ให้เห็นค่า สุพรรณ วรรณศิลป์
เป็นความงาม เคียงอยู่ คู่ธรณินทร์
คู่แผ่นดิน ถิ่นทอง ของคนไทย
เชิญร่วมเขียน ร่วมเรียง ร่วมเคียงคิด
เชิญผูกมิตร พรรณนา อัชฌาสัย
เชิญประพันธ์ บทกลอน ร่อนฟ้าไกล
เชิญท่องไป ในปิ่น ถิ่นคนธรรพ์
อันบทกลอน แฝงธรรม ช่วยนำจิต
ได้รู้ถูก รู้ผิด จิตรังสรรค์
อันบทกลอน สอนคน ให้รักกัน
ให้ความฝัน ผันมา หาความจริง
มองเห็นฟ้า ป่ากว้าง ขวางหน้าไว้
จงปล่อยใจ ใฝ่รู้ ไปสู่สิง
ด้วยความคิด จิตคนไว คล้ายดังลิง
ปล่อยให้วิ่ง ให้ถาม ไปตามทาง
แลเห็นภาพ ลอยไป อยู่ในจิต
ดั่งนิมิต ลอยมา ยามฟ้าสาง
แลเมฆหมอก หยอกเย้า เร้าเลือนลาง
ให้ปล่อยวาง ทางทุกข์ รับสุขใจ
เหล่าพืชพันธ์ พุ่มกอ รอรับแสง
ขึ้นแทรกแทรง รับแสง อันสดใส
มองท้องฟ้า หมู่วิหค นกบินไป
สู่ที่ใด แสนไกล ไร้กังวล
มองพายุ ฝนพรำ กระหน่ำฟ้า
สกุณา กลับรัง ยังขัดสน
หมู่นกกา หาอาหาร ด้วยกังวล
ลำบากตน เลี้ยงตัว กลัวชีพวาย
ยังคงหวัง พายุร้าย ให้ผ่านพ้น
ยังอดทน ต่อสู้ มิรู้สาย
ยังคงหวัง เรื่องไม่ดี มีผ่อนคลาย
ให้กลับกลาย เป็นดี ย่อมมีวัน
จงแต่งกลอน สอนโลก ที่แสนโศก
อย่าปล่อยโลก ทับถม จม โศกศัลย์
จงสร้างทำ นำพา จรรยาบรรณ
จงสร้างสรรค์ โลกสวย ด้วยบทกลอน...
เด็กชายไร้นาม 19/7/2555
มาแต่งกลอนกันนะครับ
