2006จบแบบนี้หรอ?

สุดท้าย ไม่มีฉากนี้ที่เขา หัวซัว
สมยานาม ที่กระเดื่อง ของ คุ้มครั่งประจิม(เอี้ยก้วย) จอมยุทธ์อุดร(ก๊วยเจ๋ง)มารบูรพา(อึ้งเอียะซือ) ราชันทักษิน(อิดเต็งไต้ซือ) กลาง(เฒ่า)ทารก (จิมแป๊ะทง)

ขอบอกเลยว่า ถ้าไม่มี ฉากนี้ นิยายมานสมบูรณ์ ตรงไหน

ใครที่ไม่รู้ ก้องงอยู่ดี อั้งชิดกง(ยาจกอุดร) กับ อ้าวเอี้ยงฮง(พิษประจิม) คือ ใคร

มานตรงกับบทประพันมากที่สุดเลย ภาคนี้ เชื่อไหม40 ตอนได้แค่นี้ หรอ??

เหอะๆ ก็จีนเขามีนโยบายว่า ห้ามทำหนังเกิน 40 ตอนนี่คับ นี่ก็ตั้ง 41 ละ

เขาทำไว้ตั้ง 80 ตอน เราว่าจบแบบนี้ มันก็ดีแล้วนะ ถึงมันรวบรัดไปหน่อยก็เถอะ

โดยรวมเราก็ว่า ไม่ค้างคาอะไร

ไปแต่งเองสิครับ

ใครไม่รู้ช่างดิผมรู้ละกัน

ไม่ต้องรู้ก็ได้ (มั้ง) เพราะผู้กำกับอาจจะมองว่าไม่จำเป็นนัก เพราะไม่ใช่ตัวละครหลักที่ใช้ดำเนินเนื้อเรื่อง แค่พอรู้นิดหน่อยก็พอ

ปล.แต่ก็เสียดายอยากดูฉากเอี้ยก้วยกินตะขาบอ่ะ

เหอะๆก็ที่ว่าเชื่อไหม40 ตอนได้แค่นี้ หรอ มันมีตอนที่41นิอิอิ

เสียดายเหมือนกัน ไปยัดตอนไม่จำเป็นเยอะแยะ แต่ตอนสำคัญมากอย่างกินตะขาบ หรือฉากเขาหัวซานไม่มีเลยแม้แต่น้อย

ใครกินตะขาบหรอ ขอถามหน่อย

ใครกินตะขาบหรอ ขอถามหน่อย

พระเอกนางเอก เจอกันเเต่ละทีดูและจะหลับ จีบกัน หวานนนนนนนจนเลี่ยนเลย-*-

ช่าย เจอแต่ละทีเหมือน ไปเอาน้ำตาลมาจากโรงงาน

เอี้ยก้วยกินตะขาบ ตอนเจอก่ะ อั้งชิดกง ที่เขาหัวซาน
คับ ต้ม ตะขาบกินกัน สอง คน ตอนที่อั้งชิดกง สู้กับ 5 โจรไรนั่นก่ะมะมี -*-

พลาดไปอะนะ คิดว่าจะมีเหมือนกันอะตอนอำลา แต่ไม่มี ไปไวจัง อิอิ

เอี้ยก้วย ประทะกิมลุ้น
ฉากต่อสู้สุดท้ายของเรื่อง เป็นการต่อสู้ระหว่าง ราชครูกิมลุ้นกับเอี้ยก้วย ในขณะนั้น กิมลุ้นได้สำเร็จวิชานาคาคชสารปัญญาบารมีขั้นสิบ มีพลังฝีมือสูงส่งยิ่ง ในขณะที่เอี้ยก้วยก็ได้บัญญัติยอดวิชาเพลงฝ่ามือกำสลดวิญญาณสลายที่แกร่งกร้าวไม่เป็นรองวิชาใด ทั้งสองต่อสู้กันในฉากสงครามท้ายเรื่อง ในตอนนั้น กิมลุ้นได้นำก๊วยเซียงไปมัดไว้ที่หอคอยสูง ทั้งก๊วยเจ๋งและอึ้งย้ง ต้องต่อสู้กับทหารมองโกล ไม่สามารถฝ่ากองทัพและดงธนูเข้าไปช่วยได้ เอี้ยก๊วยได้เปิดตัวออกมาอีกด้านพร้อมกับเซียวเหล่งนึ่งและอินทรีอัปลักษณ์ โดยให้พี่อินทรีกระพือปีกเกิดเป็นกระแสลมปัดป่ายธนูและหอกที่พุ่งเข้ามา จึงฝ่ากองทัพเข้ามาได้ ทางเอี้ยก้วยก็ได้กระโดดขึ้นหอสูงเพื่อไปช่วยก๊วยเซียง จึงเกิดกระประทะกันกับกิมลุ้นซึ่งก็อยู่บนหอคอยนั้น

ทั้งสองเมื่อแรกประทะกัน ล้วนใจหายวูปลอบเลื่อมใสอีกฝ่าย ไม่ได้พบเจอกันสิบหกปีต่างก็มีวรยุทธรุดหน้อย่างใหญ่หลวง มาคราวนี้เอี้ยก้วยไม่ได้นำกระบี่เหล็กนิลดำมาด้วย รู้สึกว่าตัวเองชะล่าใจไป เพราะเพียงกระบีธรรมดาทั่วไป เมื่อประทะกับจักรทองของกิมลุ้นยอมต้องหักทลาย เอี้ยก้วยจึงจำเป็นต้องต่อสู้ด้วยมือเปล่า

ในการต่อสู้ระหว่างเอี้ยก้วยกับกิมลุ้นนี้ครั้งนี้ มีหลายท่านเข้าใจว่า ที่เอี้ยก้วยชนะได้เพราะเหตุบัญเอิญ ชนะเพราะบังเกิดความท้อแท้ใจจึงใช้เพลงฝ่ามือกำสลดวิญญาณสลายได้เต็มที่ ถ้าไม่รู้สึกเสียใจก็คงจะสู้กิมลุ้นไม่ได้ แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ แม้เอี้ยก้วยจะไม่ใช้เพลงฝ่ามือกำสลดวิญญาณสลาย พลังฝีมือของเอี้ยก้วยก็มิได้เป็นรอง ตามความตอนนี้


ยามนี้เอี้ยก้วยแขนเสื้อมือเดี่ยว หักล้างกับจักรคู่ของกิมลุ้นกงซือสองร้อยกว่ากระบวนท่า แนววิชาฝีมือของทั้งสองผิดแผกแตกต่าง แต่ยิ่งต่อสู้พละกำลังยิ่งยืนนาน เงาจักรลมฝ่ามือปรกคลุมยอดหอ ควันดำพวยพุ่งขึ้นจากชั้นล่างของหอ รมเข้าดวงตาของคู่ต่อสู้กับก๊วยเซียง
เอี้ยก้วยไม่มีอาวุธ แต่ยังไม่ตกเป็นเบี้ยล่าง ระหว่างต่อสู้ กิมลุ้นกงซือร้สึกว่าหอสูงง่อนแง่นขึ้นมา ทราบว่าฐานล่างของหอถูกอัคคีเผาทำลาย ชั่วพริบตาก็จะถล่มทลาย เมื่อถึงเวลานั้นต้องตกตายพร้อมกับเอี้ยก้วยและก๊วยเซียง ทั้งยังเห็นเพลงฝ่ามือของเอี้ยก้วย ยิ่งพลิกแพลงยิ่งพิสดาร หากหักล้างกันอีกร้อยกระบวนท่า เกรงว่าต้องถูกเอี้ยก้วยสยบไว้
เล่ม 4 หน้า 539
จะเห็นได้ว่า หากสู้กันตรงๆ แม้เอี้ยก้วยจะไม่มีอาวุธในมือ ก็ยังสามารถรับมือกิมลุ้นได้ และถ้าการต่อสู้ยืดเยื้อนานไป ฝ่ายที่มีเปรียบอาจเป็นฝ่ายเอี้ยก้วยก็เป็นได้ แต่จะอย่างไรนี่มิใช่การประลอง แต่เป็นการต่อสู้ที่มุ่งหมายชีวิตกัน ในสถานการณ์จริงนั้น แพ้ชนะย่อมต้องขึ้นอยู่กับการใช้สภาพแวดล้อมให้เป็นระโยชน์

กิมลุ้นเมื่อคาดคำนวนว่าหากสู้นานไปอาจจะพ่ายแพ้ ยามร้อนลุ่มใจบังเกิดแผนชั่วร้าย โดยใช้ก๊วยเซียงมาเป็นเครื่องมือ เปลี่ยนจากการโจมตีไปที่เอี้ยก้วยเป็นโจมตีไปที่ก๊วยเซียงที่ถูกมัดอยู่ เอี้ยก้วยจึงต้องแบ่งสมาธิไปปกป้องก๊วยเซียงด้วยทำให้ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เมื่อต้องสู้ในสภาพนี้ ในที่สุดเอี้ยก้วยก็พลาดท่าได้รับบาดเจ็บที่ ไหลซ้ายและข้อเท้าขวา

เมื่อร่างกายบาดเจ็บเรี่ยวแรงก็ถดถอย เอี้ยก้วยทราบว่าวันนี้ไม่มีหนทางรอด นอกจากช่วยก๊วยเซียงไม่ได้ ยังต้องทิ้งชีวิตตัวเองไว้บนหอ ดังนั้นกวาดตามองเซียวเหล่งนึ่งอย่างหดหู่แวบนึง ร้อง "เล้งยี้ ล่าแล้ว ท่านเองถนอมตัว" เมื่อเกิดความท้อแม้ทอดอาลัยเขาครอบคลุมจิตใจ ฝ่ามือที่ใช้ออกจึงเป็นท่วงท่าของเพลงฝ่ามือกำสลดวิญญาณสลายอย่างไม่รู้ตัว อนุภาพของเพลงฝ่ามือนี้ขึ้นกับจิตใจ เมื่อจิตใจหดหู เพลงฝ่ามือนี้จะรุนแรงขึ้นขีดสุด เอี้ยก้วยใช้วิชานี้ออกอย่างต่อเนื่อง และจบลงที่ท่า ซากศพที่เดินได้เป็นท่าเตะ โจมตีไปที่ทรวงอกของกิมลุ้นร่วงหล่นลงจากหอคอย



ฉากต่อสู้นี้ เป็นฉากสำคัญในแต่ละเวอร์ชั้นที่ทำออกมาก็จะแตกต่างกันออกไป ในเวอร์ชั้นปี 1983 นั้น ค่อนข้างจะต่างจากบนประพันธ์ โดยเป็น เอี้ยก้วย บุกขึ้นไปช่วยก๊วยเซียงลงมาจากหอคอยก่อน หลังจากนั้น กิมลุ้นได้ หลบไปยังอีกสถานที่ เอี้ยก้วยได้ฝากก๊วยเซียงไว้กับอินทรีวิเศษ ส่วนตัวเองกับเซียวเหล่งนึ่งก็ตามกิมลุ้นไป เมื่อถึงตัว เอี้ยก้วยกับเซียวเหล่งนึ่งก็ร่วมมือกันต่อสู้กับกิมลุ้น แต่ก็ยังสู้ไม่ได้ กระบี่ในมือเซียงเหล่งนึ่งถูกหักไป จากนั้นจึงเป็นการประทะฝ่ามือกันของเอี้ยก้วยกับกิมลุ้น และในที่สุด กลายเป็นกิมลุ้นทำรายตัวเองจนเสียชีวิต
ในปี 1998 เวอร์ชั่นนี้มีความแตกต่างจากบทประพันธ์ที่สุด เอี้ยก้วยไม่ได้โผล่มาที่หลัง แต่อยู่ที่กำแพงเมืองกับก๊วยเจ๋งอยู่แล้ว เมื่อเห็นก๊วยเซียงถูกมัดไว้บนหอ ก๊วยเจ๋งได้ออกไปสู้กับกิมลุ้นก่อน หลังจากนั้นเอี้กก้วยจึงมาช่วยก๊วยเซียง และทำให้กิมลุ้นตกหอคอยไปสู่กองไฟทางด้านล่าง แต่กิมลุ้นยังไม่ตาย เจ็ดวันให้หลัง กิมลุ้นปรากฎตัว มาต่อสู้กับเอี้ยก้วยและเซียวเหล่งนึ่งอีกครั้ง และในที่สุดก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ่เสียชีวิตลง



ของเวอร์ชั้นปีล่าสุด ค่อนข้างใกล้เคียงบทประพันธ์มากกว่า แต่เวอร์ชั่นนี้กิมลุ้นมิได้ใช้ก๊วยเซียงเป็นเครื่องมือเพื่อเอาชนะเอี้ยก้วย ตรงข้ามกลับโจมตีใส่ทหารมองโกลที่จุดไฟเผาหอ ทำให้ไฟลามเข้าไปใกล้ก๊วยเซียง กิมลุ้นกับเอี้ยก้วยต่อสู้กันอยู่นาน จนเอี้กก้วยเสียท่าถูกซัดกำลังจะร่วงหล่นลงจากหอ ในขณะกินลุ้นได้ควบคุมปืนใหญ่ในหอคอยให้ยิงใส่ร่างเอี้ยก้วยที่กำลังร่วงหล่นลง เอี้ยก้วยอยู่กลางอากาศ มิอาจหลบหลีก เห็นว่าครานี้มิอาจรักษาชีวิตรอดแล้ว เหลือบมองมาที่เซียวเหล่งนึ่ง รู้สึกท้อแท้ใจทำให้สามารถใช้วิชากำสลดวิญญาณสลายได้เต็มที่ จึงสามารถเอาชนะกิมลุ้นได้



แต่ท้ายสุดในขณะที่เอี้ยก้วยไปช่วยเซียงเหล่งนึ่งกับก๊วยพู่ หอที่ถูกอัคคีเผาใหม่ก็เกิดถล่มลงมา ซึ่งก๊วยเซียงยืนอยู่ใกล้หอพอดี เอี้ยก้วยกับเซียวเหล่งนึ่งอยู่ห่างไกล พุ่งตัวสุดแรงไปก็ยังมิอาจช่วยทัน แต่เป็นกิมลุ้นที่ใช้แรงเฮือกสุดท้ายกระโดดเขารับหอที่ถล่มลงแทนก๊วยเซียง จึงถูกเศษไม้เศษเหล็กขนาดใหญ่จากหอคอยหล่นทับใส่ร่าง ก่อนสิ้นใจนั้นราชครูกิมลุ้นได้ขอให้ก๊วยเซียงเรียงตัวเองว่าอาจารย์ ซึ่งเป็นความปารถนาสุดท้านของเขา นับเป็นการจบชีวิตลงอย่างมีคุณค่าของกิมลุ้นมากกว่าเวอร์ชั่นไหนๆ
ส่วนเวอร์ชั่นที่ทำได้ตรงตามบทประพันธ์ที่สุดน่าจะเป็นเวอร์ชั้นปี 1995 จะต่างก็ตรงที่กิมลุ้นไม่ได้ใช้จักรต่อสู้แต่ใช้มือเปล่า ทางด้านเอี้ยก้วยนั้น เพื่อที่จะช่วยก๊วยเซียง จึงเสียท่า หลังจากเพลี่ยงพล้ำก็มองมาที่เซียวเหล่งนึ่ง ฉากที่ทั้งคู้สบตาและยื่นมือหาอีกฝ่ายเหมือนใกลสุดเอื้อมนี้ น่าจะเป็นฉากที่คุ้นเคยกันดี เพราะถูกใช้เป็นฉากไตเติ้ลของเรื่องด้วย ทั้งสองก็ถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้ดี จากนั้นเอี้กก้วยจึงใช้วิชาฝ่ามือกำสลดวิญญาณสลายกำจัดกิมลุ้นลงได้



ในหลายเวอร์ชั้นจะให้กิมลุ้นถูกสังหารโดยเอี้ยก้วย แต่ตามนิยายแล้ว กิมลุ้นมิได้เสียชีวิตเพราะเอี้ยก้วย เพราะหลังจากกิมลุ้นถูกเอี้ยก้วยเตะร่วงลงมาจากหอนั้น แม้บาดเจ็บสาหัสแต่ยังคงฝืนใจลุกขึ้นยื่น แต่กลับถูกจิวแป๊ะธงเข้ามากอดรัดไว้ ซึ่งจิวแป๊ะธงได้สวมเกราะอ่อนขนเม่นไว้ ทำให้กิมลุ้นถูก ขนแหลมจากเกราะทิมแทง เจ็บปวดจนไม่อาจขยับตัวได้ หอสูงได้ถล่มลงมา จิวแป๊ะธงพลิกตัวหลบไปได้ แต่กิมลุ้นกลับถูกทับอยู่ภายใต้เสาอัคคี เป็นอันสรุปว่าตามนิยายกิมลุ้นกงซือเสียชีวิตเพราะถูกเสาอัคคีทับ

ไหนอะอยากดูภาพออะมีปะ

ใช่ๆมีแต่เอาไปลงตอนจีบกันน่าเบื่อโคดอ่า