ที่มา คัมภีร์เก้าอิมเก้าเอี้ยง

เวอชั่นแรก กิมย้งแต่งไว้ว่า ตั๊กม้อโจ้วซือ หรือพระโพธิธรรม จากอินเดีย ที่สอนเปลี่ยนเส้นเอ็น และ ฟอกไขกระดูก ให้เส้าหลิน เป็นคนแต่งขึ้น ทั้ง 2 วิชา แบ่งเป็น 2 ฝ่าย อิน-หยาง

ต่อมา กิมย้งเอง คงเห็นว่าไม่เนียน เพราะ ปรัชญา อิน-หยางเป็นของ จีน ตั๊กม้อเป็นพุทธ เลยเปลี่ยนใหม่

จิ่วอิน (เก้าอิม) คนแซ่หวงเป็นผู้บัญญัติขึ้น (อึ้งเซี้ยง หรือไงจำไม่ได้ ขออภัยถ้าตรงนี้ผิด (แซ่หวง=แซ่อึ้ง)) ที่มาก้อ ประมาณว่า ได้รับราชโองการ เป็นผู้รวบรวมตำรา คัมภีร์ต่างๆ แล้วก้อได้รวบรวมข้อดีของสรรพวิชาจนบัญญัติขึ้นเป็น จิ่วอิน สำเร็จ ระหว่างยังไม่สำเร็จวิชา ครอบครัวถูกฆ่าตาย พอไปฝึกฝนวิชาสำเร็จ กลับมาจะแก้แค้น ปรากฏว่า ศัตรูแก่ตายไปเกือบหมดแล้ว เลยปลงตก ถ้าผิดแก้ให้ด้วย

จิ่วหยาง(เก้าเอี๊ยง) ไม่ปรากฏชัดว่าใครเป็นผู้แต่ง แต่เป็น หลวงจีนนิรนามผู้หนึ่งในเส้าหลินนั่นเอง โดยแต่งเป็น ภาษจีน แทรกอยู่ในคัมภีร์ ลังกา ของตั๊กม้อที่เป็นภาษาจำพวก อินเดีย กิมย้งอธิบายว่า ตั๊กม้อจะเก่งอย่างไร ก็ยังเป็นชาวอินเดีย สุดที่จะแต่งคัมภีร์ภาษาจีนที่ลึกซึ้งแบบ จิ่วหยางได้

สรุปว่า เวอชั่นใหม่ ตั๊กม้อไม่เกี่ยวเลย ทั้ง 2 วิชา เป็นผลงานของจีนล้วนๆ ต่างจาก ฟอกไขกระดูก และ เปลี่ยนเส้นเอ็น

เก้าเอี้ยงเนี่ย อาจารย์ของ เตียซำฮง ชื่อกั๊กเอี้ยงที่คิดขึ้นไม่ใช่หรอครับถ้าจำมะผิดนะ

กั๊กเอี้ยงไม่ได้คิดครับ เหมือนจะตั๊กม้อคิดเป็นภาษาอินเดีย แล้วมีคนอื่นแปลมากกว่า