว๊ก...”อินทรีร้องบอก “อะไรนะข้าฟังไม่เห็นเข้าใจเลย เอาล่ะๆ ท่านไม่ต้องบอกข้าแล้ว เดี๋ยวข้าจะถามนางเอง”เอี้ยคังพูด เมื่อเดินกลับเข้าไปก็พบว่าแม่นางคนนั้นตื่นแล้ว เอี้ยคังจึงถามไปว่า “อ้าว...แม่นางฟื้นแล้วหรอ ท่านดูดีกว่าครั้งแรกที่ข้าเจอเยอะเลย” “ขอบคุณท่านมากที่ช่วยเหลือ ข้าแซ่ ลี มีนามว่า เหวินโหยว ไม่ทราบท่านคือ...?” แม่นางคนนั้นถาม “แม่นาง เหวินโหยว ชื่อท่านไพเราะมาก ข้าแซ่ เอี้ย ชื่อว่า คัง” จากนั้น ลีเหวินโหยว ได้เล่าว่าตนเองคือ 1 ในศิษย์เอกแห่งสำนักง๊อไบ๊ ในสำนักง๊อไบ๊มีศิษย์เอกอยู่ 4 คน นางคือคนเล็กสุด นางได้เล่าต่ออีกว่านางกำลังออกมาหาสมุนไพรไปรักษาอาการบาดเจ็บของศิษย์พี่นางคนหนึ่งแต่ระหว่างทางเห็นทหารมองโกลกำลังรังแกประชาชนจึงยื่นมือเข้าช่วยลำพังแค่ทหารมองโกลนางพอจะรับมือไหวแต่ดันมีจอมยุทธ 3คนเข้ามาทำร้ายนางโชคดีที่ดีมาได้ เอี้ยคังนึกได้ทันทีว่าจอมยุทธ 3 คนที่นางพูดถึงคือ ตัลปา ทีปังเต็ก และมิกตู้ฮวง เป็นแน่ จากนั้น ลีเหวินโหยวได้บอกเอี้ยคังว่า “ท่านเอี้ย ข้าต้องขอลาไปก่อน” เอี้ยคังจึงตอบไปว่า “อ้าว..แม่นางจะรีบไปไหนไม่รอให้ดีกว่านี้อีกสักหน่อยเหรอแล้วค่อยไป” “ข้าดีขึ้นมากแล้ว พอดีที่กลางเมืองเซียงเอี๊ยงวันพรุ่งนี้จะจัดชุมนุมชาวยุทธและจะมีการประลองหาจอมยุทธเพื่อเป็นแม่ทัพช่วยท่านจอมยุทธก๊วยผั่วลู่ป้องกันเมือง งานนี้มี จอมยุทธแห่งยุคทั้ง 3 มารวมตัวกัน ข้าต้องรีบกลับสำนัก” ลีเหวินโหยว ตอบ “ จอมยุทธแห่งยุคทั้ง 3 คือใครหรอ” เอี้ยคังถาม ลีเหวินโหยวจึงเล่าให้ฟังว่า “คนที่ 1 คือ จอมยุทธก๊วยเจ๋ง แต่พอจอมยุทธก๊วยเจ๋งตาย ก็ได้ จอมยุทธก๊วยผั่วลู่มาแทน มีฉายาว่า จอมยุทธอุดรก๊วยผั่วลู่ คนที่2 คือท่านอึ้งเอี๊ยะซือ คนที่มาแทน ท่านอึ้งเอี๊ยะซือ คือ จอมยุทธก๊วยเซียง อาจารย์ของข้ามีฉายาว่า มารบูรพาน้อยก๊วยเซียง คนที่ 3 คือจอมยุทธ์อินทรีเอี้ยก้วย ฉายา คลุ้มคลั่งประจิมเอี้ยก้วย แต่ไม่รู้จอมยุทธ์เอี้ยก้วย จะมารึเปล่าเพราะท่านอำลายุทธภพไปนานแล้ว ท่านจะร่วมเดินทางไปกับข้ารึเปล่าล่ะ” “ก็ดีเหมือนกันข้าว่างๆอยู่” เอี้ยคังตอบ หลังจากนั้นทั้ง 2 จึงเดินทางกลับไปยังเมืองเซียงเอี๊ยง...

ปล. ขอบคุณสำหรับคำติดชมกระทู้ที่ผ่านมา ผมจะพยายามนำมาแก้ไขให้ดีขึ้นต่อไปครับ

หว้า ผมลองอ่านดูแล้วพบว่า พิมพ์ผิดหลายครั้ง ต้องขออภัยด้วยนะ แล้วผมลืมบอกไปว่า เรื่องนี้ผมแต่งเองเน้อ

แต่งได้เนียนจิง ๆ เอามาลงต่อเร็ว ๆ เถอะนาย อยากอ่านต่อ

อยากอ่านต่ออ่ะ

จะรีบแต่งมาเน้อ

แต่งมาอีกเน้อ ผุ้ติดตามมีอยุ่เยอะ

เอ่อคุนแต่งเองหรอเซงง่ะ
ขอถามไรหน่อยนะฮะ ไอ้กระบี่อิงฟ้ากัยดาบค่ามังกรเนี่ยทำจากอาวุดก๊วยเจ๋งกะเอี๊ยก้วยจริงปะ
จริงๆผมอยากรุ้ว่ากระบี่กะดาบมันมีที่มาไงอะ

ทุกท่านคิดว่าอยากอ่านต่อไหมครับ

แต่งอย่างนี้ ยกให้ เป็น กิมย้ง2 เลยอ่ะ

อยากอ่านตั้งแต่แรกอะคับ

ถ้ามีก้อบอกนะคับ

หรือ

aon_xx1@hotmail.com


จะได้ปะน่อ

เงียบจังเวปนี้

นับถือๆ จะงติดตามดูต่อๆไปครับ

ตอนที่ 1
หลังจากที่เอี้ยก้วยและเซียวเหลงนึ่งได้อำลายุทธภพไปใช้ชีวิตในสุสานโบราณ ทางด้านเมืองต้าซ้องก็โดนพวกมองโกลบุกเข้าตีเมืองอย่างต่อเนื่องแต่ก็ยังมี จอมยุทธก๊วยเจ๋งและอึ้งย้งภรรยาช่วยกันนำกำลังเข้าต่อต้านทำให้พวกมองโกลไม่สามารถยึดเมืองซ้องได้แต่เมื่อก๊วยเจ๋งกับภรรยาต่างมีอายุที่มากสุดท้ายก็ต้องตายเพราะโรคชราทำให้เมืองต้าซ้องถูกพวกมองโกลรุกราน ก๊วยพู้ลูกสาวคนโตของก๊วยเจ๋งได้ไปอยู่เกาะดอกท้อกับสามีของตนและก็ได้อำลายุทธภพไปเช่นเดียวกันส่วนก๊วยเซียงลูกสาวคนรองของก๊วยเจ๋งที่ผิดหวังกับความรักที่มีต่อเอี้ยก้วยได้ก่อตั้งสำนักง๊อไบ๊เป็นสำนักของชีและก๊วยผั่วลู่ลูกชายคนเดียวของก๊วยเจ๋งได้ท่องยุทธิ์ภพและได้ช่วยบ้านเมืองต้อต้านการรุกรานของมองโกล ก๊วยเซียงและก๊วยผั่วลู่ได้สร้างกระบี่อิงฟ้าและดาบฆ่ามังกรขึ้นมาและได้ซ่อนเคล็ดวิชาหลายอย่างเอาไว้ในกระบี่และดาบ ในกระบี่อิงฟ้านั้นมีเคล็ดวิชาเก้าอิม และ 18ฝ่ามือพิชิตมังกรซ่อนอยู่ภายในกระบี่ ส่วนดาบฆ่ามังกรนั้นได้ซ่อนตำราพิชัยสงครามดาบฆ่ามังกรได้สร้างจากดาบของก๊วยเจ๋งที่ได้รับมาจากเจงกิสข่านและกระบี่เหล็กดำของเอี้ยก้วย กระบี่อิงฟ้านั้นได้เป็นของประจำสำนักง๊อไบ๊ เป็นอาวุธประจำกายของเจ้าสำนักก๊วยเซียง ส่วนดาบฆ่ามังกรก๊วยผั่วลู่ได้นำออกไปต่อต้านมองโกลในสุสานโบราณเอี้ยก้วยและเซียวเหล่งนึ่งได้ให้กำเนิดบุตรชายเอี้ยก้วยตั้งชื่อว่า เอี้ยคัง เพราะคิดว่าตัวเองได้แก้ไขความผิดพลาดให้กับบิดาตนเองที่ชื่อว่าเอี้ยคังเลยอยากให้ลูกตนเองได้สร้างชื่อเสียงให้กับชื่อเอี้ยคัง เอี้ยคังมีอายุ 16 ปีเอี้ยก้วยได้ชรามาก จึงสอนวิชาทุกอย่างที่ตนเองรู้เช่น พลังคางคก วิชาเก้าอิมแบบทวนทิศ และวิชาเก้าอิมบางส่วน วิชาไม้ตีสุนัข วิชากระบองงูพิษ เพลงกระบี่ขลุ่ยหยก วิชากระบี่ของมารกระบี่(ต๊กโกวคิ้วป้าย) และฝ่ามือสลายวิญญาณ
ส่วน เซียวเหล่งนึ่ง ก็สอนวิชาให้กับเอี้ยคัง ไม่น้อยเช่น วิชาประจำของสำนักสุสานโบราณ เพลงกระบี่สาวหยก สองมือขัดแย้ง ทำให้เอี้ยคังมีวิชามากมาย เอี้ยคังเป็นคนรักสนุกเช่นเดียวกับเอี้ยก้วย วันหนึ่งจังออกไปท่องยุทธภพแต่ด้วยความเป็นห่วงของเอี้ยก้วยจึงให้พี่อินทรีของเขาติดตามและคอยช่วยเหลือในขณะที่เอี้ยคังได้เดินทางมาถึงเมืองต้าซ้องได้เห็นทหารมองโกลรังแกประชาชนจึงรู้สึกหดหู่ใจไม่น้อยเขาได้เดินทางมาโดยการขี่อินทรียักษ์เอี้ยคังได้บอกให้พี่อินทรีบินไปเที่ยวก่อนเขาจะหาของกินแถวนี้ในขณะที่เอี้ยคังเดินเล่นอยู่ก็โดนจอมยุทธผู้หนึ่งแต่งกายเหมือนชาวมองโกลได้ซัดเข็มพิษเข้าใส่แต่ด้วยวิชาที่มีมากมายจึงทำให้เขาหลบได้แต่ยังไม่ทันหลบเข็มพิษก็ต้องเปลี่ยนทิศทางเนื่องจากโดนพลังดรรชนีซัดมาเจ้าของพลังนี้คือก๊วยเซียง เมื่อก๊วยเซียงเห็นเอี้ยคังก็ต้องตกตะลึงเพราะหน้าตาเหมือนเอี้ยก้วยมากแต่ยังไม่ทันได้ถามชื่อก๊วยเซียงก็ต้องรับมือกับคนมองโกล


ตอนที่ 2
ก๊วยเซียงรับมือคนมองโกลผู้นี้หลายกระบวนท่าด้วยฝีมือค่อนข้างสูสีแต่ท่าดูด้วยกำลังภายในก๊วยเซียงไม่สามารถสู้ได้แต่ที่ยังรับมือต่อไปได้นั้นเพราะมีกระบี่อิงฟ้า ทันใดนั้นมีเสียงแตรของมองโกลชายผู้นั้นจึงโดดหายไป ก๊วยเซียงบอบช้ำไปมาก เอี้ยคังเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงรีบเขาไปช่วยรักษาจึงทำให้ก๊วยเซียงมีอาการดีขึ้นทั้งสองจึงมีเวลาคุยกัน ก๊วยเซียงเมื่อได้ฟังเรื่องราวของเอี้ยคังก็อดไม่ได้ที่จะถามถึงเอี้ยก้วย หลังจากที่คุยกันอยู่นานก๊วยเซียงจึงพาเอี้ยคังไปพักที่สำนักของตน จอมยุทธมองโกลผู้นั้นได้เห็นว่ากำลังของมองโกลได้ลดถอยไปเนื่องจากเสียกำลังไปมาก เป็นอีกครั้งที่กองกำลังของเมืองซ้องได้รับชัยชนะโดยมีก๊วยผั่วลู่เป็นคนนำทัพ จอมยุทธมองโกลได้ไปเข้าเฝ้าท่านอ๋องแห่งมองโกล จอมยุทธมองโกลผู้นี้มีตำแหน่งเป็นถึงราชครู แท้จริงแล้วจอมยุทธมองโกลผู้นี้คือ ตัลปา ศิษย์ของราชครูจักรทองผู้ที่เคยผ่ายแพ้ต่อเอี้ยก้วย ที่ตัลปาจะทำร้ายเอี้ยคังเนื่องจากเห็นหน้าตาของเอี้ยคังคล้ายคลึงกับเอี้ยก้วยมาก กลับมาที่สำนักง๊อไบ๊ เอี้ยคังนึกขึ้นได้ว่า ยังไม่ได้บอกพี่อินทรีจึงรีบออกไปเพื่อตามหาเมื่อออกมาถึงหน้าประตูเมืองก็พบกับทหารของชาวซ้องกำลังแตกตื่นกับการบุกมาของ ตัลปา พร้อมจอมยุทธอีก 2 คน คนหนึ่งชื่อ ทีปังเต็ก คนที่ 2 ชื่อ มิกตู้ฮวง ที่ถูกส่งมาเพื่อตัดกำลังทหาร กำลังบุกเข้ามาในเมืองพร้อมกับเข่นฆ่าทหารชาวซ้องไปไม่น้อย ทันใดนั้นก็มีชายผู้หนึ่งวิ่งมาด้วยวิชาตัวเบาอันสูงส่งเขามาต่อสู้ ชายผู้นั้น คือ ก๊วยผั่วลู่ เมื่อเอี้ยคังได้เห็น ดาบฆ่ามังกร จึงรู้ทันทีว่านั้นคือน้องของก๊วยเซียง เนื่องจากก๊วยเซียงได้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับอาวุธทั้ง 2 ให้ฟัง เอี้ยคังจึงเข้าไปช่วยรับมือ ก๊วยผั่วลู่ได้รับมือกับ ตัลปา ส่วนเอี้ยคัง รับมือกับ ทีปังเต็ก กับ มิกตู้ฮวง ก๊วยผั่วลู่เลือบไปเห็น เอี้ยคังใช้ ฝ่ามือสลายวิญญาณ จึงได้เอ่ยถามไปว่า “น้องชายไม่ทราบว่าเป็นอะไรกับจอมยุทธอินทรี”เอี้ยคังจึงตอบไปว่า “ข้าเป็นลูกชายของจอมยุทธอินทรี เอี้ยก้วย” ตัลปากับจอมยุทธอีก 2 คนเห็น ว่าก๊วยผั่วลู่ กับ เอี้ยคัง สู้ไปสนทนากันไปจึงเกิดโมโหขึ้นซัดอาวุธเข้าใส่อย่างไม่หยุดยั้ง ขณะที่ เอี้ยคังกำลังเสียเปรียบเนื่องจากโดนลุม ก๊วยผั่วลู่ก็อ่อนกำลังลงไม่น้อย ก็ได้ก๊วยเซียงมาช่วยอีกแรงเมื่อ ดาบฆ่ามังกร และ กระบี่อิงฟ้า มาร่วมแรงกัน ตัลปา ทีปังเต็ก และ มิกตู้ฮวง ก็ไม่สามารถสู้ได้ จึงรีบหาจังหวะถอนตัวหนีไป ด้วยอาการเหนื่อยล้าของ เอี้ยคัง และ ก๊วยผั่วลู่ จึงไม่สามารตามไปได้จึงต้องปล่อยให้ ทั้ง 3 หนีไป จากนั้นก๊วยเซียงจึงพา ก๊วยผั่วลู่ กับเอี้ยคัง ไปพักที่สำนักง๊อไบ๊ แต่เอี้ยคัง ได้ขอลาไปตามหาพี่อินทรีก่อน เอี้ยคัง จึงได้แยกทางไป


ตอนที่ 3
เอี้ยคังได้เดินทางมาถึงกลางป่าแห่งหนึ่งเพื่อตามหาพี่อินทรี “พี่อินทรีๆ....... ท่านอยู่แถวนี้หรือเปล่า” ทันใด้นั้นก็มีเสียง “แกว๊ก......” เอ๊ะ! นั่นเสียงพี่อินทรีนี่ “พี่อินทรีท่านอยู่ไหน” แล้วเอี้ยคังก็ได้เจอกับพี่อินทรีอีกครั้งแต่ดูเหมือนพี่อินทรีพยายามจะพาเอี้ยคังไปที่ๆหนึ่งเอี้ยคังจึงถามว่า “พี่อินทรีท่านจะพาข้าไปไหนหรอ” พี่อินทรีได้พาเอี้ยคังไปที่ถ้ำแห่งหนึ่งในถ้ำนั้นพบมีสตรีนางหนึ่งนอนบาดเจ็บอยู่ เอี้ยคังจึงรีบเข้าไปดูอาการ “แม่นางท่านเป็นอะไรหรือเปล่า”เอี้ยคังถาม จากนั้นเอี้ยคังได้ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บ เสร็จแล้วจึงเดินไปหาพี่อินทรีที่ปากถ้ำ “นางหลับไปแล้วล่ะพี่อินทรี เอ่อ...แล้วนี่ท่านไปเจอนางที่ไหนหรอ”เอี้ยคังถาม “แกว๊ก...”อินทรีร้องบอก “อะไรนะข้าฟังไม่เห็นเข้าใจเลย เอาล่ะๆ ท่านไม่ต้องบอกข้าแล้ว เดี๋ยวข้าจะถามนางเอง”เอี้ยคังพูด เมื่อเดินกลับเข้าไปก็พบว่าแม่นางคนนั้นตื่นแล้ว เอี้ยคังจึงถามไปว่า “อ้าว...แม่นางฟื้นแล้วหรอ ท่านดูดีกว่าครั้งแรกที่ข้าเจอเยอะเลย” “ขอบคุณท่านมากที่ช่วยเหลือ ข้าแซ่ ลี มีนามว่า เหวินโหยว ไม่ทราบท่านคือ...?” แม่นางคนนั้นถาม “แม่นาง เหวินโหยว ชื่อท่านไพเราะมาก ข้าแซ่ เอี้ย ชื่อว่า คัง” จากนั้น ลีเหวินโหยว ได้เล่าว่าตนเองคือ 1 ในศิษย์เอกแห่งสำนักง๊อไบ๊ ในสำนักง๊อไบ๊มีศิษย์เอกอยู่ 4 คน นางคือคนเล็กสุด นางได้เล่าต่ออีกว่านางกำลังออกมาหาสมุนไพรไปรักษาอาการบาดเจ็บของศิษย์พี่นางคนหนึ่งแต่ระหว่างทางเห็นทหารมองโกลกำลังรังแกประชาชนจึงยื่นมือเข้าช่วยลำพังแค่ทหารมองโกลนางพอจะรับมือไหวแต่ดันมีจอมยุทธ 3คนเข้ามาทำร้ายนางโชคดีที่หนีมาได้ เอี้ยคังนึกได้ทันทีว่าจอมยุทธ 3 คนที่นางพูดถึงคือ ตัลปา ทีปังเต็ก และมิกตู้ฮวง เป็นแน่ จากนั้น ลีเหวินโหยวได้บอกเอี้ยคังว่า “ท่านเอี้ย ข้าต้องขอลาไปก่อน” เอี้ยคังจึงตอบไปว่า “อ้าว..แม่นางจะรีบไปไหนไม่รอให้ดีกว่านี้อีกสักหน่อยเหรอแล้วค่อยไป” “ข้าดีขึ้นมากแล้ว พอดีที่กลางเมืองเซียงเอี๊ยงวันพรุ่งนี้จะจัดชุมนุมชาวยุทธและจะมีการประลองหาจอมยุทธเพื่อเป็นแม่ทัพช่วยท่านจอมยุทธก๊วยผั่วลู่ป้องกันเมือง งานนี้มี จอมยุทธแห่งยุคทั้ง 3 มารวมตัวกัน ข้าต้องรีบกลับสำนัก” ลีเหวินโหยว ตอบ “ จอมยุทธแห่งยุคทั้ง 3 คือใครหรอ” เอี้ยคังถาม ลีเหวินโหยวจึงเล่าให้ฟังว่า “คนที่ 1 คือ จอมยุทธก๊วยเจ๋ง แต่พอจอมยุทธก๊วยเจ๋งตาย ก็ได้ จอมยุทธก๊วยผั่วลู่มาแทน มีฉายาว่า จอมยุทธอุดรก๊วยผั่วลู่ คนที่2 คือท่านอึ้งเอี๊ยะซือ คนที่มาแทน ท่านอึ้งเอี๊ยะซือ คือ จอมยุทธก๊วยเซียง อาจารย์ของข้ามีฉายาว่า มารบูรพาน้อยก๊วยเซียง คนที่ 3 คือจอมยุทธ์อินทรีเอี้ยก้วย ฉายา คลุ้มคลั่งประจิมเอี้ยก้วย แต่ไม่รู้จอมยุทธ์เอี้ยก้วย จะมารึเปล่าเพราะท่านอำลายุทธภพไปนานแล้ว ท่านจะร่วมเดินทางไปกับข้ารึเปล่าล่ะ” “ก็ดีเหมือนกันข้าว่างๆอยู่” เอี้ยคังตอบ หลังจากนั้นทั้ง 2 จึงเดินทางกลับไปยังเมืองเซียงเอี๊ยง...


ตอนที่ 4 (NEW)
“โอ๊ย... ในที่สุดก็ถึงซะทีเมืองเซียงเอี๊ยง” เอี้ยคังโวยวาย “แล้วท่านเอี้ยจะไปสำนักง๊อไบ๊กับข้ารึเปล่า”ลีเหวินโหยวถาม “ไม่ดีกว่า ไว้เดี๋ยวข้ากับพี่อินทรีค่อยไปเจอกับท่านที่งานชุมนุม เอ่อ...แล้วอีกอย่างหนึ่งอย่าเรียกข้าว่า ท่านเอี้ย เลยฟังแล้วดูห่างเหินเรียกข้าว่า พี่เอี้ย ก็ได้ เพราะดูแล้วแม่นางเหวินโหยวจะมีอายุน้อยกว่าข้านะ” “ค่ะ พี่เอี้ย ขอบคุณที่ช่วยเหลือข้าเอาไว้เจอกันที่งานชุมนุม ลาล่ะ....” ลีเหวินโหยวบอกลาจากนั้นนางได้เดินทางกลับสำนักของนาง ส่วนเอี้ยคังได้ไปหาที่พักในโรงเตี๊ยม “เอ่อ..พี่อินทรีดูเหมือนท่านจะเข้าไปในโรงเตี๊ยมไม่ได้ ท่านไปหาที่พักแถวๆนี้นะแล้วพรุ่งนี้มาเจอข้าที่กลางเมือง”เอี้ยคังพูด “แกว๊ก”จากนั้นเอี้ยคังก็ไปพักผ่อนที่โรงเตี๊ยมแล้วเกิดนึกสนุกขึ้นมาจึงหาไม้มาทำหน้ากากเลียนแบบ จอมยุทธอินทรีเอี้ยก้วย บิดาของเขา เพื่อที่จะไปร่วมงานในวันพรุ่งนี้ พอถึงวันรุ่งขึ้นชาวยุทธมากมายต่างพากันเดินทางไปร่วมงาน มีทั้งสำนักง๊อไบ๊ วัดเส้าหลิน สำนักชวนจินก่า พรรคกระยาจก และชาวยุทธคนอื่นๆอีกมากมายเอี้ยคังจึงเดินไปหาพี่อินทรีที่กลางเมืองและพาพี่อินทรีเข้าไปในป่าและใส่หน้ากากแถมทำเป็นแขนขาดให้เหมือนจอมยุทธอินทรีแล้วบอกกับพี่อินทรีว่า “พี่อินทรีเดี๋ยวข้าจะปลอมเป็นแบบท่านพ่อนะ ท่านต้องให้ความร่วมมือด้วยล่ะ” “แกว๊ก...” จากนั้นจึงเดินทางไปที่งานชุมนุม จอมยุทธก๊วยผั่วลู่ได้ออกมาเปิดงาน “ต้องขอขอบคุณชาวยุทธทุกท่านทีมาร่วมงานในวันนี้ ขณะนี้เมืองเซียงเอี๊ยงของเราที่กำลังถูกพวกมองโกลบุกเข้าโจมตีเพื่อจะยึดเมืองซ้องข้ารู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งที่จะมีจอมยุทธคนใหม่มาเป็นแม่ทัพช่วยข้าป้องกันเมือง ข้าขอเชิญจอมยุทธทุกท่านที่ต้องการช่วยข้าป้องกันเมืองขึ้นมาบนเวทีได้”พูดเสร็จก๊วยผั่วลู่ก็มานั่งที่ และก็มีจอมยุทธหลายคนขึ้นมาประลองคนแล้วคนเล่าก็ดูเหมือน จอมยุทธหนีเส้าหวิน แห่งสำนักชวนจินก่า จะเป็นผู้ชนะ
เพราะไม่มีใครกล้าขึ้นมาประลองอีกแต่ทันใดนั้นก็มี หลวงจีนใส่ผ้าคลุมดำขึ้นมาบนเวที ทำให้ทุกคนแตกตื่นเพราะทุกๆคนในงานต่างรู้ดีว่านี้คือ คนที่เคยเป็นศิษย์อันดับหนึ่งของวัดเส้าหลิน ที่ทรยศหักหลังไปช่วยมองโกล เขาคือ ตีเบี้ยเต๊ก เมื่อ จอมยุทธหนีเส้าหวินเห็นคนขึ้นมาบนเวทีก็ไม่สนใจบุกเข้าโจมตีด้วยเพลงกระบี่ของสำนัก แต่เพียงแค่ 2 กระบวนท่าก็ต้องโดน ตีเบี้ยเต๊ก ซัดด้วยฝ่ามือตายคาที่ ทำให้ชาวยุทธที่มาร่วมงานต่างตกใจกันไปตามๆกัน “ฮะๆๆๆๆ มีใครหน้าไหนมันจะมาสู้กับข้าอีกไหมถ้าไม่มีข้าจะเป็นแม่ทัพช่วยป้องกันเมืองเอง” ตีเบี้ยเต๊กพูด ทันใดนั้น ก๊วยผั่วลู่ก็กระโดดขึ้นมาบนเวทีพร้อมกับพูดว่า “ข้าน้อยก๊วยผั่วลู่ขอคำชี้แนะด้วย” “จอมยุทธก๊วยๆ ท่านนึกว่าข้าจะโง่ไปสู้กับท่านรึท่านมีดาบฆ่ามังกรอันเลื่องชื่อจะไม่เป็นการเอาเปรียบกันไปหน่อยเรอะ เอางี้ซิข้าจะขอสู้กับเจ้าสำนักวัดเส้าหลินทุกๆคนจะว่ายังไง”ตีเบี้ยเต๊กพูดจากนั้นศิษย์วัดเส้าหลินคนหนึ่งได้ตะโกนบอกว่า “ปรมาจารย์ตั๊กม้อได้เก็บตัวคิดค้นวิชาอยู่ไม่ได้มาร่วมงาน ข้าในฐานะศิษย์คนหนึ่งของสำนัก ต้องขอคำชี้แนะจากท่านแล้ว”พูดจบศิษย์ของวัดเส้าหลินคนนี้ก็กระโดดขึ้นไปบนเวทีพร้อมบุกเข้าโจมตี ถึงแม้จะดูว่า ตีเบี้ยเต๊กจะได้เปรียบอยู่มากแต่ ศิษย์วัดเส้าหลินคนนี้กับรับมือได้ถึง 10 กระบวนท่า จนตีเบียเต๊กเอ่ยถามว่า “ไม่ทราบว่าน้องชายมีนามว่าอะไร” “ข้ามีนามว่า เตียกุนป้อ”พูดจบ เตียกุนป้อก็ซัดฝ่ามือโจมตีอย่างไม่หยุดหย่อนแต่พอสู้ไปนานๆเตียกุนป้อก็ต้องเหนื่อยล้าจนพลาดท่าบาดเจ็บสาหัด “ฮะๆๆๆๆ ทีนี้มีใครคัดค้านอีกไหมแต่ถ้าเป็น จอมยุทธก๊วยผั่วลู่ กับจอมยุทธก๊วยเซียง ที่มี ดาบฆ่ามังกร กับ กระบี่อิงฟ้า ข้าคงจะไม่สู้ด้วยเพราะเป็นการเอาเปรียบข้า เอ๊ะๆเดี๋ยวนะยังมีจอมยุทธอินทรีเอี้ยก้วยอีกสิถ้า
เป็นเจ้านี่ข้ายินดีรับการชี้แนะ”ตีเบี้ยเต๊กกล่าว ก๊วยเซียงจึงนึกในใจว่าเจ้าตีเบี้ยเต๊กนี่ร้ายจริงๆรู้ว่าจอมยุทธอินทรีอำลายุทธภพไปแล้วยังมา
กล่าวถึงน่าไม่อายจริงๆ แต่ทันใดนั้น ก็มีเสียงลมพัดมาอย่างรุนแรง พร้อมกับเงามืดของอินทรียักษ์ปรากฎตัวขึ้นกลางเวทีประลองพร้อมกับมีบุรุษแขนเดียวปรากฏตัวพร้อมกับอินทรีจึงทำให้ทุกคนต่างตกตะลึงและรู้ทันทีว่า อินทรี 1 จอมยุทธ 1 นั่นคือ จอมยุทธอินทรีเอี้ยก้วย แต่แท้จริงแล้วนี่คือ เอี้ยคัง นั่นเอง...

ตอนที่ 5

อินทรีและจอมยุทธแขนขาดปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งบนเวทีประลองหลังจากที่หายตัวไป 10 กว่าปี ทำให้ ตีเบี้ยเต๊ก ตกใจไม่น้อย เหล่าชาวยุทธทุกๆคนต่างดีใจที่ได้เห็นยอดคนปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ชาวยุทธทั้งหลายจึงตะโกนว่า “ฆ่าเจ้าคนขายชาตินี้ซะ...บดกระดูกมันให้เละเลย”
คำพูดพวกนี้จึงทำให้ตีเบี้ยเต๊กเกิดโทสะ ซัดฝ่ามือใส่ เอี้ยคังที่ปลอมตัวเป็นจอมยุทธอินทรีเอี้ยก้วย อย่างต่อเนื่อง ซึ่งเอี้ยคังก็รับได้หมดทุกกระบวนท่า แต่ เอี้ยคัง ก็รู้สึกเหนื่อยไปไม่น้อย จนตีเบี้ยเต๊ก ต้องใช้พลังทั้งหมดซัดใส่เอี้ยคัง แต่เอี้ยคังก็ยังรับได้ ในขณะที่ยังต้านพลังภายในอยู่นั้น ตีเบี้ยเต๊กก็เห็นจุดด้อยของเอี้ยคังซึ่งใช้ได้เพียงแขนเดียว ตีเบี้ยเต๊ก จึงเบาพลังที่แขนขวาลงแล้วใช้มืออีกข้างซัดใส่เอี้ยคัง ขณะนั้นเอี้ยคังก็ตกใจไม่น้อยจึงได้ใช้แขนข้างขวาซัดออกมาต้านไว้ ชาวยุทธทุกคนต่างตกใจเมื่อเห็นแขนอีกข้างหนึ่ง มีเพียงก๊วยเซียงและก๊วยผั่วลู่ รู้ได้ทันทีว่านี่คือ เอี้ยคัง ไม่ใช่จอมยุทธอินทรีเอี้ยก้วยอย่างที่ทุกคนเข้าใจ ด้วยพลังภายในของเอี้ยคังในตอนนี้ถึงจะมีอยู่มากแต่ก็ยังเทียบกับ ตีเบี้ยเต๊กไม่ได้ ก๊วยเซียงเห็นท่าเอี้ยคังจะแย่จึงได้ปล่อยพลังดรรชนีเข้าใส่ ตีเบี้ยเต๊ก จึงทำให้ ตีเบี้ยเต๊กต้องถอนพลังแล้วหลบพลังดรรชนี ตีเบี้ยเต๊กเห็นท่าวันนี้จะไม่ดีจึงได้รีบหนีออกไปจากเวทีประลองพร้อมกับพูดว่า “ใช้ 2 ลุม 1 พวกเจ้าคิดว่านี่ยุติธรรมแล้วหรือ ฮะๆๆๆ” ก๊วยเซียงซึ่งเห็น เอี้ยคังบาดเจ็บจึงรีบเข้าไปช่วยรักษาแล้วก็พูดเบาๆว่า “น้องเอี้ยคัง เจ้าไม่เป็นไรนะ” แล้วเอี้ยคังก็ตอบไปว่า“คงมีแต่ท่านที่ข้าหลอกไม่ได้” แล้วก๊วยผั่วลู่ ก็ได้ตะโกนบอกทุกๆคนว่า “ชาวยุทธทั้งหลายวันนี้พวกท่านคงได้เห็นแล้วว่าจอมยุทธผู้นี้ได้กำจัดคนชั่วไป ข้าจึงมีความเห็นว่าให้ จอมยุทธผู้นี้มาช่วยข้าป้องกันบ้านเมือง ไม่ทราบว่าพวกท่านจะเห็นด้วยกับข้าหรือไม่” แล้วชาวยุทธทุกๆคนก็ตะโกนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า“ดี พวกเราเห็นด้วย ได้จอมยุทธอินทรี มาช่วยบ้านเมือง จอมยุทธอินทรีๆๆๆๆ” ทำให้เอี้ยคังต้องถอดหน้ากากออกแล้วบอกว่า “ขอโทษด้วยท่านจอมยุทธทั้งหลาย ข้ารับตำแหน่งนี้ไม่ได้ แล้วข้าก็ไม่ใช่จอมยุทธอินทรีอย่างที่พวกท่านเข้าใจ ข้ามีชื่อว่า เอี้ยคัง ต้องขอโทษด้วยที่หลอกทุกคน” แต่จอมยุทธทุกคนก็ไม่ได้ว่าอะไรแล้วก็ตะโกนบอกว่า “จอมยุทธเอี้ยคังๆๆๆ” แล้ว ก๊วยผั่วลู่ก็ได้บอกว่า “วันนี้คงต้องปิดการประลองไว้แค่นี้ น้องเอี้ยคงจะเหนื่อยมากแล้วให้เขาไปพักผ่อนก่อนเถอะ”แต่ในขณะนั้นก็มีเสียงแตรดังขึ้นมาจากนอกเมือง ก๊วยผั่วลู่จึงบอกกับก๊วยเซียงว่า “พี่เซียง ที่หน้าเมืองคงจะมีพวกมองโกลมาบุกเมืองข้าต้องขอตัวไปดูก่อนฝากดูแลน้องคังด้วย”พูดเสร็จก๊วยผั่วลู่และเหล่าชาวยุทธทั้งหลายก็ได้ออกไปที่หน้าเมือง ส่วนก๊วยเซียงได้พาเอี้ยคังกับไปพักที่สำนักง๊อไบ๊แล้วเอี้ยคังก็งีบหลับไปแต่ไม่นานก็ต้องตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงต่อสู้ เอี้ยคังจึงรีบออกไปดูแล้วก็เจอกับ ลีเหวินโหยวอีกครั้ง “แม่นางเหวินโหยวเกิดอะไรขึ้นหรอ”เอี้ยคังถาม “ดูเหมือนจะมีคนบุกเข้ามาในสำนักของเราข้ากำลังจะไปดูสักหน่อย”ลีเหวินโหยวตอบ เอี้ยคังจึงบอกว่า“งั้นข้าไปด้วย” ลีเหวินโหยวจึงบอกว่า “พี่เอี้ย ท่านยังไม่หายดีพักซะก่อนเถอะ” “ไม่เป็นไรข้าหายดีแล้ว”เอี้ยคังบอก จากนั้นทั้งสองจึงออกไปดูก็พบว่า ตัลปา กำลังจะเผชิญหน้ากับก๊วยเซียง แต่ครั้งนี้คงไม่เหมือนครั้งก่อน เพราะในมือของตัลปามี ดาบฆ่ามังกรอยู่...

ชอบไหมคับ

ตอนนี้มีกี่ตอนอะคับ

ท่านนี่เก่งสุดยอด

เขียนดี ก็สนุกนะค่ะ ขอวิจารณ์เพิ่มเติมนะค่ะ กระบี่อิงฟ้า และดาบฆ่า มังกร ก๊วยเจ๋ง เป็นคนสร้าง น่ะค่ะ