เกณฑ์นิยายท่านปู่กิม เรื่องวิชาเสื่อมโทรมตามยุคสมัย

- คือว่า มันวัดจากวิชาที่มีอยู่ในยุคก่อนแล้วเสื่อมลงเมื่อปรากฏในยุคหลัง(ราชวงศ์หลังจากนั้น) เช่นฝ่ามือสยบมังกร จากแปดเทพสู่มังกรหยก

ความจริงแล้ว วัดว่าทุกวิชาที่ไม่ปรากฏในยุคราชวงศ์นั้น แต่มาปรากฏหลังจากนั้น ก็ถือว่าอ่อนลงด้วยหรือเปล่า ขอรับ เช่น วิชาบัญญัติใหม่ อย่างหมัดไทเก๊ก ยุคดาบมังกรหยก จะด้อยกว่าฝ่ามือสยบมังกรในยุคแปดเทพอสูร ไปด้วย?เปล่า หรือนับแค่วิชาทีปรากฏอยู่ก่อน แล้วมาโผล่เอาเรื่องยุคหลัง

ส่วนตัวข้าน้อยเห็นว่าทุกวรยุทธมีเด่นด้อยต่างกันน่ะ ถ้าฝึกปรือล้ำลึกสุดยอดไม่น่าจะอ่อนกว่ากันนักนะ ..

มันต้องเริ่มจาก "วิชา" ก่อน โดยปกติ ต้นเค้าของวิชาการต่อสู้ของจีนสามารถสืบขึ้นไปได้ถึงแค่ปลายราชวงศ์เหม็ง(หมิง)เท่านั้น หลังจากนั้นภาพของวิชาจะเลือนลางเพราะมันหาหลักฐานอะไรไม่ได้ และนั่นคือจุดที่นักเขียนนิยายกำลังภายในมักจะหยิบเอาจินตภาพเข้ามาช่วยในการเขียนนิยายกำลังภายในนั้นๆ นั่นหมายความว่า เรื่อง

1. แปดเทพอสูรมังกรฟ้า
2. มังกรหยก ภาค 1
3. มังกรหยก ภาค 2
4. ดาบมังกรหยก

หรือแม้กระทั่ง กระบี่ใจพิสุทธิ์ มังกรทลายฟ้า กระบี่เย้ยยุทธจักร หรือเพ็กฮ้วยเกี้ยม ก็ไม่มีทางที่วิชาเหล่านั้นจะสามารถเกิดขึ้นได้ในโลกความเป็นจริงแต่อย่างใด พูดง่ายๆ คือ ปู่กิมใช้จินตนาการในการสร้างสรรค์สรรพคุณของเหล่าวิชานั้นขึ้นมาล้วนๆ

ส่วนใหญ่ที่ปู่กิมใช้เป็นหลักเกณฑ์ในการสร้างจินตภาพ คือ "วิชาไท่เก็ก" และสารพัดวิชาที่ท่านได้เรียนมา เพียงแต่เพิ่มสรรพคุณให้โอเว่อร์กว่าความเป็นจริง ซึ่งเรื่องนี้ท่านโกวเล้งกล่าวย้ำว่า มันคือ "ฉวนฉี" หรือความพิสดาร ของการเล่าเรื่องในนิยายกำลังภายในนั่นเอง

ดังนั้น เรื่องยิ่งเก่ามากเท่าใด จินตนาการย่อมสูงล้ำ และไม่สามารถอิงกับความเป็นจริงได้เท่านั้น นั่นหมายความว่า เรื่องเหล่านั้นจะเริ่มกลายเป็นสิ่งที่นักนิยายกำลังภายในทั้งหลายเรียกว่า "นิยายกำลังภายใน-สาย super" (หรือจะบอกว่า สาย superman ก็ไม่ผิด เพราะมัน over-acting เกินมนุษย์ไปแล้ว) ส่วนเรื่องที่เริ่มเข้าใกล้ยุคปัจจุบันนิยายกำลังภายในมักจะอิงกับหลักการต่อสู้(ของจริง)ซะเป็นส่วนมาก จนลดเค้าลางของคำว่า "ซี่" หรือกำลังภายในลงไปมากด้วย เราเรียกนิยายกำลังภายในสายนี้ว่า "สาย real" หรือจะบอกว่า เป็นสายที่นำเอาเค้าความเป็นจริงมาใส่ในนิยายก็ไม่ผิดนัก)

ถ้าอยากจะลองเทียบกับนิยายกำลังภายในเก่าๆ กับใหม่ๆ ดู ลองเทียบ แปดเทพอสูรมังกรฟ้า(ปู่กิม) กับ ไม่ยอมก้มหัวให้(ท่านอามังกรโบราณ) ดูก็น่าจะทราบได้ว่า ความต่างของวิชามันโอเว่อร์กว่ากันขนาดไหน ????

สรุป คือ มันไม่ได้เก่งลดลง เพราะไม่มีคนสืบทอด หรือวิชามันด้อยลง แต่ที่มันเก่งลดลง เพราะนักเขียนนิยายกำลังภายใน (หากเขียนตามความเป็นจริง) จะเขียนไม่ออกเวลาเทียบกับการต่อสู้ในสถานการณ์จริงในปัจจุบัน ซึ่งตรงนี้ท่านปู่กิมก็ได้เขียนบรรยายเอาไว้คล้ายกับว่า "จริงๆ แล้ว วิชามันด้อยลง" เพื่อกลบความเหลี่ยมล้ำระหว่าง วิชาต่อสู้ตามความเป็นจริง กับ วิชาตามจินตภาพ ออกไป


ps. เคยเล่าให้ฟังแล้วมิใช่รึ?

ออ ขอบคุณที่ชี้แนะ ขอรับ

เคยเล่าให้ฟังแล้วมิใช่รึ?
//////////////////////////////

แบบนี้กระจ่างขึ้นเยอะน่ะ ขอรับ

มิเป็นไรขอรับ
บางทีคำพูดที่ไม่ได้เรียบเรียง
อาจจะออกแนววิชาการไปนิ๊ด (มั้ง)
อาจจะฟังแล้ว งงๆ ไปบ้าง
ก็ขออภัยด้วยขอรับ

อ้าวก็ว่ากันไปนะขอรับ

ทำไมท่านเทพสุรามี 2 ภาพ ล่ะ
อีกภาพหนึ่งเป็นภาพเด็กมิใช่รึ
คนเดียวกันหรือเปล่าจ๊ะ

ถ้าคนเดียวกันกรุณาตอบด้วยภาพเด็กนะ
จะได้วางใจ และหายสงสัย

ขอโทษ ๆ เห็นแล้ว สลับภาพกันใช้บางเวลา
ขอโทษท่านเทพสุราด้วยเน้อ โปรดอภัยให้ผู้เยาว์ด้วย

ท่าน เทพฉันทลักษณ์อัคนี.. ไม่เป็นไรขอรับ

ข้าเพิ่งเปลี่ยนภาพใหม่ขอรับ..ตอนแลกเปลี่ยนยังใงมันก็ไม่ได้เลยให้น้องชายข้าเปลี่ยนให้55ชอบมากภาพนี้55 ขอบใจน้องน้ำเชี่ยวอีกครั้งขอรับ

มันก็เหมือนของไทยแหละ
แต่ก่อนก็เดินน้ำ เหินฟ้าได้
ดำดินได้

เดี่ยวนี้หาคนทำเช่นนั้นไม่ได้
จะว่าจินตนาการก็ไม่ได้
คนยุคก่อนเขามีอภิญญาเขาทำได้

,มิต้องสงสัยว่า ยุคหลังปัญญาของคนเสื่อมลงจริงๆ
ทั้งนี้ศีลธรรมจรรยาก็เสื่อมลง

ดูอย่างหนังจักรๆวงศ์ๆ ของไทยสิ
ที่มีเหาะเหินเดินอากาศ เดินบนผิวน้ำ และดำดิน
ตอนนี้ก็ไม่มีแล้วเหมือนกัน เหลือแต่แม่ไม้มวยไทย

จะว่าเวอร์ก็ไม่ได้สมัยก่อนมีอภิญญา
คนจีนสมัยก่อน คงได้อภิญญาบ้างเหมือนกันแหละน้า

เหนด้วยน้อง9น้อง10