[[บังเอิญอ่านผ่านตาจึงแอบมาเล่าให้ฟัง]]-ปราจารย์เฮ้งเต้งเอี๋ยงในเรื่องมังกรหยกมีตัวตนจริงหรือไม่?

เฮ้งเต้งเอี๋ยง(หวางฉงหยาง พ.ศ.1655-1713) *เฮ้งเต้งเอี๋ยงเป็นชาวเมืองห้ำเอี๋ยง(เสียนหยาง)เดิมมีชื่อตัวว่าตงฮู(จงฟู)ชื่อรองว่าหยุนเค็ง(หยุนชิง) ช่วง พ.ศ.1673-1680 สอบเข้ารับราชการฝ่ายบุ๋น(พลเรือน)หลายครั้งแต่สอบไม่ได้ ปี พ.ศ.1681-1683 จึงหันไปสอบฝ่ายบู๊(ทหาร) ได้อันดับหนึ่ง ช่วงหันมาเอาดีทางบู๊นี้เปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นเต็กฮุย(เต๋อเวย)และชื่อรองว่าสี่ฮ้ง(สื้อสง)
เฮ้งเต้งเอี๋ยงมีรูปร่างผึ่งเผยสง่างาม จิตใจเอื้อเฟื้อกว้างขวาง ฐานะครอบครัวมั่งคั่งจึงมักให้ทานคนยากจนเสมอ เมื่ออายุได้ 18 ปี เกิดข้าวยากหมากแพง ผู้คนเข้าฉกชิงข้าวของในบ้านไปหมด ทางการจับตัวคนเหล่านั้นมาส่งให้ เฮ้งเต้งเอี๋ยงกลับกล่าวว่า “ข้าพเจ้าไม่อาจทนดูคนเหล่านี้ได้รับโทษได้ ท่านปล่อยพวกเขาไปเถอะ”
ตามตำนานกล่าวว่าเฮ่งเต้งเอี๋ยงชอบท่องเที่ยวไปตามป่าเขาลำเนาไพร ครั้งหนึ่งได้พบลื่อทงปินเซียน ได้รับการถ่ายทอดเคล็ดวิชาเต๋าจนเข้าใจแจ่มแจ้ง จึงสละลูกเมียออกท่องเที่ยวปฏิบัติธรรมอยู่บนเขาจงน่ำซัว ได้สร้างสุสานเป็นที่พำนัก ตั้งชื่อว่า “สุสานคนตายที่ยังเป็น”หมายถึงคนที่ไม่ใยดีกับโลกียวิสัยเหมือนคนตายแล้ว แต่ทว่ายังมีชีวิตอยู่ ตอนออกปฏิบัติธรรมนี้ได้เปลี่ยนชื่อเป็นเตียก(เจ๋อ) ชื่อรองว่าตี้เม้ง (จื้อหมิง)
คำว่าเฮ้ง(หวาง)เป็นแซ่ เนื่องจากตั้งฉายาปฏิบัติธรรมของตัวว่า เต้งเอี๋ยงจื้อ(ฉงหยางจื่อ) แปลว่า กลับแจ่มจ้าดังดวงอาทิตย์อันหมายถึงบรรลุมรรคผล ตั้งแต่นั้นคนทั้งหลายจึงเรียกยกย่องตามฉายาว่า เฮ้งเต้งเอี๋ยง ปีที่สร้างสุสานคนตายที่ยังเป็นนั้น เฮ้งเต้งเอี๋ยงอายุ 49 ปี(พ.ศ.1704)

คัดลอกจากหนังสือ “สกัดจุด ยุทธจักรมังกรหยก” โดยผู้เขียน ถาวร สิกขโกศล

น่าจะมีตัวตนอยู่จริงนะค๊ะ

มีตัวตน และคิวชูกี ก็มีตัวตนจริง เคยไปสนทนาธรรม กับ เจงกีสข่านด้วย
แต่สุดท้ายเจงกีสข่านเลือกนักถืออิสลาม

พวกเขาตายหมดแล้วหละท่าน

เหมือนจะเคยได้ยินหัวหน้าหยบบอกว่ามีนะนิกายช้วนจินอ่ะ

มีตัวตนจริงไปดูใน วิกิพีเดีย ได้ครับ เป็นคนที่อายุยืนมาก ชื่อจีนกลาง คือ จางซันฟง ชื่อในหนังส่วนใหญ่เป็นแต้จิ๋วครับ

"มีตัวตนจริงไปดูใน วิกิพีเดีย ได้ครับ เป็นคนที่อายุยืนมาก ชื่อจีนกลาง คือ จางซันฟง ชื่อในหนังส่วนใหญ่เป็นแต้จิ๋วครับ "

คุณ darkhigh เข้าใจผิดแล้วครับ เฮ้งเต้งเอี๋ยง กับจางซันฟง(เตียซำฮง) เป็นคนละคนกันครับ ไว้วันหลังผมจะมาเล่าให้ฟัง...