รบกวน ท่านผู้รู้ เกี่ยวกับนิยาย ข้าพเจ้ามีเรื่องจะถาม

ข้าพเจ้า อยากจะถามว่า จะแต่งนิยายอิงประวัติศาสตร์จีน เรื่องนึง ที่ไม่มีตัวตนอยู่จริง แต่อยู่ในราชวงศ์ที่มีอยู่จริง จะได้ไหม


ข้อสอง ถ้าจะตั้ง พระนามของฮ่องเต้ สมมุติขึ้นมา และ อยู่ในราชวงศ์ที่มีอยู่จริง จะได้ไหม

ข้อสาม สมมุติว่า ฮ่องเต้ องค์ไม่เด่น และ มีบันทึก เกี่ยวกับพระองค์ไม่มากนัก จะตั้งพระนามสมุติขึ้นมาได้ไหม

ข้อสี่ ต่อจากข้อสาม ประวัติของฮ่องเต้ ที่ไม่เด่น จะมี บันทึกไม่มากนักใช่ไหม และ บางแห่ง อาจไม่เหมือนกันด้วย

และ ข้อห้า ฮองเฮา จะมีบันทึกประวัติ ไว้ใน ประววัติศาสตร์ มากเท่า ฮ่องเต้ หรือเปล่า

มีอีกหลายคำถาม แต่ตอนนี้ ยังคิดไม่ออก

ข้อ 1 ได้ค่ะ
ข้อ 2 ได้ค่ะ แต่ต้องอยู่ในขอบเขตที่ไม่มีการลบหลู่หรือเจตนาให้เสียชื่อเสียงค่ะ
ข้อ 3 ไม่ควรค่ะ
ข้อ 4 ต้องศึกษาข้อมูลจากหลายแหล่งซึ่งเกี่ยวเนื่องกันแล้วนำมาวิเคราห์เองค่ะ
ข้อ 5 ไม่ค่ะ ฮ่องเต้ส่วนใหญ่จะมากกว่าค่ะ

อ่ะนะคะ

ข้อ 6 ชื่อตัวละคร ในหนังอ่ะครับ บางที มีตามประวัติศาสตร์ บางที ก็ไม่ตาม ทำไมหรอครับ

ข้อ 7 หากชื่อ ในประวัติศาสตร์ เป็น เหมือนกับ ในหนัง ละคร จะเอาชื่อประวัติศาสตร์ มาแต่งในนิยายได้ไหม ยกตัอย่างเช่น ฟ่านเอ๋อ ใน เรื่อง จักรพรรดิคังซี

ได้ หมดทุกข้ออะครับ แต่ถ้าจะแต่งแบบอิงประวัติศาตร์ก็อย่าไปบิดเบือนความจริงให้มากนะครับ เช่น จะเอาชื่อของบุคคลจริงที่มีอยู่ในประวัติศารต์มาก็ต้องแต่งเนื่อเรื่องแบบจริงไปประมาณ 60-70 เปอเซ็น แล้วอย่าไปแก้ไขประวัติศาตร์นะครับ เพราะ มันเป็นที่เนื่องที่เกิดขึ้นแล้วแก้ไขไม่ได้ ครับ

ขอบคุณครับ


ข้อ 8 ถ้าเกิดว่า สมมุติว่า มีราชวงซ์ที่มีอยู่จริง อยู่ทางเหนือ และ ราชวงศ์ที่ไม่มีอยู่จริง อยู่ทางใต้ เช่น กองทัพแมนจู โค่นราชวงศ์หมิงลง และ สถาปนา ราชวงศ์ชิงขึ้นมา ส่วน ทางใต้นั้น ได้มีชาวฮั่น กลุ่มหนึ่ง หรือ ตระกูลหนึ่ง สถาปนา อีกราชวงศ์ขึ้นมา จะได้ไหมครับ (ผมจะทำให้ ราชวงศ์นี้ สั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงยุค คังซี พอ)

ข้อ 9 ต่อจาก ข้อ 8 สมมุติว่า สร้างตัวละคร ที่ไม่มีอยู่ จริงขึ้นมา แต่ ให้มี สายสัมพันธุ์ เดียวกับ เชื้อพระวงศ์ ในราชวงศ์ชิง เช่น เป็น ชนเผ่าเดียวกัน ประมาณนี้

ข้อ 10 เรื่อง สมมุติขึ้น มา ของ ข้อ 8 และ ข้อ 9 เป็นเรื่องที่ไม่มีอยู่จริง แต่จะมี ตัวละครที่มี ตัวตนอยนู่จริง เข้าไป พัวพันเล็กน้อย จะได้ไหม

ข้อ 11 ประวัติศาสตร์ไทยบ้าง สมมุติว่า จะสร้าง ตัวละคร ตัวหนึ่ง ขึ้นมา ซึ่ง ไม่มีอยู่จริง แต่ จะมี ตัวละครที่มีตัวตนอยู่จริงเยอะมาก แต่จะเอ่ยถึงพวกเขาเหล่านั้น แค่ 20 % จะได้ไหม

ข้อ 12 นิยายอืงประวัติศาสตร์ ควร จะมี จินตนาการ เท่าไหร่

แต่งนิยาย อย่างไร ให้สนุก ตื่นเต้น


แต่งนิยาย แนว แฟนตาซี ต้องเป็นอย่างไร ถึงจะสนุก น่าตื่นเต้น

ข้อ 8 ผมว่า คุณ ก็สามมารถเอาชื่อที่มีอยู่จริงมาดีกว่านะครับ แล้วค่อยเสริมแต่งเนื่อเรื่องไปก็ได้ ถ้าเอาชื่อ ราชวงศ์ที่ไม่มีอยู่จริง มันจะทําให้คนที่อ่านนึกภาพไม่ออกว่า ราชวงศนั้นเป็นอย่างไร มีประวัติอย่างไรบ้าง เพราะ มันจากจิตนาการของคุณคนเดียว

9 ก็ทําได้ครับ ถ้าไม่ไปบิดเบือนประวัติศารต์มากนะ

10. ก็ได้ครับ มีหลายเรื่องเยอะไปที่แต่งแบบนี้ เช่น ในมังกรหยก คูชู่กีมีชีวิตอยู่จริง แต่กิมย้งก็เอาไปเข้าในมังกรหยกได้ อีกคนก็คือ จางซานฟง เขาก็มีชีวิตอยู่จริง กิมย้งก็เอาไปแต่งเติมในมังกรีหยก

ข้อ 15 สมมุติว่า จะแต่ง เรื่องราว ของฮ่องเต้ องค์หนึ่ง ที่ไม่เด่นมากนัก ในราชวงศ์หนึ่ง ของ ประวัติศาสตร์จีน จะให้ มี การเสริมแต่งจินตนาการเข้า ไปสัก ครึ่งนึง ของเรื่องทั้งหมด จะได้ไหม

ข้อ 15. ก็ได้นะครับ มีเรื่องบางเรื่องก็แต่งแบบนี้เยอะไป เช่น เรื่อง องค์หญิงกํามาลอ เป็นต้น ที่ชื่อ ของฮ้องเต้ไม่ค่อยเด่นดังเท่าไรนัก แต่ก็มีคนนํามาแต่งเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในวังได้ครับ

ซ่งซวนจง สวรรคต องค์ชายจ้าวหย่งเซียน ขึ้นครองราชย์ สืบต่อ ด้วยพระชนม์มายุเพียง 6 พรรษา เฉลิมพระนาม ซ่งหยวนจงฮ่องเต้ ถ้าจะแต่งแบบนี้ จะได้ไหมครับ พระนามของ ฮ่องเต้ สององค์นี้ ไม่มีอยู่จริง แต่อยู่ใน ราชวงศ์ซ่ง อ่ะครับ ถ้าได้ ผมจะเอาเรื่องย่อ ฉบับสมบูรณ์มาลง

เปลี่ยนเป็นราชวงศ์ฮั่นละกันนะครับ เป็น ฮั่นหย่งตี้ สวรรคต องค์ชายหลิวจ้าว ขึ้นครองราชย์ สืบต่อ ด้วยพระชนม์มายุเพียง 6 พรรษา เฉลิมพระนาม ฮั่นฉินตี้ฮ่องเต้ ถ้าจะแต่งแบบนี้ จะได้ไหมครับ พระนามของ ฮ่องเต้ สององค์นี้ ไม่มีอยู่จริง แต่อยู่ใน ราชวงศ์ฮั่น อ่ะครับ ถ้าได้ ผมจะเอาเรื่องย่อ ฉบับสมบูรณ์มาลง

ฮั่นหย่งตี้ สวรรคต องค์ชายหลิวจ้าว ขึ้นครองราชย์ สืบต่อ ด้วยพระชนม์มายุเพียง 6 พรรษา เฉลิมพระนาม ฮั่นชิงตี้ฮ่องเต้ ถ้าจะแต่งแบบนี้ จะได้ไหมครับ พระนามของ ฮ่องเต้ สององค์นี้ ไม่มีอยู่จริง แต่อยู่ใน ราชวงศ์ฮั่น อ่ะครับ ถ้าได้ ผมจะเอาเรื่องย่อ ฉบับสมบูรณ์มาลง

แก้ไขใหม่ครับ ค.ห.ที่ 12 เป็นของจริง ตามนั้นแหละครับ

ผมคงไม่ได้นะครับ ที่เอาชื่อคนที่ไม่มีอยู่จริง มาเป็นฮ้องเต้ ผมว่าเอาชื่อจริงๆมาดีกว่าครับ เพราะ ฮ้องเป็นสิ่งที่อยู่สูง เราไม่ควรนําชื่อคนอื่นมาเป็นได้ ควรจะเอาชื่อตามในประวัติศาคร์ดีกว่า แล้วเสริมแต่งแต่เรื่องไปก็ได้ ถ้าจะเอาชื่อไม่มีอยู่จริง ก็ควรเป็นขุนนางหรือทหาร สักมากกว่าครับ

ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ไม่สมหวังในความรัก กับ สาวชาวฮั่น (ในประวัติศาสตร์ เขียนว่าอย่างนี้นะ) แต่ ข้าพเจ้า จะสมมุติ ให้ สาวชาวฮั่น คนนั้น มีลูกกับ ซุ่นจื้อฮ่องเต้ (ใน นางพญาจอมราชันย์ ก็มี) จะได้ไหม

ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ไม่สมหวังในความรัก กับ สาวชาวฮั่น (ในประวัติศาสตร์ เขียนว่าอย่างนี้นะ) แต่ ข้าพเจ้า จะสมมุติ ให้ สาวชาวฮั่น คนนั้น มีลูกกับ ซุ่นจื้อฮ่องเต้ (ใน นางพญาจอมราชันย์ ก็มี) จะได้ไหม แต่ให้มี สักคนหนึ่งก็พอ

ขอความกรุณาช่วยตอบด้วยครับ ไม่ต้องสนใจ ในวงเล็บ นะครับ เอานอกวงเล็บพอ

ได้ครับ ถ้าจะสมมิต ชื่อ ของลูกฮ้องเต้ขึ้นมาสักคน ก็ได้ครับ เพราะ เป็นแค่ลูกเฉยๆนะ อย่าไปเป็นถึงฮ้องเต้

เรื่องย่อ ชิงเซิ่งจู่ ราชาเหนือราชันย์ (นิยายอิงประวัติศาสตร์ แต่งเองครับ)


ปลายรัชกาลซุ่นจื้อฮ่องเต้ หลังจากที่ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ทรงกลับวังมา หลังจากที่เสด็จออกผนวชแล้ว พระองค์ ก็เฝ้าแต่ ครุ่งคิด รำลึกถึงความหลัง และ ก็ ท้อพระทัยตนเอง ที่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง จูหลงมู่ ขุนนางชาวฮั่น พระสหาย ของ ซุ่นจื้อฮ่องเต้ เข้าเฝ้า ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ในวันหนึ่ง เขารับฟัง ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ปรับทุกข์ ด้วยความเศร้าใจ เขาทูลเสนอ ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ให้เสด็จออกนอกวังบ้าง แต่พระองค์ ทรงไม่ไป ทั้งๆที่ เห็นชอบ ทรงให้เหตุผลว่า จิตใจอ่อนแอ แต่ให้ จูหลงมู่ ถือราชโองการไป และนำ ข้าวสาร ไปแจกชาวฮั่น ที่อยู่ทางใต้ เพื่อให้ พวกเขารู้ซึ้งว่า ฮ่องเต้แมนจู อย่างเช่นพระองค์ ไม่เคยลืมว่า เจ้าถิ่นเป็นใคร

องค์ชายเสวียนเยี่ย เข้าเฝ้าซุ่นจื้อฮ่องเต้ กราบทูล ให้เสด็จออกว่าราชการ ตาม รับสั่ง ของ เสี้ยวจวงไทเฮา โดยให้เหตุผลว่า เกาหยงอี้ มีเรื่องจะ ถวายรายงาน พระองค์ ทรงยอมไปแต่โดยดี

เกาหยงอี้ ถือสาสน์ จากเจ้าเมืองทางใต้ผู้หนึ่ง ถวาย ซุ่นจื้อฮ่องเต้ พระองค์ ทรงกริ้วมาก เมื่อได้อ่าน พระราชสาสน์ แผ่นนั้น ตรัสว่า ฝู่ซิวเหยียน หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ สมควรรับโทษ เกาหยงอี้ ตกใจกลัว รีบทูลขอ พระราชทานอภัยโทษ บรรดาขุนนาง เห็นด้วยกับเกาหยงอี้ รีบสนับสนุนเขา เป็นการใหญ่


ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ทรงหัวเราะดังลั่น ตัดพ้อว่า แผ่นดินนี้ กรุงปักกิ่งนี่ ข้าก็ไม่ได้มาด้วยตนเอง อยู่แล้วนี่ และเสด็จออกไปจากท้องพระโรง เกาหยงอี้ นั่งคุกเข่า อยู่ในท้องพระโรงคนเดียว จนอาทิตย์ยามอัสดง ทอแสงเข้ามา เขาไม่รู้จะทำเช่นไร จนกระทั่ง เสียงท่องกลอนบทหนึ่ง ดังเข้ามา ทำให้ เขาเห็นทางออกทันที

เกาหยงอี้ รีบออกมาจากท้องพระโรง พบองค์ชายเสวียนเยี่ย กำลังท่องบทกลอน อย่างมีความสุข เขาตรงเข้าไปหา และ ขอให้ช่วย ไปกราบทูลไทเฮา ด้วยว่า เกาหยงอี้ ขอเข้าเฝ้า พร้อมกับยื่นพระราชสาสน์ให้ องค์ชายเสวียนเยี่ย อ่านพระราชสาสน์แผ่นนั้นแล้ว ก็ทรงกริ้ว แต่เกาหยงอี้ กล้าเอาชีวิตเป็นเดิมพัน องค์ชายเสวียนเยี่ย เห็นแก่ความกตัญญู เลยรับปากจะช่วย

องค์ชายเสวียนเยี่ย พาเกาหยงอี้ ไปเข้าเฝ้า ในวันเดียวกัน เมื่อไทเฮา ได้อ่านแล้ว ก็ทรงกริ้วมาก เกาหยงอี้ กล้าเอาชีวิตเป็นประกันอีก ไทเฮา จึงไปพบ ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ในคืนวันนั้น เพื่อ คุยเรื่อง ฝู่ซิวเหยียน ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ทรงยืนยันหนักแน่นว่า จะลงโทษให้ได้ เพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง แต่ไทเฮา ทรงบอกว่า ให้กุมตัว ฝู่ซิวเหยียนมาสอบสวนก่อน และค่อยว่ากัน ซุ่นจื้อฮ่องเต้ จึงยินยอม

ทางด้าน จูหลงมู่ ได้เดินทางมายังเมืองๆหนึ่ง ซึ่งอยู่ทางใต้ เขาประกาศ ราชโองการ ของ ซุ่นจื้อฮ่องเต้ และแจกจ่ายข้าวสาร ให้ชาวบ้าน เขาได้พัก ที่ โรงเตี้ยมแห่งหนึ่ง ใจกลางเมือง และได้พบกับ หยินหนิง นั่งอยู่ไม่ไกลนัก นางกำลัง ป้อนอาหาร ให้ ลูกชาย และ ลูกสาวของนางอยู่ จูหลงมู่ จึงเดินเข้าไปทักทาย บอกว่า ไม่ได้พบกันตั้งนาน ทั้งคู่ ถามทุกข์สุขกัน อย่างมีความสุข จนกระทั่ง จูหลงมู่ ได้พูดขึ้นว่า เด็กชายคนนี้ หน้าตาเหมือนใครสักคน ทำให้ หยินหนิงฉุกคิดขึ้นมาได้

นางต้องการ เข้าเฝ้าไทเฮา จึงขอร้อง จูหลงมู่ ช่วยไปกราบทูล ซึ่งเขาก็รับปาก แต่หลังจากเสร็จธุระก่อน และค่อย หวนกลับมา รับนาง เข้าเฝ้าไทเฮา

ฝู่ซิวเหยียน ถูกคุมตัว มาอยู่ต่อหน้าพระพักตร์ ของ ซุ่นจื้อฮ่องเต้ พระองค์ ทรงไต่สวนเขา โดยมี เกาหยงอี้ ยืนอย่างหวาดผวา อยู่ในกลุ่มขุนนาง ไต่สวนอยู่นานพอสมควร กว่า ฝู่ซิวเหยียน จะยอม พูดความจริงออกมาว่า ถูกคนใส่ร้าย แต่ มีบางข้อความ ในพระราชสาสน์ ที่เขาเขียนเอง ทำให้ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ทรงกริ้วมาก รับสั่งประหาร แต่ บรรดาขุนนาง พากันคัดค้าน ซุ่นจื้อฮ่องเต้ จึงแค่ปลด ฝู่ซิวเหยียน ออกจากการเป็นขุนนาง

หยินหนิง มาเข้าเฝ้าเสี้ยวจวงไทเฮา ซึ่งพระนางก็ถามทุกข์สุข หยินหนิง คร่ำครวญว่า ตอนนี้ ขัดสนเงินทอง และ ตัวเองก็เป็น โรคร้าย จึงอยากให้ไทเฮา รับ ลูกชายและลูกสาวของนาง เข้าวัง เพราะ อย่างน้อย ก็เป็น สายเลือดซุ่นจื้อฮ่องเต้ ไทเฮา มองดู ลูกชายของนาง และพบว่า หน้าตา เหมือนซุ่นจื้อฮ่องเต้มาก จึงรับปาก รับสองพี่น้องฝาแฝดมาอยู่ในวัง และ จะเลี้ยงดูอย่างดีที่สุด

หยินหนิง เดินออกมาจากตำหนัก และพบ ซุ่นจื้อฮ่องเต้ พอดี ทั้งสองเข้ากอดกัน จูหลงมู่พา พวกเขา ไปยังอุทยาน ให้ทั้งสอง ได้พูดคุยกัน เป็นเวลานาน เที่ยงคืนมาถึง หยินหนิง เริ่มมีอาการไอ และ กระอักเลือด ออกมา ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ทรงตกพระทัย รับสั่งให้ตามหมอหลวงมา แต่หยินหนิง ห้ามไว้ นางบอกลา ซุ่นจื้อฮ่องเต้ และ ฝากให้ดูแล ลูกน้อยทั้งสองด้วย และ สิ้นใจไป ภายในอ้อมกอด ของซุ่นจื้อฮ่องเต้

วันต่อมา ซุ่นจื้อฮ่องเต้ ทรงแต่งตั้ง หยินหนิง เป็น สนมตรี และ แต่งตั้ง ลูกชาย และ ลูกสาวของนาง เป็น องค์ชาย องค์หญิง

โรคไข้ทรพิษ ระบาดหนัก ซุ่นจื้อฮ่องเต้ทรงพระประชวรหนัก ใกล้สวรรคต พระองค์ ทรงแต่งตั้ง ให้ เสวียนเยี่ย ขึ้นครองราชย์ โดยมี สั่วหนี ซูเค่อซ่าฮา เยี่ย...หลง และ อ๋าวไป๋ เป็น ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินแทนพระองค์ และ ยังฝากให้ เสี้ยวจวงไทเฮา และ สนมถง ช่วยดูแล องค์ชาย องค์หญิง อันเกิดจาก หยินหนิง ให้พวกเขา ช่วยแบ่งเบา พระราชกรณียกิจ ของพระเชษฐา ในภายภาคหน้า สืบไป



จบรัชกาล ซุ่นจื้อฮ่องเต้ เรื่องยังไม่จบแค่นี้ เพราะ ชื่อเรื่อง คือ เรื่องราวของคังซี ที่จะกล่าวต่อไป

ข้พเจ้าอยากทราบว่า ถ้าจะแต่งแบบนี้ จะได้ไหม