อรชรแวะมาหาอุ๊ศรีที่บ้านในวันหนึ่ง สีหน้าไม่สู้ดีนัก
อุ๊ศรี... ว่าไงเพื่อนทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะ มีเรื่องอะไรกังวลอยู่เหรอ
อรชร... ก็มีนิดหน่อย กำลังเบื่อคนขี้ลืม ยืมเงินเราไปแล้วก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก เราก็ไม่กล้าทวง ไม่รู้จะทำยังไงดี
อุ๊ศรี... อ้าว มันทำแบบนี้ได้ยังไงกัน ยืมเงินเพื่อนเราไปแล้วทำเป็นลืมแบบนี้น่าเกลียดที่สุด
อรชร...ก็นั่นแหละ ก็คงเป็นคนขี้ลืมจริงๆจนป่านนี้เวลาเราเจอหน้าทีไรก็ไม่กล้าทวงสักที กลัวเสียเพื่อน
อุ๊ศรี... ไม่ได้นะ แกต้องกล้าทวงสิ ยิ่งเป็นเพื่อนก็ยิ่งต้องกล้าทวง เอางี้นะ ต่อไปเวลาเจอเขานะไม่ต้องเกรงใจเลย ทวงมันดื้อๆนี่แหละ กล้าให้ยืมก็ต้องกล้าทวง คิดซะว่าเราทวงเงินเนี่ยเป็นการทำบุญนะ เพราะช่วยเตือนสติให้เพื่อนไม่เป็นหนี้ติดตัวไปชาติหน้า ขี้ลืมแค่ไหนก็ต้องทวง ว่าแต่ใครเนี่ยที่ติดหนี้แกแล้วขี้ลืมไม่ยอมคืน นิสัยแย่จริงๆ
อรชร... ทำท่าแบมือ...แ....กไง คราวนี้จำได้หรือยังว่ายืมเงินเราไปแล้วลืมน่ะ
อุ๊ศรี... ...............................................
อรชร... ว่ายังไงล่ะ ตกลงจำได้รึยังว่ายืมเงินเราไปเมื่อวันก่อนน่ะ ต้องให้ทวงๆ
อุ๊ศรี...เอ๊ะ เมื่อกี๊เราคุยกันเรื่องอะไรนะ ลืมไปแล้ว
อรชร.. !?!