ในดาบมังกรหยกตอนจบ

ในดาบมังกรหยกตอนจบ จิวจี้เยียกให้เตียบ่อกี้รับปากทำงานหนึ่งอย่างให้ คืออะไร

ประมาณว่า



จะอยู่กินกับใครก็ตามใจ ขอแค่หากเวลาผ่านไปแปดปีสิบปียังไม่ลืมข้าก็พอ

ให้เลือกระหว่าง จิวจี้เยียก กับ หมิ่นหมิ่น
แต่ บ่อกี้ เลือก หมิ่นหมิ่น

เลือก แม่นางโจว ดีกว่าเยอะ

ตอนจบเตียบ่อกี้เคยถามนะว่าจะให้ข้าทำอะไรให้ แต่จิวจี้เยียกกลับตอบว่าตอนนี้ข้ายังไม่รู้ ไว้ให้ท่านแต่งงานกับแม่นางเตี๋ยเมื่อไหร่ข้าถึงจะคิดออก

ที่น่าจะเป็นไปได้ น่าจะแสดงให้เห็นว่าเมื่อเตียบ่อกี้แต่งงานกับมินมินเมื่อไหร่ จิวจี้เยียกนั้นก็จะมาขอให้ยกเลิกงานแต่งงานกลางคันแบบที่เตียบ่อกี้ยกเลิกงานแต่งงานกลางคันของตนในอดีต ซึ่งเหตุผลข้อนี้คือจะทำให้บ่อกี้ไม่กล้าแต่งงานกับมินมิน แล้วอีกอย่างจะทำให้บ่อกี้ลืมนางไม่ลงด้วย น่าจะออกมาเป็นแบบนี้

อืม น่าคิด วิเคราะห์ได้ดี

เป็นไปได้ น่าจะประมาณนั้น

เข้าใจละ

จาก คห4

สมเหตุสมผลดีเนาะ ใช้ได้ไช้ได้

เออ เห็นด้วยท่านประจิมคลุ้มคลั่ง
น่าจะเป็นอย่างงั้น

อันนี้ต้องอ่านเอาครับ จี้เยียกขอบ่กี้ว่าจะอยู่กินกับใครก็ได้แต่ห้ามกราบไหว้ฟ้าดิน อ่านยังไม่จบนะครับแต่เพื่อนบอกมา

เรื่องใจหญิงนั้นยากแก่ความเข้าใจ กิมย้งเองก็คงคิดไม่ออกเลยไม่เห็นเฉลยไว้นะสิ

เอาฉากจบฉบับปรับปรุง หลังจากกิมย้งแก้ไขบทประพันธ์ล่าสุด ตามที่เขาบอกกันมานะครับ ผมก็ว่าเคยอ่านจำมาอยู่ เอาคร่าวๆ ที่พอจำได้นะครับ มันประมาณนี้ครับ ผิดผลาดประการใดขออภัยด้วย

บ่อกี้และมินมิน ทั้งสองโอบกอดกันท่ามกลางแสงจันทร์ ที่ส่องลงมาบนกระท่อมที่ทั้งสองอยู่
เตี๋ยเมี่ยง : บ่อกี้กอกอเจ้าจำได้ไหมว่าเจ้ายังเหลือสัญญาอีกข้อหนึ่งที่ให้ไว้กับข้า เจ้าพร้อมจะทำให้ข้าได้ไหม
บ่อกี้กอกอ : เจ้ายังจะขอให้ข้าทำอะไรพิศดารให้เจ้าอีกเหรอ ขอเพียงไม่ผิดคุณธรรมข้าย่อมทำให้เจ้า
เตี๋ยเมี่ยง : สัญญาข้อนี้ไม่ผิดคุณธรรมต่อเจ้าแน่ ข้าขอให้เจ้าเขียนคิ้วให้ข้าได้ไหม
บ่อกี้กอกอ : ได้ ข้าจะเขียนคิ้วให้เจ้าทุกเช้า ทุกเย็น ทุกวัน และตลอดไป

ขณะที่ทั้งสองกำลังเคลิบเคลิ้มด้วยกัน ทั้งสองโอบกอดเพื่อที่จะจุมพิตในรักของชายหญิง แต่กลับมีลมแรงพัดกระหน่ำมาพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังลั่นมาด้วยกัน เสียงนี้เป็นเสียงที่เตียบ่อกี้ไม่มีวันลืม และรู้ทันทีว่านางจ้อมมองทั้งคู่อยู่ นางปรากฏกายอยู่ที่หน้าต่าง ทำให้เตียบ่อกี้ถึงกับออกอาการหน้าซีด

จิวจี้เยียก : พี่บ่อกี้ พี่เคยให้สัญญาอะไรกับข้าไว้พี่ยังจำได้อยู่หรือเปล่า แล้วนางก็เดินจากไป
เตี๋ยเมี่ยง : เจ้ารีบตามนางไปซี่ (บ่อกี้ก็กระโดดตามจิวจี้เยียกไปทันที)
บ่อกี้กอกอ : จี้เยียก เจ้ามีอะไรให้ข้าทำหรือ แต่เรื่องที่ให้ข้าทำต้องไม่เกี่ยวกับข้าและเตี๋ยเมี่ยง
จิวจี้เยียก : พี่วางใจเถอะ พี่บ่อกี้ ข้าไม่ขออะไร ที่พี่ทำไม่ได้หรอก
: ข้าขอให้ท่านอยู่กินกับแม่นางเตี๋ยของท่านได้ จะมีลูกเต็มบ้าน มีหลานเต็มเมือง ข้าก็ไม่ขัดแต่
ถ้าพี่แต่งงานกับนางเมื่อไหร่ พี่ต้องห้ามไหว้ฟ้าดิน ห้ามไหว้พ่อแม่ และห้ามไหว้กันและกัน
ตามประเพณีที่กำหนด
บ่อกี้กอกอ : เจ้าทำอย่างนี้เพื่ออะไร
จิวจี้เยียก : "ก็เพื่อพี่จะได้ไม่ลืมข้าคนนี้ชั่วชีวิตไง ฮ่าๆๆๆ"
จากนั้นจิวจี้เยียกก็ทะยานกลับไปพร้อมกับเสียงหัวเราะ และหายไปในสายลม

นี่แสดงให้เห็นว่าจากที่จิวจี้เยียกขอให้บ่อกี้ทำนั้น เป็นสิ่งที่บ่อกี้จะลืมนางไม่ลงชั่วชีวิตแน่นอน บ่อกี้นั้นอุปนิสัยขึ้นอยู่กับประเพณีและคุณธรรมมากฉะนั้นเรื่องที่จิวจี้เยียกขอก็ทำให้บ่อกี้เข่าอ่อนพอสมควร
ส่วนเข่าอ่อนอย่างไงนั้นไปคิดกันเอาเอง (แต่ในประเทศจีนนี่ถือว่าประเพณีต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด ส่วนคนที่อยู่กินกันโดยเป็นสามีภรรยาโดยไม่ได้เข้าพิธีสมรส จะถูกเหยียดหยาม และเป็นที่ประนามของคนในหมู่นั้นด้วย ทั้งพ่อแม่และลูกที่เกิดมา )

ขนาดเปลี่ยนบทประพันธ์แล้วนะเนี่ย ดันไม่พ้นจี้เยียก บ่อกี้เอ๊ย บ่อกี้

โห นิสัยไม่ดีเลยนิ

อ๊ายย อีจิวจี้เยี๊ยก นังมารร้าย เดี๊ยนจะตบสั่งสอนด้วยวิชา ฝ่ามือจิกสิลิโคน

คูน สวย ตลกมากครับ5555555555