ความกตัญญูของก๊วยเจ๋งและเซียวฟง

ท่านคิดว่าใครทำถูกกว่ากันระหว่าง
1.เซียวฟง ที่สายเลือดซิตันแต่กตัญญูต่อซ่ง
2.ก๊วยเจ๋ง สายเลือดตงง้วนและกตัญญูต่อตงง้วน

ก๊วยเจ๋ง

บุญคุณของมองโกลเลี้ยงดู เกือบ 20 ปี

เจงกีสข่านยังเห็นก๊วยเจ๋งเป็นลูกคนหนึ่ง แถมยังจะยกวาเจนก่งจู๊ให้อีก

แต่ก๊วยเจ๋ง เพิ่งเคยมาเหยียบตงหยวนเพียง 3 ปี

บุญคุณของชาวจงหยวนกับก๊วยเจ๋งแทบไม่มีเลย

แล้วบุญคุณของมองโกลล่ะ ก๊วยเจ๋งเอาไปไว้ไหน !!!


เซียวฮง

บุญคุณของจงหยวนเลี้ยงดู เกือบ 20 ปี

ประมุขพรรคกระยาจกเอ็นดูเหมือนลูก แถมยกตำแหน่งหัวหน้าพรรคให้

ซีตาน เพิ่งมารู้เอาตนหลัง เซียวฮงเลือกไม่ได้

หักหลังประเทศที่มีบุญคุณก็ไม่ได้ หักหลังประเทศที่เป็นมาตุภูมิก็ไม่ได้

เซียวฮงเลือกทางตาย

เซียวฮงยังเหนือกว่าก๊วยเจ๋งขั้นหนึ่ง

ไม่สมควรจะตายเลยคับ เซียวฟง เลือกจะแยกตัวออกห่างไม่ช่วยทั้งสองฝ่ายก็น่าจะได้ หรือไม่ก็ลี้ภัยไปอยู่ประเทศที่3 ไม่ยุ่งเกี่ยวกะยุทธภพ

เสือตายไว้หนัง หรือ เสือตายเพราะหนัง เอะมันยังไง

ไม่เลือกตายก็ไม่ได้ครับ อีกหนึ่งมีบุญคุณชุบเลี้ยงตัวมา อีกหนึ่งเป็นแผ่นดินบ้านเกิด เซียวฟงทำถูกต้องแล้วครับ

ก๊วยเจ๋ง รู้ชาติกำเนิดตัวเอง มีก๊วยเซ่าเทียนเป็นพ่อ
มี 7 ประหลาดกังหนำ เป็นอาจารย์
ก๊วยเจ๋งจึงถูกปลูกฝังเรื่องความรักชาติเป็นอย่างมาก

เฉียวฟงเหนือสืบประวัติพ่อตัวเอง กลับมาจากซิตันเพื่อช่วยชาวยุทธ์ซ้อง ตอนประลองที่เส้าหลิน...
ส่วนก๋วยเจ๋งต้องการตัดแขนลูกตัวเองชดใช้เอี้ยก๋วยเพราะกล้วเอี้ยก๋วยจะคับแค้บและหากเอี้ยก๋วย
รู้คววมจริงเรื่องเอี้ยคังจะกลับมาล้างแค้น สรุปผมว่า... เฉียวฟง...

เฉียวฟงตายส่วนหนึ่งเป็นเพราะคิดถึงอาจูและเคยสัญญากับอาจูไว้จะมาตายเคียงข้าง น่าจะใช่

ก๊วยเจ๋ง เฉียวฟง ก็ทำถูกทั้งคู่นะครับ

ก๊วยเจ๋ง คำว่า มองโกลเลี้ยงดู เป็นคุณธรรมขั้นพื้นฐานของมนุษย์ ครับ ทุกชาติถ้าเจอแม่ลูกแบบแม่กับก๊วยเจ๋ง ก็ต้องเข้าช่วยเหลือกันไป เป็นสถานการณ์บีบให้แม่กับก๊วยเจ๋งไปอยู่ต่างแดน ส่วนการยกตำแหน่ง ยกธิดาให้ เป็นการตอบแทนคุณงามความดีและความสามารถ ก็เป็นปกติครับ เรื่องเหล่านี้ ไม่ควรนำมาคิด ส่วนการที่ ก๊วยเจ๋งเลือกแผ่นดินตามเชื้อชาติ ชาติพันธ์ู ก็เป็นเรื่องปกติครับ

ก๊วยเจ๋ง ไม่ได้ร้ายกับมองโกล แต่ป้องกันการรุกรานจากมองโกล จึงไม่ถือว่าอกตัญญูู เพราะสิทธิป้องกันชาติพันธุ์และการต่อสู้กับการเป็นทาส เป็นการมองถึงสุขทุกข์ของประชาชนในชาติพันธ์

เฉียวฟง ก็ไม่ได้ทรยศต่อซ้อง การเลี้ยงดูเด็กทารกต่างชาติก็เป็นคุรธรรมที่ควรมีของมนุษย์ ส่วนการสนับสนุน ผมว่าเป็นเรื่องส่วนตัว และเฉียวฟงก็ไม่ได้รู้เรื่อง การเติบโตจนได้ตำแหน่งต่างๆ ก็เป็นเรื่องการผลักดันของชาวซ้อง(ที่สำนึกผิด)เอง เพราะไม่ได้ช่วยซ่งถล่มประเทศของตัวเอง ไม่ได้ทรยศต่อกษัตริย์หรือแผ่นดินเกิด เพราะผมมองว่า ทุกชาติก็มีคนไม่เห็นด้วยกับกษัตริย์ของตน ในการรุกรานคนอื่น ถ้าขัดขืนได้ก็คงขัดขืน แต่นี่เป็นกฎหมายและสังคมบังคับ บางทีไม่อยากส่งลูกไปรบ ก็ต้องส่ง คือบังคับ เกณฑ์กันเลย
เฉียวฟง แค่ต้องการให้ประชาชนทั้งสองแผ่นดินสงบร่มเย็นเป็นสุข จึงไม่ถือว่า ทรยศชาติ แต่ทรยศกษัตริย์ สมัยก่อนกษัตริย์มักถือว่า ข้าคือกฎหมาย กฎหมายคือข้า หรือแผ่นดินก้คือข้า ดังนั้น ถือเป็นความซวยส่วนตัวที่เฉียวฟงดันมีความสามารถแล้วไปอยุ่ใกล้กษัตริย์ ไปช่วยเหลือต่างๆ จนถอนตัวลำบาก ถ้าเป็นคนในชาติ บางทีหลบหนีเข้าป่าลึกแล้ว ทางการก็ตามไม่ได้

สรุป คือ ก๊วยเจ๋ง เฉียวฟง ต่างก็รักเพื่อนมนุษย์ ที่ก้าวข้ามคำว่า ประชาชนของประเทศใดประเทศหนึ่ง เพียงแต่สถานการณ์บีบบังคับให้ก๊วยเจ๋งต้องมาช่วยป้องกันฝ่ายบ้านเมืองที่เป็นสายเลือดตัวเอง แต่ไม่เคยมีคิดรุกรานใครด้วยซ้ำ เฉียวฟง ก็ต้องมาห้ามทัพฝ่ายบ้านเมืองตัวเอง ก็เลยโดนหนักในแง่จิตใจ เพราะกษัตริย์ดันไม่เข้าใจความรักเพื่อนมนุษย์ สนใจแต่เรื่องความรุ่งโรจน์ของอาณาจักรตนเอง ไม่ฟังเสียงประชาชนของตนด้วยซ้ำ ว่าต้องการหรือเปล่า

การฆ่าตัวตายของเฉียวฟง ก็เพราะสมัยนั้น กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ เฉียวฟงก็เลยสบายใจได้ แต่ที่ต้องฆ่าตัวตาย ก็เพื่อตอกหน้ากษัตริย์ของตัวเองว่า เฉียวฟงเห็นแก่เพื่อนมนุษย์จริงๆ ไม่ได้เห็นแก่คำว่า ชาวซ้องที่เลี้ยงดู หรือให้อะไรตนมา แถมเพื่อให้รุ้ว่า ตนเอง เคารพกษัตริย์ของตนนั้นแหละ ซึ่งถ้ากษัตริย์ยังไม่เชื่อ คงทำได้แบบเดียว คือตายจึงจะแสดงความจงรักภักดี หรือทำให้กษัตริย์ไม่สงสัยในความรักชาติของตน แต่จนแล้วจนรอด กษัติริยืของเฉียวฟงพระองค์นี้ ก้ไปไม่ถึง คิดไม่ถึง ความรักเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลกอยุ่ดี ถือเป็นคนพาลที่เฉียวฟงดวงไม่ดีไปคบเข้าแค่นั้น