เข้าระบบอัตโนมัติ

คุณจะน้อยใจหรือไม่ โดย ธามาดา


  • 1
เด็กชายไร้นาม
#1   เด็กชายไร้นาม    [ 10-05-2009 - 23:21:02 ]

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณเป็นคนขับรถสิบล้อส่งของในชนบททั้งๆที่ใฝ่ฝันว่าชีวิตนี้จะได้เป็นนักร้องดังก้องโลก

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณมีพ่อขี้เมาบังคับให้คุเล่นดนตรีให้ได้เพื่อหาเงินไปซื้อเหล้าให้พ่อให้ได้มากที่สุด และคุณยังต้องเล่นดนตรีหาเลี้ยงตัวตลอดชีวิตแม้กระทั่งหูหนวกไปแล้ว

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณเกิดมาในครอบครัวยากจน พ่อแมแยกทางกัน คุณต้องยืนต่อแถวสมัครเป็นนักแสดงประกอบฉากละครเวทีตั้งแต่อายุสิบสองขวบเพื่อหาเงินมาเลี้ยงแม่ที่กำลังป่วย

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณทำมาหากินอาชีพไหนก็ไม่เคยสำเร็จเลยตั้งแต่หนุ่มจนแก่ ครอบครัวก็ขอแยกทางไปที่อื่น

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณถูกครูผู้สอนให้ความเห็นว่าเป็นคนหัวช้าปัญญาทึบไม่น่าจะเอาดีทางไหนได้เลย

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณพิการจนพูดไม่ได้ ขยับแขนขาไม่ได้ เป็นอัมพาตตั้งแต่ช่วงคอลงไป ต้องนั่นอยู่บนรถเข็นไปตลอดชีวิต

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณถูกดูถูกเหยียดหยามเพราะคุณเป็นคนเอเชียผิวเหลือง ไม่ใช่เป็นฝรั่งผิวขาวผู้ถือตัวว่าเป็นชาติเจริญกว่า เมื่อขึ้นรถไฟชั้นหนึ่งร่วมกับฝรั่งแล้วคุณกลับถูกไล่ลงกลางทางเพราะฝรั่งไม่อยากนั่งรถไฟชั้นหนึ่งร่วมกับคุณ

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณมีพ่อแม่เป็นคนต่างด้าวอพยพ ต้องทำงานในเหมืองถ่านหินหาเงินมาจุนเจือตัวเองโดยไม่รู้อนาคตข้างหน้า

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณถูกพ่อแม่ทิ้งโดยไม่เหลียวแล ต้องอาศัยอยู่กับครอบครัวอุปถัมภ์ยากจน ตกจากตึกแถวสองชั้นจนพิการเดินไม่ได้หลายปีและถูกตัดขาข้างหนึ่งในภายหลัง เคยล้มเหลวในการทำงานจนกินยาฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จ ต้องทำงานหนักวันละสิบสี่ถึงสิบแปดชั่วโมง และตายในขณะที่ยังทำงานอยู่เมื่ออายุเกือบแปดสิบปี

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณกลายเป็นคนหมดเนื้อหมดตัว กลายเป็นครูสอนคนหูหนวก ถูกคนรอบข้างดูถูกว่าสติเฟื่องประดิษฐ์แต่ของเล่นไร้สาระ

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณเป็นลูกช่างฟอกหลังจนๆจากต่างจังหวัด
เข้าเรียนในโรงเรียนก็ผลการเรียนแย่มากตั้งแต่ชั้นประถมจนถึงมหาวิทยาลัย
ยากจนจนแม้กระทั่งขณะที่เรียนมหาวิทยาลัยก็ยังไม่ได้ทานอาหารครบทุกมื้อ หยิบจับทำงานอะไรก็มีแต่คนสบประมาท

ฯลฯ

ถ้าคุณเคยมีเรื่องให้ต้องน้อยใจไม่ว่าจะคล้ายหรือจะต่างกับที่ได้กล่าวมาบ้าง
สิ่งหนึ่งที่อยากบอกต่อไปคือ...มีคนจำนวนมหาศาลนับไม่ถ้วนบนโลกนี้ที่เคยเป็นแบบคุณมาแล้วเหมือนกัน ทุกคนต่างมีความทุกข์กายทุกข์ใจ มีช่วงเวลาแห่งความท้อแท้สิ้นหวัง และเคยพบความลำบากยากแค้นแสนสาหัสมาไม่น้อยไปกว่าคุณ

ผมจะเฉลยให้ดูนะครับ

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณเป็นคนขับรถสิบล้อส่งของในชนบททั้งๆที่ใฝ่ฝันว่าชีวิตนี้จะได้เป็นนักร้องดังก้องโลก...และต่อมาได้กลายเป็นนักร้องจริงๆที่ชื่อ เอลวิส เพรสลีย์

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณมีพ่อขี้เมาบังคับให้คุเล่นดนตรีให้ได้เพื่อหาเงินไปซื้อเหล้าให้พ่อให้ได้มากที่สุด และคุณยังต้องเล่นดนตรีหาเลี้ยงตัวตลอดชีวิตแม้กระทั่งหูหนวกไปแล้ว...ต่อมาถูกจารึกชื่อในนามหนึ่ง ในนักดนตรีที่ยิ่งใหญ่ตลอดกาลนาม ลุดวิกฟอน บีโทเฟน


คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณเกิดมาในครอบครัวยากจน พ่อแมแยกทางกัน คุณต้องยืนต่อแถวสมัครเป็นนักแสดงประกอบฉากละครเวทีตั้งแต่อายุสิบสองขวบเพื่อหาเงินมาเลี้ยงแม่ที่กำลังป่วย...และได้กลายมาเป็นนักแสดงอมตะที่มีคนรักทั้งโลกแบบ ชาร์ลี แชปลิน

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณทำมาหากินอาชีพไหนก็ไม่เคยสำเร็จเลยตั้งแต่หนุ่มจนแก่ ครอบครัวก็ขอแยกทางไปที่อื่น...เพิ่งจะมาประสบความสำเร็จตอนแก่ชราตอนทำอาชีพทอดไก่ขายข้างถนน...เช่นเดียวกับ ฮาร์โรลด์ แซนเดอร์ส เจ้าของตำนาน ไก่ทอดเคเอฟซี แห่งรัฐเคนทักกี

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณถูกครูผู้สอนให้ความเห็นว่าเป็นคนหัวช้าปัญญาทึบไม่น่าจะเอาดีทางไหนได้เลย...ต่อมาคุณสอบเข้าโรงเรียนโปลิเทคนิคได้ในครั้งที่สอง(ครั้งแรกสอบเข้าไม่ได้)...และได้กลายเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหฯที่สุดของโลกนี้... อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณพิการจนพูดไม่ได้ ขยับแขนขาไม่ได้ เป็นอัมพาตตั้งแต่ช่วงคอลงไป ต้องนั่นอยู่บนรถเข็นไปตลอดชีวิต...แต่คุณยังต่อสู้เพื่อให้เรียนจบปริญญาเอก เป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยชั้นนำของอังกฤษด้วยการใช้อุปกรณ์เลียนเสียงพูดนาทีละยี่สิบคำ เดินทางไปทั่วโลกด้วยรถเข็น
เพื่อบรรยายทฤษฎีวิทยาศาสตร์ชั้นสูงและเขียนหนังสือวิทยาศาสตร์ขายดีแปลเป็นภาษาต่างๆวางขายทั่วดลก...กลายเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดชื่อว่า
สตีเฟน ฮอว์คิง

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณถูกดูถูกเหยียดหยามเพราะคุณเป็นคนเอเชียผิวเหลือง ไม่ใช่เป็นฝรั่งผิวขาวผู้ถือตัวว่าเป็นชาติเจริญกว่า เมื่อขึ้นรถไฟชั้นหนึ่งร่วมกับฝรั่งแล้วคุณกลับถูกไล่ลงกลางทางเพราะฝรั่งไม่อยากนั่งรถไฟชั้นหนึ่งร่วมกับคุณ...แต่นั่นเป็นแรงบันดาลใจให้คุณต่อสู้เพื่อความเป็นธรรมระหว่างสีผิวโดยสันติ กลายเป็นแบบอย่างอันประเสริฐของโลกนานเท่านานเช่นเดียวกับ มหาตมะ คานธี

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณมีพ่อแม่เป็นคนต่างด้าวอพยพ ต้องทำงานในเหมืองถ่านหินหาเงินมาจุนเจือตัวเองโดยไม่รู้อนาคตข้างหน้า...ต่อมาเรียนวิชาการแสดงและมีโอกาสทำอาชีพนักแสดงภาพยนตร์จนประสบความสำเร็จระดับโลกอย่าง ชาร์ลส บรอนสัน

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณถูกพ่อแม่ทิ้งโดยไม่เหลียวแล ต้องอาศัยอยู่กับครอบครัวอุปถัมภ์ยากจน ตกจากตึกแถวสองชั้นจนพิการเดินไม่ได้หลายปีและถูกตัดขาข้างหนึ่งในภายหลัง เคยล้มเหลวในการทำงานจนกินยาฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จ ต้องทำงานหนักวันละสิบสี่ถึงสิบแปดชั่วโมง และตายในขณะที่ยังทำงานอยู่เมื่ออายุเกือบแปดสิบปี...ถ้าความพยายามไม่ย่อท้อนั้นเองทำให้คุณกลายเป็นนักแสดงละครเวทีที่มีชื่อเสียงทั่วโลก เมื่อเดินทางไปถึงประเทศใดก็มีคนมาต้อนรับนับหมื่นคน แสดงละครเวทีวันละสองรอบเป็นสิบๆประเทศ เมื่อตายไปยังได้รับการจัดงานศพแบบรัฐพิธี มีทหารกองเกียรติยศเชิญร่างไปตามถนน
ฌอง เอลิเซ่ส์ ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนและดอกกุหลาบเฮกเช่นเดียวกับ ซาราห์ แบร์นา

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณกลายเป็นคนหมดเนื้อหมดตัว กลายเป็นครูสอนคนหูหนวก ถูกคนรอบข้างดูถูกว่าสติเฟื่องประดิษฐ์แต่ของเล่นไร้สาระ...
แต่ในที่สุดก็สร้างสิ่งประดิษฐ์ที่สำคัญที่สุดชิ้นหนึ่งของโลกให้กับพวกเราทุกคน นั่นคือโทรศัพท์ของ อเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบล ผู้ซึ่งในวันฝังศพของเขา คนทั่วทั้งทวีปได้หยุดใช้โทรศัพท์พร้อมกันเป็นเวลาหนึ่งนาทีเพื่อไว้อาลัยให้แก่ผู้ที่ประดิษฐ์มันขึ้นมา

คุณจะน้อยใจหรือไม่ ถ้าหากคุณเป็นลูกช่างฟอกหลังจนๆจากต่างจังหวัด
เข้าเรียนในโรงเรียนก็ผลการเรียนแย่มากตั้งแต่ชั้นประถมจนถึงมหาวิทยาลัย
ยากจนจนแม้กระทั่งขณะที่เรียนมหาวิทยาลัยก็ยังไม่ได้ทานอาหารครบทุกมื้อ หยิบจับทำงานอะไรก็มีแต่คนสบประมาท...แต่ด้วยความเพียรและไม่สนใจต่อคำดูถูกนั้นเอง ทำให้สามารถคิดค้นวิธีการถนอมอาหารด้วยการอุ่นในอุณหภูมิที่เหมาะสมหรือเรียกว่า Pasturization (พาสเจอร์ไรเซชั่น) จากนั้นก็คิดค้นวิธีการฆ่าเชื่อโรคที่อาจเกิดขึ้นระหว่างรักษาคนไข้ คิดค้นวิธีการรักษาโรคพิษสุนัขบ้าและความรู้ใหม่ๆอีกมากมายในการรักษาชีวิตคน จนในที่สุดก็มาสภาบันทางการแพทย์กระจายออกไปทั่วฉลกแม้กระทั่งในเมืองไทยที่เรียกว่า ปาสตุระสภา หรือ สถานเสาวภา ในปัจจุบัน ผู้ที่ทำกุศลแก่โลกคนนี้คือ หลุย ปาสเตอร์

ทั้งหมดนี้คือตัวอย่างของคนจำนวนมากที่คล้ายคลึงกับเราอีกจำนวนมากเช่นกัน
นั่นคืออุปสรรคความแร้นแค้นในชีวิตนานัปการ เกิดมาจน พ่อแม่ทิ้ง บ้านแตกแยก ต้องทำงานหนักหาเงินเลี้ยงตัวกับครอบครัวตั้งแต่ยังเด็ก แม้แต่อาหารก็มีกินบ้างไม่มีกินบ้าง พิการจนไม่น่าจะทำอะไรได้ ไม่มีเงินเก็บ ถูกดูถูกเหยียดหยาม ทั้งชีวิตที่ผ่านมาพบแต่ความล้มเหลว มองไม่เห็นอนาคตของตัวเอง
แต่ด้วยความมานะพยายาม ไม่ยอมแพ้ไม่ว่าจะพบอุปสรรคแค่ไหน พึ่งตัวเองมากกว่ารอคอยโชคชะตาหรือความช่วยเหลือจากคนอื่น ในที่สุดเขาเหล่านั้น
ก็ได้นำชีวิตตัวเองไปสู้ความสำเร็จ ทั้งที่จริงหลักคิดของเขาเหล่านั้นก็คงไม่ต่างจากหลักคิดที่เราเคยได้ยินกันมานาน หากแต่อาจยังไม่ได้เชื่อมั่นกันจริงๆนั่นคือหลัดฃกคิดที่ว่า... คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นคนอย่างไรได้


หากเลือกที่จะเป็นคนดี ผลที่ได้คือ การคิดดี พูดดี ทำดี และเป็นคนดี

หากเลือกทั่จะเป็นคนเลว ผลที่ได้ก็คือการคิดเลว ทำเลว และเป็นคนเลวในที่สุด

ทุกคนไม่มีใครเลือกชะตาตัวเองในภายภาคหน้าได้ แต่เลือกที่จะทำสิ่งต่างๆเพื่อที่เป็นแรงหนุนให้เกิดชะตาดีชั่วภายภาคหน้าได้

ความซื่อสัตย์ในวันนี้ก่อให้เกิดความเชื่อถือในวันหน้า

ความพยายามในวันนี้ก่อให้เกิดความสำเร็จในวันหน้า

ความเอื้ออารีต่อกันในวันนี้ทำให้เกิดสังคมที่สงบสุขในวันหน้า

เช่นเดียวกับความคดโกง ความเห็นแก่ตัว ความอาฆาดมาดร้าย ความต้องการเอาชนะกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ย่อมนำมาซึ่งผลสะท้อนในอนาคตที่เลวร้ายกว่าอีกหลายเท่าตัว

ท่านผู้อ่านเล่าครับ ท่านเลือกที่จะเป็นคนแบบไหนดี...




เด็กชายไร้นาม
#2   เด็กชายไร้นาม    [ 10-05-2009 - 23:23:09 ]

เฮ้อ...เมื่อย...



ศพเหล็ก
#3   ศพเหล็ก    [ 10-05-2009 - 23:49:04 ]

กรุตบครูเลย ว่าเด็กอย่างนั้นได้ไง

กับข้อเอเชียย รับไม่ได้

ข้ออื่นมันเป็นชะตากรรม



เซียวฟาง
#4   เซียวฟาง    [ 11-05-2009 - 09:37:08 ]

ไม่



คุณชายกวีวาทีพิสุทธิ
#5   คุณชายกวีวาทีพิสุทธิ    [ 11-05-2009 - 11:28:23 ]

คือถ้าไม่มีบุคคลแบบอย่างนี่

ข้าพเจ้าคงฆ่าตัวตายไปนานแล้วขอรับ

แต่ก็ดีขอรับ ให้รู้จักสู้ชีวิต



๏ก๊วยเซียง
#6   ๏ก๊วยเซียง    [ 11-05-2009 - 11:30:59 ]

หุหุ ไม่น้อยใจหรอก คงรำพึงว่าชาติที่แล้วทำอะไรไว้



เซียวเหยา
#7   เซียวเหยา    [ 11-05-2009 - 12:44:43 ]




เซียวฟาง
#8   เซียวฟาง    [ 11-05-2009 - 18:08:35 ]

สุดยอดมากพวกท่าน



๐คุณชายไร้เงา๐
#9   ๐คุณชายไร้เงา๐    [ 11-05-2009 - 20:37:25 ]

เลือกเป็นตัวเองเนี่ยแหละ...



กระบี่เงาจันทรา
#10   กระบี่เงาจันทรา    [ 11-05-2009 - 20:38:25 ]

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่นเสมอ ข้าน้อยเชื่ออย่างนั้น



richman
#11   richman    [ 11-05-2009 - 22:55:01 ]

น่า เศร้าจิงๆเรยย



เด็กชายไร้นาม
#12   เด็กชายไร้นาม    [ 19-10-2009 - 12:49:14 ]

...



oo avril oo
#13   oo avril oo    [ 19-10-2009 - 18:28:53 ]




ซุนโกวเนี๊ยะ
#14   ซุนโกวเนี๊ยะ    [ 19-10-2009 - 20:25:29 ]

ก้น้อยใจเทอจิงๆ ทีเทอไม่เหนกันเลย



นินจาโคงะ
#15   นินจาโคงะ    [ 20-10-2009 - 07:36:39 ]

บางเรื่องมันชินแต่เกิด บางเรื่องมันก็สมควรน้อยใจ

ปล เป็นตัวของเราแล้วเขาไม่สนใจ เขาไปเลือกคนอื่นเพราะเราไม่ได้อย่างมัน



ซุนโกวเนี๊ยะ
#16   ซุนโกวเนี๊ยะ    [ 20-10-2009 - 10:05:26 ]

ว๊าย โดนนน!! นินจาโคงะเอาไป5



  • 1
ตอบกระทู้
ชื่อ
รหัส กรอกตัวอักษร ตามภาพ
ข้อความ


emo-smile emo-happy emo-lol emo-enjoy emo-kiku emo-cool emo-hoho emo-drool emo-hungry emo-kiss emo-sorry emo-sad emo-cry emo-tear emo-question emo-doubt emo-shock emo-redface emo-plz emo-peevish emo-angry emo-moody emo-sneer emo-makefaces emo-good emo-touched emo-love emo-bore emo-tired emo-vomit
bold italic underline img link superscript subscript size color space justifyleft justifycenter justifyright quote box youtube