เจ้าผู้ทำลายยุทธ์ภพปล่อยตัวแม่นางหลิวมาเจอกับข้า

ไอไปกินฝ่ามือกำตด

เชอะ ข้าใช้ไม่ถึง 3กระบวนท่าก็สามารถเอาชนะเจ้าได้โดยง่ายแล้ว

งั้นรับฝ่ามือนี้ซะฝ่ามือแย้ม

เฒ่าขอทานมาทำไรแถวนี้งั้นลองท่าใหม่ข้าละกาน ใต้หล้าไร้ขอทาน

เฒ่าขอทานมาทำไรแถวนี้งั้นลองท่าใหม่ข้าละกาน ใต้หล้าไร้ขอทาน

เฒ่าขอทานมาทำไรแถวนี้งั้นลองท่าใหม่ข้าละกาน ใต้หล้าไร้ขอทาน

ฮ่าๆๆ วิชาปราณระฆังขึ้นสนิม
ฝ่ามือของเจ้าทำอะไรข้าไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บขบ

เจอท่าใหม่18ฝ่ามือแปะยิ้ม

เหอะๆ คิดว่าจะโดนเรอะ วิชาแย้เหินหาว!!!

ข้าถือว่าฝีมือเจ้าก็ดีแต่ยังไมได้ครึ่งข้า

คิดว่าที่ข้าปล่อยออกไปนั้นคือฝ่ามือเรอะ หึหึๆ ไร้เดียงสาสิ้นดี
สู้กับพวกวรยุทธชั้นปลายแถวอย่างเจ้าข้าใช้แค่ฝ่า...ก็พอแล้ว

บังอาจเจอเคล็ดงิชาใหม่
-วายุย่างกรายไร้ร่องรอย คล้ายอ่อนช้อยพลิ้วไหวทั่วทุกหน ยามพิโรธโกรธเกรี้ยวเที่ยวผจญ สุดเวียนวนดุจดั่งจิตอิสตรี-:-

นี่วิชาใหม่ของเจ้ารึ ช่างน่าขันสิ้นดี ต้องเจอวิชาใหม่ของข้า
-ย่องมาแผ่วเบาไร้ร่องรอย เหินหาวเข้าห้องน้องนาง กระบวนท่าดั่งมังกรผยองขน
เป็นที่โปรดปราณของอิสตรี-:-

"พวกท่านอย่าสู้กันอีกเลย ข้าหลงรักท่านจำไจหล่อตั้งแต่ครั้งแรกที่พบ
ข้าจะติดตามท่านจำไจหล่อตลอดไป"

ช่างไร้สาระเคล็ดวิชาข้าเหนือกว่าเจ้า10ปี

ตัวปลอม วะสาด ตัวจริงเขามี member

ฮ่าๆ เจ้าได้ยินที่แม่นางหลิวพูดแล้วสินะ ดังนั้นข้าไม่มีธุระอะไรกับเจ้าแล้ว
ข้าลาก่อนหละ ถ้าข้ามีเวรมีกรรมคงได้พบกับเจ้าอีก

ตูจะช่วยอย่าเสือกพูดมาก

"หลังจากนั้นจอมยุทธสุดหล่อนามว่าจำไจหล่อได้ใช้ระเบิดตด หายตัวไป
พร้อมกับแม่นางหลิวอันเป็นที่รักอย่างไร้ร่องรอย"

น้าต๋อย เซมเบ้ นะจ๊ะเขียนผิด