เจงกิสข่าน นโปเลียน อเล็กซ์ซานเดอร์ ใครเก่งกว่ากัน

เราเองคิดว่าบุคคลที่น่าจะเก่งที่สุดนั้นคือเจงกิสข่าน เพราะสามารถบุคฝ่าเข้าไปยึดพื้นที่ต่างๆได้เยอะเป็นหลายล้านตารางไมล์เลย

เจงกิสข่านเก่งสุด แต่ทั้งสามก็มีฝีมือสูสีกัน ที่เจงกิสข่านเก่งสุดก็เพราะสามารถรบชนะพวกตะวันตกลงได้

ใครมันชั่งตั้งคำถามเนี่ย เห็นคำถามแนวนี้เยอะละ

ขอประวัตินโปเลียนหน่อยดิคับ

คำถามห่าไรวะปัญญาอ่อนโว้ยยยยยยยย555555555+

พิษประจิม อย่ามาเกรียน เกรียนมันทุกรอบ เค้าตั้งมีสาระ เจือกบอกคำถามห่.ไร ไปดูโดราเอมอนไป

มันไร้สาระตรงไหนเรอะ

ถ้าเปรียบเทียบบุคคลในจินตนาการก็ว่าไปอย่าง

เจงกิสข่านครับ เป็นคําตอบสุดท้าย

ผมว่าเจงกิสข่านคับ สามารถยึดเอเซียได้กือบทุกส่วนเลยขนาดจีนที่ยิ่งใหย่มากๆยังสามารถยึดได้เลย

เจงกิสข่าน


เจงกิสข่าน กษัตริย์นักรบผู้เกรียงไกรแห่งมองโกเลีย เดิมมีนามว่า เตมูจิน เกิดปี ค.ศ.1162 บิดาเป็นหัวหน้าเผ่าคิยาด ทางตอนกลางของมองโกเลีย ริมแม่น้ำรูเลน ประเพณีมองโกลถือว่าเมื่อจับแม่ทัพหัวหน้าข้าศึกได้จะต้องนำชื่อของเชลยมาตั้งเป็นชื่อของบุตรชาย เพื่อให้ความกล้าหาญแข็งแรงของศัตรูที่ตนจะฆ่าได้ถ่ายทอดสู่บุตรของตน

เจงกิสข่านในวัยเด็กจึงมีชื่อว่า เตมูจิน จากชื่อแม่ทัพเผ่าทาทาร์ นอกจากนี้ในตำนานยังบอกด้วยว่าทารกเตมูจินที่เกิดมามีปานแดงที่ฝ่ามือ มีผู้ทำนายว่าจะได้เป็นผู้ยิ่งใหญ่ในอนาคต

พออายุได้ 9 ขวบ บิดาเตมูจินถูกลอบปลงพระชนม์ ทำให้ชนเผ่าถูกตีแตก ครอบครัวและเตมูจินต้องลี้ภัยไปที่อื่น มีแม่เลี้ยงดูแลเพียงลำพัง ต้องเร่ร่อนดำเนินชีวิตด้วยการล่าสัตว์และต้อนฝูงสัตว์ในดินแดนที่เป็นสาธารณรัฐมองโกเลียในปัจจุบัน

เตมูจินมีคุณสมบัติของความเป็นผู้นำ คือเฉลียวฉลาด กล้าหาญ มีแววนักสู้ การที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนตั้งแต่เด็กทำให้เตมูจินกลายเป็นนักรบที่ดุดันตั้งแต่อายุเพียงแค่สิบกว่าขวบ ช่วงวัยรุ่นยังไม่ถึง 20 ปีเริ่มสานสัมพันธไมตรีกับเผ่าต่างๆ ของมองโกลด้วยวิธีทางการทูต

ในปี 1189 พระองค์สถาปนาและเป็นผู้นำชนเผ่าคิยาด ซึ่งเป็นชนเผ่าดั้งเดิมอีกครั้ง เริ่มดำเนินการฝึกปรือพลกำลังจัดตั้งเป็นกองทัพทหารอย่างยิ่งใหญ่บนที่ราบกว้าง จนมีแสนยานุภาพเกรียงไกร ประกอบด้วยทหารม้าเป็นส่วนใหญ่ ทรงคัดเลือกผู้บัญชาการทัพด้วยพระองค์เอง กำหนดให้ชายฉกรรจ์ทุกคนต้องเป็นทหาร เพราะปกติวิถีชีวิตของชาวมองโกลนั้นเร่ร่อน ดังนั้นจึงสามารถระดมทัพจากประชากรได้ง่าย

ในปี ค.ศ.1206 เตมูจินนำชาวมองโกลเป็นสหพันธ์เดียว และได้รับการขนานนามว่า "เจงกิสข่าน" หรือ "จักรพรรดิผู้เกรียงไกร"

หลังจากนั้นเส้นทางการยึดครองก็เริ่มต้นขึ้น ปี ค.ศ.1209 ชาวมองโกลเริ่มปฏิบัติการทางทหารต่อมณฑลซีเซี่ย ซึ่งประกอบด้วยดินแดนส่วนใหญ่ทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน และบางส่วนของทิเบต การต่อสู้ดำเนินไปจนถึง ค.ศ.1210 ผู้ครองมณฑลซีเซี่ยยอมศิโรราบ ด้วยการรบอย่างเป็นระบบกองทัพของเจงกิสข่านก็พิชิตจีนทั้งหมด รวมทั้งแหลม ซึ่งปัจจุบันคือประเทศเกาหลี

ก่อนจะหันไปทางตะวันตกเพื่อรบกับชาวเติร์ก ไม่นานก็ยึดภูมิภาคซึ่งปัจจุบันประกอบด้วยอิรัก อิหร่าน และภาคตะวันตกของเตอร์กิสถาน ต่อด้วยภาคเหนือของอินเดียและปากีสถาน ก่อนจะมาถึงรัสเซียและยึดครองดินแดนตั้งแต่อ่าวเปอร์เซียไปจนถึงมหาสมุทรอาร์กติก

ยุคสมัยของเจงกิสข่านจบลงระหว่างการปราบกบฏในมณฑลซีเซี่ยช่วง ค.ศ.1226 หลังพระองค์ตกจากหลังม้าจนได้รับความบอบช้ำภายในอย่างหนัก และสวรรคตในปี 1227 แต่กองทัพของพระองค์ก็เดินหน้ายึดครองเมืองหลวงของซีเซี่ยได้เป็นผลสำเร็จ

เจงกิสข่านได้ทิ้งมรดกตกทอดความเป็นชาติและวัฒนธรรมความเป็นมองโกลให้ชาวมองโกเลียรุ่นหลัง ซึ่งทุกวันนี้ยังคงเคารพศรัทธาพระองค์ในฐานะบิดาแห่งอาณาจักรมองโกเลีย

เรื่องราวของเจงกิสข่านยังปรากฏในนวนิยาย ละครและภาพยนตร์มากมายหลายเรื่องในจีน ฮ่องกง และไต้หวัน ทั้งในภาพของนักรบผู้เกรียงไกร และผู้ก่อสงครามที่กินเวลาชั่วชีวิต

มันไม่น่าเอามาถามเลยคับ วัดกันเรื่องสงครามแล้ว เจ็งกิสเหนือกว่า2คนนี้หลายขุมครับ แล้วอีกอย่าง เจ็งกิสข่านก็ได้รับ รางวัลให้เป็นวีรบุรุษ ผู้พิชิต แห่งสหัสวรรษ ด้วยคับ

ข้าจะต้องมีรูปตลอดคห.4มะช่ายข้าแน่ๆคห.5ขอแจมอย่ามาปากดีมะใช่ข้าแน่ๆไอ้เด็กไม่รู้จักโตเอ้ย