เข้าระบบอัตโนมัติ

มาช่วยกันสร้างสรรค์นิยายด้วยฝีมือของพวกเรากันเถอะ^^


๐๐แม่นางน้อย๐๐
#1   ๐๐แม่นางน้อย๐๐    [ 06-07-2009 - 07:59:58 ]

เรื่อง..."นิทานแห่งจินตนาการ"


กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ดินแดนที่ห่างไกลจากดินแดนอื่นๆ ทั้ง

หมด ดินแดนแห่งนั้นมีชื่อว่า ดินแดนใจดี บ้านเรือนล้วนทำขึ้นจากธรรมชาติ

ทั้งสิ้น มีประชากรอยู่ หนึ่งร้อยสามสิบคน ผู้คนที่นั่นเป็นคนที่จิตใจดี มีความ

รักใคร่และเมตตากรุณาแก่กันเสมอ แต่แล้ววันหนึ่งมีเหตุการณ์ที่ทำให้คนทั้ง

ดินแดนต้องตื่นตกใจ นั่นก็คือมีฟ้าฝนตกต่อเนื่องตลอดยี่สิบวันทั้งๆที่มีแดด

ออก แต่แทนที่ฝนที่ตกจะเป็นน้ำนั้นกลับเป็นดอกไม้มีกลิ่นหอมที่ไม่เคยเห็น

มาก่อน เป็นสีขาวบริสุทธิ์ และตกเฉพาะในดินแดนแห่งนี้เท่านั้น

จนเช้าวันที่ยี่สิบฝนดอกไม้ก็หยุดตกลงมา แต่มีอยู่ที่เดียวที่

ดอกไม้ยังคงตกอยู่ คือตรงใจกลางลานอเนกประสงค์ เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้น ผู้

คนจึงพากันไปไปรวมตัวที่นั่น

ทุกคนต่างพากันรวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ยืนจ้องมองไปยังเนินดอกไม้ที่ก่อรูป

ร่างเป็นภูเขาขนาดย่อม บนยอดภูเขาดอกไม้นั่น ปรากฎเป็นตะกร้าหวายพัน

ด้วยดอกไม้สีขาว และมีเด็กทารกอยู่ในนั้น!!!!!!!



....เฮ้อ แต่งสดอ่ะ ต่อไปก็ขอความกรุณาให้เหล่าจอมยุทธิ์ทั้งหลายช่วยสานต่อด้วยนะคะ ว่าจะให้เรื่องดำเนินต่อไปเช่นไร^^



เซียวเหยา
#2   เซียวเหยา    [ 06-07-2009 - 09:25:20 ]

โอเคจัดไป

เริ่ม

ชาวบ้านพากันนำเด็กน้อยผู้นั้นลงมาเด็กน้อยนั้นเป็นเพศหญิงมีผมสีชมพู่น้อยๆอยู่ปะปลาย

ชาวบ้านจึงเชื่อกันว่าเป็นเทพธิดาที่สวรรค์ประทานให้มาดูแลมนุษย์และในขณะนั้น!!

ก็มีหงส์ฟ้าที่สง่างามมากคู่หนึ่งบินผ่านหมู่บ้านไปผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้านจึงทำนายว่า

เด็กน้อยผู้นี้ย่อมเป็นผู้ประเสริฐแน่แท้และจะมีคู่รักที่ประเสริฐเช่นกัน

ชาวบ้านจึงตั้งชื่อให้เด็กน้อยผู้นี้ว่า "ลูเซีย"





เซียวเหยา
#3   เซียวเหยา    [ 06-07-2009 - 09:36:56 ]

ต่อๆ

ในขณะนั้น ณ แดนอสูรผู้มีอำนาจมากมายมหาสาลแต่มิได้ชั่วร้ายเพราะเหตุการสงบ( )

ปกครองโดย ราชาอสูร เดวิลลุคผู้เคยชั่วร้ายมากจนสั่นคลอนโลกทั้ง3มาแล้วใน 250ปีก่อน

แต่ถูกปรามลงด้วยนางฟ้าองค์หนึ่งที่งดงามมากมีนามว่า แพทตี้ เป็นนางฟ้าแสนซนแต่ก็โดนใจอสูร( )

ทั้ง2อยู่เมืองอสูรด้วยกันมานานจนมีบุตรชายมีผมสีเทาอยู่ปะปลายมีดวงในสีฟ้าสลวย

เด็กน้อยผู้นั้นมีนามว่า "แคซ"



เซียวเหยา
#4   เซียวเหยา    [ 06-07-2009 - 09:52:25 ]

ต่อๆ

20ปีต่อมาลูเซียได้ออกเดินทางจากหมู่บ้านเพื่อตามหาความสนุกและตื่นเต้น

เดินทางมาจนถึงเมืองๆหนึ่งเธอเจอที่ฝึกฝนการต่อสู้ต่างๆนานาชนิดชื่อสำนักว่า นักล่าปีศาจ

เธอต้องการหาความสนุกจึงจะเข้าสำนักแต่มีกฎอยู่ว่า

ทุกคนจะต้องมี คู่หู เธอจึงเซงบรมเดินหาคนที่จะมาเป็นคู่หู

ฝ่ายด้านแคซซึ่งพ่อสั่งให้ออกมาเที่ยวหาแฟนกลับบ้านให้ได้ถ้าไม่ได้ไม่ต้องกลับนั้น

กำลังเดินในเมืองอยู่แบบปลอมตัวเป็นครึ่งอสูรอ่ะนะเด๋วคนตกหลุมรักในความเท่

ใส่วิกผมสีดำสนิทใส่แว่นหนาเตอะหนึ่งอันออกแนวแบบเด็กเรียนว่างั้น

กำลังเดินไปที่ตู้ขายน้ำหยดเหรียญแล้วกำลังจะหยดเหรียญลงไปนั้นเอง!!



เซียวเหยา
#5   เซียวเหยา    [ 06-07-2009 - 10:08:29 ]

ต่อๆ

ลูเซียผู้กำลังเซงอยู่นั้นเดินเข้ามาที่ตู้ขายน้ำแล้วต่อยไปที่ตู้ขายน้ำเพียงครึ่งแรง ตู้มมมมม!!!

ตู้ขายน้ำพังในทันใดแคซหน้าเหวอแบบช็อกมากแต่ก็ยังเหลือมาดเท่เอาไว้

ลูเซียหยิบน้ำกระป๋องที่ตัวเองชอบขึ้นมาดื่มแล้วถามแคซว่า "เอาหน่อยไหม"

แคซตอบว่า "อืม" แล้วเธอก็ยื่นน้ำให้แคซแล้วสบัดผมแบบโปร่ยเสน่โดยไม่ตั้งใจ

ทำให้เจ้าชายครึ่งอสูรครึ่งเทพนั้นตกหลุมรักอย่างแรงงงงงงงงงง

แคซถึงกับเพ้อเลยทีเดียวตาลอยเลยล่ะแต่ก็ยังมีมาดเท่( )

แคซจึงถามว่า "เธอชื่ออะไรหรอฉันชื่อแคซ"

ลูเซียจึงตอบว่า "ฉันชื่อลูเซีย"

แคซถามต่อว่า "ไปโมโหผู้ใดมาหรอ"

ลูเซียตอบว่า "ฉันอยากเข้าสำนักหลังนั้นน่ะนายจะช่วยฉันได้ไหม"

ในเมื่อเป็นคำขอครั้งแรกของสาวที่ตนเพิ่งจะตกหลุมรักแคซจะปฎิเสธอย่างไรเล่า

แคซจึงตอบว่า "ได้สิ"

ลูเซียพูดว่า "จริงหรอนายนี่ดีจังเลย!!!"แล้วเธอก็กระโดดโลดเต้นยกใหญ่

แล้วก็กอดคอแคซแกมลากไปที่สำนัก



๐๐แม่นางน้อย๐๐
#6   ๐๐แม่นางน้อย๐๐    [ 06-07-2009 - 10:12:02 ]

ทำไมมันออกแนวรักหวานแหวไปแล้วอ่าค่ะ

ฮ่าๆๆ

^ ^



เซียวเหยา
#7   เซียวเหยา    [ 06-07-2009 - 10:18:09 ]




๐๐แม่นางน้อย๐๐
#8   ๐๐แม่นางน้อย๐๐    [ 06-07-2009 - 10:25:28 ]

ต่อๆนะ

ณ สำนักนักล่าปีศาจ ลูเซียและแคซเมื่อมาถึงก็ยิ้มจนแก้มปริ แต่คนละความหมาย ลูเซียยิ้มเพราะจะเข้าสำนักได้ แต่แคซยิ้มเพราะชอบรอยยิ้มของลูเซีย จนลืมสังเกตป้ายสำนักซะงั้น

"ท่านเจ้าสำนัก ข้ามีคู่หูแล้วนะ ข้าเข้าได้แล้วใช่ไหม" ลูเซียกล่าวพร้อมทั้งยยิ้มกริ่มอย่างน่าเอ็นดู

"หืม เจ้า นี่เจ้า!! ..." หนุ่มร่างกายกำยำกล่าวน้ำเสียงดุดัน

"เอะๆๆ มีอารายหรอ" ลูเซียทำหน้าตื่นตะหนก
แคซก็พลอยหน้าเสียไปด้วย
"ข้าไม่ใช่เจ้าสำนักซะหน่อย ..."หนุ่มกำยำกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"โธ่ เรื่องแค่นี้เอง โทษทีนะพี่ชาย" ลูเซียยิ้มพร้อมทั้งเอามือไปตบบนบ่าชายคนข้างหน้า ปุ๊ๆ

"เออ ไม่เปนไร ว่าแต่เจ้าไปสู้กับปีศาจมารึไง กลิ่นปีศาจถึงได้ ลอยฟุ้งเชียว" ชายคนนั้นเขี่ยมือลูเซียออก พร้อมทั้งกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

แคซถึงกับสะดุ้งเฮือกขึ้นมา ด้วยเกรงว่าจะโดนจับได้

"เปล่านี่ เจ้าไปสู้กับปีศาจมาหรอแคซ" ลูเซียเอียงคอถามอย่างน่าเอ็นดู

"เอ่อ ก็นิดหน่อย >///<" แคซหลบสายตา ถึงแม้อยากจะมองภาพน่ารักเบื้องหน้า แต่ก็กลัวจะโดนจับโกหกได้

"งั้นรึ แต่กลิ่นรุนแรงยังกับเจ้าเองเนี่ยแหละที่เป็นปีศาจ " ชายตรงหน้าจ้องมองมายังแคซด้วยสายตาไม่กระพริบ ทำเอาแคซรู้สึกอึดอัดไปหมด

"นี่ๆ แล้วตกลงข้าจะเข้าสำนักได้ยังอ่ะ" ลูเซียกล่าวแทรกขึ้นมาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทำให้แคซหายใจได้สะดวกอีกครั้ง เมื่อชายคนนั้นหันไปพูดกับลูเซียแทน

"ไม่รู้สิ ข้าบอกไม่ได้หรอก เจ้ามาใหม่ตอนเนละกัน ตอนนี้เจ้าสำนักไม่อยู่" ประโยคนี้ของชายคนนั้นทำให้ลูเซียเดินออกไปอย่างผิดหวัง ต่างกับบางคนที่ดีใจแต่ก็แสดงออกมาไม่ได้


"ไม่เป็นไรน่าลูเซีย เดี๋ยวข้าเลี้ยงข้าวเจ้า ดีไหม" แคซว่าพลางดึงมือลูเซียเดินไปทางร้านอาหารแถวนั้น

ณ ร้านอาหาร

.....


ท่านแต่งต่อเลย ยกฉากกุ๊กกิ๊กให้ละกาน

ฮ่าๆๆๆ




๐๐แม่นางน้อย๐๐
#9   ๐๐แม่นางน้อย๐๐    [ 06-07-2009 - 10:54:10 ]

"เจ้ามาจากที่ไหนหรอ" ลูเซียถามแคซ ทั้งๆที่กำลังกินข้าวอยู่ แก้มป่องๆทำให้แคซนึกขำในความเป็นเด็กของลูเซีย

"อืม... ข้ามาจากดินแดนอสูรน่ะ" ยิ้มน้อยๆ พลางจ้องมองสาวน้อยตรงหน้า

เคร้ง!! ช้อนตกกระทบจาน ตาโต ปากอ้า อย่างคนตกใจของลูเซียทำเอาแคซหลุดหัวเราะออกมา

"ฮ่าๆๆ เจ้า...เชื่อรึเปล่าล่ะ"

"หนอย นี่เจ้าหลอกข้าหรอแคซ เฮอะ!" ว่าจบก็ค้อนน้อยๆก่อนจะกินข้าวเหมือนเดิม

"แล้วเจ้ามาจากไหนล่ะ" แคซถือโอกาสเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่อยากให้ลูเซียถาม เขาไม่อยากต้องโกหกคนที่เขารู้สึกดีๆด้วย

"ดินแดนใจดี" ตอบอย่างไม่ใส่ใจและกินข้าวต่อ

"นี่ เจ้าน่ะ ชื่ออะไรหรอ" เสียงทุ้มแต่ฟังดูน่ารังเกียจดังมาจากข้างหลังของลูเซีย ทำให้คิ้วของแคซขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ต่างจากลูเซียที่กินไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

"เฮ้ ข้าถามเจ้าไม่ได้ยินหรอ" ปรากฏหน้าชายรูปร่างร่างเตี้ย หน้าตาค่อนข้างเหมือนปลาบู่ กำลังขมวดคิ้วตะคอกใส่ลูเซีย

ลูเซียก็ยังคงกินอย่างไม่ใส่ใจ ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งนึงที่ลูเซียรักมากคือการกิน เกลียดมากคือการมายุ่งเวลากิน แคซเองก็ไม่รู้ แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร นั่งนิ่งเฉย ไม่พูดไม่จา รอดูท่าทีต่อไป

"เฮ้ๆ นี่เจ้า..." ชายหน้าปลาบู่จับไหล่ลูเซียและ...

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!" ร่างของชายคนนั้นกระเด็นออกไปไกล ทั้งๆที่ลูเซียและแคซยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย

แคซมีสีหน้าประหลาดใจ แต่ก็ไม่แสดงออกมาชัดเจน ส่วนลูเซียก็โซ้ยข้าวเหมือนเดิม

"เจ้าไม่กินหรอ" ลูเซียเอ่ยถามแคซด้วยรอยยิ้ม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ข้าเห็นหน้าหมอนั่นแล้วกินไม่ลง" แคซตอบด้วยน้ำเสียงขยะแขยง

"ฮ่ะๆ อย่าไปสนใจเลย เลียนแบบข้าสิ^^"

"จะเลียนแบบยังไงล่ะ ข้าไม่มีพลังผลักคนกระเด็นนี่"

"ฮะๆ ข้าก็ไม่มีหรอกมั้ง ไม่รู้สิ มันเป็นเองอ่ะ เหมือนมันเกิดขึ้นโดยอัตโนมัต เจ้าอยากได้ไอ้พลังแบบนี้หรอ"

"เจ้าพูดอย่างกับไม่ต้องการมัน" แคซพูดพลางมองสีหน้าของลูเซียที่ดูเศร้าลงก่อนจะกลับมายิ้มแย้มอีกครั้ง

"มีมันก็ดี แต่ข้าไม่เคยได้ลงมือด้วยตัวเองเลยน่ะสิ แอบเซงหน่อยๆ" ลูเซียทำหน้าเซง ก่อนจะเคี้ยวงับๆ

"เอ้า เจ้านี่บ้าพลังดีนะ ฮะๆ" ว่าพลางตักข้าวเข้าปาก

"หึหึ ทำนองนั้นแหละ รีบกินเถอะ ข้าขออีกชามนะ"

"อื้อ แต่เจ้ากินไหวหรอ นี่ชามที่สิบแล้วนะ" พูดพลางแอบคิดว่าเงินที่มีจะพอไหม ก่อนจะสั่งข้าวให้ลูเซียอย่างเอ็นดู

ทั้งสองต่างกินกันไปและคุยกันอย่างออกรสชาต จนลืมชายหน้าปลาบู่ไปเสียสนิท...



เซียวเหยา
#10   เซียวเหยา    [ 06-07-2009 - 11:38:17 ]

ต่อๆ

หลังจากที่ทานกันอย่างออกรสและจ่ายเงินเส็ดโดยมีแคซเป็นเจ้ามือ

จึงพากันเดินกลับสำนักในระหว่างทาง

"ทำไมทานเยอะจังแบบนี้น้ำหนักไม่ขึ้นหรอเนี่ย"แคซถาม

"อารายกานทานไปนิดเดียวเองน้า อิอิ" ลูเซียตอบ

"เหอะๆ" "ถ้าเยอะจะขนาดไหนเนี่ยนิดเดียว12ชาม" แคซตอบพรางคิดในใจ

ลูเซียยิ้มหวานให้ทำให้แคซอดยิ้มตามไม่ได้แต่ทันใดนั้นก็มีสิ่งที่ทำให้แคซรู้สึกรุ่มร้อน

ขึ้นเพราะรังสีอาฆาตเละพยาบาทจากปิศาจเผ่าปรปักษ์เป็นจำนวนมากนับ100

ทำให้แคซเดินเร็วขึ้นเพื่อให้ลูเซียเดินตามาให้เร็วขึ้น

ลูเซียจึงพูดว่า"นี่ๆนายแคซนายเป็นอะไรไปบ้าไปแล้วรึไงเนี่ย"

"อ่าผมอยากให้ไปถึงที่สำนักกันเร็วน่ะ"แคซตอบ

"งั้นเรามาวิ่งแข่งกันถ้าใครแพ้พรุ่งนี้ต้องเลี่ยงข้าว"แคซพูด

"นายแน่ใจแล้วนะ"ลูเซียถาม

"SuRe"แคซตอบ

"งั้นนับ 1 2 3 แล้ววิ่งเลยนะ"แคซพูด

"ได้ 1 3!!!" ลูเซียพูดพร้อมกับวิ่งไปข้างหน้าอย่างเต็มแรง

แคซยื่นเอ๋อไป3วิแล้ววิ่งตามไปด้านหน้าพรางตะโกนว่า"แล้ว2หายไปไหนเล่า!!"




มังกรขาว
#11   มังกรขาว    [ 06-07-2009 - 11:56:41 ]

ทั้งสองคนเล่นไรกันอ่ะ



เซียวเหยา
#12   เซียวเหยา    [ 06-07-2009 - 11:59:24 ]

แต่งนิยายกันอยู่

แต่ตอนนี้คิดไม่ออกละ

ขอพักก่อน



มังกรขาว
#13   มังกรขาว    [ 06-07-2009 - 12:00:39 ]

อ่อ ๆ ข้าแต่งไม่เป็นซะด้วยสิ ไม่งั้นจะช่วยแต่งอีกแรงนึง



เซียวเหยา
#14   เซียวเหยา    [ 06-07-2009 - 12:05:12 ]

อ่าไม่เป็นไร

แค่อ่านก็ดีใจแล้ว




๐๐แม่นางน้อย๐๐
#15   ๐๐แม่นางน้อย๐๐    [ 06-07-2009 - 12:10:12 ]

ระหว่างที่แคซมองไปก็เห็นว่าลูเซ๊ยวิ่งนำไปไกลแล้ว เขาจึงหันหลังกลับและเดินไปยังอีกทางนึง เขาเข้าไปในตรอกเปลี่ยวที่อยู่คนละทิศกับสำนัก

"ออกมาได้แล้ว ข้าไม่มีเวลามากนักนะ" แคซพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงเย็นชาราวกับเป็นคนละคนตอนอยู่กับลูเซีย

"ฮ่ะๆ องค์ชาย ท่านยังคงสัมผัสไวเหมือนเดิมนะ" เสียงทุ่มๆนุ่มๆ ติดแววขี้เล่นดังออกมา ทำให้แคซหันไปมอง ก็เจอชายรูปร่างสูงโปรง ผิวขาวราวกับไม่เคยต้องแสงอาทิตย์ ใบหน้าคมคายแฝงรอยยิ้มหยันอยู่บนใบหน้า

"เจ้าต้องการอะไรวาลุซ" สายตาของแคซจ้องมองอย่างระวังไปยังชายคนนั้น ชายผู้เคยเป็นเพื่อนสนิทมากที่สุดของเขา แต่เหตุการณ์บางอย่างทำให้เขาต้องกลายเป็นศัตรูกัน

"ไม่มีอะไรหรอกสหาย ข้าแค่มาเตือนให้เจ้าระวังตัวเท่านั้นแหละ หึหึ" รอยยิ้มที่ไม่มีท่าทีว่าจะจางหายไปบนใบหน้าของวาลุซนั้น ทำให้แคซรู้สึกสะอิดสะเอียน และนึกย้อนไปถึงเรื่องราวในอดีต

"ไม่มีใครทำร้ายข้าได้หรอก แม้แต่เจ้าก็เถอะ" แววตาแข็งกร้าวที่แคซแสดงออกทำให้วาลุซรุ้สึกขันในใจ ทำไมเขาจะไม่รุ้ล่ะว่าสายตาแข็งกร้าวที่แคซแสดงออกมาน่ะ แท้จริงเป็นเพียงหน้ากากที่ซ่อนความเศร้าเสียใจไว้เท่านั้น

"งั้นรึ แล้วตรงคอเสื้อเจ้ามีอะไรติดอยู่ล่ะ" วาลุซว่าพลางชี้ไปที่คอเสื้อของแคซ

แคซเอียงหน้ามองเล็กน้อย มันเป็นรอยขาดที่เกิดจากของมีคม

"ฝีมือเจ้า?" แคซกลับมามองวาลุซด้วยสายตาที่เรียบเฉย

"ฮะๆ เวลาอยู่กับสาวน้อยนั้น เจ้าไม่ค่อยระวังตัวเลยนะ" รอยยิ้มยังเด่นชัดอยู่บนใบหน้านั้น

"..." แคซไม่ตอบอะไร ความรุ้สึกที่ว่าเหมือนมีปีศาจร้อยตัวจ้องทำร้าย แท้จริงแล้วเป็นเพียงวาลุซตัวเดียว นี่เจ้าวาลุซมันอันตรายมากขึ้นกว่าแต่ก่อนมากขนาดนี้เชียวหรือ

"หึ! เจ้าระวังตัวไว้ให้ดีละกัน ของรักของเจ้า ข้าจะชิงมาให้หมด ฮ่า ฮ่า ฮ่า" วาลุซกล่าวจบพร้อมๆกับที่ร่างกายค่อยๆสลายหายไป

แคซมองท้องฟ้าก็รู้ว่าเวลาล่วงเลยมาพอสมควรแล้ว นี่ลูเซียจะโกรธเขาไหมน้าที่ไปช้า ไม่สิ ถ้าเขายังขืนอยู่กับลูเซียต่อไปนางต้องได้รับอันตรายแน่ๆเลย

"ข้าจะทำอย่างไรดี ...ลูเซีย"




๐๐แม่นางน้อย๐๐
#16   ๐๐แม่นางน้อย๐๐    [ 06-07-2009 - 12:29:25 ]

ทางด้านสำนักนักล่าปีศาจ

"อีตาบ้า แคซ เจ้าหายไปไหนของเจ้าเนี่ย หนอย กลับมาข้าจะฆ่า สับๆๆ ให้เป็นชิ้นๆเลยคอยดูสิ อ่ะ ไม่ได้สิ ถ้าหมอนั่นตายแล้วข้าจะเข้าสำนักยังไง โอ้วว ม่ายน้า"

"ไง ลูเซีย มายืนบ่นพึมพำๆอะไรแถวนี้เนี่ย" แคซเมื่อเดินมาถึงสำนักงานก็เจอลูเซียเดินไปเดินมาอยู่หน้าประตูทางเข้าสำนัก บ่นพึมพำๆ ฟังไม่ได้ศัพท์ เดี๋ยวทำหน้าเคียดแค้น เดี๋ยวทำหน้าร้องไห้ เห็นแล้วก็นึกขันอย่างอดไม่ได้

"ฮือๆ อีตาบ้า ข้านึกว่าเจ้าจะทิ้งข้าไปซะแล้ว" ลูเซียวิ่งเข้ามาทุบกระหน่ำลงไปที่แคซอย่างเบาๆแต่..

"โอ๊ยยย ลูเซียT^T ช่วยข้าก่อนสิ" แคซคร่ำครวญอย่างเสียไม่ได้เมื่อเจอแรงที่มากเกินคำว่าสาวน้อย

"อ้าว เป็นไรไหม ไม่สิ สมน้ำหน้าเจ้าแล้ว" ว่าพลางยืนกอดอกทำหน้าค้อนใส่

"ได้โปรดเถอะ ลูเซีย" ถึงแม้แคซจะคิดว่าลูเซียช่างน่ารักอะไรแบบนี้ ก็คิดว่าใจร้ายเกินไปแล้วที่ทุบเขาซะจนร่างของเขาจมลงไปในดินแบบนี้

"โธ่ มาข้าช่วยก็ได้ เห็นว่าเป็นความผิดครั้งแรกนะ อ่ะ ไม่ใช่สิ ข้ารีบไปหาเจ้าสำนักต่างหาก จริงๆไม่อยากจะช่วยเจ้าหรอกนะ" ว่างพลางเอื้อมมือไปดึงร่างคนที่จมลงไปในดินขึ้นมาอย่างสบายๆ

"ฮะๆ ขอบใจเจ้ามากนะ" แคซยิ้มๆและปัดฝุ่นออกตามตัว แอบคิดในใจว่า ตกลงทั้งหมดความผิดเขาใช่ไหมที่เขาจมลงไปในดินก็ความผิดเขาเองสินะ

"ไม่ต้องพูดมากแล้ว รีบไปกันเถอะ" ดูจากสีหน้าแล้วยังคงแอบงอนแคซอยู่ แต่ก็ไม่วายดึง(กระชาก)มือแคซให้ตามไปด้วย ทำเอาคนถูกกระทำ อมยิ้มไม่ได้

แคซไม่ลืมที่จะลบกลิ่นอายของอสูรที่มีในตัวออกให้หมด เหลือเพียงพลังของเทพที่ได้รับจากแม่เท่านั้น


เด๋วมาต่อนะ
...




bennynyben
#17   bennynyben    [ 06-07-2009 - 14:45:21 ]

แต่พอพลังเทพหมด
ก็กลายเป็นคนธรรมดา
และไปปิ๊งเบนนี่เข้า

เลยทำให้เบนนี่สละโสด

จบอย่างน่าเศร้า(สำหรับช้าน)
แอ้



มังกรขาว
#18   มังกรขาว    [ 06-07-2009 - 14:48:37 ]

ว่าแต่เรื่องนี้ ชื่อเรื่องอะไรอ่ะ

น้องแคร์เล่นงี้เลยหรอ



bennynyben
#19   bennynyben    [ 06-07-2009 - 14:50:18 ]

55555



bennynyben
#20   bennynyben    [ 06-07-2009 - 14:51:16 ]

พี่เชษฐ์
เปลี่ยนรูปไมอะ
ดิกกี้ก็ดีแล้ววววววววววววววววว



ตอบกระทู้
ชื่อ
รหัส กรอกตัวอักษร ตามภาพ
ข้อความ


emo-smile emo-happy emo-lol emo-enjoy emo-kiku emo-cool emo-hoho emo-drool emo-hungry emo-kiss emo-sorry emo-sad emo-cry emo-tear emo-question emo-doubt emo-shock emo-redface emo-plz emo-peevish emo-angry emo-moody emo-sneer emo-makefaces emo-good emo-touched emo-love emo-bore emo-tired emo-vomit
bold italic underline img link superscript subscript size color space justifyleft justifycenter justifyright quote box youtube