ซือเฮีย = ศิษย์ผู้พี่(ผู้ชาย)
(ต้องสนิททางสายเลือด หรือ สนิทมากถึงขั้นพอ)
ซือกอ = ศิษย์ผู้พี่(ผู้ชาย)
(ไม่มีความสนิท แต่เป็นศิษย์ร่วมสำนัก หรือฝ่ายเดียวกัน)
ซือตี๋ = ศิษย์ผู้น้อง(ผู้ชาย)
ซือเจ้ = ศิษย์ผู้พี่(ผู้หญิง)
ซือม่วย = ศิษย์ผู้น้อง(ผู้หญิง)
ซือแป๋ = อาจารย์
ซือเนี้ย = ภรรยาของอาจารย์
ซือเจ่ก = อาจารย์อา
(ในเรื่อง เพ็กฮ้วยเกี้ยม มีลูกศิษย์ของศิษย์พี่ของอ้วงเช้งจี่
เรียก อ้วงเช็งจี่ ว่า "เซียวซือเจ่ก" ที่แปลว่า อาจารย์อาเล็ก
จริงๆ มันก็ถูกต้อง แต่ในทางมารยาท ไม่ควรเติมคำว่า "เซียว" ลงไป
เพราะอาจารย์ ถือเป็นผู้อาวุโส แต่ถ้าอาจารย์มีเยอะ เขาจะใช้
ยี่ซือเจ่ก = อาจารย์อาคนที่สอง, ซาซือเจ่ก = อาจารย์อาคนที่สาม
ในกรณีที่อาจารย์ของตนเองเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักเท่านั้น)
ซือแป๊ะ = อาจารย์ลุง
ซือโจ้ว = อาจารย์ปู่
เจ่เจ้ = พี่สาว
กอกอ = พี่ชาย(สำหรับเรียกคนที่อายุเยอะกว่า)
ม่วยม่วย = น้องสาว
ตี่ตี๋= น้องชาย
ตั่วกอ = พี่ใหญ่ (ผู้ชาย)
ตั่วเจ้ = พี่ใหญ่ (ผู้หญิง) << น่าเรียกท่านไซมุ อิอิ
เสี่ยวม่วย= น้องเล็ก(ผู้หญิง)
เสี่ยวตี๋ = น้องเล็ก(ผู้ชาย)
งี่กอ = พี่ชายร่วมสาบาน
งี่เจ้ = พี่สาวร่วมสาบาน
งี่ม่วย = น้องสาวร่วมสาบาน
งี่ตี๋ = น้องชายร่วมสาบาน
อันนี้ตัวเลข
เจ็ก หนอ(ยี่) ซา สี่ โหงว ลัก ฉิก โป๊ย เก้า จับ
ถ้ามีอันดับ
ยี่กอ = พี่ชายอันดับสอง = พี่รอง
ซากอ = พี่ชายอันดับสาม = พี่สาม
ถ้าเป็นพี่สาว ก็ต้องเปลี่ยนคำหลังเป็น "เจ้"
ถ้าเป็นน้องสาว ก็ต้องเปลี่ยนคำหลังเป็น "ม่วย"
ถ้าเป็นน้องชาย ก็ต้องเปลี่ยนคำหลังเป็น "ตี๋"
ฯลฯ
อย่างเช่น อั้งฉิกกง แปลว่า ปู่เจ็ดแซ่อั้ง เป็นต้น
ก่าจู้ = เจ้านิกาย
(ก่า แปลว่า นิกาย, ดังนั้น เม้งก่า จึงแปลว่า นิกายเรืองโรจน์
แต่ช่อง 3 จะแปลทำม้ายยย เสียอรรถรส
)จึงจู้ = เจ้าหมู่ตึก
ปังจู้ = เจ้าสำนัก
ตัง = ทิศตะวันออก
ซี, ไซ = ทิศตะวันตก
ปัก = ทิศเหนือ
น่ำ = ทิศใต้
(ดังนั้น คำว่า กังหนำ หรือ กังน้ำ จะแปลว่า ใต้กัง
กัง หมายถึง แม่น้ำแยงซีเกียงบริเวณใกล้ออกทะเลตังไห่
แถวๆช่องแคบไต้หวัน ขอรับ)
อั่ง = แดง
(อั่งเปา ก็คือ ซองแดง นั่นเองขอรับ
ส่วน แต๊ะเอีย คือ เงินในซอง ตอนปีใหม่นั่นเอง)
แป่ะ,ไป่ (คนละคำกับคำว่าลุง) = ขาว
ซิงแซ = คำยกย่องเวลาเรียกผู้อื่น ถ้าภาษาไทยก็คือ คำว่า "ท่าน"
ฮูหยิน = คำยกย่องภรรยาของคนอื่น
เล้ง, ล่ง = มังกร
นึกไม่ออกแล้วขอรับ
ท่านที่ไม่เคยอ่านนิยาย อาจจะไม่เคยได้ยินนะขอรับ
จะมีบางคำ ที่คนไทยเอามาใช้
เนื่องจาก คนแต้จิ๋ว (ซัวเถา เมื่อก่อนเรียก ซัวโจว หรือแต้จิ๋วนั่นแลฯ)
อยู่ในเมืองไทยเยอะ ตั้งแต่ย่านเยาวราช, สำเพ็ง ฯลฯ นั่นล่ะขอรับ
