เมื่อพูดถึงยอดวิชาตัวเบา คงขาดไม่ได้ที่จะพูดถึงวิชา ท่าเท้าท่องคลื่น (เล่งปอมุ้ยโป่ว) ของสำนักสราญรมย์ เคล็ดวิชานี้ถูกบันทึกอยู่ในม้วนผ้าแพรที่ต้วนอี้ได้จากรูปปั้นพี่นางฟ้า ในม้วนผ้าแพรนี้จะมีบันทึกวิชา ลมปราณภูติอุดร อยู่ที่ช่วงต้น และในส่วนปลายสุดของม้วนแพรจะเป็น ท่าเท้าท่องคลื่น

          ในบันทึกจะเป็นภาพวาดรูปท่าเท้า มีรอยเท้าละเอียดยิบมากมายสุดคณานับ จากรอยเท้าหนึ่งถึงอีกรอยเท้าหนึ่งล้วนโยงลายเส้นสีเขียว บนลายเส้นวาดรูปหัวธนู เพื่อให้รู้ลำดับการวางเท้า และกำกับตำแหน่งของหกสิบสี่ภาพลักษณ์ ด้วยตัวหนังสือ "หูม่วยบ้อบ้วง" ทั้งหลายล้วนเป็นตำแหน่งในตำราเอี๊ยะเก็ง จุดประสงค์ของวิชานี้ ก็มีไว้หลบเลี่ยงหรือหลบหนีโดยตรง เพราะในม้วนภาพก็มีเขียนกำกับข้อความว่า "พบพานศัตรูเข้มแข็งใช้เพื่อป้องกันตัว ค่อยสะสมลมปราณปลิดชีวันศัตรู"



          ภาพที่บันทึกในท่าเท้าท่องคลื่นนั้นมีความ แปลกประหลาดยิ่ง พอก้าวเท้าแรกออกไม่สามารถเชื่อมต่อกับเท้าหลัง ถึงกับต้องหมุนตัวกลางอากาศค่อยต่อเนื่องได้ บางคราต้องกระโดดหน้าถอยหลัง พุ่งซ้ายแฉลบขวา จึงสอดคล้องกับท่าเท้าในม้วนภาพ ในภาพกำกับตำแหน่งของหกสิบสี่ภาพลักษณ์ ในคัมภีร์เอียกเก็ง ผู้ฝึกถ้ามีความรู้ในตำราเอียกเก็งก็จะฝึกได้ง่ายขึ้น ซึ่งพอดีที่ต้วนอี้แตกฉานในตำรานี้อยู่แล้ว จึงร่ำเรียนได้ไม่ยากลำบาก

          ท่าเท้าท่องคลื่นเป็นวิชาฝีมือชั้นสูงล้ำ ดังนั้นจัดอยู่ตอนปลายของปลายม้วนภาพ ความจริงต้องการให้ผู้คนฝึกปรือลมปราณภูติอุดรสำเร็จ ดึงดูดกำลังภายในผู้คน เพราะสร้างพลังลมปราณลึกล้ำแล้วค่อยฝึกปรือ ทุกฝีเท้าก้าวย่าง ความเคลื่อนไหวทั้งสรรพางค์กายมีส่วนเกี่ยวเนื่องกับลมปราณภายใน มิใช่เพียงก้าวเท้าเดินออกไปเท่านั้น

          การฝึกวิชานี้หากผู้ที่มีกำลังภายในไม่พอ เมื่อแรกฝึกตอนที่ยังไม่เข้าใจมากนัก ค่อยๆฝึกและศึกษาไปทีละก้าวจะยังรู้สึกว่าไม่เป็นไร แต่พอคิดได้ปรุโปรงเดินต่อเนื่องชีพจรภายในจะเกิดความสับสนเป็นอันตรายต่อชีวิต โชคดีที่ต้วนอี้ได้ดูดกำลังภายในจากศิษสำนักกระบี่ไร้ประมาณ จึงทำให้ฝึกฝนวิชานี้ได้ไม่ยากนัก

          นอกจากนี้การฝึกท่าเท้าท่องคลื่นนั้น ยังเป็นการฝึกปรือกำลังภายในไปด้วย เมื่อเหยียบย่ำครบหกสิบสี่ภาพลักษณ์ จะพอดีวนเป็นวง 1 รอบ และกำลังภายในก็โครจรหมุนเวียนตามครบรอบหนึ่ง

          แก่นแท้ของท่าเท้าท่องคลื่นนี้อยู่ที่ 4 ประโยคสุดท้าย "เคลื่อนไหวไร้กฎเกณฑ์ เฉกเช่นคับขันคล้ายปลอดภัย เร่งหยุดยากกำหนด ดุจมุ่งหน้าดั่งหวนกลับ" แต่จะฝึกปรือให้ช่ำชองชำนาญถึงขั้นนั้น ไม่ทราบต้องใช้เวลากี่ปี ต้วนอี้นั้นใช้เวลาฝึกเพียงประมาณ 7 วัน ก็มีอานุภาพพอที่จะใช้เอาตัวรอดในหลายๆเหตุกาณ์



          ต้วนอี้เป็นตัวละครที่ไม่มีความรู้ทางด้านวรยุทธเลย แต่ด้วยท่าเท้าท่องคลื่นนี้ เขาสามารถเอาตัวรอดจากสถานการณ์ต่างๆได้ตลอดทั้งเรื่อง ครั้งแรกที่ได้แสดงวิชานี้แบบเต็มๆเป็นตอนที่ที่ประลองกับเทพจรเข้ ต้วนอี้นั้นไม่รู้วิชาฝีมือ เพียงเดินตามภาพ ก็หลบเลี่ยงการโจมตีของเทพจรเข้ได้หมด จนในที่สุดเทพจรเข้พ่ายแพ้ต้องยอมเรียกต้วนอี้เป็นอาจารย์

          ตอนที่อยู่โรงสีต้วนอี้สามารถหลบเลี่ยงการรุมจู่โจมของนักบู๊ไซแฮได้ ฝั่งตรงข้ามถ้าไม่โจมตีใส่อากาศ ก็โจมตีไปโดนพวกเดียวกัน กิมย้งได้บรรยายไว้ตามความตอนนี้


          ในตอนที่ปลอมตัวเป็นมู่หยงฟู่ แล้วแสดงท่าเท้าท่องคลื่นให้เทพจรเข้ดูยิ่งแสดงให้เห็นชัดถึงความมหัศจรรย์ของวิชานี้ ต้วนอี้สามารถหลบการโจมตีของเทพจรเข้ได้หมดทั้งที่ใช้ผ้าปิดตาอยู่ ยังเคยใช้เท้าท่องคลื่นนี้แบกหวังอวี่เยี่ยนหลุดรอดจากวงล้อมของ สามสิบหกถ้ำเจ็ดสิบสองเกาะ ที่มีมากกว่า 500 คน ได้

          นอกจากความสามารถในการหลบหลีกแล้ว ยังใช้ในการสะกดรอยตามได้ ด้วยความสามารถของมู่หยงฟู้ยังไม่อาจรับรู้ได้ว่าต้วนอี้สะกดรอยตามมาตลอดทาง

          ตอนท้ายเรื่อง ในการต่อสู้ครั้งสำคัญ ต้วนอี้ยังใด้ใช้เท้าท่องคลืนนี้หลบเลี่ยงการโจมตีของมู่หยงฟู่ได้ แม้ว่าจะมีผ้าปิดตาอยู่ ไม่ว่ามู่หยงฟู่จะเปลี่ยนวิชาไปเป็นแบบไหน ท่าเท้าท่องคลื่นก็สามารถหลบได้หมด






          มีเรื่องหนึ่งที่น่าสังเกตเกี่ยวกับวิชานี้ ในบทบรรยายมักจะเน้นไปในแนวทางที่ว่าวิชานี้ใช้ในการหลบหลีกได้ยอดเยี่ยมที่สุด ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะใช้วิชาอะไรมาด้วยกระบวนท่าไหนก็หลบได้หมด หลบได้แม้กระทั่งผูกตาไว้ หลบได้ด้วยตัวของวิชาเองไม่เกี่ยวกับการใช้ตามอง ใช้ฟังเสียง ใช้ประสบการณ์ หรือไหวพริบใดๆทั้งสิ้น เพียงก้าวเท้าตามแนวทางวิชาก็จะหลบได้หมด แต่ในเรื่องความรวดเร็วในการเดินทางนั้นวิชานี้ไม่ได้ถูกบรรยายไว้มากนัก ดังนั้นหากวัดกันที่ความเร็วจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึง ท่าเท้าท่องคลื่นอาจไม่ใช่วิชาที่ดีที่สุดในแง่นี้ก็เป็นได้

          อยากเช่นตอนที่ต้วนอี้วิ่งแข่งกับเฉียวฟง เฉียวฟงประเมินได้ว่า หากระยะทาง 10 กว่าลี้เขาสามารถชนะได้ไม่ยากนัก แต่ถ้าเป็นระยะไกลคงจะแพ้ นั่นไม่ใช่เพราะต้วนอี้มีท่าเท้าท่องคลื่นแต่เพราะต้วนอี้มีกำลังภายในสูงกว่าจึงยืนระยะได้นานกว่า จากเนื่อเรื่องช่วงนี้ จะเห็นได้ว่าเฉียวฟงแม้จะเก่งที่สุดคนหนึงของเรื่องแต่ก็ไม่ได้ขึ้นชื่อในเรื่องวิชาตัวเบา ซึ่งท่าเท้าท่องคลื่นยังไม่สามารถเอาชนะวิชาตัวเบาธรรมดาของเฉียงฟงได้